Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Buitenlandtocht-light naar idworx in Wachtberg bij Bonn (D) - Pagina 3 - Forum Wereldfietser

Buitenlandtocht-light naar idworx in Wachtberg bij Bonn (D)

Ook ik kijk terug op een mooie tocht, die niet zonder uitdagingen was. Allereerst de hitte. Vaak sluit ik me aan bij de appeltaartgroep (ontspannen fietstempo, uitgebreid de tijd nemen voor koffie met appeltaart en onderweg veel foto's maken), maar in plaats daarvan was ik nu een van de vroege vogels: om zes uur opstaan en tussen zeven uur en half acht vertrekken. Vervolgens na een uurtje fietsen koffie drinken bij een bakker die vroeg open gaat en de rest van de ochtend lekker doorfietsen, zodat het grootste deel van de dagafstand er rond een uur of twaalf al opzit. 's Middags zwommen we vaak even in een stuwmeer of voormalige grindgroeve en negeerden we de bordjes 'Baden Verboten', of gingen we pootje baden in de Rijn. Tijdens de heetste uren lagen we regelmatig voor pampus op een schaduwrijke plek of zochten we verkoeling op terassen met apfelschörle en alkoholvrij weizenbier.
Elke dag leek weer wat heter te worden dan de vorige. Gelukkig reden we op de warmste dagen niet meer in het bloedhete Rijndal, waar middagtemperaturen van 38 graden werden verwacht, maar in de hogere en koelere delen van de Eifel en de Ardennen, waar de temperatuur 's ochtends vroeg nog onder de 15 graden zakte.

Een ander uitdaging vormde het Duitse campingregime. Na een week lang kamperen besef ik weer eens hoeveel we hebben te danken aan oproerkraaiers als Wim van den Berg: de rebelse boer uit Meerkerk, die in 1970 alle regels overtrad door mensen op zijn erf te laten kamperen, de confrontatie met de autoriteiten aanging en uiteindelijk voor elkaar heeft gekregen dat er in Nederland nu zoveel mooie boerderijcampings zijn (zie dit topic) (Dat zijn eigen boerderij later steeds meer op een caravanstalling is gaan lijken, is natuurlijk jammer, maar doet daar verder weinig aan af).

De megacamping Grav Insel bij Wesel kende ik al. Tien jaar geleden had ik daar in mei een groot veld met frisgroen gras aangetroffen, waar slechts twee tentjes stonden van fietsers die, net als ik, de route naar Praag reden. Ditmaal leek het meer op een vluchtelingenkamp in het Midden-Oosten: een uitgedroogde steppe waar honderden caravans hutjemutje bij elkaar staan, een penetrante barbecuelucht hangt en tot diep in de nacht luid gepraat wordt.

De camping bij Dormagen was groener, leger en schaduwrijker, maar heeft wel een bijzonder ingewikkelde gebruiksaanwijzing. Om het toilet te kunnen gebruiken, had je een sleutel nodig, die de volgende ochtend, toen ik samen met Nel stond te trappelen voor een dichte wc-deur, zoek bleek te zijn. Gelukkig schoot een Duitse campinggast ons met zijn eigen sleutel te hulp. Het washok had veel weg van Checkpoint Charlie tijdens de Koude Oorlog: om een krakkemikkige douche te kunnen gebruiken, had je maar liefst twee sleutels nodig en werd een bedrag van € 2,50 in rekening gebracht. 's Avonds was er na negen uur sowieso geen warm water meer. Mijn poging om samen met een andere wereldfietser voor half geld te douchen en dus ook maar half zoveel water te gebruiken, liep uit op een stevige woordenwisseling met een boze campingbaas, die met een verbeten fanatisme toezicht op de douches bleek te houden. Later op de avond wilde ik nog een fietsbroek wassen bij een van de buitenkranen, maar daar hing dan weer een bordje 'Waschen Verboten', terwijl de campingbaas ook hier nadrukkelijk toezicht hield. Uiteindelijk heb ik mijn fietsbroek maar stiekem bij een wastafel in het wc-hok gewassen. Kortom: hoog tijd voor regime change en een nieuw washok!

Ook op de stadscamping van Keulen bleef het wassen van kleren bij sommige wereldfietsers niet zonder berispingen van het campingpersoneel, maar vergeleken bij de eerdere campings was dit al een heel relaxte overnachtingsplek. Wel had Bert ons gewaarschuwd voor de bendes die hier 's nachts gewapend met betonscharen langskomen om dure fietsen mee te nemen. Dus zochten we allerlei manieren om onze fietsen en tenten onwrikbaar aan elkaar te vergrendelen. Desondanks sliep niet iedereen even goed. Midden in de nacht vloog een van ons met een luide schreeuw zijn tent uit nadat hij iets had horen ritselen achter het hek waar hij zijn fiets aan vastgemaakt had. Het bleek loos alarm te zijn.

Minicamping Idworx was een verademing. Als Gerrit Gaastra niet genetisch was voorbestemd om fietsen te gaan bouwen, had hij vast en zeker een goede campingbeheerder kunnen zijn. Ik heb genoten van zijn gastvrijheid en van de rondleiding die we kregen.
Voor mij was dit ook een mooie kans om zonder enige verplichting toch een indruk te krijgen van deze fietsenbouwer. Een paar jaar terug had ik namelijk al eens geprobeerd om voor het tijdschrift Op Pad een rij-impressie te schrijven over een fiets van Idworx, maar dat is er nooit van gekomen (zie dit topic). Inmiddels hoeft het ook niet meer, omdat Op Pad niet meer bestaat.

Een enthousiast verhaal over Idworx had ik natuurlijk verwacht, maar het werd geen eenzijdig 'Wij van Idworx adviseren Idworx' betoog. Wel een geloofwaardig verhaal over onafhankelijke fietsenbouwers met een persoonlijke passie voor fietsen versus fietsmerken die zijn opgekocht door investeringsmaatschappijen, die fietsen vooral zien als producten met een merk, een marktaandeel en een verdienmodel. Zulke investeringsmaatschappijen worden geleid door managers die zelf niet eens meer een fiets hoeven te hebben. Daarmee geeft Gerrit Gaastra dus ook zijn mening over de merken die zijn ouders (KOGA) en grootouders (Batavus) ooit groot hebben gemaakt, en die nu onderdeel van de Accel Group zijn geworden.
Gerrit noemde enkele andere onafhankelijke Duitse fietsenbouwers, zoals Tout Terrain, Velotraum en Patria, die wat betreft marktpositie, filosofie en kwaliteit vergelijkbaar zijn met Idworx. Verder maakte hij er geen geheim van dat hij met lede ogen ziet hoe het echte fietsen, met name in Duitsland, steeds meer wordt verdrongen door elektrisch fietsen, ook bij jonge en gezonde mensen.

Ik ben wel benieuwd wat er t.z.t. met Idworx zal gebeuren als Gerrit Gaastra de leeftijd heeft bereikt dat hij zijn bedrijf niet meer kan of wil leiden; of hij ook dan andere keuzes zal maken dan zijn ouders. Maar ik ben vooral benieuwd hoe Idworx zich de komende jaren zal ontwikkelen. Gerrit liet namelijk doorschemeren dat hij weer frames in Duitsland wil laten bouwen.

Tot laat in de avond bleven Gerrit en andere medewerkers van Idworx ons gezelschap houden om vragen te beantwoorden of mankementen aan onze fietsen na te kijken. En dat waren zeker niet allemaal Idworx fietsen. Ik heb geïnventariseerd op wat voor fietsen we reden: 7x Idworx, 4x Koga, 3x M-gineering, 3x Santos, 2x Giant, 2x Snel, 1x Cannondale, 1x RIH (een randonneur van rond 1990!) en een fiets waar alleen 'Rapid' op het frame stond. Als WillemT mee had kunnen fietsen, hadden we er ook nog een Batavus bijgehad.

Binnenkort zal ik nog wat foto's van de rondleiding bij Idworx laten zien. De rest van de tocht was de zon mij te fel en te heet om veel foto's te maken, maar gelukkig heeft Anke dat wel gedaan.
Hier zijn nog wat foto's van de excursie bij Bike Basics, waar de fietsen van Idworx (frames van aluminium of titanium) en Gaastra (frames van staal) in elkaar gezet worden.
keesswart schreef:
di 31 jul, 2018 13:42
Wel een geloofwaardig verhaal over onafhankelijke fietsenbouwers met een persoonlijke passie voor fietsen versus fietsmerken die zijn opgekocht door investeringsmaatschappijen, die fietsen vooral zien als producten met een merk, een marktaandeel en een verdienmodel. Zulke investeringsmaatschappijen worden geleid door managers die zelf niet eens meer een fiets hoeven te hebben.
Van deze bedrijfsfilosofie is een samenvatting op een glazen wand te lezen: 'The independent bikery with a cycling heart.'

Afbeelding

Net als de auto's die Henry Ford van de lopende band liet komen, zijn de frames van Idworx in principe zwart. Oranje, wit of groen kan ook, zoals bij deze Rock Opinion. Dan moet een frame wel eerst weer kaal gemaakt worden, wat zo'n gekleurde fiets duurder maakt.

Afbeelding

Idworx frames zijn van aluminium of titanium. Titanium is extreem corrosiebestendig en wordt dan ook niet gelakt. Ideaal voor fietsers die 's winters over wegen vol pekel rijden. Onderhoud is niet nodig en een krasje laat zich met een schuursponsje wegpolijsten. De winning van titanium is echter kostbaar en de bewerking ervan is niet eenvoudig. Hierdoor zijn titanium fietsen duur in aanschaf, maar afgezet tegen de levensduur valt de prijs wel mee; zo’n fiets koop je voor het leven.

Wel vind ik het jammer dat Idworx deze fietsen met een voorvork van aluminium levert. Vorken van titanium zijn òf niet stijf genoeg, òf erg oversized en duur. 'Dus maken we er wat hips van' moeten ze bij Idworx hebben gedacht: een chic grijs titanium frame met een knaloranje aluminium voorvork. Tja, er zullen vast wel mensen bestaan die zoiets mooi vinden, maar een minder opvallende zwarte vork kan natuurlijk ook.
Overigens heb ik wel eens enkele dagen op een fiets met een voorvork van titanium gefietst (zie dit artikel), die niet extreem oversized was. Ik kon er prima mee rijden, ook met lowriders en voortassen. Maar dat komt wellicht ook omdat ik al gewend ben om op een fiets te rijden met een traditioneel gebogen voorvork van staal, die ook niet extreem stijf is.

Gerrit Gaastra is wel enthousiast over titanium zadelpennen. Hij laat zien dat je zo'n pen met de blote hand al enigszins kunt buigen. Als je er met je volle gewicht op gaat zitten, wordt die buigzaamheid nog groter. (Wel kost zo'n zadelpen net zoveel als een Thudbuster, die nog een stuk beter veert maar ook een stuk zwaarder is, en lelijker dan een ranke zadelpen.)

Afbeelding

Anders dan veel andere fietsenbouwers, ziet Gerrit Gaastra liever een ketting dan een tandriem op een fiets. 'Beide systemen werken', zegt hij. 'Maar de aandrijving met een tandriem is nog niet uitontwikkeld en valt, als je alle kosten optelt, een stuk duurder uit'. Andere fietsfabrikanten, zoals Santos, promoten al jarenlang de tandriem. Daarom is sinds enkele jaren ook bij Idworx zo'n tandriem een optie. Hiervoor moet wel extra betaald worden, terwijl Idworx niet kan garanderen dat de levensduur even lang zal zijn als bij een kettingaandrijving met een extra gehard voorblad van messenstaal met een oneven aantal tanden.

Afbeelding

Idworx fietsen hebben een Rohloffnaaf of een versnellingsbak van Pinion, nooit een derailleur. Dat laatste geldt ook voor alle versies van de Gaastra Fyts. Bij de fietsen met een Rohloffnaaf wordt de ketting gespannen met behulp van een excentrische bottom bracket.

Gerrit Gaastra laat ook de trapas zien die hij hiervoor heeft laten ontwerpen: weliswaar met externe lagers, maar wel groter dan de beruchte 'buitenboordlagers' van bijvoorbeeld Shimano. Hopelijk is de afdichting ook beter. Op mijn vraag hoe lang deze verbeterde externe lagers meegaan ten opzichte van de interne lagers van een conventionele trapas, antwoordt Gerrit dat ze zelfs langer mee moeten gaan dan die van een 'vierkante' trapas. Wel kosten ze het achtvoudige van zo'n conventionele trapas: circa 185 euro. De tijd zal moeten leren welke trapas de meeste probleemloze kilometers gaat bereiken (al bestaan de verbeterde buitenboordlgers van Idworx al weer een tijdje, zie dit topic uit 2011).
Het lastige van schijnbaar betere, maar in ieder geval prijzige onderdelen van kleine fabrikanten lijkt mij dat slechts kleine aantallen fietsers ze gebruiken. Als het dan ook nog lang duurt voordat die onderdelen versleten zijn, kun je erg lang wachten voordat je genoeg betrouwbare data hebt om een inschatting van de levensduur van die onderdelen te maken. Wat prijs-kwaliteitverhouding betreft, blijft de 'vierkante' UN55 van Shimano onverslaanbaar. Sommige concurrenten, zoals Santos, blijven die trapas dan ook gebruiken.

Als het gaat om de aandrijving, maken Idworx en Santos dus verschillende keuzes. Maar soms kunnen ze ook samenwerken. Gerrit Gaastra vertelt dat hij samen met Robbert Rutgrink, de oprichter van Santos, op bezoek bij Magura is geweest om te bepleiten dat de productie van Firm-tech remmen daar voortgezet wordt.

Onderweg komen we verschillende 3D-printers tegen. Deze worden gebruikt om accessoires te printen, die in dermate kleine aantallen verkocht worden, dat het veel te duur zou worden om de productie ervan uit te besteden. De 3D-printer op deze foto print een onderdeel van een kettingkast, waarvan er maar enkele honderden per jaar worden verkocht. Het printen van zo'n onderdeel duurt nu 3 à 4 uur.

Afbeelding

Onderweg zien we ook iemand bezig met het spaken van een wiel.

Afbeelding

In het magazijn komen we langs de dozen met frames die nog afgemonteerd moeten worden.

Afbeelding

Na de rondleiding krijgt iedereen de gelegenheid om buiten een stukje op een testfiets te rijden.

Afbeelding

Jaren geleden ben ik al eens met excursies van het Pedersen genootschap meegegaan naar Multicycle in Ulft en Vittorio in Heerhugowaard. Die waren ook de moeite waard, maar dit bezoek aan Idworx was door de hartelijke ontvangst en de uitgebreide rondleiding ook een hele fijne onderbreking van een mooie maar bloedhete tocht.
keesswart schreef:
di 31 jul, 2018 13:42
... verhaal over 3 "eigenzinnige" campings...
Nu ben ik ook wel benieuwd naar de andere campings op de route :)
@keesswart: Mooie rapportage die een goed beeld geeft over wat ik zelf heb mogen ervaren. Mijn complimenten!
Fedor schreef:
ma 20 aug, 2018 17:20
keesswart schreef:
di 31 jul, 2018 13:42
... verhaal over 3 "eigenzinnige" campings...
Nu ben ik ook wel benieuwd naar de andere campings op de route :)
Na minicamping Idworx bivakkeerden we in de Eifel op een aangenaam ruime camping met een vriendelijke beheerder, die voor ons nog een extra voorraad koud bier haalde bij de volgende camping, 1 km verderop. In de beek die langs de camping stroomde, konden we het bier koel houden. Die beek eiste wel zijn tol door de blikjes met bier los te woelen uit de grindbedding en stroomafwaarts weg te laten drijven. Mede dankzij Anke kon een groot deel van het bier nog opgevist worden.

Afbeelding

In de Ardennen kwamen we terecht op een hutjemutjecamping vol Nederlanders, compleet met bar, terras en zwembad. Voor de 20 wereldfietsers was een smalle strook gras overgebleven. Enkele caravanbewoners aan deze grasstrook waren zo vriendelijk hun auto verderop neer te zetten, zodat we iets meer ruimte kregen. Zij vertelden ook dat hun buren erg gesteld waren op enige privacy voor de bijzettent naast hun caravan. Toch werd het tuinmeubilair van die buren later door enkele wereldfietsers ingepikt en als keuken gebruikt. Gelukkig waren die mensen er toen niet en vertrokken we de volgende ochtend al vroeg naar de Vennbahn.

Afbeelding

De laatste avond hebben we met z'n vijven doorgebracht op een NTKC-terrein bij Sint Geertruid, niet ver van Maastricht. Moeiteloos vonden we daar een schaduwrijk veldje dat groot genoeg was voor vijf tentjes. Verspreid over de rest van dit mooie terrein bleken niet veel meer dan twintig mensen te kamperen. Die avond hield de hitte ons nog lang buiten de tenten en lukte het ook nog om af en toe een glimp van de bloedmaan zien.
keesswart schreef:
ma 20 aug, 2018 16:34
......
Onderweg zien we ook iemand bezig met het spaken van een wiel.

Afbeelding
Naast hem zie ik ook een spaakautomaat van Holland Mechanics.
https://www.hollandmechanics.com
Benieuwd hoe deze wielen straks heten.

Opm.
Ik heb niets tegen deze machine-gespaakte wielen. Integendeel, ik denk dat ze beter zijn dan handgespaakt !
keesswart schreef:
di 31 jul, 2018 13:42
Toch werd het tuinmeubilair van die buren later door enkele wereldfietsers ingepikt en als keuken gebruikt. Gelukkig waren die mensen er toen niet en vertrokken we de volgende ochtend al vroeg naar de Vennbahn.
Dat zou ik toch wel iets willen nuanceren. Er was te weinig plek om alle tenten te plaatsen en er was helaas geen plaats meer om te eten. We hebben daarom na overleg een oude tafel die al langere tijd niet gebruikt was en vol viezigheid zat schoongemaakt. Daarna hebben we met ca. 10 fietsers samen gekookt en de maaltijd gezamenlijk aan deze tafel gegeten. We hebben de tafel schoongemaakt en ook de omgeving naderhand nog eens opgeruimd en het totaal in een veel betere staat achtergelaten dan zij was aangetroffen ;-)
mightytheo schreef:We hebben de tafel schoongemaakt en ook de omgeving naderhand nog eens opgeruimd en het totaal in een veel betere staat achtergelaten dan zij was aangetroffen ;-)
Dat is inderdaad een iets ander verhaal, dat ik gemist moet hebben terwijl ik 25 m verderop aan het eten was. Hopelijk hebben de eigenaren van die tafel deze zomer nog kunnen genieten van de wonderbaarlijke opruiming van hun veldje :wink:.
keesswart schreef:
do 23 aug, 2018 23:26
In de Ardennen kwamen we terecht op een hutjemutjecamping vol Nederlanders, … Zij vertelden ook dat hun buren erg gesteld waren op enige privacy voor de bijzettent naast hun caravan.
Heel typerend weer :roll: :lol:
Vandaag denk ik weer aan ons bezoek aan Idworx, nu drie jaar geleden. De volgende dag fietsten we westwaarts door de Eifel. 's Ochtends vroeg dronken we koffie bij een bakker in Bad Neuenahr. Toen een pittoresk stadje, maar nu een ravage (zie hier). Later op de dag deden we in de zinderende hitte boodschappen in het dorp Schuld. Dat ligt nu deels in puin (zie hier). 's Avonds moesten enkele flesjes bier worden gered uit het riviertje langs de camping van Dorsel. Gisteren moesten daar mensen van het dak van hun camper gered worden.
De werkplaats van Idworx bij Wachtberg staat op een hoogte, dus die zal deze ramp wel hebben doorstaan.
ja, hier bij ons direct in de omgeving is niets gebeurd maar een paar kilometer verder zeer ernstig. Ahrweiler (met de fiets hier 30 minuten vanaf) is zwaar beschadigd.
Slim idee om jouw bedrijf wat hoger nee te zetten. Friezen bouwden al terpen voor onze jaartelling.