vr 31 jan, 2014 11:50
Zoals je zelf zegt: ze zaten van het begin niet goed, het feit dat het balhoofd dan los komt te zitten, is overigens het bewijs dat de schroefverbinding bovenaan goed vastzit* De cups van het balhoofdstel blijken niet altijd metaal-op-metaal in het frame te zitten.
.
Ik mag hopen voor alle fietsers dat aluminium in een crank nooit de vloeigrens overschreidt. De reden dat een crank wel eens terug wil loskomen is omdat ze niet vergenoeg op de spie was getrokken, door een niet ideale passing of door het onvoldoende aantrekken van de bout. Ik gebruik zelf naast vierkante ook octalink systemen die niet afhankelijk zijn van een spieverbinding en die zijn nog nooit losgekomen. (Bij een vierkante heb ik het nooit gehad op een crank die ik zelf had vervangen, maar wel één keer bij een fm en één keer toen ik een fiets overkocht van een andere wereldfietser.)* het aluminium van de cranck blijkt toch wat mee te geven als je er met nieuwe pedalen zo'n 50.000 keer met een groot deel van je gewicht op hebt staan duwen.
* de boutjes waar de achterdrager mee vast zit hebben na 10 km kasseinen ruim 50.000 keer een knauw gehad. Dat wrikt...
En dan? Een schroefverbinding trekt twee materialen tegen elkaar zodat de wrijving van de twee materialen rond de schroef voldoende hoog is om de dwarse krachten op te nemen. Een correct aangedraaide bout wordt dus nooit zijwaarts belast, enkel in de lengterichting. Als de bout voldoende vast zit, dan is de wrijving van schroefdraad zo groot dat je enkel met kracht de bout terug loskrijgt, trillingen mogen daar geen invloed op hebben.
Bij kunststofspatborden slijt het materiaal wel eens weg, klinknagelverbindingen zijn vaak niet sterk genoeg. Boutverbindingen komen bij mij ook op het spatbord niet los. Chrome spatborden zijn erg gevoelig aan galvanische corrosie, waardoor de boutverbinding een zwakpunt wordt.* Bij spatbordjes die trillen blijkt er om een of andere reden toch een zetting op te treden van de wat rare verbinding.
Sorry hoor, maar ook een zadelpen heb ik nooit weten loskomen, gelukkig maar, want lijkt me een vrij pijnlijke zaak. (één keer bij een éénbouspen is de bout gebroken, nieuwe bout houdt het nu al een jaar of zes, dus leek meer kwaliteitsprobleem met de bout)* de zadelpen is niet één verbinding maar het is een bout in een aluminium plaatje dat op vier punten een stangetje vasthoud. Dat zijn in totaal 10 raakpunten voor één verbinding. Met een aluminium tussenstukje erbij nog eentje meer.
etc. etc.
Of een bout loskomt heeft zoals ik zeg te maken met het aandraaimoment, niet met het merk of de kwaliteit van de fiets. Ik zeg helemaal niet dat loskomende verbindingen een fiets slecht of goed maken, ik wijs er alleen op dat de mechanica van een boutverbinding zo is dat een correct berekende en aangedraaide bout niet loskomt, ook niet onder invloed van trillingen. (wat wel mogelijk is, is dat boutverbindingen loskomen bij grote temperatuursverschillen, zeker als bout en schroefdraad niet van hetzelfde materiaal zijn).Uiteraard was mijn Avaghon een baggerfiets. Mijn Snel ook. Om maar te zwijgen van de VSF's, de vroegere Gazelle's en Batavussen en een stuk of 10 stadsfietsen.
Iedereen maakt fouten, enkel een idioot zegt dat een controle niet zinvol is. Maar een controle moet een controle zijn: nakijken of er effectief niets is losgekomen. Het is ook bij die fabrikanten heus niet zo dat ze denken dat hun verbindingen na 1000 km zijn losgekomen. De redenering is meer: als er een fout is gemaakt, dan zouden we die na 1000 km moeten kunnen zien en dan kunnen we die rechtzetten. Wat mij inderdaad een gezonde policy lijkt.De fabrkanten die in hun handleiding schrijven dat een eerste (vroege) inspectiebeurt nodig is zijn volgens jullie dus ook allemaal prutsers?
Leon
point taken!
