Additionally, paste this code immediately after the opening tag: De Strijd tegen het Water. Herfstfietstocht Haarlem - Assen - Pagina 2 - Forum Wereldfietser

De Strijd tegen het Water. Herfstfietstocht Haarlem - Assen

Mijn hemel, wat een takkenweer had je daar! Op dezelfde dag fietsten wij in de Achterhoek, waar het pas aan het eind van de middag begon te regenen. Ook wij hadden toen kampeerspullen bij ons, maar hebben vanwege het weer uiteindelijk in vrijwel lege natuurvriendenhuizen overnacht of via booking een leuk appartement gevonden.
Die tarp is op deze tocht wel zijn gewicht in goud waard geweest ;-).
Ja, dat kun je wel zeggen, ja. Deze dag was echt verschrikkelijk, qua regen. En ja, ik ben een groot tarp-fan. Voor 800 gram heel veel beschutte leefruimte.
Dag 6: Vrijdag 9 oktober, Zorgvlied - Assen, 55km
Ik sta vroeg op. Zeven uur, het is nog schemerig. Om op tijd in Haarlem te komen moet ik uiterlijk om 14:00u op het station van Assen staan, en ik wil nog graag langs het gevangenisdorp Veenhuizen. Het goede nieuws is: het is droog! Zelfs de tent en de tarp kan ik vrijwel droog inpakken.

Afbeelding
Sterker nog, het is prachtig weer vandaag! In de vroege ochtendzon sta ik al naast een meertje op de grens van Drenthe en Friesland van de spiegeling te genieten.

Afbeelding
Even verderop staat een mooie uitkijktoren. Het lijkt wel een Romeinse wachttoren. Zeker om de Friezen buiten de deur te houden!

Afbeelding
Sjongejonge wat een uitzicht, en wat een weer! Dit had ik de hele week wel willen hebben. Zucht, nou ja, het is niet anders.

Afbeelding
In Appelscha rijd ik langs een piepklein boerderijtje. Nu oogt het schattig, maar in feite is het nog een overblijfsel van de enorme armoede die hier vroeger heerste. Appelscha is een Friese (bijna)enclave in Drenthe, waar vroeger Friezen op af kwamen om in het veen te werken. Dit waren de gebieden waarvan je vroeger op school leerde dat de mensen in plaggenhutten woonden.

Afbeelding
Van Appelscha fiets ik dwars over het Fochteloërveen richting Veenhuizen. Wat is dat groot en uitgestrekt. Nog nooit gezien in Nederland. Het doet me aan de Hoge Venen in België denken.

Afbeelding
Van de lage horizon maak ik maar eens gebruik om een monumentaal zelfportret te maken. Ondertussen begint de tijd te dringen. Ik kom voor een dilemma te staan. Fiets ik rustig aan naar Assen, of ga ik haastig langs het monumentale gevangenisdorp Veenhuizen, zonder de tijd te hebben daar alles goed te bekijken. Dwangmatig kies ik voor het laatste. Ik wil dan toch alles gezien hebben, elke mogelijkheid benutten. Dat wordt doorjakkeren en stressen.

Afbeelding
Het eerste wat me opvalt in Veenhuizen is het oude betonnen bushokje. Het lukt me niet het te dateren, maar het zal ergens tussen 1930 en 1960 stammen. Ik ken ze nog uit mijn jeugd.

Afbeelding
Direct tegenover het bushokje, nog iets opvallends: twee oude betonnen urinoirs bij de kerk. Wat is het idee? Ipv “voor het zingen de kerk uit”, hebben we hier “na het plassen de kerk in”?

Afbeelding
Ik heb minder dan een half uur om in Veenhuizen rond te kijken, dus ik doe even een quickscan. De Esserheem, de enige nog in gebruik zijnde gevangenis in Veenhuizen. Geliefd bij gedetineerden vanwege de grote en groene luchtplaats. (Als je dan toch in de bak moet zitten….)

Afbeelding
Links mooie oude utiliteitsgebouwen en rechts de ingang van het voormalige heropvoedingsgesticht, waar nu het gevangenismuseum zit.

Afbeelding
Het valt me op dat om alle (voormalige) gevangenissen een mooie gracht ligt met wachthuisjes op de hoeken. Deze zijn niet meer bemand en stammen zo te zien uit de jaren ’60 of ’70. Op de achtergrond oude bewaarderswoningen. Veenhuizen lag vroeger natuurlijk heel geïsoleerd, zodat al het personeel op het terrein woonde.

Afbeelding
Ook Veenhuizen heeft een oorlogsmonument, en ik maak van het bankje gebruik om even snel wat te eten en te drinken, voordat ik er weer de sokken in zet. Helaas heb ik geen tijd meer voor het zg. Vierde Gesticht, op welks bestaan Fedor mij laatst wees: de historische begraafplaats van overleden geïnterneerden en personeel van Veenhuizen. Nou ja, reden genoeg om nog eens een keer uitgebreid terug te gaan.

Afbeelding
In vliegende vaart vervolg ik mijn laatste etappe naar Assen. Daarbij wordt ik wel gehinderd door de toestand van het wegdek. Door de harde regen van gisteren liggen de fietspaden kilometers lang vol blad en takken. Zolang je rechtdoor gaat niet zo’n probleem, maar in de bochten moet steeds de vaart eruit, want ik heb geen zin om op de valreep nog op m’n plaat te gaan.

Afbeelding
Vlak bij Assen ontdek ik zowaar nog een obscuur oorlogsmonumentje. En een heel interessante, want het is voor Franse parachutisten van de SAS. Wat deden die nou weer hier? Tegen het eind van de oorlog (we spreken hier april 1945) was het vooral doorbeuken met tanks en bommenwerpers. Voor de special forces was er niet zoveel meer te doen. Maar voor deze elitetroepen met hoge graad van training en strijdlust is het heel demoraliserend om te moeten wachten tot de oorlog voorbij was, zonder nog iets te kunnen doen. Dus werd er nog een klusje voor ze verzonnen: Operatie Amherst. Ze werden in Drenthe in kleine groepjes per parachute voor de oprukkende Canadese troepen gedropt om alvast strategische bruggen en kruispunten in te nemen. Voor deze jongens liep dat plan slecht af. Merk op dat er ook een Syriër bij zit. In die tijd was Syrië een Frans protectoraat.

Afbeelding
Tien minuten voor de trein vertrekt, arriveer ik op station Assen. Precies genoeg tijd om nog een broodje te kopen voor onderweg, en mijn bagage en kleding een beetje te herordenen voor de treinreis. Nou, die laatste paar uur waren niet echt relaxed. Alleen maar gejakker. Tja, eigenwijs, eigen schuld.

Afbeelding
Sjongejonge, wat een bagger. Sinds de zware regen van gister is m’n ketting helemaal droog. Alles piept, kraakt en knarst. Dus als ik thuis kom wacht eerst een flinke poets- en smeerbeurt.

EINDE
Huib2
Bedankt voor je mooie verslag,erg van genoten
Wat hebben wij toch een mooi land
Ik ga nu ook verder lezen bij Kees,ook spannend
Groetjes Andries :lol:
Ja dat verslag van jou en van Kees zijn de “lichtpuntjes” in deze donkere dagen.

Dank daarvoor.

Dirk
Leuk om te lezen :)
waarom er urinoirs staan naast de kerk in Veenhuizen.
De verpleegden ( benaming voor gevangenen destijds) dienden voor het te kerke gaan een plasje te plegen. Inderdaad na het plassen de kerk in! :D
Hieronder een gedeelte van een rescensie van het boek van Mariet Meester, zij is opgegroeid in Veenhuizen toen het nog een gesloten gevangenisdorp was.

Er was halverwege de jaren dertig nog een strikte scheiding tussen katholieke en protestantse 'verpleegden' (werklozen, daklozen en alcoholisten) en criminelen. Aan de ene kant van de straat stond de kerk van de ene geloofsrichting, aan de andere die van de andere. Ertussenin een rij urinoirs, streng gescheiden in katholieke en protestantse pisbakken. De naïeve Franciscaan Petrus Pex krijgt hier, mede door zijn activiteiten in het verzet, gaandeweg steeds meer twijfels over zijn geloof.
Leuk om te lezen met leuke foto's!

Mooi tripje. :D
Dank voor alle leuke reacties, mensen!

En @Marjan, dank voor je toelichting op de urinoirs voor de kerk in Veenhuizen. Ik hou van dat soort verhalen. Erg leuk.

Als toegift nog een paar kaartjes met de route van mijn fietstocht.

Afbeelding
Dag 1: Haarlem - Amsterdam - Huizen, 63 km

Afbeelding
Dag 2: Huizen - Zeewolde - Elburg - Roggebot, 82 km

Afbeelding
Dag 3: Rondje Roggebot - Urk - Schokland - Kampen - Roggebot, 82 km

Afbeelding
Dag 4: Roggebot - Kampen - Steenwijk - Zorgvlied, 89 km

Afbeelding
Dag 5: Rondje Zorgvlied - Diever - Zorgvlied, 38 km

Afbeelding
Dag 6: Zorgvlied - Veenhuizen - Assen, 55 km


Totaal: 409 km

Ondanks het slechte weer vond ik het een fijne tocht. Veel gezien en ook door veel voor mij nieuwe en onbekende gebieden gefietst. De strijd tegen het water, zoals ik mijn verhaal genoemd heb, werd ook onderdeel van de lol: Hoe houd ik me zelf droog en warm in natte omstandigheden. En behalve op dag 5 is dat goed gelukt.
Ik heb in m'n kinderjaren op het NTKC-terrein van Huizen heel vaak gekampeerd met m'n ouders, m'n zus en broer. Heel basic, papa hield niet van campings met ***. M'n vader kocht de kampeerspullen altijd bij Slee Utrecht, nergens anders. Er stonden twee waterpompen met van die zwengels (piepende geluiden) en de toiletten waren gebouwd van witte kalkzand-bakstenen, cementen vloer, golfplaten dak. Eigen WC-papier meenemen. Geen stortbak, er stond naast iedere closetpot een emmer water. Na het je behoefte doen stortte je met het water uit de emmer in de pot en daarna weer vullen bij een van die waterpompen en klaar zetten voor de volgende WC-bezoeker. Voor mij als kleutertje een heel gesjouw met die zware zinken emmer....
Het was in de jaren vijftig wel een mooie locatie. Mooie strand aan het IJsselmeer, vaak pootjegebaad en gespeeld, het fietspad erlangs lag er nog niet. De Flevopolders ook niet. Vaak zag ik wat verderop vissersboten voorbij varen, de zogenaamde bruine zeilvloot. Houten rompen met van die grote zwaarden langs de boorden.
Van het oude dorpskern van Huizen tot aan de camping zag ik korenvelden en heide. Nu is Huizen helemaal kapot verstedelijkt.

Onderstaande foto is tijdens het Hemelvaartsweekend van 1956. Het jongetje met lederhosen ben ik. De tent rechts is van een bevriend gezin, dat mee ging.
Huizen Hemelvaart 1956.jpg
Een prachtige foto en een mooi verhaal, Martin. Zoveel is er niet veranderd op NTKC Huizen, denk ik. Één van de oude toiletgebouwtjes die jij beschrijft staat er nog. De andere is vervangen door een moderner gebouw met warme douche. En de pompen zijn verdwenen. Er is nu gewoon waterleiding. Maar het terrein ligt nog steeds tussen de bossen en akkers, al is Huizen wel een paar honderd meter opgerukt sinds de jaren vijftig.
Mooi ook, die oude katoenen tentjes van Slee of Carl Denig.
Huib2 schreef:
di 02 feb, 2021 09:50
Een prachtige foto en een mooi verhaal, Martin. Zoveel is er niet veranderd op NTKC Huizen, denk ik. Één van de oude toiletgebouwtjes die jij beschrijft staat er nog. De andere is vervangen door een moderner gebouw met warme douche. En de pompen zijn verdwenen. Er is nu gewoon waterleiding. Maar het terrein ligt nog steeds tussen de bossen en akkers, al is Huizen wel een paar honderd meter opgerukt sinds de jaren vijftig.
Mooi ook, die oude katoenen tentjes van Slee of Carl Denig.
Achter mijn moeder (met zwarte trui) hing een lijn met vaantjes, die in de loop der jaren flink was uitgebreid. Dezelfde vlaggetjeslijn heb ik nog steeds in bezit en ook nog gebruikt op Harskamperdennen in 2018 en 2019! Het derde vaantje van links is van Huizen uit 1956! (dubbelklik op de foto)

DSCF2612.JPG