solo of niet solo?

[Gee]

Er zijn WF-ers die altijd solo reizen, of juist alleen maar samen met een parnter / vriend(in). Voor sommigen is dat misschien een principiele keuze, voor anderen min of meer toeval.
Bij mij ontstond solo-reizen bij toeval: een vriend waarmee ik naar de Middellandse Zee zou fietsen (mijn allereerste fietstocht!) haakte vlak voor vertrek af wegens relatieproblemen. Ik was al gepakt en gezakt, en ging (mede op aandringen van Eljen - mijn vrouw ) alleen op pad. Ik vond dat een verrassend rijke ervaring!
Sindsdien heb vrijwel al mijn fietstochten alleen gemaakt. Voor mij is de impact groter (bv bij het "alleen-op-de-wereld-gevoel" op IJsland) en lijkt het of je sneller in contact komt met de lokale bevolking (bv op een rondje Sri Lanka).

Wat zijn jullie ervaringen? Maken jullie bewust een keuze voor solo of niet-solo? Of hangt het af van de omstandigheden, of misschien van het land (voel je je niet helemaal senang om in Afrika alleen op pad te zijn, en in Frankrijk wel)? En als je alleen gaat, hoe kijkt het "thuisfront" daar dan tegen aan?

Ben benieuwd naar jullie reacties!

Gee

[paul1987]

Hallo Gee,

Ik ben relatief nieuw met het vakantiefietsen (deze zomer mijn tweede solo fietsvakantie gemaakt) en ik reis dus ook altijd solo. Dat is bij mij vooral gewoon zo gegaan omdat niemand anders mee wou en ik wou wel op fietsvakantie, dus moest ik maar alleen op pad.

Heb er zelf nog geen spijt van gehad dat ik alleen op pad ga. Er zijn van die momenten dat het handig is om met twee personen te zijn, maar ach, je went er ook aan om het in je eentje te rooien. Daarnaast kom ik veel gemakkelijker in contact met de mensen.

Het maakt mij trouwens niet veel uit of ik solo of met meerdere mensen reis, wanneer het zo loopt later wie weet reis ik dan niet meer alleen. maar ik zou er ook geen moeite mee hebben om alleen op pad te gaan. Dus dit laat mij koud en ik zie wel wat de toekomst brengt. Wel merk ik dat met kampeerweekenden die ik niet solo doe dat ik soms de neiging krijg om een andere weg in te slaan om zo even individueel te reizen .

groetjes Paul

[Shane]

Onlangs een paar nadelen , reis ik het liefst alleen op de fiets, een weekendje met andere gaat wel maar daarna ben ik het weer zat. En verlang naar de rust.

Voordelen van alleen zijn:

-Flexibiliteit, en het gemak van geen rekening houden met andere.
-Makkelijk in contact komen met andere (mensen vinden je vaak zielig ook als je dat niet ben).
-Alles dat fout gaat is je eigen schuld. Dus alle goede dingen heb je ook zelf gedaan.
-Je leert je eigen kracht, alles wat je doe red je alleen, wat een hoop zelfvertrouwen geeft.
-Je hoef niet gezellig te doen als je daar geen zin in heb.

Nadelen:

-Je moet je zelf redden, ook ben je ziek, zwak en misselijk. Dit is echte niet leuk en soms dood eng......zeker als niemand om je heen engels spreek, de volgende ziekenhuis is 100km verder op en je wc roll en water zijn bijna op(ohh ja, en die nacht zijn 2 van mijn 3 onderbroeken gesneuveld in de strijd ).
-In mijn geval, eenzaamheid en soms vervelen 's avond (zit ik hier alleen om 4 uur 's middags in de woestijn, en nu>?)
-Vaak duurder.
-4 ogen zien mee dan 2 en niemand deelt je ervaring (zat ik daar in de woestijn in mijn broek te pissen van de angst van de roedel coyotes/wolven op 20m,denkend als ik nu dood ga weet niemand waar ik ben ).
-Je fiets moet zich toch alleen redden in de foute buurt als je even de winkel/toilet binnen gaat.
-Zelf snijden,koken, afwassen en bed opmaken elke avond en ochtend

Ik blijf alleen fietsen! Dan maar af en toe nieuwe onderbroeken kopen en een beter boek. En whiskey maakt een hoop goed natuurlijk

[Kikitjah]

Hoi,

Ik moet mijn eerste fietsreis nog afleggen, maar bij mij was het een zeer bewuste keuze van deze alleen te doen. Ik ga naar Japan, een land dat mij sinds enkele jaren enorm aanspreekt (ik volg zelfs Japanologie). Zelfs als ik iemand zou vinden die mee wilt met de fiets, zolang verlof kan nemen/hebben én zoveel geld ter beschikking heeft zou ik alleen willen gaan. Ik wil namelijk niet dat mijn beleving van het land waar ik zo zot van ben (zonder het te idealiseren) aangepast wordt door de beleving van iemand anders.

Als we Mount Fuji zien en ik heb zoiets van "wauw, Fuji-san, geweldig, superveel foto's trekken" en mijn medereiziger heeft zoiets van "wauw, weer een berg, wat is er nu zo speciaal aan den deze, zijn we door?" dan is gans mijne dag verpest.

Door alleen te gaan is alles wat jij geweldig vindt ook écht geweldig en alles wat jij rotslecht vindt is ook écht rotslecht.

Mijn omgeving (vooral mijn moeder en grootmoeder) verklaart mij gek. Mijn mede Japanologen vinden het geweldig, hoewel ze het toch ook maar raar vinden met die fiets. Mijn vriend gelooft niet echt dat ik begrijp wat het inhoudt en dat ik sneller dan verwacht terug ga staan. Ik denk dat ze het er allemaal makkelijker zouden mee hebben moest ik iemand meenemen, maar iedereen gunt het me wel. Ze weten dat het toch onmogelijk is van mij op andere gedachten te brengen. Als ik 's avonds laat te voet naar huis moet van het station kan mij ook vanalles gebeuren (vlakbij is overlaatst nog een meisje ontvoerd)... En ja, in Japan spreken ze Japans, maar dat kan ik ook (de basis).

Als ik na Japan nog fietsreizen zou willen doen (in Europa) dan wil ik heel graag dat mijn vriend meegaat, omdat ik zoiets met hem wil delen. Japan wil ik niet met hem delen, maar de ervaring van het fietsen wil ik gerust met hem delen in Europa! Liever zelfs dan alleen gaan denk ik, maar dat kan ook nog wel veranderen! Eerst zien of het concept fietsreizen mij bevalt en dan het vriendje zien te overtuigen om ook op de fiets te springen!

Slaapwelgroetjes,
Kelly

[stef]

Volgend jaar wil ik drie maanden op m'n uppie door Canada gaan fietsen en ik wou toch eerst eens kijken of ik dat wel leuk vond. In augustus heb ik dan een eerste solotrip(je) door Duitsland gedaan en dat was een énorme meevaller.

Enkel de eerste dag alleen was een tikje minder. Ik was de week ervoor samen met enkele kameraden van België naar Polen gefietst en dan die eerste keer, ineens alleen, in de regen, een eerste soepje opwarmen... Maar vanaf dag twee vond ik het geweldig: Je stopt wanneer je zin hebt, rijdt door wanneer je zin hebt, rijdt de hele tijd je eigen tempo, slaapt waar je zin hebt, je hebt meer plaats in de tent, ...

Vooraf had ik gevreesd dat ik me enorm zou gaan vervelen maar daar heb ik geen last van gehad. Met een fototoestel, een verrekijker en wat briefpapier kom je al een heel eind.

[Leo van L1erop]

Solo rijden kan heel bevrijdend werken. En die mobiel gewoon uit zetten.

[Gunter]

het grootste voordeel van solo te rijden is dat je je eigen tempo kan aanhouden wat niet onbelangrijk is als je meerdere dagen/weken na elkaar gaat fietsen. Je mag nog zo op elkaar afgestemd zijn, ieder zijn "zwak moment" op de fiets (fysiek en mentaal) zal op een ander moment zijn

[VoorheenRJ]

Bij mij hangt het af van de situatie. Eerst solo gefietst. Goed bevallen, maar niemand die je ervaringen kan delen. Van andere, snellere, reizigers krijg je rare gezichten. Zij snappen je manier van reizen niet.
Veel aanspraak ook, m.n. in de Zuid-Amerikaanse landen waar ik doorheen ben gefietst. Nooit onveilig gevoeld aldaar.

Met een oud-collega naar Marokko geweest. Ook veel aanspraak, toch iemand om je ervaringen mee te delen. Veel meer overleggen ook. Je sleept elkaar door de lastige momenten heen. Maar je eigen plan trekken, is er niet gauw bij.

Sommigen reizen alleen, en fietsen dan soms een stukje met een ander op. Ideaal. Je kunt zo je hand opsteken als hij/zij een andere weg inslaat.

[FlorisDreeftak]

Ik ben nooit alleen op reis geweest. Het lijkt me wel ideaal. Je kunt heerlijk tot je zelf komen en denken aan van alles en nog wat.

[wijnand]

Behalve af een toe een weekendje of een weekje fietsen met mijn partner, fiets ik het liefst alleen. In het verleden heb ik vaker met maatje gefietst en gewandeld, naast het leuke sociale aspect, ervaar ik het toch als een nadeel om je de hele dag aan te moeten passen aan tempo, pauzes e.d.. In mijn drukke bestaan is het gewoon fantastisch om bijv. 1 x per jaar er op uit te trekken, geen gezeur, geen overleg, alleen alles doen en het avontuur tegemoet. Ik ben dan in m'n element samen met m'n maatje: de fiets.

[bikelike]

Vroeger had ik 's avonds vaak een solo mio gevoel. Het in mijn eentje rijden overdag vond ik heerlijk. Nu vind ik de avonden met mezelf ook heerlijk. Wildkamperen, alleen met moeder natuur.

Dat ik ervaringen niet kan delen vind ik prima. Dat motiveert me om te fotograferen. En over fotograferen gesproken. Stel je voor dat je met mij op fietsreis zou zijn en met grote regelmaat op je fotograferende compagnon moet wachten. Ik zou dan ook niet de tijd nemen voor foto's.

Ik heb ook sterk het idee dat je als eenling meer gastvrijheid en openheid tegenkomt dan met z'n tweeën.

[erikheijn]

Ik werk in het voortgezet onderwijs; mijn vrouw in de gezondheidszorg. In de drie weken dat zij vrij is wordt er met de auto gereisd.
In de weken die over zijn mogen er een aantal dagen gefiets worden. De eerste tien van de afgelopen twaalf jaar heb ik het genoegen met één of meer van onze kinderen op pad te gaan.
De komende zomer ga ik voor de tweede keer in mijn eentje er op uit. Ik vond het afgelopen jaar heerlijk. De enige waar ik op dat moment rekening mee hoef te houden, ben ik zelf. Snelheid en rust momenten maakt ik zelf en, hé presto, ik leg meer kilometers in een korteretijd af.
Contacten heb je toch wel zo; reizen met een ligfiets nodigt uit tot vragen: "kan je er wel op vooruit komen...." (net nog 80 km gefietst), "is dat nou confortabel zo'n ligfiets...." (denkt u dat u het uit kunt houden op de relax stoel thuis?), "die ligfietsen zijn toch gevaarlijk...?"(er vallen meer doden door auto's) Dus gesprekstof genoeg (behalve de vragen waar bier en eten te koop zijn......
Nee, ook fietsen met een kind heeft veel voor (kwaliteit tijd) maar in je eentje is ook prima!

[Marjan]

Voor ik Wim ontmoette ging ik alleen op fietsvakantie, altijd in Europa en max was 3 weken.
Ik heb alleen maar positieve herinneringen aan het alleen fietsen, leuke contacten onderweg, toch iets meer als nu samen en eigen tempo wat blijkt toch wel erg belangrijk en fijn is.

Stel je voor dat je met mij op fietsreis zou zijn en met grote regelmaat op je fotograferende compagnon moet wachten. Ik zou dan ook niet de tijd nemen voor foto's.

Gelukkig fotografeert Wim ook graag en dat zijn de momenten dat we beetje zelfde tempo hebben. Ik fiets dan meestal door en hij haalt me dan weer in.
Hij kan dan weer even lekker snel en ik heb niet steeds uitzicht op een rug, wil ook wel een keertje voorop rijden.

[bikelike]

Gelukkig fotografeert Wim ook graag en dat zijn de momenten dat we beetje zelfde tempo hebben. Ik fiets dan meestal door en hij haalt me dan weer in. Hij kan dan weer even lekker snel en ik heb niet steeds uitzicht op een rug, wil ook wel een keertje voorop rijden.

Ik spendeer soms 20 minuten aan een foto. En dan een half uur later weer.

[MariekeR]

Ik heb nog weinig ervaring, maar weet al wel dat solo m'n voorkeur heeft. Je kunt dan je eigen tempo rijden, je eigen dag indelen, vrij als 'n vogel besluiten belachelijk lang te blijven hangen op 'n aangenaam terras of juist veel kilometers te maken. Je ontmoet makkelijker mensen, ook andere fietsers en kunt daar (zoals door iemand hierboven al gemeld) dan 'n tijdje mee opfietsen.

Een groot nadeel aan solofietsen voor mij als a-technisch type: ik zal eerst nog 'n hele rits fietsreparatiecursussen moeten doorlopen voor ik me durf te wagen aan tochten door gebieden waar je niet elke 10 km een dorpje-met-fietsenmaker tegenkomt

[bikelike]

Een groot nadeel aan solofietsen voor mij als a-technisch type: ik zal eerst nog 'n hele rits fietsreparatiecursussen moeten doorlopen voor ik me durf te wagen aan tochten door gebieden waar je niet elke 10 km een dorpje-met-fietsenmaker tegenkomt

Ik ben wel eens vast komen te zitten. Ik moest een binnenband vervangen en had om gewicht te besparen sleutel 15 niet bij me om het achterwiel uit te halen. Ik werd met fiets en al meegenomen door een Servische boer in zijn gare Lada. Ik verstond geen barst van wat hij zei maar hij klonk alsof hij me goed kon helpen. Op de boerderij was zijn neef Peter op bezoek die 20 jaar in Rotterdam had gewerkt. Ik ben de twee jaren daarna op hun boerderij gaan opzoeken.

Zo zijn er ontelbaar veel verhalen. Neem nou die hoogzwangere vrouw en haar man die geen enkele herberg vonden...

[waltertje]

Vroeger ging ik met mijn toenmalige vriendin op fietsvakantie. Dat was rustig en gezellig. De afgelopen tijd ben ik twee keer er alleen op uitgetrokken.

Het grote voordeel van alleen reizen vind ik dat ik het uiterste uit mijzelf kan halen. Daardoor kan ik ook veel langere reizen maken. Ik ken nu eenmaal niet zoveel mensen die het leuk vinden om zes weken lang tien uur per dag te rijden in een flink tempo.

Maar gezien het feit dat er een nieuwe dame in mijn leven is, lijkt zo'n relaxte 100 km/dag-vakantie opeens toch ook wel weer aantrekkelijk

grtjs, walter

[DriesBa]

Langere ritten(150+km) altijd alleen;
Met mijn vrouw kortere ritten(70-80km).
Alleen fietsen heeft tot voordeel dat je je gang kan gaan. Korte stops, meer beelden vastleggen, meer observatie echter minder sociaal contact. Een mens is een gezelschapsdier, doch je moet net die fietsmaat(je) vinden die bij jou past. Graag fiets ik met mijn vrouw, doch zij heeft andere voorkeuren, m.n. tijdens stops. Wat wel weer top of the bil(l) is haar picknickstops. Die zijn onovertreffelijk, de verzorging is uitmuntend. Als ik alleen fiets eet ik droog brood en drink ik veel sappen i.c. water, af en toe een visje, maar daar blijft het ook wel bij. Ik hou in zo'n geval van sober fietsen en me door de natuurlijke omgeving te laten ver(r)assen. De voorkeur bij langere fietstochten geef ik aan door samen fietsen met een in gedachtengang meer overeenkomende fietsmaat.

[Peteragain]

[/quote]

Zo zijn er ontelbaar veel verhalen. Neem nou die hoogzwangere vrouw en haar man die geen enkele herberg vonden...[/quote]

Die fietsten toch niet?

[Wim Tjan]

Na twee ervaringen met gezelschap verkies ik solo te fietsen. Uiteraard zijn er nadelen als je solo rijdt. Je kunt bv niet aan elkaar optrekken bij eventuele vermoeidheid. Ook wil je bv al fietsend een foto van jezelf. (misschien zijn er nog ideeen daarover?). Eind van de dag wil je je verhaal kwijt. Maar.... het aantal nadelen valt in het niet tegen de voordelen. Je raakt gemakkelijker in kontakt met de bevolking. Ze zullen je ook heel snel helpen als je hulp nodig hebt. Slaapplaatsen is al heel snel geregeld enz. enz.
Kortom ik ben een solist, lang leve de vrijheid.