Pagina 1 van 1

Fietsongelukjes

Geplaatst: do 24 apr, 2008 15:19
door Martin E. van Doornik
Zou ik niet graag meemaken.... :? bekijk de filmpjes op http://www.ongein.nl/ongein/item.aspx?id=7942

Geplaatst: do 24 apr, 2008 16:27
door HansvanderVeeke
Au!

Geplaatst: do 24 apr, 2008 17:53
door Demy
Geweldig!

Geplaatst: vr 25 apr, 2008 10:02
door fietsjunks
Net zo vreselijk als dat achterlijke programma op tv...

Leuk hoor, als je kind tegen een auto oprijdt...

Echt hilarisch als je kind plat op z'n bek gaat en al zijn/haar tanden kwijt is...

Schuddebuikend is het... NOT... :roll:

Geplaatst: vr 25 apr, 2008 10:50
door 123456
Misschien is het een idee om een nieuw onderwerp te starten (of is dat al eens gebeurd) met daarin verhalen, filmpjes, foto's en scans van de ergste ongelukken die vakantie/wereldfietsers hebben meegemaakt. Zoiets als bij Holland Sport waar ze op de massagetafel iemands carriere doornemen aan de hand van littekens e.d.

Geplaatst: wo 30 apr, 2008 13:40
door Nald
Ik zou zeggen : what are you waiting for?

Ik was 17 jaar, we spreken over de grijze oudheid toen fietsen nog vrijwel allemaal waren gemaakt van staal. Ik was samen met mijn nieuwbakken vriendinnetje op fietsvakantie aan het gaan. We hadden beiden een oude Batavus Champion, nog zo een model met oogjes en een zwarte band op het frame. We gingen naar de Ardennen, wat wel een heel gedoe was. Liesje was alleen nog maar een keertje van Hellevoetsluis naar Brielle gefietst en had een ijsje nodig en leed een paar dagen aan zadelpijn. Het zou sowieso interessant gaan worden met haar, ze had wel 1 dag ervaring als kampeerder indertijd.

We hadden van een buurman drie dragers gekregen en ik had bedacht dat het ruimschoots genoeg moest zijn. Het waren nog van die dunne gevalletes, die je met een passend boutje in de oogjes van het frame kon vastschroeven. Geen probleem, alleen hadden we niet de juiste boutjes en de FM kon ons er ook niet aan helpen. "Gelukkig" kwam mijn broer met een idee om het een en ander met tie raps vast te maken. Dat was enorm sterk, zo wist hij te vertelen. En hij was een autoriteit op dat gebied omdat hij op een scheepswerf werkte indertijd.

We hebben de dragers vastgesnoerd met die dingen en het leek allemaal prima voor elkaar. Een drager op Lies' fiets en twee op die van mij. U raadt het al: bij de eerste de beste kasseienweg in Vlaanderen (het verbaast me nu nog dat ze het zo lang hebben uitgehouden met die mega-zware bepakking) brak eerst de achterste dragerverbinding bij mij. Twee kilometer later die van Lies en nog geen 5 seconden na het opstappen de laatste. Ondertussen leken onze wielen meer op onregelmatig gevormde ovale hoepels dan op rechte velgen. De bagagedragers waren behoorlijk doorgezakt onder het gewicht.

Daar stonden we dan, midden in het grote klei-niets van het Vlaamse land. Gelukkig kwam er al snel een local aan die ons iets wilde vertellen. Maar ja - die mensen daar in Oost-Vlaanderen zijn compleet onverstaanbaar. Hij bleek een zekere affiniteit voor fietskampeerders te hebben, sterker nog: hij was er zelf een. Hij vertelde iets over voorbereiding en "niet slim" terwijl hij naar onze fantastische oplossing voor de dragers wees.

We mochten een nachtje bij hem slapen in de tuin. Met de staart tussen de benen heb ik die ochtend naar huis gebeld. Ik kreeg mijn broer aan de lijn, die overigens wel zo sportief was dat hij ons de dag erna met de auto kwam ophalen. We zijn nog een poosje het mikpunt van spot en hoon gewest van onze familie, maar we hebben ons in de jaren daarna - toen we beiden studeerden - behoorlijk kunnen revancheren voor onze eerste mislukte fietsvakantie.









IM - Liesbeth (*1970 - 2004)