Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Hoe extra dimensie te geven aan je fietstocht? - Pagina 2 - Forum Wereldfietser

Hoe extra dimensie te geven aan je fietstocht?

Waar ik blij van wordt is overnachten via Warmshowers. Je leert de leukste mensen kennen, allemaal met een andere achtergrond maar met dezelfde interesse voor fietsen of reizen in het algemeen. Daardoor leer je veel over lokale gebruiken. Ze kunnen goede tips geven over de routes en bezienswaardigheden in de omgeving. En je krijgt echt een kijkje bij de mensen thuis.
Soortgelijke diensten zijn welcometomygarden.org en natuurlijk couchsurfing.com.
Dat is ook nog eens gratis is, is een mooie bijkomstigheid. Je eigen huis en warm shower aanbieden is ook leuk als je zelf niet op vakantie bent.
Eén woord: lunch.

Soms een doel, vaak een hoogtepunt.

Een willekeurig voorbeeld, ergens langs het Canal du Midi:

Afbeelding
Dat noem je willekeurig. :lol:
non-fixie schreef:
vr 30 dec, 2022 19:55
Eén woord: lunch.
Juist! De lunches garanderen automatisch extra dimensies op een fietstocht (of toch in Frankrijk ...).

De leukste extra dimensie die we meegemaakt hebben was in 2010 in Le Portillon in Guillestre.
Zonder te kijken naar de kaart bestelde ik de plat du jour. Altijd goed, een plat du jour.

De serveuse keek peinzend naar mij, potlood in de hand.
- Bent u zeker?
- Ja, natuurlijk ben ik zeker. Laat maar komen!

Opnieuw een monsterende blik. Ken je dat gevoel als een vrouw naar je kijkt en je je plots begint af te vragen of je vergeten bent je broek dicht te ritsen, of dat er tandpasta op je neus hangt?

- Ik zou het niet doen als ik u was.
- Wat?? Het is toch maar een plat du jour?
- 't Zijn niertjes vandaag.
- Niertjes! ... OK, goed, dank u, dan neem ik ... Wat kunt u aanbevelen?
derdekeer schreef:
vr 30 dec, 2022 20:43
Niertjes!
Rognons! Daar knapt een mens toch behoorlijk van op! :D

Ergens in de Bourgogne:

Afbeelding
Ik bekijk onderweg veel bezienswaardigheden, kerken, kastelen en musea.

En verder beschrijf ik op mijn ipadje elke dag wat ik meemaak, wat ik bedenk en welke associaties ik krijg. Die schrijfsels komen op mijn website www.aartveldhuizen.nl (onder ‘ga toch fietsen’) als fietsverslag en worden thuis altijd omgewerkt tot een boek, compleet met foto’s. Ik heb zo al een heel rijtje van die vakantieboeken in de kast staan, en grijp er vaak naar. Al lezend beleef ik hele stukken van de fietsreis dan weer opnieuw.
Wij gaan wel eens geocachen onderweg, fietsen schiet dan niet meer op maar het is wel leuk.
derdekeer schreef:
do 29 dec, 2022 20:29
Hoewel ... op een trip in Frankrijk met mijn vrouw en een vriendin hebben we ooit een aardige extra dimensie toegevoegd: wie ziet in een dorp of stad als eerste een rue du Tilleul? Er bleken er meer te bestaan dan we verwacht hadden.

Hallo,
Da's grappig, ik doe die challenge altijd in Frankrijk met rue of Place Jean Jaurès, ook die vind je op meer plekken dan je denkt.
Groet, Petra.
Wat leuk alle reacties. Ik heb het gevraagd of benoemd omdat ik vaak fietsvakanties heb gedaan van 3 of 4 weken en soms langer. Ik ga altijd in mijn ééntje. Het is bijzonder om dan bv. in de bergen ergens te (kunnen) zijn. Maar ik ben ook altijd best eenzaam onderweg of wil gewoon graag 'even' naar huis. Onderweg praten met mensen doe ik bijna niet en ook niet ergens uit eten, hoewel dat een leuk doel kan zijn om iedere dag van te genieten en je bv. te laten verrassen door de lunch die je ergens nuttigt op de plaats waar je dan bent.
Daarom dacht ik. Ik ga niet meer van die lange fietsvakanties doen, maar korter, bv. 10 dagen, dan blijft het fietsen nog leuk genoeg en is het meer, voor mij dan, een sportieve uitdaging. Op lange tochten ga ik me toch wel eenzaam voelen, maar tegelijkertijd ook weer sterk. Ik dacht, ik ga alleen nog maar 3 weken of langer weg als ik een extra 'dimensie' kan geven aan mijn fietstocht.

In het verleden ben ik wel eens naar een Nederlandse boer gegaan die geëmigreerd was naar Zuid-Frankrijk. Daar wilde ik wel even gaan werken tegen kost en inwoning. Maar ik voelde niet echt een klik of een fijn welkom en toen dacht ik, nou jammer dan, aan mij had je een goede kracht gehad hoor, maar dan houdt het op en heb toen nog een paar dagen op een camping gestaan en de kleine wegen van de Oostelijke Pyreneeën gefietst: op de grens van Spanje en Frankrijk.

Ik wilde ook eens naar Het Nalando Monastery (iets met 'Bhoedistische monniken') fietsen en daar even een paar dagen zijn? Maar heb dit nooit gedaan.

Ik heb me wel eens door een bus, via een 'druivenplukorganisatie' laten afzetten om in Fleurie (bij Lyon) druiven te plukken.
Later hoorde ik van mijn vier druivenplukgenoten dat ze nog over me hadden gezegd in de bus. Jeetje mina zeg, voor 10 dagen plukken, wat een bagage! Ook had ik als enige mijn toerfiets mee, dat mocht. Zij wisten niet dat ik terug ging fietsen naar Nederland en toen ze dat dus hoorden begrepen ze mijn vier tassen bagage. We hadden het heel gezellig bij de boer en het was toch een belevenis zo met de andere franse mensen die vaak speciaal naar die boer gingen om weer mee te helpen met de oogst. Ook waren er een Poolse moeder en dochter, zij konden echt het hardst werken volgens mij. We kregen allemaal pijn in de rug, zoals het hele dorp geloof ik, aan de lange rijen iedere avond te zien bij de plaatselijke apotheek voor pijnstillers, die ik gelukkig niet nam, maar de stekende pijnen waren niet te harden en werden niet echt minder, zoals ons wel werd 'beloofd'.
Het was ten tijde van de Twin Towers instorten en we zagen nog een foto in de krant ervan. We wisten eigenlijk niet wat er precies gebeurd was want keken geen tv. Het terugfietsen en het werken daar heeft me heel veel geluk gegeven, dat weet ik nog, gewoon dat ik het had gedaan, ondanks de ontzettende rugpijn. Ik kocht op de terugweg nog een CD van Lara Fabian en maakte kennis met haar mooie muziek. Iedere keer als ik het thuis de cd draaide, was ik weer heel lang nog dolgelukkig dat ik dat had gedaan; druivenplukken, dat wat ik ooit nog eens wilde, deed ik uiteindelijk op mijn 30ste.