Additionally, paste this code immediately after the opening tag: state of mind tijdens het fietsen - Forum Wereldfietser

state of mind tijdens het fietsen

Als ik zelf fiets dan voel ik me vooral een 'niets-fietser', met mijn vrouw die achter me fietst wissel ik soms maar enkele woorden gedurende de hele dag. Ik zit in een cadans, ik trap, een soort van leegheid
Nu vroeg ik me af: Zijn er ook andere fietsers: Fietsers die de hele dag met hun medefietser gezellig kletsen? of fietsers die elk klein hagedisje in de berm zien en elk bloemetje ruiken? Zijn er fietsers die vooral heel actief met hun fiets of de weg praten?
Kortom: Ben ik vreemd als ik in een soort van leegheid fiets, en eigenlijk ...tja alleen maar fiets?
voor mij ben je dan vreemd ja, ikzelf zou het niet kunnen, gewoon fietsen om te fietsen daar hou ik niet zo van, een fietsreis moet voor mij leuk zijn en veel om te zien voelen ruiken .....kortom genieten
Voor mij ben je niet vreemd. Fietsen om te fietsen. Het klinkt zo... zo doodnormaal. Ik fiets nu eenmaal graag en hoef daar niet elke minuut bij stil te staan. Pedalen lekker laten doormalen, in de verte turen, een kuil ontwijken, even aanzetten op een klimmetje, een paar verkopers spotten, gedachten op nul. Hee,.. ik begin honger te krijgen. Waar is nu dat lekkere bakkertje of die kop noedelsoep.

Ik hoef niet elke krekel onderweg te benoemen en een gesprek starten over elk bouwval aan de kant van de weg. Ik geniet onbewust van het landschap terwijl ik fiets.
Ik zeg altijd dat ik letterlijk en figuurlijk dingen achter mij laat.
(Ik fiets altijd samen met Carla)
Allerlei belevenissen passeren de revue en ik kom tot een soort rust.

Na mijn jaarlijkse fietsvakantie ben ik meer dan 100% scherp en zit boordevol inspiratie en ideeën.
Komt van alles kijken bij fietsen voor wat betreft je concentratievermogen. Ik beleef een beklimming heel anders dan een afdaling. In een afdaling denk ik vaak "wow, heb ik dat allemaal geklommen?", lijkt dan net of een afdaling langer duurt dan een beklimming. Ik denk dat je in een afdaling meer adrenaline in je lichaam hebt en dat je tijdens een beklimming meer endorfine in je lichaam hebt.
Over het algemeen voel ik me meer geactiveerd als je aan het fietsen bent, noem het sporten, noem het bewegen, maar je bent lekker actief bezig, je voelt je vermoeid worden, je voelt je beenspieren, kleine pijntjes, lichte honger, dorst, zweten, wind door je haar, je voelt warmte en afkoeling tijdens een pauze. En dat allemaal terwijl je door de wereld trekt en mooie dingen ziet. Dan is het leven mooi en mag je dankbaar zijn dat je in goede gezondheid in deze luxepositie zit. Vraag niet hoe het kan, maar geniet ervan.

Hoewel het kan zijn dat een scheikundige en hersendeskundige er weer anders tegen aan ziet.
http://wibnet.nl/mens/hersenen/van-rennen-word-je-high
http://nl.wikipedia.org/wiki/Endorfines
Voor mij is mijn fiets het vervoermiddel om andere streken te zien, ruiken, horen en beleven. Als ik in een groep fiets ben ik vaak de eerste die een dier of iets anders wat er te zien is ziet. Vooral van roofvogels kan ik genieten, al kan ik maar een paar soorten onderscheiden. Damherten, everzwijnen en hazen zijn ook erg fraai, maar die zie ik niet zo vaak.
Dat volwassen damhert dat vorig jaar midden overdag op 50 meter voor me stond herinner met me nog wel 8)
Tijdens de afdaling ben ik wel meer bij het fietsen, maar geniet ik toch nog van het uitzicht en de wind. Helaas duren afdaling bij mij toch echt korter dan het klimmen.
Sport, ach ja. Ik fiets me niet het snot voor ogen. Dat het goed is voor de gezondheid is dan wel weer fijn en 's avonds mag er weer flink gegeten worden.
Leon
Meestal fiets ik alleen, praat soms tegen mezelf of tegen mijn fiets, of roep iets tegen een hond of koe langs de kant van de weg.

Als het zwaar is, bv. door hitte of een zware klim of een eindeloos lange saaie weg... dan heb ik soms de meest rare liedjes in mijn hoofd, soms zing ik gewoon hardop.
Ik kan mezelf enorm oppeppen om door lastige periodes te komen.

Het genieten is groot als ik ergens langs de kant van de weg zit een broodje te eten en van het uitzicht geniet.

Een moment van geluk heb ik altijd in de natuur, toen die Eland op 30 meter langs mijn tentje liep, toen ik bij een meer vol Flamingo's stond, toen ik een grote groep kraanvogels vlak over me zag vliegen.

Dan ben ik dankbaar dat ik dat allemaal kan en mag beleven.



Henk

kunst en fietswerk
Zittend op mijn hotelkamer in noord Maleisie onderweg naar Singapore,trof ik dit leuke draadje.

Ik denk dat ik met alle voorgaand posters wel het iets gemeen heb
Samen met mijn vrouw hebben we alle vele duizenden km zo achterelkaar afgelegd ,ik voor, zij achter met de kaarten ,veel praten doen we niet alleen heel prakties"

Ik zie wel bijna alles onderweg. Mijn vrouw is juist heel erg gericht op de navigatie
Het lijkt soms ook of je alleen fietst
Wat ik ook zo prettig vind is dat je wereldje zo klein is ,het enige wat van belang lijkt is je fiets ,je tassen en je volgend slaapplek.
In werkelijkheid is mijn kijk op de wereld juist heel erg vergroot door te fietsen door andere culturen

Fietsen werkt verrijkend

Dirk
Ik kan in een soort trance zitten van geluk (en soms ook van pure moeheid), maar merk daarnaast dat ik ook alert ben op alles wat om me heen gebeurt. Ik geniet enorm van alle nieuwe dingen die om me heen gebeuren zonder dat ik daar overprikkeld van raak.
Soms krijg ik ook tranen in mijn ogen omdat ik me overweldigd voel door het landschap en het voorrecht dat ik hier mag zijn. Ik fiets daarom op langere reizen liever alleen (alleen met mijn vrouw houd ik het langer vol, maar die wil niet mee op dergelijke reizen), omdat ik dan niet sociaal hoef te doen.
Ik haat harde tegenwind en het lukt me dan niet om in deze positieve stemming te komen. Dan voelt het als werk.
Verder praat ik net als een andere reageerder regelmatig tegen koeien, lama's of wat er maar aan beesten voorhanden is. Wat ik zelf achteraf ook wel een beetje vreemd vond van mezelf dat ik een keer hard moest lachen toen een beer op me af kwam lopen :D

Erik Veenstra
Dat heet "Effe lekker je kop leegfietsen", is heel normaal, effe nergens aan denken effe geen invloed van buiten af. Velen volgen daar peperdure cursussen voor omdat te bereiken. Bofkont, hoef jij niet meer te doen, LEKKKEEERRR FFFIIEETSSEN :lol:
henkfietst52 schreef:dan heb ik soms de meest rare liedjes in mijn hoofd, soms zing ik gewoon hardop.
Ooit begon ik de Mont Ventoux te beklimmen in het wiel van iemand die hardop "Le coq est mort" zong op het ritme waarmee hij z'n 39x25 rondtrapte. Ik heb hem niet lang bijgehouden.
Je fiets vriend noemen, en als je weer 1000km meer kilometers gefietst hebt, hardop roept "goed gedaan jochie" wordt er nog wel eens raar naar mij gekeken :shock: :shock: Kan enorm genieten van mooie natuur of roofvogels, het maakt mij niet uit of ik vaak het zelfde rondje fiets het blijft genieten. als ik een paar dagen niet fiets voel ik mij niet goed. zodra ik de trappers voel knap ik gelijk weer op.
Ben benieuwd hoe het is als ik in mei van huis weg fiets voor mijn eerste fietsreis heb er onwijs zin in.
Wat een leuk draadje!

Ik fiets altijd alleen. Als de omgeving lang hetzelfde is ben ik soms een 'niets-fietser' maar vaak ook slaan mijn gedachten op hol en vormen zich allerlei ideeën en plannen in mijn hoofd. Als de omgeving afwisselend of mooi is fiets ik met niets dan be- en verwondering. Welke ik hier nog niet heb gelezen is het voeren van gesprekken in gedachten. Vooral tijdens mijn half jaar fietsen in Azië heb ik wat afgepraat in mijn hoofd, vooral gesprekken met mijn moeder, maar soms ook met anderen. De antwoorden vormen zich dan als vanzelf, omdat je de ander zó goed kent.
Best handig als je ergens advies over nodig hebt ;).

Verder roep ik ook naar koeien en schapen, en moedig ik mezelf hardop aan als het zwaar wordt en vervloek ik de weg als hij te stijl of slecht is.

In de tijd die ik dan dus nog over houdt, tussen als dat verwondering, praten in mijn hoofd, tegen mezelf en vervloeken van de weg, ben ik dan een 'niets-fietser'.