Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Tweemaal door de Alpen (2) - Forum Wereldfietser

Tweemaal door de Alpen (2)

Om het systeem niet teveel te belasten, wordt 'Tweemaal door de Alpen' hier voortgezet in een nieuw draadje. De voorafgaande etappes staan hier.

Dag 14, 6 juli 2016: van Rein in Taufers naar Lienz (74 km; 800 m klimmen, 1700 m dalen)

Afbeelding

Over een mooi autovrij grindpad klimmen we langzaam naar boven.

Afbeelding

Na een uurtje klimmen vinden we ver buiten de bewoonde wereld nog een berghut met verse taartjes en strak serviesgoed.

Afbeelding

Ook een fietsenstalling ontbreekt hier niet.

Afbeelding

Vroeg in de middag bereiken we de grens bovenop de Klammljoch. Een slagboom staat wagenwijd open. Van Fort Oostenrijk is hier niets te merken.

Afbeelding

Met zwierige haarspeldbochten zakken we af naar Osttirol. Later wordt de route geleidelijk vlakker, al blijft vals plat in ons voordeel tot we Lienz bereiken.

Afbeelding



wordt vervolgd
Dag 15, 7 juli 2016: wandelen in de bergen boven Lienz (7 km; 300 m klimmen, 300 m dalen)

Lienz ligt in het zonnige zuiden van Oostenrijk en dat is vandaag goed te merken. We laten ons met een skilift tot 2200 m hoogte brengen, waar het nu perfect wandelweer is. We lopen op en neer naar de Neualplseeen, een verzameling diepblauwe bergmeertjes. Ook een gebied waar we met de fiets niet kunnen komen (hoewel een ervaren fatbikester hier wel eens een mooie uitdaging in zou kunnen zien).

Afbeelding

Afbeelding

Tegen de avond dalen we met de laatste lift weer terug naar de camping, waar we onze borden vullen met zelfgemaakte insalata caprese. Ook vandaag blijft de brander ingepakt. Na het eten spekken we de lokale economie nog even met eiskaffee, ditmaal op een terras aan de Hauptplatz met het markante kasteel Liebburg.

Afbeelding

wordt vervolgd
Mooi Kees, ook de afwisseling met wandelen laat zien dat er meer dan fietsen is.
Wanneer komt de eerste gecombineerde wandel/fietsgids van jouw hand?
Dag 16, 8 juli 2016: van Lienz naar Bad Gastein (75 km; 1300 m klimmen, 1100 m dalen)

We hebben nog enkele dagen over om in Salzburg te komen. De mooiste route loopt zonder twijfel over de Großglockner Hochalpenstraße en verder via Zell am See en Berchtesgaden. De weg langs de Grossglockner moet bloedmooi zijn. Na een steile klim volgt niet gelijk een afdaling, maar blijft de weg 15 km lang op een neer gaan tussen de 2000 en 2500 m hoogte. Qua scenery misschien vergelijkbaar met de weg over de Sognefjell in Noorwegen, waar we twee jaar geleden hebben gefietst. Ik ben echter bang dat het er nu te druk is om ontspannen te kunnen fietsen. Anders dan de Stelviopas, is de weg langs de Großglockner een moderne doorgaande weg, waar redelijk hard gereden kan worden. De beste tijd om daar te gaan fietsen, is eind september, wanneer de vakantietijd helemaal voorbij is en het hier vaak nog prima fietsweer is. Of op de jaarlijkse autovrije dag, het Glocknerkönig Radevent, al is het er dan natuurlijk wel gigadruk met sportverdwaasde racefietsers.
Daarom kiezen we nu voor een minder spectaculair maar fietsvriendelijker alternatief: over de niet zo hoge maar helaas nogal drukke Iselsbergpas (die via binnenwegen en bospaden wel te omzeilen is) en dan langs de Mölltalradweg stroomafwaarts naar Obervellach. Daar moeten we een uurtje klimmen om een fietspad-zonder-naam te bereiken, dat over een oud spoorwegtalud naar Mallnitz loopt.

Afbeelding

Net op tijd vinden we een oud spoorweghuis waar we kunnen schuilen voor een onweersbui, die een half uur later een fraaie regenboog oplevert.

Afbeelding

In Mallnitz houdt de weg op bij de ingang van een spoortunnel. Een autotrein, waar ook een treinstel met fietsplekken aan vastzit, pendelt ieder uur tussen Mallnitz en Bad Gastein. Ook fietsers die de Alpe Adria Radweg of Paul Benjaminses route van Salzburg naar Venetië volgen, komen hierlangs.

Afbeelding

wordt vervolgd
HansvanderVeeke schreef:Wanneer komt de eerste gecombineerde wandel/fietsgids van jouw hand?
Geen idee of die ooit ga maken :wink:. Wel geef ik soms wandeltips in bestaande fietsgidsen (zoals langs de Engelse Kanaalkust over de kliffen van de Jurassic Coast tussen Charmouth en Lyme Regis).
Dag 17, 9 juli 2016: van Bad Gastein naar Golling (74 km; 400 m klimmen, 800 m dalen)

Bad Gastein is een kuuroord dat, zoals veel kuuroorden, zijn beste tijd had in de Belle Epoque. Bekende bezoekers waren keizer Franz Josef en zijn vrouw Sisi, componist Franz Schubert en Johann Strauss junior. Veel later kwam de Sjah van Perzië hier regelmatig. Vanaf 1960 nam het toerisme hier af en sloten veel hotels voorgoed hun deuren. Kuren in de radon bevattende bronnen was achterhaald, de jetset vloog liever naar Bermuda of Miami en voor het massatoerisme waren de Spaanse costa's aantrekkelijker.
Tegenwoordig is Bad Gastein bekend als chique wintersportbestemming en conferentieoord. Er staat nog heel wat indrukwekkende architectuur, zoals het Grand Hotel de l'Europe. Mooi om langs te fietsen, maar niet half zo leuk als de prachtige vergane glorie die je in Boheemse kuuroorden als Karlovy Vary en Marianske Lazne vindt, waar hypochonders als Karl Marx en kuikentjeskoortslijders als Goethe nog rondgelopen hebben.

Afbeelding

De hele dag volgen we de Alpe Adria Radweg. Die is hier niet zo spectaculair qua landschap, maar wel goed voorzien van fietspaden. De Klammtunnel heeft zelfs een speciale buis voor fietsers.

Afbeelding

wordt vervolgd
Dag 18, 10 juli 2016: van Golling naar Salzburg en nog een rondje in München (46 km; 150 m klimmen, 175 m dalen)

Het is nog enkele uren fietsen naar Salzburg. Daar hadden we de rest van de dag wat rond willen kijken, maar de zinderende zomerhitte is vandaag weer helemaal terug. Op wat Chinese toeristen na lijkt vandaag iedereen de stad te zijn ontvlucht.

Afbeelding

Eerder dan gepland stappen we in de aangenaam koele trein naar München, waar we snel naar de Englischer Garten fietsen. We zijn daar niet de enige fietsers. Stedelingen en toeristen op huurfietsen slingeren door het grote park van biertuin naar biertuin.

Afbeelding

's Avonds laat stappen we in de nachttrein naar Amsterdam. Voor dit jaar zeker niet de laatste keer: in het najaar zullen we er weer gebruik van maken, nu het nog kan...

Nieuwe plannen

In oktober willen we nog een keer door de Alpen fietsen. Het kan dan nog net, want de meeste passen zijn dan nog open. En heerlijk rustig omdat oktober hier op en top laagseizoen is. De laatste zomergasten zijn dan allang vertrokken en het skiseizoen begint meestal pas in december. Aan het eind van de zomer ga ik plannen maken. De Gloßglockner Hochalpenstraße, die we in juli hebben vermeden vanwege de verwachte drukte, staat hoog op het verlanglijstje. Als startpunt kies ik Kufstein, dat een goede treinverbinding met München heeft. Vanaf Kufstein kun je in twee dagen over een rustig op- en neer gaande route naar de voet van de Großglockner fietsen. Of met lokale treinen via de Brennerpas uitwijken naar Italië, mocht het dan in Oostenrijk hopeloos slecht weer blijken te zijn.
Na de Großglockner kunnen we oostwaarts, richting Slovenië, of westwaarts, door de Dolomieten. Het lijkt me ook leuk om eens langs de Weißensee te fietsen. Ervaring uit het verleden leert dat het niet verstandig is om de route al van tevoren helemaal vast te leggen, dus ontwerp ik vanaf de Großglockner Hochalpenstraße gps-tracks voor uiteenlopende varianten. Mogelijke eindpunten zijn Ljubljana, Bozen (voor als het in de Dolomieten tegenzit) en Innsbruck (voor als we na de Dolomieten nog veel tijd over zouden hebben). Vanuit Ljubljana lijken niet veel treinen met fietsplekken naar Oostenrijk te rijden, dus maak ik ook een Sloveniëvariant die in Klagenfurt eindigt.

Afbeelding

Ik bespreek de routes met Corrie. Zij heeft een voorkeur voor de Dolomieten. Wanneer we de nachttrein naar München boeken, kopen we ook alvast aansluitende treintickets voor de heenweg naar Kufstein en voor de terugweg vanuit Innsbruck. De Slovenië-optie wordt een plan B, voor het geval dat de passen in de Dolomieten vanwege slecht weer af zouden vallen en het in Slovenië wat beter zou zijn. We zullen zien.

wordt vervolgd
Kees, ik zie jullie in korte broek rijden. Is het nog steeds zo'n goede temperatuur? Of zijn jullie bikkels :D
Op alle foto's hierboven was het zomer en ook hoog in de bergen behoorlijk warm. Tijdens de tocht in oktober, die vanaf morgen in beeld komt, was dat wel even anders :wink:
Ah....ok, ik heb eerlijk gezegd niet alles gelezen en ik dacht dat je er nu zat en live verslag deed. Wilde al bijna een ticket die kant op boeken :lol:
Kees kun je me een mailtje sturen zodra je alles geplaatst hebt? Dan kan ik het in een keer lezen.
Nog 11 afleveringen te gaan Leon!
Elke dag een mooi cadeautje. Ik geniet.
Wat een mooie foto's om jaloers op van te worden. Ik heb eind juni 2016 nog tot Bad Gastein gefietst, maar daar sloeg het weer om: aanhoudende stortbuien met onweer. Mijn oorspronkelijke plan om via Italië naar Slovenië te fietsen viel in het water, het weerbericht bleef erg slecht en zeker te gevaarlijk op de Vršič-pas. Afgebroken en per trein naar huis terug gegaan. Het knaagt nog aan me.
keesswart schreef: We lopen op en neer naar de Neualplseeen, een verzameling diepblauwe bergmeertjes. Ook een gebied waar we met de fiets niet kunnen komen (hoewel een ervaren fatbikester hier wel eens een mooie uitdaging in zou kunnen zien).
Ha die Kees! Prachtige foto's en leuk bedacht om het zo op 't forum te zetten, elke dag een beetje verder in de reis. En ik ga er zeker een keer met de fatbike heen, op zoek naar de diepblauwe bergmeertjes. Maar eerst snel zoeken naar Deel 1 van Tweemaal door de Alps ..

Thanks voor het delen! 8)

En ik ga zo ook wat plaatjes in het fatbike-topic zetten maar durf niet meer zo goed na jouw mooie foto's haha.
Begin oktober was er sprake van een vroege winterinval in de Oostenrijkse Alpen. Op dag dag dat we vertrokken, 10 oktober, was het daar nog steeds koud, maar leek er wel een eind te komen aan de koudegolf.
Helaas is de Großglockner Hochalpenstraße tijdens die koudegolf alleen nog open voor vierwielige voertuigen met winterbanden. Webcams laten er een witte wereld zien met een flinterdun lint van geveegd asfalt. De kans dat er een paar dagen later weer gefietst zal kunnen worden, lijkt niet groot.

Wanneer we in München uit de nachttrein stappen, voelen we direct al hoe koud het is. Iedereen loopt nu in dikke winterjassen. De hete zomeravond die we hier precies drie maanden geleden meemaakten, lijkt nu heel ver weg. Snel stappen we over op de trein naar Kufstein.
Ook daar is het fris: een graad of 7. En het miezert er ook nog. We zoeken een konditorei op en nemen daar ons reisplan nog eens goed onder de loep. We kunnen nu wel op goed geluk naar de Großglockner fietsen, maar dan riskeren we dat we uiteindelijk om moeten rijden via de Alpe Adria Radweg, waar we in juli al een stuk van hebben gedaan. Bovendien blijft het ten oosten van Kufstein de komende dagen koud en miezerig.

Een andere optie is de geplande route niet met de klok mee, maar tegen de klok in te gaan fietsen, zodat we aan het eind van de vakantie misschien nog een kans krijgen om de Großglocknerroute van zuid naar noord te fietsen. Over twee dagen staan we dan niet voor de Großglockner, maar voor de Timmelsjoch. Die pas is net zo hoog, maar duurt niet tientallen kilometers. Eenmaal boven, gaat de weg daar direct weer steil omlaag, zodat de kleumfase maar kort zal zijn. Bovendien blijft het in Tirol de komende dagen droog en breekt daar ook de zon regelmatig door. En in Südtirol is het nog prima fietsweer; in Bozen wordt het overmorgen zelfs 18 graden.
We hakken de knoop door en fietsen terug naar het station om de trein naar Innsbruck te nemen. In juni verlengden we onze treinreis vanwege een hittegolf, nu doen we hetzelfde in verband met een koudegolf.

Dag 19, 11 oktober 2016: van Innsbruck naar Stams (40 km; 200 m klimmen, 95 m dalen)

In Innsbruck stappen we weer op de fietsen. Het weer is niet meer zo troosteloos als in Kufstein. Af en toe schiet een sprankje zonlicht door een gaatje in de wolken. Koud is het nog wel. De gure wind blaast rücksichtslos door mijn lange lycrabroek heen.
'Ik vrees dat we onze regenbroeken moeten gebruiken als windstoppers', zeg ik. 'Of hier nog snel even een paar thermobroeken aanschaffen. Die hebben we bij het fietsen nooit echt nodig gehad, maar nu lijkt het me geen overbodige luxe.'
Corrie knikt. 'Hier in Innsbruck moeten goede outdoorwinkels zijn.' Even later vinden we een overdekt winkelcentrum met een buitensportzaak. Fietsen mogen echter niet naar binnen en Oostenrijkers zijn streng als het om regeltjes gaat. Dus gaat Corrie naar binnen, terwijl ik buiten bij de fietsen blijf. Een half uur later zijn we allebei een lichtgewicht thermobroek rijker.
We gaan nog even lunchen bij de Furstenburg met zijn balkondak van klatergoud en zijn dan eindelijk klaar voor onze herfstalpentocht.

Afbeelding

Langs de Inn Radweg fietsen we de stad uit. Regenwolken zakken voor de besneeuwde bergtoppen, maar in de verte klaart het al weer op.

Afbeelding

Tegen de avond stoppen we bij een pension. Het is veel te koud om er op het balkon te gaan zitten, maar genieten tijdens het opeten van de laatste broodjes met kaas (als we een mooie kamer hebben, bereiden we daar meestal ook een simpele maaltijd en gaan we niet uit eten) wel van het uitzicht op de kloostertoren en de bergen daarachter.

Afbeelding

wordt vervolgd
Dag 20, 12 oktober 2016: van Stams naar Sölden (59 km; 1000 m klimmen, 350 m dalen)

We verlaten de Inn Radweg en fietsen het Ötztal in. Daar volgen we een prachtige bewegwijzerde fietsroute, die nu bijna voltooid is: voornamelijk over grind- en bospaden, soms een stukje fietspad langs de drukke hoofdweg naar Ötz. Niet geschikt voor dunne banden, maar op onze fietsen goed te doen.

Afbeelding

Af en toe lopen we als het echt steil wordt, zoals hier bij een korte klim van 14%.

Afbeelding

Waarbij rekening is gehouden met watjes zoals wij: na het klimmetje staat een tweepersoons ligbank voor ons klaar. Ook het weer is vandaag fantastisch. In de schaduw blijft het fris, maar in de zon is het gelijk 10 graden warmer.

Afbeelding

Tegen het eind van de middag verdwijnt de zon achter de bergen en zakt het kwik snel richting vriespunt. Hoog tijd om een kamer te zoeken en nog even te genieten van de besneeuwde bergtoppen in de avondgloed.

Afbeelding

Morgen willen we verder over de Timmelsjoch. De pasweg is nog open en de weersverwachting is niet slecht: fris met opklaringen, en droog. Morgenmiddag wordt boven op de Timmelsjoch (2509 m) een temperatuur rond het vriespunt verwacht, terwijl het daar vandaag is blijven vriezen. We hebben er zin in!

wordt vervolgd
Dag 21, 13 oktober 2016: van Sölden naar Moos in Passeier (50 km; 1400 m klimmen, 1750 m dalen)

Het voelt winters koud wanneer we uit Sölden vertrekken. Het zonlicht is valer dan gistermiddag en de wind is harder gaan waaien. Alles wijst op een naderende weersverandering, maar voor vandaag wordt nog droog weer voorspeld. Langzaam trappen we de eerste kilometers over de grote weg door het Ötztal, die geleidelijk rustiger wordt. Het meeste verkeer heeft een van de omringende dorpen als eindbestemming en rijdt niet over de Timmelsjoch.
Na anderhalf uur hebben we 9 km afgelegd en 350 m geklommen. We fietsen door een nauw dal, dat als windtunnel lijkt te fungeren. De vlagerige wind is nu stormachtig geworden en dwingt ons regelmatig tot afstappen. Wanneer we daarna weer gaan fietsen, kost het ons veel moeite om de fietsen goed op de weg te houden. Hoog tijd voor crisisberaad, want op deze manier gaan we vandaag de Timmelsjoch niet halen.
'Zullen we in ieder geval nog tot de afslag bij Obergurgl gaan?', stel ik voor. 'Daar gaat de weg met een scherpe bocht de andere kant op. Ik hoop dat de wind daar geen vat meer op ons zal hebben. Anders kunnen we beter terugfietsen en de trein over de Brennerpas nemen.'
Verderop hebben we inderdaad geen last meer van de wind. Rustig klimmen we verder. Na elke haarspeldbocht komt de sneeuw dichterbij.

Afbeelding

Op 2100 m hoogte passeren we Hochgurgl, een lelijk appartementendorp dat claimt het 'Schneesicherster Wintersportort in den Alpen' te zijn. 'Erstes Hotel mit Hydrosoft im Zimmer', staat met koeienletters op een muur. Leuk voor dat hotel, maar ik had hier liever een sfeervolle konditorei aangetroffen. Gelukkig is er anderhalve kilometer verder een fonkelnieuw en best wel hip Motorradmuseum, waar we ons op kunnen warmen met soep en warme chocola.

Afbeelding

We zijn al bijna op 2200 m hoogte, als tot onze schrik de weg ineens 140 meter omlaag gaat. Dat betekent straks weer minstens een half uur extra klimmen. Na deze afdaling maakt de weg een haakse bocht en bevinden we ons in een andere wereld: een klim van 8 tot 10 procent, een temperatuur onder het vriespunt, een flinke tegenwind en een verlaten poollandschap. De zon is nu achter een grauwsluier verdwenen, de nieuwe ijstijd is begonnen.

Afbeelding

Een smokkelaarsmonument herinnert aan andere tijden. Er staat zelfs een bankje, maar we weerstaan de verleiding om hier even te gaan zitten. We moeten nu in beweging blijven om niet onderkoeld te raken.

Afbeelding

Even later passeren we een bord met de unheimische naam Totenstein. Hier ligt een rotsblok, waar smokkelaars vaak enige beschutting vonden bij onverwacht slecht weer. Sommigen overleefden zo een barre tocht, anderen werden er na een ijzige nacht levenloos aangetroffen.

Afbeelding

De weg lijkt eindeloos, maar anderhalve kilometer voor de top komen er weer bochten. We houden onze voeten warm door flinke stukken te lopen.

Afbeelding

Tegen vijven zijn we boven. Het café waar we ons op hadden willen warmen, staat in de steigers en is gesloten. It 's lonely at the top. En vooral heel erg koud: het vriest nu al meer dan vijf graden.

Afbeelding

Snel trekken we alles aan wat we bij ons hebben: bivakmutsen, helmen, vijf lagen kleding (Icebreakershirt + fleecetrui + windstopper + thermojack + regenjack), een regenbroek over de thermobroek en winddichte hoezen over de schoenen. Na het omkleden is de temperatuur al gezakt naar - 5.8 graden. Snel fietsen we bergafwaarts, nagestaard door berggeiten.

Afbeelding

Afbeelding

Aan de Italiaanse kant ligt bijna geen sneeuw. Wel hangen er ijspegels aan de kale rotswanden.

Afbeelding

Na 9 km en 660 m dalen bereiken we Gasthof Hochfirst. Daar warmen ons op met thee en apfelstrudel. Helaas is er geen kamer meer vrij. Dus stappen we na een half uur weer op onze fietsen. Gelukkig vriest het nu niet meer. In de schemering rijden we naar Moos, waar volgens booking.com niks meer open is. Toch vinden we in dit spookdorp nog een gasthaus waar licht brandt. Corrie belt aan en even later hebben we een mooie kamer.

wordt vervolgd
Ik krijg er ook steeds meer zin in. zoals steeds mooie foto's en mild ironische tekst. Ik hoop op nog heel veel meer.
Bikkels!