Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Tweemaal door de Alpen - Pagina 2 - Forum Wereldfietser

Tweemaal door de Alpen

Dag 10, 2 juli 2016: van Prad naar Klausen (92 km; 240 m klimmen, 880 m dalen)

Vandaag profiteren we urenlang van bergafwaarts vals plat. We fietsen de hele dag door het dal van de Etsch, grotendeels over fietspaden. Deze route maakt ook deel uit van Reitsma's route naar Rome.
Aan de ene kant waarderen we hier de rust op de binnenwegen. Aan de andere kant ervaren we dit als een wat saaiere etappe die we moeten fietsen om van het ene in het andere spectaculaire gebied te komen. Het landschap kan ons minder bekoren dan tijdens de bergtochten van de afgelopen dagen. Veel moderne laagstamboomgaarden, die worden doorsneden door de gekanaliseerde Etsch, een spoorlijn en een stuk of wat drukke wegen. Op heldere dagen in het vroege voorjaar moet het hier prachtig zijn, wanneer de fruitbomen in bloei staan en de bergtoppen nog met sneeuw bedekt zijn. Nu zijn de bergen hier niet meer dan vage contouren in de heiïge verte. Bovendien wordt het in de loop van de middag warmer dan me lief is. Gelukkig is het dichtbij de rivier vol snelstromend smeltwater wat koeler.

Afbeelding

Aanvankelijk waren we van plan om in Meran weer de bergen in te fietsen en de Jaufenpas te beklimmen. Maar na de Stelvio zijn we gaan twijfelen. De Jaufenpas zou wel eens net zo'n motorwalhalla kunnen zijn als de Stelvio. Bovendien is het een doorgaande weg, die niet alleen door toeristen wordt bereden. En het is maar de vraag of de Jaufenpas indrukwekkend genoeg is om de drukte voor lief te nemen. Met een hoogte van nog geen 2100 m zal hij maar net boven de boomgrens uitkomen.
Corrie speurt de kaart af en vindt wat verder naar het oosten, aan de noordrand van de Dolomieten, een klein geel weggetje naar de Würzjoch. Die is nog 100 m lager dan de Jaufenpas, maar vast niet zo bekend. We verwachten daar geen kermis. Ook kun je er overnachten in een luxe berghut. Naarmate we langer door het gecultiveerde dal van de Etsch fietsen, krijgen we steeds meer zin om snel naar de Dolomieten te gaan. Dus slaan we in Meran niet af, maar blijven we het fietspad naar Bozen volgen. Vandaag geen fotogenieke berglandschappen, alleen hier en daar wat leuke postindustriële kunst.

Afbeelding

In Bozen bereiken we het laagste punt van deze reis sinds we het Comomeer verlaten hebben. Ook de hitte is weer helemaal terug. Voor het eerst sinds het Lago Maggiore is het weer tropisch warm. Fietsen in de bergen mag fysiek zwaar zijn, in mentaal opzicht krijg ik er energie van - zeker bij helder weer boven de boomgrens. Fietsen in de hitte vind ik niet alleen fysiek zwaar, het put me ook mentaal uit, zeker als het saai, vlak en heiïg is. Als een vis op het droge trap ik me door mijn post-Stelviodepressie heen over het monotone fietspad dat kilometers lang tussen de spoorlijn en de rivier ingeklemd ligt. Anders dan vanochtend hebben we nu ook geen profijt meer van de geleidelijk afdaling, maar moet er echt getrapt worden om in een redelijk tempo vooruit te komen. Van een groot glas eiskaffee knap ik weer even op, net genoeg om Bozen te halen. Daar stappen we in de trein naar Klausen, dat 30 km verder en 300 m hoger ligt, met een mooie camping naast het station. Daarvandaan moeten we morgen zeker de Würzjoch kunnen halen.

wordt vervolgd
Heel leuk geschreven, je neemt de lezer echt mee.
Dag 11, 3 juli 2016: van Klausen naar de Würzjoch (36 km; 1600 m klimmen, 200 m dalen)

De klim naar de Würzjoch is in alle opzichten boven verwachting: mooier, rustiger en steiler. Zodra we het Vilnößdal verlaten, slingert een verlaten asfaltlint lange tijd met een rücksichtslose 13 procent omhoog, met fraaie uitzichten op het snel dieper wordende dal en daarachter de steil oprijzende Dolomieten.

Afbeelding

Corrie heeft het vandaag zwaar. Meestal klimt zij een stuk sneller dan ik, maar als het echt steil wordt stapt zij eerder af. Ik kan redelijk lang klimmen met een snelheid van 4 km/uur, terwijl zij bij zo'n lage snelheid het gevoel heeft dat ze om gaat vallen. Wordt het steiler dan 10 procent, dan gaat Corrie liever lopen, terwijl ik fietsend nog 14 procent aankan, mits het niet te lang duurt en het wegdek goed is. Gelukkig komt er op het juiste moment een bankje op een perfecte plek.

Afbeelding

Hoewel we nog steeds in Italië zijn, is daar weinig meer van te merken sinds we aan de andere kant van de Stelviopas zijn. 'Buongiorno' is 'Grüß Gott' geworden. Dorpjes waar alles schots en scheef was, hebben plaatsgemaakt voor levensechte kopieën van modelbaanstadjes uit de catalogus van Märklin. Mussolini heeft nog geprobeerd om van Südtirol een echte Italiaanse provincie te maken, maar dat heeft de mensen hier alleen maar Tiroolser gemaakt. In menig restaurant loopt het voltallige personeel hier in dirndls en lederhosen. En op een bord Südtiroler knödel kan ik uren fietsen.

Afbeelding

Vroeg in de avond bereiken we de Würzjoch, waar een comfortabel stapelbed voor ons klaarstaat. Op tafel verschijnt dampende spaghetti en schuimend Forst bier, maar dat kan me er niet van weerhouden om nog even met mijn camera naar buiten te gaan.

Afbeelding

wordt vervolgd
Inderdaad, een zeer fotogenieke col die Würzjoch!
's ochtends en 's avonds maak je toch vaak de mooiste foto's nu dus ook weer.
Bedankt.
Dag 12, 4 juli 2016: eerst een rondwandeling vanaf de Würzjoch (16 km; 600 m klimmen, 600 m dalen) en daarna op de fiets naar Sankt Lorenzen (27 km; 115 m klimmen, 1250 m dalen)

Na drie pittige fietsetappes willen we het vandaag rustig aan doen. Ook willen we eerst het mooie gebied rond de Würzjoch verkennen, voordat we in een moordtempo weer naar beneden fietsen. We laten de fietsen bij het Almgasthof staan, trekken onze wandelschoenen aan en lopen naar een berghut waar de geur van cappuccino en verse apfelstrudel ons al na een kwartier doet stoppen. Daarna volgt een lange klim langs de grillige bergwand van de Peitlerkofel, die de Würzjoch markeert.

Afbeelding

Afbeelding

Na een korte afdaling bereiken we de volgende berghut, waar soep op het menu staat.
Later volgen we een breed grindpad dat door frisgroene Alpenweiden slingert.

Afbeelding

Bij een derde hut trakteren we onszelf op een groot glas apfelradler. Dan klimmen we langs de andere kant van de Peitlerkofel, waar een wandelaar laat zien hoe hier vroeger draadloos gecommuniceerd werd, oftewel een mooi staaltje van midzomerhoornblazen.

Afbeelding

Pas om zes uur zijn we terug bij de fietsen, na een stevige wandeling. Het was hier simpelweg te mooi om het rustig aan te doen!
Terwijl we weer op de fietsen stappen, zien we in de verte de Monte Pelmo, badend in het warme avondlicht.

Afbeelding

Er volgt nog een mooie afdaling, een korte klim en een snelle rit door een lange reeks tunnels. Hoe lager we komen, des te warmer het wordt. Op de camping van Sankt Lorenzen wacht ons nog een mooie zwoele zomeravond.

wordt vervolgd
Dag 13, 5 juli 2016: van Sankt Lorenzen naar Rein in Taufers (22 km; 145 m klimmen, 55 m dalen)

Vandaag voelen we aan den lijve dat we gisteren toch wel wat gedaan hebben. Gelukkig is het maar 4 km naar de binnenstad van Bruneck, waar de cappuccino rijkelijk vloeit. We moeten nu beslissen hoe we verder naar Oostenrijk gaan fietsen. Dat kan op drie manieren. Het makkelijkst is over fietspaden oostwaarts door het dal van de Rienz en aansluitend via de Drauradweg richting Lienz. Hoger dan 1200 m zullen we dan niet komen. De tweede optie is over het 2052 hoge Staller Sattel, via een hopelijk niet te drukke asfaltweg. We kiezen voor een derde mogelijkheid: eerst vrijwel vlak over het fietspad naar Sand in Taufers, dan een stevige klim naar het 700 m hoger gelegen Rein in Taufers. Daar begint een autovrije grindweg over de bijna 2300 m hoge Klammjoch.
De temperatuur loopt vandaag weer snel op, maar zolang we vlak kunnen fietsen is het wel te doen. Onderweg koelen we even af in de schaduw van een overdekte fietsbrug boven het ijskoude water van de Ahr.

Afbeelding

In Sand begint de lucht te betrekken. De temperatuur stijgt nu niet meer, maar de vochtigheidsgraad wel, met als resultaat weer het heiïge, plakkerige, dufmakende weertype. Eigenlijk zouden we nu moeten beginnen aan de lange klim naar Rein, maar we wachten liever tot het wat koeler wordt. Corrie krijgt een nog beter idee.
'Misschien gaat er wel een bus die fietsen meeneemt.' Navraag bij het busstation stemt hoopvol. Als er voldoende plek is, kunnen er fietsen in de bus naar Rein. Een fietskaartje kost wel 7 euro.
Wanneer de bus is gearriveerd, schuif ik mijn fiets in het bagageruim. Er blijft dan echter te weinig ruimte over voor Corries fiets.
'Als ik mijn fiets in tweeën deel, moet de jouwe er nog wel bij kunnen', zeg ik tegen Corrie. Ik ga op zoek naar de haaksleutel waarmee ik de koppelingen in mijn frame los kan draaien. Dan komt de chauffeur met een betere oplossing. Corries fiets mag boven in de bus tussen een paar stoelen staan. Wanneer Corrie haar portemonnee pakt om fietskaartjes te kopen, gebaart de chauffeur dat dat niet hoeft.
'De busmaatschappij is al rijk genoeg', zegt hij laconiek en start vervolgens de motor.
Een kwartier lang slingert de bus over de smalle weg vol bochten en tunnels naar boven. Zelfs zittend in onze stoelen kunnen we voelen dat het af en toe heel steil is. Op eigen kracht zouden we hier urenlang duwend en zwetend onderweg zijn geweest.
In Rein is geen camping, wel een knus hotel. Dat komt goed uit, want 's avonds gaat het hier stevig onweren.

Afbeelding

De volgende ochtend is het perfect fietsweer met kraakheldere luchten. Op naar de Klammljoch!

Afbeelding

wordt vervolgd
Ik denk niet dat ik de enige ben die dit prachtig gecomponeerde en scherpe foto's vind. Hele mooie natuurlijke kleurweergave ook.
Ik vind dit toch zo prachtig!! Elke dag opnieuw genieten van je tekst en foto's Kees!
keesswart schreef:Op naar de Klammljoch!
De onverharde Klammljoch staat hoog in mijn Alpenpassentoptien!
Afbeelding
@keesswart: Bedankt. 't Is genieten.

Jan
Om het systeem niet teveel te belasten, wordt 'Tweemaal door de Alpen' voortgezet in een nieuw draadje.
Toch via deze weg, met wat weemoed, kunnen genieten van de alpen.
Zoals ik het bekijk heb je in deze 1ste alpentocht redelijk goed weer gehad.
Ik had mijn alpen tocht 2 weken eerder gepland en toen waren de vooruitzichten zeer zeer slecht en heb toen de tocht afgeblazen.
Wij hebben deze zomer zeker geluk gehad. In de dalen was het vaak warmer dan me lief was, maar in het hooggebergte was het perfect fietsweer. Als we in een periode met slecht weer terecht waren gekomen, hadden we de route aangepast, zoals we in oktober hebben gedaan. De (nacht)treinen hadden we al ruim van tevoren geboekt, dus begin- en eindpunt van de tocht stonden vast. Afblazen is dan geen optie, maar een plan B is altijd wel te bedenken.
In andere jaren waren we ook flexibel met het aanpassen van de route. Zo was het vorig jaar in Schotland zelfs voor Schotse maatstaven wekenlang miserabel lenteweer aan de westkust. We zijn toen maar langs de veel drogere (en midgevrije!) oostkust gaan fietsen totdat het weer aan de westkust opknapte. Twee jaar terug hadden we in Noorwegen drie jaargetijden in drie weken. Ook toen hebben we de route omgegooid, zodat we niet in de gietende regen over de Rallarvegen hoefden te fietsen. Wel begonnen we toen met 30 graden aan de beklimming van de Sognefjell, die vergelijkbaar is met een Alpenpas (van zeeniveau tot ruim 1400 m). Corrie vond dat nog wel lekker, maar ik moest toen bij elke waterval stoppen om af te koelen. Op 900 m hoogte was het duidelijk dat het ging onweren en hebben we een veilige slaapplek gezocht.
De city night line zat de periode juni juli aug helemaal vol toen ik plm een maand van tevoren wilde boeken. Mijn alternatief was met de trein overdag naar Osnabruck, daar een Airbnb adres geboekt en de volgende dag naar Basel. De 1ste dag 15 km naar Rheinfelden een Warmshower afgesproken en vandaar zou ik op tour gaan.
Investering plm 400 euro. Je herinnert je misschien nog wel het slechte weer tijdens de ronde van Zwitserland, nou dat was mijn 1 ste week. Het weer was in geheel Zwitserland zeer instabiel en dat zou plm. 2 weken zo blijven. Ik heb voor plan B tot het laatste moment alle mogelijke opties en alternatieven bekeken. Het zat er met de weersvooruitzichten niet in. Op de dag van vertrek heb ik alles geannuleerd. Over en sluiten.
Van de NS kreeg ik 125 euro terug na aftrek van 45 euro administratie kosten. Voor het verschil zat ik in het schip, maar heb daarmee wel de voorziene ellende en ergernis afgekocht. Wel jammer, maar Zwitserland loopt niet weg.
Alternatief : lekker in eigen land.
Ik heb met plezier je verhaal gevolgd.
Groet
Jan
Om het systeem niet teveel te belasten, wordt 'Tweemaal door de Alpen' voortgezet in een nieuw draadje.

(link die niet meer klopte, is nu hersteld)