Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Oman in 4 weken - Forum Wereldfietser

Oman in 4 weken

Afgelopen maand zijn we in Oman geweest en het begon heet! Dit is een korte impressie van deze reis, deel 1

De eerste dag geeft de meter al 44 graden aan, in de zon weliswaar, maar laten we daar nou net ook vooral in fietsen. Als we de airconditioning achter ons laten, zoeken we onze weg over de snelwegen rondom Muscat. Omdat we niet het hele stuk langs de kust over de snelweg willen karren, gaan we richting de bergen. Met die hitte en omdat we er totaal niet aan gewend zijn, is het een zegen dat we op de snelweg fietsen en we regelmatig een benzinestation tegenkomen: koude drankjes en schaduw om de ergste hitte te ontvluchten. Mijn hoofd is zo rood als een tomaat en staat op punt van ontploffen!
Een rustige, gestage klim brengt ons langs Bidbid en even verder verlaten we de snelweg en ruilen deze in voor een wat rustigere weg. In een klein dorpje tappen we gekoeld water bij de moskee en na 63 kilometer vinden we het wel welletjes en vinden een paar honderd meter van de weg een geschikte plek om onze tent op te zetten.
OMAN_20171107_007.jpg
De volgende morgen gaan we richting Wadi Khabbah en tot onze verbazing ligt er een splinternieuwe asfaltweg met om de zoveel kilometer gekoelde waterpunten. Het is een kort moment van extase als we onze hete hoofden kunnen afkoelen en we onze bidons kunnen vullen met koel water. Dat smaakt toch beter dan die loeihete zooi!
Op één punt moeten we nog door de Wadi ploeteren en dat is dan ook meteen de enige plek in Oman waar we een stroompje doorkruisen.
OMAN_20171108_026.jpg
Het doel is om van hieruit het Oostelijke Hajar gebergte te doorkruisen en we zijn dan ook al onderweg, we staan zelfs om 4.30 uur op om de ergste hitte voor te zijn. Maar helaas, we zijn allebei strontverkouden en hoesten de longen uit ons lijf... we voelen ons niet goed genoeg om de onverharde klim richting Wadi Shab nu te doen en besluiten de route om te gooien en eerst naar de Sharqiya Sands te gaan en die pas via de andere kant over te fietsen. Het betekent dat we de 45km naar Ibra nog een keer zullen moeten fietsen, maar afgezien van een korte, steile klim is het vooral valsplat afdalen en we zijn dan ook in nog geen twee uur in een hotel in de buurt van Ibra, waar we het zweet en stof van de afgelopen dagen van ons af kunnen wassen.

Van hieruit bezoeken we de zandduinen en overnachten in een tent bij een Desert Camp, op twee andere toeristen na zijn we de enigen hier. De zonsondergang is prachtig en het zand kleurt dieprood. De volgende ochtend gaan we als echte toeristen een ritje op een kameel maken... dat hebben we echter na 5 minuten al gezien! Dat kan van de bucketlist af. Het is hoog, oncomfortabel en je wordt er zeeziek van. ;) Bovendien is het op- en afstappen niet echt heel erg charmant...

De lichamen hebben wat rust gehad en we zijn klaar voor de volgende etappe!
OMAN_20171109_034.jpg
Meer foto's bij dit eerste deel vind je op onze website.
Leuk! (en mooie foto's zoals we konden verwachten). Reisverslagjes hebben we hier nooit genoeg :D
Leuk verslag. Love the camels 8) .
Ooit een trektocht met die dieren gemaakt. Laten we het zo zeggen, fietsen is ook een optie :D .
Oman trekt ons ook erg. Wat een mooie cultuur en natuur. Dank jullie wel voor het delen. Meer van dit soort reisverhalen op dit forum zou ik zeggen.
Ik zou zeggen dat een posting over fietsen in Oman op een wereldfietsforum een topscore in hits en reacties zou krijgen...... :roll:
Dat begrijp je helemaal verkeerd Marco. Het is toch veel leuker om azijn te pissen? Je gelijk te moeten halen en om bepaalde mensen/merken helemaal zwart te maken?
Hè, bij de gedachte alleen al begin ik haast te soppen...

Anyway, voor die paar wereldfietsers voor wie het wel om fietsvakanties gaat, zal ik snel deel 2 delen. Ik geef niet op en blijf ze ermee vermoeien! Eens zullen de fietsvakantie-genieters de overhand krijgen. ;)
Kom maar op :D . Ben ook dol op foto's trouwens ;)
Hahah....
Leuk.
Maar je hebt gelijk, ik begrijp niet altijd waarom kiezen voor negativiteit zo’n aantrekkingskrachtkracht heeft maar goed, ieder zijn keuze.
Ga mee met jullie keuze.
In 2018 allemaal mooie reisverhalen. Fietsen in de grochten van België, door de rimboe in Congo, door de winderige turfvelden van Drenthe, over 7300 meter in de Andes, enz, enz.
Ik mis "insneeuwen in Spanje" nog in dit rijtje. :shock:
Deel 2: Wadi's, pittige klimmetjes en schildpadden

Een van de mooie dingen van fietsvakanties, is de vrijheid om routes om te gooien en nieuwe paden in te slaan. Een Omani had ons verteld dat Wadi Bani Khalid mooi was, dus we besluiten een detour te maken naar dit stukje paradijs diep verborgen in de Oostelijke Hajar bergen. Je moet er wel een pittige klimmetje voor over fietsen (en weer terug), maar voor een koele duik in heldergroen water hebben we dat wel over. Hoewel het 'vertoeristiseerd' is, is het koele water een welkome afwisseling en duik ik met fietsbroek en al het water in, terwijl Elmar de visjes aan z'n voeten laat knabbelen.

Eenmaal terug op de saaie doorgaande weg, gaan we snel op zoek naar een 'smaller' weggetje wat ons naar de kust brengt. We tappen water bij de lokale visboer en even later zien we niet ver van de weg een picknick huisje staan. Het is pas één uur in de middag, maar wat boeit het, we slaan af en maken van het huisje ons thuis voor de rest van de middag en nacht. Het zeewater is heerlijk en die nacht we genieten van de sterren en het geluid van de golven.
OMAN_20171115_191.jpg
Na wederom een korte etappe bevinden we ons in het Nationale Park bij Ras al Jinz, waar we op zoek gaan naar de Groene zeeschildpad. Overdag zien we de sleepsporen en de diepe kuilen al, maar 's nachts worden we getrakteerd op drie vrouwtjes die eieren aan het leggen zijn. Best bijzonder voor deze tijd van het jaar! En om het allemaal nog specialer te maken, zien we een stuk of 10 kleintjes onder het zand vandaan kruipen en hun weg naar de zee zoeken. Geweldig hoe die kleine 'flappertjes' in rap tempo tekeer gaan en het met zand bedekte kleintje naar het water spurt!

Na een rustdag in Sur fietsen we naar Wadi Shab, waar we twee andere fietsers tegenkomen. Samen lunchen we in het dorpje bij deze toeristische attractie en regelen we een overtocht voor ons én onze fietsen, zodat we in alle rust aan de overkant kunnen kamperen. Het luie zweet van deze korte dag spoelen we af met een duik in het frisse water en we sluiten af met een gezamenlijk diner. De volgende ochtend staan we vroeg op om de canyon in te wandelen naar de bron van Wadi Shab. De bootjes 'doen' het nog niet, dus we hebben de hele canyon voor onszelf. Een uurtje heen, wat zwemmen en een uurtje terug naar onze fietsen, waar we na de overtocht afscheid nemen van Ben en Amber. Zij gaan over de hoofdweg terug naar Muscat, wij willen de Oostelijke Hajar bergen doorkruisen.
OMAN_20171118_361.jpg
Bij een nabij gelegen hotel tappen we al onze bidons en waterzakken vol voor de doorsteek van 2 dagen offroad. Het is nog steeds bloedheet als we afslaan richting de bergen en het klimmen begint meteen. En niet zo'n klein beetje ook... zo steil hebben we het nog niet eerder gehad menen we. Tenminste, we hebben voor het eerst 'meters' en die geven 29% aan... maar dat had ik zonder die meters ook wel gemerkt. Niet te fietsen.., niet te duwen ook! De komende uren zijn we bezig om iets van 5 kilometer te overbruggen. Sommige stukken zijn zo steil, dat we met z'n tweeën een fiets omhoog moeten duwen. Het zweet gutst van onze hoofden, m'n kuiten branden en de spieren in armen en nek beginnen tegen te stribbelen. Ondertussen kunnen we de zee nog steeds zien... en de weg omhoog ook!
OMAN_20171119_395_ORG.jpg
In dit tempo gaan we het niet halen in twee dagen en omdat we geen enkele info hebben over water onderweg, doen we wat verstandig is, maar niet leuk... we regelen een lift. Ongeveer 10 kilometer hobbelen we achterin een pick-up truck mee en dan hebben we al spijt. We bedanken de vriendelijke chauffeur en gaan het toch maar zelf weer proberen. Hobbelend over rotsen en duwen over zanderige steile hellingen. Soms is er een afdaling, die zo steil is dat ik niet durf te fietsen, maar het vlot redelijk. Vermoeid vinden we een mooi plekje om te kamperen, we zien wel hoe het loopt de volgende dag. Er is super weinig verkeer, maar toch nog genoeg om hulp te vragen mocht dat nodig zijn.

Gelukkig is het de volgende dag al wat beter te fietsen en vlotten we aardig. Een even steile afdaling brengt ons naar een rivierbed, waar we stuiterend over wasbord eindelijk bij de doorgaande weg uitkomen. Ibra is 45 kilometer fietsen van hier en in rap tempo overbruggen we deze afstand om in een hotelletje het stof van ons af te wassen en in een lokaal restaurant bij te tanken.

Mooi, dat afzien, ergens houden we daar wel van.

Meer foto's van deze etappe vind je op ons blog.
Bedankt. Mooie foto's weer, ook op jullie site.
Heerlijk verslag, dank je wel.
Erg inspirerend en leuk om te zien en te lezen. Hiermee benadruk je op een mooie manier waar het uiteindelijk om gaat: fietsen... waar dan ook ter wereld... en de informatie hierover met anderen willen delen. Dank daarvoor!
Ik ben altijd een beetje jaloers op die foto's van Ellen. Grappig, afgelopen week stond er een stuk over wildkamperen in Oman in het NRC en ik vroeg me toen af of je daar ook een beetje kunt fietsen tussen het kamperen door. Ja dus!
Edwin en Rob, bedankt voor de complimenten!

Ah, jammer dat ik dat stuk gemist heb in het NRC!