Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Congo nile trail - Forum Wereldfietser

Congo nile trail

Is er iemand hier die de Congo Nile trail heeft gefietst? Kan er nog weinig verhalen over vinden. Ga mogelijk komend zomer die kant uit.
Zelf (nog) niet geweest, maar er staat wel wat info op bikepacking.com: https://bikepacking.com/routes/congo-nile-trail/

Succes met de voorbereidingen!
Bedankt Ellen!
Sander de Eerste schreef:
di 22 okt, 2019 18:33
Is er iemand hier die de Congo Nile trail heeft gefietst? Kan er nog weinig verhalen over vinden. Ga mogelijk komend zomer die kant uit.
En, heb je deze route gefiets. Wil ook wel naar Afrika, maar weet niet waarheen. Ben er nog nooit geweest. De foto's zien er in ieder geval mooi uit.
In november/december 2018 heb ik in Oeganda en Rwanda gefietst. Eerst vier weken met een groep wereldfietsers in Oeganda, daarna ruim drie weken alleen. Ik heb toen ook een deel van de trail langs het Kivu meer gefietst. Om precies te zijn, van Gisenyi tot Kibuye. Dat is ongeveer 100 kilometer van de 227 kilometer lange trail.

Met twee woorden kan de trail gekarakteriseerd worden: onwaarschijnlijk mooi. Er kan natuurlijk meer over gezegd worden. Ik zal wat fragmenten uit mijn blog van toen opzoeken. Zie hieronder. Wil je meer weten over mijn ervaringen in Oeganda en Rwanda? Stuur me een PB

Vr.gr. Roelof

Op de trail

Het is zwaar bewolkt, maar tegen acht uur zit ik op de fiets. Ik wil veertig kilometer van de trail fietsen. Het lijk mij dat dit in vijf tot zes uur moet kunnen lukken. Op een halfuurtje miezerregen na, blijft het droog, maar voor de foto's is het jammer, het oogt net zo grauw als het in werkelijkheid is. Vandaag 100% onverhard, dat vind ik wel weer fijn, na drie fietsdagen op asfalt. Naarmate ik vorder, wordt de weg slechter, veel rotsen en losse stenen, dat maakt dat ik de soms echt steile hellingen niet allemaal fietsend op kom. Als mijn achterwiel wegglijdt, moet ik uit het zadel en dan is er geen mogelijheid om de fiets weer in gang te zetten, ja, lopend zal het dan moeten. Een stuk van honderd meter op een niet steile helling loop ik sowieso vanwege de rotsen. Dat ik vandaag slechts een auto heb gezien, is dan ook niet verwonderlijk. Het was een werkauto van een elektriciteitsmaatschappij. Onderweg heb ik meerdere hydro-centrales gezien, gefinancierd door de Belgische overheid.

Basecamp Kinunu

Tegen half vier arriveer ik op basecamp Kinunu. Dat had een uur eerder kunnen zijn, maar ik heb me flink verfietst. Waar ik linksaf moet, sla ik rechtsaf, pas als ik merk dat ik een schiereiland opfiets, voel ik nattigheid. Ik pak de app erbij, en jawel, ik zit in de middle of nowhere, de app geeft zelfs geen pad aan, terwijl ik toch wel degelijk door een paar dorpjes ben gefietst. Er zit niets anders op dan terug te fietsen, inclusief een paar lastige klimmetjes. Met de garmin zou me dit niet zijn overkomen, daar heb ik de track in Nederland al op kunnen zetten, maar, grrrrrr, dat ding is er niet meer, althans niet in mijn bezit. De smartphone wil ik niet op het stuur bevestigen, maar het is slim om de app iets vaker te raadplegen.

De 2,5 kilometer lange afdeling van het dorp Kinunu naar het basecamp aan het meer is levensgevaarlijk. Ik ben een ervaren moutainbiker en kan ook met de Santos lastige, steile afdalingen goed aan, maar dit is zelfs mij te gortig. Meermaals stap ik van de fiets en manouevreer voorzichtig naar beneden. Ik voorzie dat de terugweg me meer dan een uur zal kosten, aandachtspuntje voor de planning. Het basecamp is een leuke accommodatie. Het is een gebouw met kamers, maar aan de achterkant is een grasveldje waar ik mijn tent neer kan zetten. Ik overweeg hier een extra nachtje te blijven. Een strandwandeling behoort hier, zo te zien, tot de mogelijkheden.

Wederom een regenachtige dag

Ik zie de bui al hangen en besluit op deze best wel leuke plek een extra dag te blijven. Al vanaf dat ik opsta, dreigt onweer. Het is zeer zwaar bewolkt. En inderdaad, om elf uur breekt het goed los. Een uur lang regent het de spreekwoordelijke (!) pijpenstelen, daarna wordt het langzaam minder en tegen drie uur is het echt droog. Ik lig even in mijn tentje, maar maak daarna een wandeling naar de 'swimming place'. Ik kom in een surrealistisch decor terecht. Het is volkomen uitgestorven, bijna unheimisch, want het wekt de indruk dat er alle andere dagen volop activiteiten plaatsvinden. Denk aan het hotel in 'The Shining'. Het is wel een fotogenieke plek.

Daarna loop ik het terrein van de koffiecoöperatie op. Ook hier is het vrijwel uitgestorven, toch zie ik af en toe mensen die er iets onduidelijks uitvoeren.

Verder op de trail

Musasa homestay is van het soort primitiviteit dat me aanspreekt. Luxe paarden zullen hier niet gedijen. Als ik tegen half een aankom zit de medewerker van dienst aan de afwas. Nou moet je je van de afwas in landen als Oeganda en Rwanda niet te veel voorstellen. Er zijn vrijwel nooit wasbakken/gootstenen met stromend water, laat staan een vaatwasser, nee, de afwas wordt gedaan in de open lucht in teilen die gevuld worden met water uit een jerrycan. Je mag vraagtekens zetten bij de hygiëne.

Vooralsnog ben ik de enige gast. Ik neem voor 10.000 frank een kamer. Er staat een tweepersoons stapelbed met klamboe en ik zie een soort van nachtkastje, dat is het. Voor mij voldoet het prima. Ik vraag de medewerker, hij is Oegandees en kan dus redelijk Engels, om warm water. Zo kan ik me afspoelen in het kleine washok (zonder afvoer, het water stroomt door het gangetje en dan onder een deur door naar voor mij onbekende bestemmingen). De teil met koud water vul ik bij met het warme water. Zo werkt dat hier en ik vind het prachtig. Later arriveert nog de jongen die ook vanuit basecamp Kinunu is vertrokken. Hij loopt de route, is ook in zijn eentje. Ik spreek diner en ontbijt af, samen 8000 frank, en doe een goede middagdut. Op een hardhouten stoel in het restaurant, althans wat daar voor door moet gaan, schrijf ik mijn verhaal. Als ik even terug ben in mijn kamer, zie ik vanuit een ooghoek iets tegen de muur oplopen, nog net zie ik een rat door een gat het plafond opschieten. Hmm, dit vind ik minder, bovendien is mijn avocado die ik in mijn fietshelm heb liggen, aangevreten.

Nog regen gehad onderweg?

Nou en of. Ik vertrek relatief laat, om kwart voor negen, de lucht is zwanger van regen. Eerst staat mij de steile klim te wachten, die ik eergisteren nog bestempelde als levensgevaarlijke afdaling. Het kost me veertig minuten, want een deel is wel te befietsen, dat valt me mee. Boven in het dorp pik ik de Kongo-Nile-trail weer op. Al snel begint het te regenen, eerst valt het mee, maar op een gegeven moment moet ik schuilen. Een driekwartier lang sta ik samen met een tiental Rwandanezen tegen een huis te schuilen. Als het minder wordt, vervolg ik mijn weg. Ik fiets nu wel over het lastiger deel van de trail, er zijn veel singletracks en het smalle pad is kletsnat en modderig. Ook de steile afdalingen moet ik lopend doen. Er is een oversteek van een riviertje die ik in mijn eentje nooit had kunnen doen. Gelukkig zijn er een paar enthousiaste jongemannen die samen met mij de fiets hooghouden. Eerst een lastig stuk naar beneden, dan waad ik tot aan mijn knieën een stuk door het bruine, snelstromende water en dan een lastig stukje omhoog. Ik maak een paar foto's van de situatie en mijn helpers.

Gelukkig houdt het op met regenen, zodoende kan ik weer wat foto's maken van de al weer onwaarschijnlijk mooie omgeving. Eigenlijk wil ik na elke bocht van de fiets om een foto te maken. De zware bewolking is een beetje een domper op de an sich fotogenieke natuur. Mijn conclusie is dat ik op het verkeerde moment deze trail wil fietsen. Het is hier volop regenseizoen, in tegenstelling tot wat ik dacht, namelijk dat het in de loop van december snel zal minderen met de regen. Dat geldt dan misschien voor Oeganda, maar niet voor dit deel van Rwanda. De bevestiging volgt 's middags, meermaals komt het met bakken uit de hemel.


De Kongo-Nile Trail

Ik heb nu honderd kilometer van de trail afgelegd in drie dagen. Het had ook in twee dagen gekund, maar vanwege de regen en de knie ben ik verstandig geweest. Ik vind de trail onwaarschijnlijk mooi, de ene keer fiets je vlak langs het water, de andere keer is het klimmen geblazen, maar word je beloond met fantastische vergezichten. En dat terwijl ik in zwaar bewolkte omstandigheden heb gefietst. Als de zon schijnt, moet het helemaal adembenemend zijn.

De trail is opgezet door de RDB, Rwanda Development Board. Een overheidsorgaan dat meer toeristische bestemmingen in Rwanda beheert en propageert. De trail is 227 kilometer lang en er zijn voldoende campsites om te overnachten, soms is het primitief, bijvoorbeeld op een grasveld bij een koffiecoöperatie, het kan ook luxer door een kamer te nemen op een van de verschillende guesthouses onderweg. Over het algemeen is de route goed bewegwijzerd, het heeft wel iets weg van de LF-routes in Nederland. Je kunt niet helemaal vertrouwen op de borden, want soms ontbreken ze, zo ondervond ik de eerste dag dat ik de trail fietste. Ik fiets de trail nu in het regenseizoen, ik kom dus weinig reizigers tegen, geen enkele fietser en in totaal tien hikers, dat zijn de wandelaars.
Bedankt Roelof, leuk om te lezen. Het is er bij mij nog niet van gekomen, maar staat zeker nog in de planning!