Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Zes maanden Zuid-Europa: enige ervaringen - Forum Wereldfietser

Zes maanden Zuid-Europa: enige ervaringen

Zes maanden Zuid-Europa: enige ervaringen

Plannen
Bijna 25 jaar geleden zouden we (Gerard en Joyce, 53 jaar) een jaar lang door heel Europa gaan fietsen na onze studie. De Giant Expeditions en fietstassen waren al gekocht. Het liep echter anders. Er werd ons de kans geboden om in de VS te komen werken bij een leuk bedrijf en na enig wikken en wegen hebben we die kans gegrepen. In de 3.5 jaar dat we in Seattle waren, werden ook onze 2 kinderen geboren. Zo verdwenen de grote fietsplannen op de achtergrond, totdat een paar jaar geleden onze kinderen het huis uit gingen om zelf te gaan studeren. Het plan ontstond om in 2023, als we ook 25 jaar getrouwd zouden zijn, een half jaar door Zuid-Europa te gaan fietsen. Zo gezegd, zo gedaan. Op het werk vrij gevraagd (wat relatief makkelijk ging omdat het een aantal jaar in de toekomst was) en vrije dagen gaan sparen. Toen kwam echter corona en hoorde we verhalen van mensen die lang geplande wereldreizen hadden moeten stopzetten. We besloten daarom eind 2021 om de reis al in 2022 i.p.v. 2023 te gaan maken, indien mogelijk, onder het mom van pakken wat je pakken kan, je weet niet wat de toekomst gaat brengen.

Generale repetitie
Omdat we relatief weinig fietsvakantie-ervaring hadden, in elk geval niet in bergachtig gebied, hebben we in september 2021 een proef-fietsvakantie gedaan door Zwitserland met daarin ook de Splügen pass. Dit om te zien of onze (nieuwe) fietsen en uitrusting ok waren, of we fit genoeg waren om een bergpas op te fietsen en of de daling niet te eng zou zijn. Dat was een geweldig leuke, geslaagde en nuttige generale repetitie.

Route
Half maart 2022 begon de grote reis wat stroef, want gelijk onze eerste trein in Arnhem reed al niet. Met de vervangende bus en vele korte afstandstreinen uiteindelijk toch ’s avonds heel laat nog in Lugano, Zuid-Zwitserland, aangekomen, waar de fietsreis pas echt zou beginnen. Grofweg hebben we gefietst in: Italie tot Rome, Griekenland, Albanië, Montenegro, Kroatië, Sardinië, noord Spanje, en relatief snel door Frankrijk, België, Nederland. Hierbij hebben we tijdens de planning rekening proberen te houden met de meest voorkomende windrichting. Dat leek ook te kloppen, want pas op het laatst in Frankrijk hadden we af en toe ‘last’ van tegenwind.

Training
Van tevoren werd regelmatig de vraag gesteld of we toch zeker wel in training gingen voor onze grote reis. Dat hebben we dus niet gedaan. Een beetje basisconditie hadden we wel, maar we gingen er van uit dat de eerste paar weken wel de training zouden zijn voor de rest van de reis. En dat bleek ook zo. Handig was ook wel dat behalve wat hoogtemeters in het begin in Zwitserland en Noord-italie, we vervolgens eerste een tijdje op de po-vlakte terechtkwamen, alvorens de pittige heuvels van Toscane in te gaan. Eigenlijk blijf je gedurende de hele reis sterker worden in de benen. Dachten we na Montenegro nog dat het wel lekker zou zijn om wat minder steile en hoge bergen in de route op te nemen, in Spanje hebben we er bewust voor gekozen om de Pyreneeën op een wat hogere pas over te steken voor de fun/uitdaging en vooral ook de mooie uitzichten.

Zeeën van tijd?
We dachten zeeën van tijd te hebben, een miljoen boeken te kunnen lezen en totaal te kunnen relaxen (behalve dan wat fietsen). Dat viel toch een beetje tegen. Ook al is de to-do lijst klein (slapen, fietsen, eten zoeken, route bepalen en slaapplaats vinden), toch kon je behoorlijk wat tijd kwijt zijn met de route bepalen en vooral het vinden van een slaapplek. In het begin was kamperen lastig, omdat het ’s nachts regelmatig minder dan 5 graden werd (wat we proefondervindelijk hadden vastgesteld dat onze comfortabele ondergrens was in de tent). Ook bleek dat ‘wild’kamperen niet zo makkelijk was voor ons, gedeeltelijk omdat Joyce dat op een afgelegen plek wat te avontuurlijk vond, maar ook omdat we ons, als wat oudere personen, wat bezwaard voelden om mensen te vragen of we in hun tuin/weiland/boomgaard de tent mochten opzetten. We hebben het wel enkele keren gedaan (en dat waren ook gelijk speciale momenten), maar meestal hebben we toch gezocht naar een camping, Airbnb of Booking accommodatie. Campings waren in het voorseizoen wel vaak dicht en in Italie en de Balkan ook erg dun bezaaid (behalve aan zee of bij grote meren).

Honden
De eerste echte fietsdag in Griekenland (Patras, Peloponnesos) hadden we een route bepaald met onze app Komoot. De app leidde ons langs mooie rustige achterafweggetjes met vele aardbeienvelden. Echter, wat de app niet wist was dat langs dit soort weggetjes ook vele honden te vinden waren. Die dag zijn we 3 keer belaagd door een aggresieve hond die het erf af kwam rennen, 1x door een groep van 4 wilde honden en 1x door een groep van 4 grote schaapshonden (dus niet het soort lieve goed-luisterende hondjes die je bij schapendemonstraties in NL ziet). We zijn gelukkig niet gebeten, maar de schrik zat er toen goed in. Na onderzoek hebben we toen geleerd dat je eigenlijk niet moet doorfietsen (tenzij je harder gaat dan de hond), maar stoppen, een steen oprapen en dreigen met lage stem en eventueel de steen gooien als de hond te dicht bijkomt en verder wachten tot de hond afdruipt. De rest van de reis hebben we een steen in de zak gehad en tot aan Spanje ook nog een stok in de achtertas, maar gelukkig hebben we niet nog meer van dat soort dagen gehad. Aangezien we via het eiland Kefalonia vervolgens de Benjaminse Balkan route door Albanie, etc gingen volgen, hebben we nog wel voor de zekerheid gevraagd aan Erik van den Boom, die de route heeft gemaakt, of er niet ook een hondenprobleem in Albanië is. Hij gaf aan dat het een bekend probleem is van de Peloponnesos en dat er wel zwerfhonden in Albanië zijn, maar dat dit over het algemeen geen agressieve honden zijn en dat hebben we ook zo ervaren.

Apps
De belangrijkste apps die wij gebruikt hebben, zijn Komoot (navigatie en route planner), Polarsteps (dagelijks reisverslag voor het thuisfront en om achteraf fotoboeken te laten maken), Airbnb en Booking voor vinden accommodatie en Windy voor het weer. Wij waren op zich erg tevreden met Komoot. Sterker nog, ik was bezig om zelf een navigatie/planner app te maken, maar ben hiermee gestopt omdat Komoot eigenlijk al bijna alle functionaliteit heeft die je nodig hebt. Er zijn natuurlijk nog wel wat dingen die beter kunnen, maar die heb ik ze laten weten. Wat voor ons ook erg leuk was, is dat de premium versie van Komoot de mogelijkheid biedt voor het thuisfront om live te volgen waar op de geplande route je bent. Onze gepensioneerde ouders hebben daar gretig gebruik van gemaakt en als het ware fictief meegereden.
De fotocamera van je mobiel is ook een app natuurlijk en ook daar heel veel gebruik van gemaakt. Niet alleen foto’s maar ook vele filmpje onderweg. We hadden een SKS telefoonhouder op het stuur, waarmee je de telefoon makkelijk even van het stuur af kan halen om tijdens het fietsen de omgeving te kunnen filmen. Leuk om al deze filmpjes achteraf achter elkaar te zien. Wel een tip voor de lezer: zet je camera op 60 Hz en misschien iets lagere resolutie ipv 30 Hz en een hoge resolutie. Als je namelijk veel beweging hebt in het beeld (zoals wanneer je de omgeving scant), dan heb je een scherper beeld.

Bekende vragen
Een bekende vraag achteraf is wat je het mooiste fietsland vond. Dat is echter een lastige vraag, want wat wordt bedoeld met mooiste: mooiste uitzichten (Griekenland, Montenegro, Noord Spanje), waar de automobilisten het meest rekening hielden met fietsers (Albanië en Spanje), mensen het vriendelijkst (Albanië, Italië). Ook vragen mensen zich af of als je zo lang bij elkaar op de lip zit, of je dan nog wel iets met elkaar te bespreken hebt. Ik zou haast willen zeggen, dat je juist meer te bespreken hebt, want je regelt en beleeft de dingen samen en daarvoor moet je weten wat de andere voelt, wil en hoe hij/zij de dingen ervaart.

Weer thuis
Thuiskomen was alsof we de week ervoor waren vertrokken, terwijl als je terugdacht aan het begin van onze reis in Italië of Griekenland, dan leek dat heel lang geleden. Heel vreemd. Het was natuurlijk lekker om thuis niet te hoeven smeren met zonnebrand, geen slaapplaats te hoeven zoeken, maar al snel werd ook duidelijk dat we tijdens de reis wel veel beter (en vroeger) sliepen en minder moe ons bed uitkwamen. Het is even wennen om weer te leven met een lange todo lijst, maar we zijn ook erg blij weer dichter bij familie en vrienden te zijn. En natuurlijk, onze eigen lieve hond.
Griekenland3.jpg
wild_kamperen.jpg
naar_albanie.jpg
montenegro.jpg
spanje.jpg
Wat een leuk verslag en paar foto's. Jullie hebben genoten!
Leuk om jullie ervaringen te lezen.

Met betrekking tot de framerate in relatie tot de scherpte het volgende:
Om bewegingen er natuurlijk uit te laten zien, is het juist nodig om een bepaalde mate van bewegingsonscherpte te creëren. Meestal wordt hierbij de zogeheten "180 degrees shutter rule" gevolgt: bij een framerate van 30 beelden per seconde, stel je de sluitertijd in op 1/60 sec, bij 60 beelden per seconde op 1,/120 sec, etc.
Volg je deze regel dan heb je bij 60 fps dus inderdaad minder bewegingsonscherpte, maar daar staat tegenover dat door de hogere framerate de mate van compressie meestal groter wordt, wat juist weer minder scherpe beelden oplevert, zeker bij veel beweging. Het beeld kan dan erg blokkerig worden doordat teveel informatie wordt samengevoegd. Filmen met 60 frames per seconde i.p.v met 30 levert dus niet per definitie een scherper resultaat op, vaak is het juist andersom.
4k30 zijn toch 2x zo veel data als 1080/60, misschien is dat de bottleneck. Uiteraard wil je liever 4k/60, en dan in goede kwaliteit ook nog ;-)

Een mooie reis was het zeker, dat zie ik ook aan de foto's. 8k één voor één?
Leon schreef:
ma 23 jan, 2023 16:04
4k30 zijn toch 2x zo veel data als 1080/60, misschien is dat de bottleneck.
Klopt, maar dan ga je dus terug van 4k naar HD, en verlies je sowieso al scherpte.

De bottleneck bij veel beweging is de bitrate.

Bitrates van mijn LX100 zijn bijv:
4K 30 fps: 100 Mbps
1080 60 fps: 28 Mbps
Bij 1080 en 60fps is per frame dus ruwweg maar 1/8 van de bits beschikbaar in vergelijking met 4K 30 fps, met als gevolg een veel grotere compressie en dus minder scherpe beelden doordat pixels noodgedwongen worden samengevoegd.
Het komt er denk ik op neer dat je het afhankelijk van je camera, verwerking en manier van bekijken moet proberen wat er het
fijnste ut ziet. Kennelijk heeft Gerard dat gedaan.
Leon schreef:
ma 23 jan, 2023 16:46
...Kennelijk heeft Gerard ...
Of Joyce.
Leon schreef:
ma 23 jan, 2023 16:46
Het komt er denk ik op neer dat je het afhankelijk van je camera, verwerking en manier van bekijken moet proberen wat er het
fijnste ut ziet. Kennelijk heeft Gerard dat gedaan.
Klopt, daarom schreef ik ook in mijn reaktie dat filmen met 60fps niet per definitie scherpere beelden oplevert, en dat zomaar ook het tegenovergestelde het geval kan zijn.
Voor je het advies van Gérard opvolgt om te gaan filmen met 60.fps om zo scherpere beelden te krijgen, kun je dus beter eerst even kijken hoe dat bij jouw specifieke camera uitpakt.
Bedankt voor het delen van jullie ervaring en de tips.
Kan en mag ik jullie polarsteps eens lezen?