Op dieet

[bdr]

Dag 37: Córdoba — Embalse del Retortillo

Met kerst in Córdoba was nog één van mijn heimelijke verlangens in vervulling gegaan. Ik had eigenlijk ook nog stiekem gehoopt om op 1 januari aan de Atlantische Oceaan te staan, en had zelfs aan een vriend gezegd dat ik vanop afstand zou meedoen aan de Festive 500. Op zich zou het kunnen, maar de snelste weg naar de oceaan is niet echt interessant en na 3 dagen asfalt en olijven heb ik daar nu echt wel genoeg van. Ik wil nog wat natuur zien ook.

Maar de European Divide gaat wel de richting uit die ik wil, dus geef ik die nog een kans. Maar niet zonder plan B, ik teken met brouter gravel fast een schaduwroute moest de European Divide het teveel uithangen.

Vertrekken in het hotel duurt weer veel te lang, maar het goede nieuws is dat mijn tent volledig droog is en mijn grondzeil zelfs gewassen. Aangezien er opklaringen zijn voorspeld die ik mijn softshell aan maar bij buitenkomen blijkt het weeral te regenen. Komaan, dat is nu vier dagen regen op rij.

Bij het buiten rijden van Córdoba kiest de ED een lange gravelweg langs een kanaal. Vreemd dat brouter die niet meepikte maar misschien hebben al die bordjes “Prohibito el paso” er iets mee te maken. De ED maakt er echter weer een spelletje van om links en rechts van het kanaal te springen. Langs de linkerkant ligt een goed bereidbare gravelweg, rechts ligt af en toe wat single track en die moet de ED natuurlijk weer meenemen. Na al die regen is die single track één grote modderpoel dus ben ik weer bij elke afslag aan het controleren of het wel moet. Zo’n dingen zijn leuk op een graveltochtje met vrienden maar niet op een lange afstandspad.

Bij een imposant kasteel op heuvel met flankerend dorp kiest de ED natuurlijk de steilste manier om boven te komen maar ik overleef het en kan er nog ergens van genieten.

[bdr]

Dag 37: Córdoba — Embalse del Retortillo - vervolg

Verderop volgt een groot stuk N-weg maar op z'n European Divide's, d.w.z. de ED volgt voor meer dan vijf kilometers een gravelweg die naast de grote baan loopt. Been there, done that, eens kijken wat brouter doet. Kleine verharde weg door binnenland en de routes komen verderop samen? Move over ED.

Wanneer de ED en brouter terug samenkomen zit ik in natuurpark Siërra de Hornachuelos. Terwijl ik in een klein valleitje een stuk singletrack volg — brouter-route, ED volgt asfalt — bedenk ik mij dat dit de eerste keer in een kleine week is dat ik planten zie die in het wild gegroeid zijn. En zoveel vogels te horen.

De temperaturen zijn ondertussen decadent, de optimistische kilometerteller heeft zelfs een keer 31° getoond. Eigenlijk zou een T-shirt volstaan maar ik hou mijn onderpull aan, waar moet ik die nog stoppen, alles zit al vol kleren?

Water wordt een probleem maar aangezien er hier een kabbelend riviertje is haal ik de waterfilter boven, wordt die ook eens gebruikt. Het zou tof zijn moest ik wat meer over onbeperkt water kunnen beschikken.

Verderop volgt de onvermijdelijke stuwdam, waar water is zijn dammen in Spanje. Ook hier weer een heleboel mooie kampeerplekken op de oever maar wat een vuiligheid laten de mensen hier toch achter!

Ik wil eigenlijk voorbij het stuwmeer geraken, een stukje de hoogte in maar bij één van de laatste armen van het meer laat ik mij verleiden door een prachtige plek met kampvuurplek en zonder bereik. Ze bestaan dus nog steeds in Spanje, de plaatsen waar je niet kan telefoneren. Wel vervelend voor de inwoners van het huis even verderop.

Bij het kampvuur stel ik vast dat dit de eerste keer is dat ik geen hele avond zit te tokkelen op mijn telefoon, zou ik meer moeten doen. Als het hout op is ga ik met tegenzin de tent in.

75km - 17,8km onverhard - 667hm

[Aniphys]

Wat een inspirerend verhaal! In januari heb ik ook een fietsreis gemaakt (maar iets anders) en had geen plannen om dit in een verhaal te gieten. Dat ga ik nu wel doen. Ik zal eerst bdr z'n verhaal laten uitvertellen - ik ben al zo benieuwd hoe dit afloopt. Daarna neem ik de estafettestok over .

[bdr]

Dag 38: Embalse del Retortillo — Sierra Norte

Zeer slechte nacht gehad wegens aanhoudende pijn in mijn ontstoken vinger.

Bij het opbreken van de tent aan de Rio Cabriel, meer dan een week geleden, had ik de wijsvinger van mijn rechterhand bezeerd door met natte koude handen een pikket proberen uit te trekken, grip verliezen en er langs te ritsen. Een diepe vil was het antwoord. Ik heb onmiddellijk op die vil gezogen en er water over gedaan en dan een plakker om het rein te houden. Dat is gelukt, het is goed genezen, maar op hetzelfde moment heb ik een wondje opgelopen aan het nagelbed van de middenvinger van mijn linkerhand en die is nu volledig ontstoken en dik.

Ik had de vinger in Córdoba meermaals in warme water met zeep gebaad en zelfs een poging gedaan om de etter er met een naald uit te krijgen, wat een klein beetje gelukt was. Ik dacht dus dat het aan de beterhand was maar gisterenavond bleek dat hoegenaamd niet het geval te zijn, ik kon niet inslapen van de pijn. Ik heb nog een poging gedaan om de etter met naald uit de dikke gespannen vinger te krijgen maar dat is niet gelukt, uiteindelijk een pijnstiller moeten pakken om te kunnen slapen.

Toont toch wel hoe kwetsbaar je bent, thuis zou zoiets op een paar dagen opgelost zijn, hier zorgt het ervoor dat ik nauwelijks kan slapen, nauwelijks kan schakelen (vooraan) en mijn tent bijna niet opgeruimd krijg.

Ik besluit dus maar om het natuurpark te verlaten en naar het dichtstbijzijnde dorp te fietsen want dit moet opgelost.

Één bezoek aan het plaatselijke ziekenhuisje later ben ik van veel etter verlost (veel harder prikken en duwen, heel pijnlijk!), een hoop verband en plakkers en een industriële hoeveelheid ontsmetter rijker. Allemaal gratis gekregen van de verpleegster van dienst. De consultatie was ook gratis, het feit dat ik om de rekening vroeg zorgde voor algehele hilariteit maar dat ligt waarschijnlijk aan mijn koeterspaans.

Ik heb antibiotica voorgeschreven gekregen en voor 9€ gekocht bij de plaatselijke apotheek. Eigenlijk is dat toch iets dat ik zowieso zou moeten bijhebben, antibiotica. En ontsmetter natuurlijk.

Na een koffie met tostada en wat inkopen was ik om 12u30 terug op de plek waar ik vanmorgen vertrokken was.

Nog een beetje getwijfeld want brouter volgt een andere weg dan de ED maar we moeten niet flauw doen en alleen de verharde stukken van de ED volgen.

Het natuurpark is ondertussen wel veel minder interessant. Het is nog steeds mooi maar links en rechts van de weg staan afsluitingen en alles is privé. Ik kijk meer dan 10km uit naar een plek om te eten maar beland uiteindelijk uit armoede op een bankje aan een speeltuin in een dorp.

Na dit dorp gaat de ED over op onverhard. Ik ben benieuwd hoe dit gaat gaan, als het weer zo onmogelijk wordt als vorige keer is het definitief gedaan, brouter en de ED kruisen elkaar binnenkort weer.

Wat volgt is een namiddag stevig klimmen, maar op goede onverharde weg. De ED volgt één of andere wandeling doorheen dit gebied van immense privé terreinen met bomen, voornamelijk eiken.

[bdr]

Dag 38: Embalse del Retortillo — Sierra Norte - vervolg

Wat gebeurt er op die terreinen? Het zijn varkensweiden! Hier lopen hele kuddes zwarte varkens vrij los, en inderdaad, vrij loslopend stinken die niet.

Ik moet de ED nu wel krediet geven: zonder de route was ik hier nooit aan begonnen. In tegenstelling tot bij ons, waar de landwegen openbaar zijn maar de weiden niet, lopen de wegen hier over de privé-weiden. Om van de ene wei naar de volgende te gaan moet je door een poort. Alles is afgesloten met poorten met sloten, alleen de poorten waar de wandeling passeert kunnen open. Zelf had ik het na de eerste poort voor beziens gehouden, zeker omdat er volgens mijn gps geen doorgaande weg was. Maar tientallen poorten later lukt het dus toch, knap.

De wandeling die de ED volgt is zo summier aangegeven dat ik dat ook niet zou durven, ik telde 3 aanduidingen op 11km. Er is inderdaad geen andere weg mogelijk, maar dan moet je als wandelaar toch wel heel veel vertrouwen hebben.

Al dat privé-gebied zorgt wel voor problemen om mijn tent te zetten want in principe wil ik op openbaar terrein staan. Maar dat is hier dus onmogelijk, uiteindelijk heb ik mij uit het zicht op een prachtig stuk weiland tussen de bomen geplaatst. Vee zit er nu niet maar daar dieren wel, zonet probeerde een beest mijn tent binnen te raken maar schrok en trok zich terug met een knal van achter de tent te blijven hangen. Ik ga naar buiten en zie in de verte twee ogen oplichten in het schijnsel van de zaklamp. Ik denk vos en berg mijn eten en afval extra goed op.

61,3km - 24km onverhard - 1306hm

[_Peter_]

Vossen schijnen de geur van je schoenen (of eigenlijk voeten) wel lekker te vinden, zo ondervond mijn buurman in de Harz 30 jaar geleden, die had de volgende ochtend nog maar 1 schoen. De andere was zo wist de baas van de camping te vertellen zeer waarschijnlijk door een vos meegenomen.

[Reinder]

Yep, dat doen vossen. In Portugal mij ook overkomen; uit de voorluifel. En toen op zoek naar fietsschoenen maatje 46. Er was gelukkig nog 1 paar te vindenin Lissabon
Op een Duitse camping werd ook al gewaarschuwd geen schoenen buiten te zetten ivm vossen.

Bdr; mooie verslaggeving, je bent een bikkel

[scorpio]

Toen ik jaren geleden aan het wildkamperen was in Peru heb ik mijn was gedaan in de rivier en te drogen gehangen in de zon. Daarna was ik even weggegaan voor een korte wandeling. Toen ik terugkwam had een koe al mijn kleren van de lijn getrokken en was er op aan het zuigen/kauwen. Ik had toen alleen nog maar de kleding die ik aan had en heb de rest nieuw moeten kopen. Sindsdien hang ik nooit meer mijn kleding op als er mogelijk dieren grazen.....

[bdr]

Dag 39: Sierra Norte — Almadén de la Plata

Fameus koude nacht met veel mist ‘s morgens. 7 uur is te vroeg om op te staan, nog lang op wat licht moeten wachten. Het baden van de vinger doet de ochtendprocedures nog meer uitlopen maar is blijkbaar wel nodig want er komt nog etter uit.

De vos van gisterenavond is helemaal geen vos geweest. Gisteren hoorde ik geritsel bij de tent en een knal. Ik dacht dat dit een vos was op zoek naar mijn afval en dat hij zijn kop onder de tent had gestoken. Ik heb buiten nog met de zaklamp staan schijnen en zag inderdaad twee ogen in de verte.

Maar wat is er nu echt gebeurd? Één van de banen van mijn Thermarest NeoAir heeft losgelaten met die knal tot gevolg. Ik dacht dat Exped een monopolie had op delaminerende matjes maar dat is blijkbaar niet zo. (Met mijn Exped gebeurde het midden in de nacht, toen dacht ik dat er iemand een harde slag op mijn borst gaf.)

De ochtendmist geeft mooie plaatjes en ook de fietsweg mag er zijn: ED schotelt me zowaar een geasfalteerde ViaVerde voor die ook nog lichtjes naar beneden gaat. Voelt toch altijd goed wat snelheid na een dag off road.

Maar lang duurt dit natuurlijk niet. Bij de volgende beklimming komen me een koppel gravelbikers tegemoet. Dat blijken twee Nederlanders te zijn die pré corana de Zijderoute tot in Singapore zijn afgefietst (en in Singapore zijn moeten stoppen). Ze zijn nu met de auto naar Sevilla gereden en plannen een korte rondreis. Ze hopen vanavond in Córdoba te zijn, lijkt me ver maar dan bedenk ik mij dat je er waarschijnlijk moeiteloos geraakt als je niet alles off road doet. Ze vertrekken en ik ben vergeten vragen of zij een tent en kookgerei bijhebben in hun minimale bikepacking setup.

De klim naar boven, hoewel donkerrood op Climb Pro is te doen. Ik krijg nog aanspraak van een wandelaar en verderop vertelt een lokale bewoner ook nog vanalles. Drukke morgen dus.

[bdr]

Dag 39: Sierra Norte — Almadén de la Plata - vervolg

In Cazalla de la Siërra koop ik een brood. Ook hier moeten ze een baguette ergens onderaan de voorraad uithalen, blijkbaar zijn het hier meer die kleine Portugese broodjes die in trek zijn. De baguette trekt op niets dus in het vervolg iets anders.

Nadien divergeren de ED en brouter gevoelig. Brouter maakt een redelijk grote omweg maar de ED gaat over een stuk GR. Ik kies toch maar ED en dat zal ik me niet beklagen, het stuk dat volgt is het mooiste in dagen, als niet in weken.

Eerst volgt een lang stuk op brede gravel tussen de weilanden. In een bocht met uitzicht kan ik middageten en tevens de tent drogen op het hek van de wei. Het is prima weer in T-shirt en onderpull. Ik heb wel een reuzehonger en eet de hele baguette op.

Nadien duikt de weg naar beneden naar een stuwmeer. Wondermooie afdaling op goede gravel, als er niet zoveel groeven van de regen zouden zijn zou je hier heel hard kunnen gaan. Ik doe het rustig aan (remmen sparen) en geniet van het uitzicht, prachtig. Ook uitzicht op de vrijwel ongerepte vallei waar ik straks terug naar boven moet, want ja, ik daal nu wel mooi 400m maar die ik moet straks dus terug omhoog.

[bdr]

Dag 39: Sierra Norte — Almadén de la Plata - vervolg

De klim naar boven is echter rustig, en ik geniet met volle teugen. Eigenlijk is het te warm voor mijn onderpull maar ik durf die niet uitdoen wegens geen zonnecrème bij. Bij een riviertje rust ik even uit, knettergek toch, eind december, meer dan 20°, kabbelend riviertje, oranje vlinder passeert en eigenlijk zou ik in de schaduw moeten gaan zitten om goed te zijn.

Boven in Almadén del Plata zoek ik een terras. Ik wil graag bij een lekkere pint door de foto’s van de afgelopen dagen geraken, de verslagen bijschrijven is gisteren al gelukt. Een mooi terras onder de bomen van een restaurant lonkt, er zit een koppel wandelaars die mij aanspreken en mijn fiets complimenteren.

Een verveelde tiener komt de bestelling opnemen. Ze doet zelfs geen moeite om mijn tafel proper te maken die nog vol zand ligt van de regen van de afgelopen dagen. Bij nader inzien is er nog geen enkele tafel of stoel afgekuist, dat is hier in Spanje niet van de gewoonte.

Maar de pint smaakt, ik begin aan de foto’s, het meisje passeert en ik bestel een tweede pint die al even lekker is. Een half uur later ben ik nog lang niet door de foto’s maar heb nog steeds dorst en ondertussen ook honger. Het meisje is nergens te bekennen dus ga ik naar binnen om nog een klein pintje en liefst wat te eten. Aan de toog zitten drie mannen die voor mij op “Madeleine” roepen. Na 10 minuten is Madeleine er nog niet , ik ga naar toilet. Bij terugkomst is er nog steeds niemand achter de bar, de mannen roepen nog eens om Madeleine maar ik heb het nu wel gehad.

Ik stap de fiets op en vertrek zonder te betalen. Niet van mijn gewoonte maar ik heb hier 3 kwartier rondgehangen, ze heeft tijd genoeg gehad.

Even buiten het dorp daalt de weg terug, dat moest nu niet meteen. Voor ik terug moet beginnen klimmen stuit ik op de perfecte kampeerplek, kabbelend riviertje met gras. Ik eet in de zon en loop na zonsondergang nog even rond voor het te koud en vochtig wordt. In de tent geraak ik eindelijk bij met de foto’s.

67km - 31km onverhard - 958hm

[PhilipBe]

Wat een toeval,

Weet nu nog niet of je na Almadén de la Plata in de richting Castillo Real de la Jara aan het rijden bent (langs de Via de la Plata / Camino Santiago de la Compostela), zou wel leuk zijn want dat heb ik gisteren in de omgekeerde richting gedaan.

Dan zal je straks op mijn foto van boven naar beneden rijden.

PS, Madeleine werkt er niet meer of ik was in een andere bar.... Heb wel iets kunnen eten en (moeten) betalen...

[bdr]

[ korte reminder dat ik al een heel tijdje terug thuis ben en dat dit verslag zich dus in het verleden afspeelt. ]

Nee, ik reed toen richting Santa Olalla del Cala. Maar de weg ziet er top uit, ik hoop dat jij naar beneden reed?

[bdr]

Dag 40: Almadén de la Plata — Fuentes de Léon

Na de warmte van de dag was de nacht verrassend koud, ik heb nog wat kleren bij aan moeten trekken midden in de nacht. Maar ik sta op een open plek aan de juiste kant van het valleitje, normaal gezien heb ik ‘s morgensvroeg zon op de tent.

De morgen is ferm koud, alles aangewasemd en de dauw is bevroren tot rijm. Boven het water van het riviertje hangt een mistige wolk. De zon komt er wel door maar valt als allerlaatste op mijn tent wegens een heuvel in de weg dus gedroogd heeft ze niet.

Onderweg naar Santa Olalla del Cala blijkt dat ik mijn kampeerplek goed gekozen had, na het valleitje waar ik stond stijgt het meteen. Het is dan wel maar 5° maar ik heb het meteen goed warm, ook al omdat dit zo’n treiterklim is die telkens uitzicht belooft achter elke bocht of helling maar ter plekke een nieuw stuk klim voorschotelt.

Santa Olalla del Cala is speciaal omdat ik hier definitief de European Divide verlaat want die gaat daarna een richting uit die me niet zint. Maar toch nog één van de 36 stages van de European Divide afgereden! En het was de moeite! (Maar wel makkelijker terrein als tevoren.)

Het is ook de plaats waar ik hoop een COVID-test te bekomen om Portugal in te kunnen.

Op de website van Buitenlandse Zaken heb ik gelezen dat Portugal van elke inkomende reiziger uit een rood land ofwel een pcr-test van max 72u oud of een antigeentest van max 48u oud verlangt. En heel Europa kleurt ondertussen rood... Aangezien ze me in het Centro Salud van Puebla de los Infantes zo goed geholpen hebben met mijn vinger ga ik ook hier op zoek naar een Centro Salud. Maar hier heb ik minder geluk, de dame achter het loket heeft veel minder geduld met een stamelende stuntelende niet-Spaanssprekende reiziger. Testen in het ziekenhuis kan niet tenzij ik betaal — geen probleem— maar niet vandaag want er zijn geen testen, misschien morgen.

Maar eigenlijk moet ik naar de apotheek en vragen om een “test antigeno”, dat is de normale gang van zaken. Bij de apotheek van Santa Olalla is de situatie meteen duidelijk, die heeft grote papieren op de deur geplakt met “No hay test Covid”. Dat wordt hier nog leuk.

Ik zet me op een terras en bekijk de opties. Ik heb 2 routes klaarstaan, een Komoot gravel route en een brouter gravel fast route. Beide routes passeren nog wel wat dorpjes maar geen meer met Centro Salud.

Buiten Olalla begin ik aan de Komoot route omdat die een stuk TransAndalus MTB route oppikt die de ED ook al gebruikt had. Binnen geen tijd zit ik op allerlei karrensporen door de bossen en weiden te hotsen. Dit is wondermooi, nog mooier dan gisteren.

[bdr]

Dag 40: Almadén de la Plata — Fuentes de Léon - vervolg

Eén van de vele poorten / één van de vele jachtbordjes

Dat hotsen verwondert me een beetje want ik dacht dat ik na Santa Olalla zou afdalen van 700m naar 300m maar ik moet blijkbaar eens goed hoogte profielen leren lezen want er wordt vandaag nog veel geklommen en gedaald. Overigens is het ondertussen lekker warm, in de voormiddag is het in 2 uur tijd opgewarmd van 5° naar 22°, wat een klimaat toch!

Terugblik, langs de koeien in de verte ben ik gereden

Het landschap is episch, bij momenten waan ik me in een spaghettiwestern maar de vele poorten halen het ritme er wel uit. Ik prijs me gelukkig dat ik op een MTB-route zit want als hier een poort op slot is ben ik ferm gesjareld. Tot het natuurlijk zover is, de laatste poort die me scheidt van de openbare weg is op slot. Op de foto ziet het er uit of je rechts over de muur kan maar aan de andere kant is dat 2,5m naar beneden.

Gesloten poort op de TransAndalus

Met wat zoekwerk vind ik verder naar beneden wel een open-bare poort maar dit heeft toch weer een half uur tijd gekost. Het infobord aan de overkant van de straat toont hoeveel fietsers hier voorbij komen, niet echt een drukke route.

[bdr]

Dag 40: Almadén de la Plata — Fuentes de Léon - vervolg

Nadien gaat de route op en af langs asfalt, en dat mag je letterlijk nemen want de straat volgt nauwgezet het terreinprofiel, dat betekent dus de ene +12% beklimming na de andere met even steile afdalingkjes tussen in.

Rond 3u zijn de benen moe, ik pauzeer even en maak van de gelegenheid gebruik om de slaapzak in de zon open te hangen, bah, wat stinkt die toch.

Maar we klimmen verder, naar Fuentes de Léon, op zoek naar de volgende apotheek. De dorpen liggen hier allemaal op de top van een heuvel dus telkens een ferme inspanning. In Fuentes duurt het een hele tijd voor ik de apotheek vind, uiteindelijk opent ze pas over een half uur, om 17u. Ik twijfel wat, maar vind toch een plaatselijke bar, klein pintje plus versnapering voor 1,20€, niet slecht.

Als de apotheek open gaat blijkt dat ze geen testen hebben en ook niet weten wanneer ze er gaan binnenkrijgen, mogelijks over een uur, misschien morgenvroeg. Zij raden mij aan om 6km uit de richting naar een volgend dorp te fietsen om bij die apotheek te gaan horen want die hebben er misschien wel. Over de andere dorpen op mijn route kunnen ze niets zeggen. Spanje heeft te weinig testen ingekocht zeggen ze me nog.

In die omweg heb ik helemaal geen zin, het is trouwens al veel te laat, normaal ben ik nu een kampeerplek aan het zoeken. Ik vervolg de route maar vind niet direct een goede plek langs deze drukke baan. Uiteindelijk trek ik een zijweg langs een rivier in, natuurlijk afgesloten met een hek maar het kan open dus ga ik er maar in , tegen mijn gewoonte in, ik kampeer eigenlijk altijd op publiek terrein maar wat moet ik als alles privé is?

Nog wel een heel mooie zonsondergang. De vorige nacht in gedachten kleed ik me warm aan voor ik slapen ga.

66km - 10,1km onverhard** - 1358hm

(**) Volgens RideWithGPS, volgens mij was dit veel meer onverhard

[Flix]

Grappig dat je je druk maakt om zo'n covid-test. Je komt inmiddels niet meer uit NL, maar uit Spanje risico-wise gezien. Was Spanje dan op dat moment ook rood?
Bovendien heb je nauwelijks contact met mensen, dus de kans dat je covid meebrengt Portugal in is superklein. En je wordt als fiets toch nooit gecontroleerd, daar ben ik 100% zeker van (ook uit ervaring).
Ik zou het gewoon vergeten, en lekker verder fietsen, in voorkomend geval.

[Leon]

Bovendien heb je nauwelijks contact met mensen, dus

...dus is zo'n test een administratief gegeven, maar dat kan natuurlijk toch wel eens belangrijk zijn. (en hij kwam niet uit NL maar uit B)

Fijn dat het landschap inmiddels wel 'episch' wordt.

[123456]

"Als de apotheek open gaat blijkt dat ze geen testen hebben en ook niet weten wanneer ze er gaan binnenkrijgen, mogelijks over een uur, misschien morgenvroeg. Zij raden mij aan om 6km uit de richting naar een volgend dorp te fietsen om bij die apotheek te gaan horen want die hebben er misschien wel."

Dan bel je ze toch gewoon even?

[PhilipBe]

[ korte reminder dat ik al een heel tijdje terug thuis ben en dat dit verslag zich dus in het verleden afspeelt. ]

Nee, ik reed toen richting Santa Olalla del Cala. Maar de weg ziet er top uit, ik hoop dat jij naar beneden reed?

Ja, maar aangezien we nog steeds niet weten waar je naartoe rijdt, hadden we gisteren "virtueel" kunnen kruisen...

Nee, te voet naar boven....

Volg min of meer de "Europese fietsroute 1" die de oude Romeinse "via de la plata" volgt... Dus zuidwaarts via Extremadura...

PS, hun befaamde ham komt van die zwarte varkens die je inderdaad hier ziet rondlopen.... Later op het jaar eten die zich vet aan de eikels van de kurkeiken....

Ondertussen hebben de koeien gekalfd, loopt nu vol kleine kalveren...