Op dieet

[bdr]

Ik was inderdaad slecht gezind en aan het einde van mijn latijn maar voornamelijk was ik, en ben ik, teleurgesteld in de European Divide. Uiteindelijk is het een verzameling van onverharde wegen die goedschiks dan wel kwaadschiks aan elkaar gebreid zijn, zonder rhyme-nor-reason waarom de route nu juist daar passeert. Ik vermoed dat Andy Cox de route on-the-go heeft gemaakt. Ik meen de routering van Komoot in modus "mountainbike: enduro" te herkennen, die gebruik ik zelf ook als ik gravelritten maak voor het gravelclubje, maar na een eerste verkennende rit moet je dan wel alle niet te berijden paden en onrijdbare afkortingen eruit gooien.

Ik vind het doodzonde want het landschap is prachtig en de gravelwegen zijn excellent, de beste van Europa wat mij betreft. Mits wat moeite zou je daar een prachtige gravelroute kunnen maken die aangenaam rijdt, met fantastische zichten.

Maar ik denk dat het Andy Cox vooral om de challenge gaat, hij heeft niet voor niets een pagina "Finisher" op https://europeandividetrail.com gemaakt waar hij voorloopig alleen staat te blinken. Hij heeft ook zijn tracklog upgeload naar Komoot als Fastest Known Time voor de European Divide, maar om de ééń of andere reden stopt die in midden Frankrijk. Ik heb dus niet kunnen achterhalen hoe hij zelf door dit gebied heeft gereden.

Ik ben benieuwd of hij straks de fiets in de Ebro gooit en gaat wandelen.

Eigenaardig dat je erover begint, maar ik heb mij inderdaad afgevraagd of ik niet liever zou wandelen. Het antwoord is nee, ook te voet zou ik van dit soort route niet genieten. Een klim van 800 hoogtemeters in een bos om dan aan de andere kant terug af te dalen zonder ooit iets te zien, dat zijn niet het soort wandelingen waarvoor je me mag wakker maken.

De dag die elke echte fietsvakantie heeft: dat je denkt waarom ben ik hieraan begonnen, waarom hang ik niet gewoon thuis lekker warm en comfortabel achter de tv zoals elk normaal mens.

"Waar ben ik mee bezig?" was inderdaad de vraag die door mijn hoofd schoot toen ik met mijn fiets aan het sleuren was, gecombineerd met een slecht voorgevoel. Ik wandel al lang genoeg op bergpaden rond om te weten dat dit tricky is bij onweer of, erger nog, een sneeuwbui. Tenslotte is het nog altijd december.

[keesswart]

Zelf zou ik al veel eerder de ED aan de wilgen hebben gehangen, maar ik ben dan ook een fietser en geen bikepacker. Ik hou ook van wandelen, maar dan zonder fiets. Als we in de Alpen waren, lieten we de fietsen soms een dag staan om te voet te genieten van paden waar je niet moet willen fietsen.

Het leuke van dit verslag is dat het verre van commercieel is. Er worden geen dure spullen gepromoot, de fietser wil niet hip zijn en de route wordt niet bejubeld - integendeel. De ED wordt vakkundig gefileerd .

[blokdoorn]

Het is inderdaad een fantastisch verslag in veel opzichten. Het lijkt me erg frusterend (veel meer dan normaal) om zo te ploeteren op een pad terwijl er in dezelfde omgeving een veel betere nog steeds avontuurlijke route te maken valt. Ik had ook al veel eerder de ED aan de wilgen gehangen. Bikepacken krijgt zo een nieuwe betekenis: wandelen bepakt met fiets om af en toe een stukje te kunnen fietsen.

[123456]

Stug de voorgeschreven ED track volhouden levert in dit geval interessante verslagen op. Ook draagt deze Sisyfusarbeid bij aan het beoogde gewichtsverlies uit de teasende topictitel.

[Poppink]

De route is ook op Komoot te volgen.
Dan zie je door wat voor ellende Andy Cox zijn 'volgers' laat ploeteren.

[Flix]

De Andalusië-route van Benjaminse loopt meestal in de buurt van de ED, op sommige stukken gelijk of bijna gelijk aan de ED. Geen straf om te fietsen, wat de ED wel lijkt te zijn, blijkend uit dit verslag.
Dus ik zou het wel weten: wisselen van de te volgen route.

[DeFiets]

Later in gestapt in dit verslag maar toch te vroeg. De reis is alhier nog niet.
Heerlijk om te lezen. Kijk uit naar de rest.

[bdr]

Zelf zou ik al veel eerder de ED aan de wilgen hebben gehangen, maar ik ben dan ook een fietser en geen bikepacker. Ik hou ook van wandelen, maar dan zonder fiets. Als we in de Alpen waren, lieten we de fietsen soms een dag staan om te voet te genieten van paden waar je niet moet willen fietsen.

Tijdens onze vorige Spanje-reis met het gezin zijn we geëindigd in een ritme van 2 dagen fietsen, 1 dag wandelen, wat me wel beviel. Maar om één of andere reden vind ik alleen wandelen helemaal niet leuk, in tegenstelling tot alleen fietsen.

Qua bikepacken zijn er gradaties en verwachtingen, ik ga hier het bikepacking-topic niet terug oprakelen. Voor mij kan veel, zolang ik kan fietsen, maar het belangrijkst is de beleving van het landschap en de natuur. Rijden op onverhard heeft het grote voordeel dat het veel rustiger is. Ik denk dat ik alle gemotoriseerd verkeer dat ik op het onverhard ben tegengekomen vermeld heb in het verslag, in casu dus een bromfiets en twee motards in de 10 dagen vanaf Béziers. Ik heb wel geparkeerde auto's gezien maar kan me geen rijdende auto herinneren (op onverhard voor alle duidelijkheid).

De Andalusië-route van Benjaminse loopt meestal in de buurt van de ED, op sommige stukken gelijk of bijna gelijk aan de ED. Geen straf om te fietsen, wat de ED wel lijkt te zijn, blijkend uit dit verslag.
Dus ik zou het wel weten: wisselen van de te volgen route.

Gezien mijn ervaring met de "Fietsen naar Barcelona"-route van Benjaminse denk ik dat ik dan geen meter onverhard zou doen, daar ben ik ook niet naar op zoek. (Even de GPX van de Andalusië-route opengetrokken, en inderdaad, alleen asfalt). Ergens lijken ze wel op elkaar in hun tegenstelde, Paul Benjaminse en Andy Cox. Benjaminse is allergisch voor onverhard, Andy Cox voor asfalt. Maar als puntje bij paaltje komt kiezen ze beiden voor rechtdoor. Benjaminse zegt dan "de komende 20km zijn onaangenaam dus heb ik de kortste weg gekozen", wat Andy Cox doet als de route niet uitkomt hebben jullie gelezen.

[bdr]

Dag 24: Poboleda — Riumar

Na gisteren was het plan van aanpak: uitslapen, drogen en rustig de zaken bekijken.

Uitslapen mislukt wanneer om 6u een auto vlak naast mijn tent opdraait en nog wat met zijn lichten op de tent blijft schijnen alvorens te verdwijnen. Ik blijf nog lang liggen maar slapen doe ik niet meer. Het is een grijze dag, er hangt een dichte mist. Ik ontbijt en ga mijn pot met pastaresten in de rivier uitwassen. Wanneer ik terug in de tent kruip word ik overweldigd door de geur van een vuilnisbelt. Dit is niet goed.

Ik probeer mijn Garmin GPS aan de telefoon te koppelen maar doe iets mis in de magische incantatie die nodig is om dat te laten werken. (Als ik de Garmin Connect app opstart met Bluetooth inactief detecteert de app dat en vraagt om Bluetooth aan te zetten maar toch lukt het gegarandeerd niet meer om de gps te koppelen, wat je ook doet. Het enige wat dan helpt is de app geforceerd afsluiten en terug opstarten.)

Maar deze morgen heb ik iets helemaal verkeerd gedaan, geforceerd afsluiten, telefoon heropstarten, gps heropstarten, niets helpt. De telefoon ziet de gps, en de gps ziet de telefoon, maar de app denkt steeds dat er al een synchronisatie bezig is en dus willen ze geen gegevens uitwisselen. Uiteindelijk moet ik de gps verwijderen uit de app én de telefoonsettings en de telefoon uit de instellingen van de gps om zo met een blanke lei de boel terug te kunnen aansluiten.

Een vol uur verlies ik hiermee. Garmin en software, het blijft een heikel punt.

Ondertussen wil het maar niet opklaren. Ik kijk naar de mogelijkheden qua vervolg van de route. De volgende plaats waar de ED passeert is Teruel. Als ik brouter een gravelroute laat berekenen naar Teruel dan is die quasi identiek aan de ED, interessant. Maar ik weet van mijn zoektocht naar een kampeerplek gisterenavond dat die richting begint met een onmogelijke onverharde klim aan de overkant van de rivier, en ik heb mezelf beloofd te stoppen met die onnozelheid.

Voor de grap laat ik brouter een route berekenen naar Cordoba. In “gravel” en “toer” variant kiest die beide de kust tot Valencia. Ik kijk naar het weer, het is nu 11u, in Teruel is 3° graden, in Valencia 12°. De keuze is niet moeilijk in mijn stinkende vuilnisbelt: ik moet spullen kunnen drogen dus kust wordt het, hoe ellendig ik die Middellandse Zee-kust ook vind.

Om 12u ben ik weg uit Poboleda. Er hangt nog steeds mist, mijn spullen zijn hier alleen maar natter geworden.

Voor ik uit de bergen weg ben volgt nog een klim. Op asfalt is dit toch heel wat makkelijker, de hellingsgraad is constant en je blijft mooi in cadans. Op de top klaart de mist op een afstand van 20m op, echt bizar. Je ziet de wolken als een deken over de bergen hangen.

De rest van de dag is simpel: olijfboomgaarden, N-wegen, de absolute mistroostigheid genaamd Miami Platja, parallelwegen vlak langs de autoweg, een schoonheidsprijs gaat brouter met deze route niet winnen.

[bdr]

Dag 24: Poboleda — Riumar - vervolg

Tegen 16u ben ik aan een mooi stuk zee.

Even verder steekt een groot schiereiland uit in de Middellandse Zee. Volgens Archies zijn hier 5 campings, allemaal geopend.

De eerste rij ik voorbij, het is een absolute mastodont aan de rand van een drukke stad met een restaurant voor wel 500 man. Ik heb mijn zinnen gezet op twee campings op de tip van het schiereiland vlakbij een vogelreservaat. En als dat niet lukt zijn er verderop langs de kust nog twee andere.

Het schiereiland is bizar, het is volledig plat, volgens mijn gps rij ik de hele tijd tussen -2 en -1m hoogte. Het zijn allemaal velden met dijkjes die beurtelings onder water worden gezet. In Deltebre stop ik bij een bakker voor brood en zo’n lekkere koek. Ik kan misschien vanavond wel op de camping iets kopen maar je weet maar nooit.

Zo'n lekkere koek aan de brug in Deltebre

Ondertussen is het donker geworden. Het is meteen een heel pak frisser. Maar straks een warme douche! Ik fiets langs de rivier Ebro tot het fietspad plots stopt en ik de grote baan op moet. Dit doe ik niet graag in het donker maar de Spaanse chauffeurs houden zoals steeds keurig afstand. Een wegwijzer toont Riumar 8km, dit schiereiland is heel wat groter dan ik dacht.

Tegen acht uur sta ik aan de camping van mijn eerste keuze. Gesloten tot maart. Ik bel naar de andere camping aan de andere kant van het dorp, krijg een Spaanse spraakwaterval aan de lijn waar ik.niets van versta. De twee andere campings liggen aan de andere kant van de Ebro maar voor de dichtstbijzijnde brug moet ik 10km terug naar Deltebre.

Ik besluit wild te kamperen, ik ben moe en heb het koud want er staat een straffe bries. Met mijn Petzl zoek ik een plek in de buurt van de camping, niet makkelijk maar ik vind wel iets in de luwte van een kleine den.

Ik ben nog maar net mijn tent aan het opzetten als er op de weg een auto stopt en er twee mannen met zaklamp beginnen rond te zoeken. Ze hebben me natuurlijk direct in de gaten. Guardia Civil. Babelse spraakverwarring, google translate. Ik sta in natuurgebied waar kamperen niet mag. En “the river is growing”, nevermind dat dit hele schiereiland zo plat als een pannenkoek is, als die rivier stijgt loopt alles onder.

Ik probeer de agenten te vragen om naar de tweede camping te bellen om te weten wat daar aan de hand is. Zij begrijpen me niet, ze denken dat ik hén vraag om voor mij een camping te zoeken. Uiteindelijk laten ze me gaan met de mededeling dat ik niet in het natuurpark mag gezien worden. Heel het schiereiland is natuurgebied.

Na veel rondrijden en zoeken vond vind ik een passabele plek op een braakliggend terrein tussen een hoop rietstengels. Ik kan van 3 kanten gezien worden maar zo zal het zijn. Het is genoeg geweest, ik ben bekaf en de pastis is op.

Niets is zo nefast voor de feestvreugde als je ergens niet welkom voelen.

107,6km - 1,7km onverhard - 794hm

[Poppink]

Pfffft
Dappere man.

[keesswart]

Ergens lijken ze wel op elkaar in hun tegenstelde, Paul Benjaminse en Andy Cox. Benjaminse is allergisch voor onverhard, Andy Cox voor asfalt. Maar als puntje bij paaltje komt kiezen ze beiden voor rechtdoor. Benjaminse zegt dan "de komende 20km zijn onaangenaam dus heb ik de kortste weg gekozen", wat Andy Cox doet als de route niet uitkomt hebben jullie gelezen.

Hier zie ik een mooie uitdaging voor routemakers . Het vinden van de beste autoluwe links tussen de betere stukken van Cox en de fraaiste delen van Benjaminse. En dan ook nog regelmatig wat winkels, horeca, warme douches en wasmachines.

[Fedor]

Als je ik bevindingen over de ED zo lees denk ik idd dat het eerder een show-off is (die misschien niet eens in nagereden). Vrijwel alle bikepacking-routes gaan over gravelwegen met soms een rijdbaar stukje singletrack maar blijkbaar worden ook de gravelwegen hier zo veel mogelijk vermeden. En zo'n rotspad gaat echt nergens over als er betere (eveneens onverharde) opties in de buurt zijn.

Eens met Leon: de meeste verslagen doen me watertanden en denken: hier wil ik fietsen" maar de route die jij gereden hebt laat ik nog even liggen

Wel een enorme prestatie trouwens!

[Jurr]

Als je ik bevindingen over de ED zo lees denk ik idd dat het eerder een show-off is (die misschien niet eens in nagereden). Vrijwel alle bikepacking-routes gaan over gravelwegen met soms een rijdbaar stukje singletrack maar blijkbaar worden ook de gravelwegen hier zo veel mogelijk vermeden. En zo'n rotspad gaat echt nergens over als er betere (eveneens onverharde) opties in de buurt zijn.

Niet per definitie mee eens eigenlijk. Waarom zou alles te rijden moeten zijn voor iedereen? Als sommige stukken dat niet zijn in alle omstandigheden met elke fiets kan ik het juist wel een uitdaging vinden.

Heel mooi als je 100% van een route kunt rijden met een vakantiefiets met 4 Ortlieb zijtassen, maar voor mij wordt het vaak juist leuk op stukken waar anderen afstappen en naar beneden willen lopen. Precies daar waar de hoeveelheid bepakking, de fiets en misschien zelfs ook nog wel een stukje ervaring, vaardigheden en misschien ook wel durf factoren worden.

Zelf deze specifieke route niet gereden, maar ik ben wel benieuwd of de ervaringen in een ander seizoen met bijbehorend minder bagage en misschien zelfs een andere fiets anders zouden zijn geweest. Ik ben in elk geval nog niet ontmoedigd door alle voorgaande berichten van TS, misschien juist integendeel

Wel een enorme prestatie trouwens!

Dat zeer zeker! Zeker in dit seizoen met deze fiets en deze bepakking op deze route

[Flix]

Die EDT is toch ook bedoeld om al reizend af te leggen, en niet als een local met een klein backpackje stukje van rond te toeren. Wel in een of andere soort van bikepacking configuratie, en niet in 5xOrtlieb, maar nog steeds met bepakking. Dus ongeveer zoals @bdr. Die zelf inmiddels ook al niet meer te zwaar voor deze fratsen zal zijn.
Ik herken het: leuk voor een halve dag, maar je komt geen steek verder en dus af te raden voor als ook nog eens een keer ergens wilt uit komen.

[Leon]

Het herinnert mij aan een vakantie in Thüringen waar we na berichten in de media toch maar eens zijn gaan fietsen.
De zogeheten Rennsteig zou een mooie fietsroute zijn van een soort nationaal belang die voor een vakantieganger toch best te doen was.
Ter plekke hebben we de route voor zo'n 80% gefietst gedurende een aantal dagen maar bleken er toch best veel plaatsen te zijn waar je de fiets over stenen of zelfs boomstammen moest tillen en waren er ook klimmetjes waarbij het probleem optrad dat je vanzelf naar beneden schoof omdat de verharidng van de steile helling bestond uit steentje die de Duisters rollsplit noemen. Niet handig op een helling van zeker 15%.
Het aantal fietsers dat we op die route in die dagen in juli tegenkwamen was ook niet erg hoog. Het waren er geen tien.

Daarna hebben we toch maar een route op de kaart uitgezet en hadden we nog een fijne week. Met uitzicht ook want de Rennsteig is een soort Ardense bergkam; met bos dus.

[Leon]

Als ik de tracks van de site van de routemaker bekijk dat zitten daar mooi de data van de maker zelf in.
Aan de zuidelijke track kun je wel aflezen dat het pittig is. Hij haalt nergens meer dan 35 km/u. Hij haalt soms maar klimsnelheden van nog geen 200 hoogtemeter per uur. Als je de snelheden bekijkt kun je de plekken waar bdr heeft lopen foeteren zien in de track. Er je kunt zien dat er nog meer komen...

De foto's op de site komen dus niet erg goed overeen met hoe de route in het echt gaat.

[Fedor]

Niet per definitie mee eens eigenlijk. Waarom zou alles te rijden moeten zijn voor iedereen? Als sommige stukken dat niet zijn in alle omstandigheden met elke fiets kan ik het juist wel een uitdaging vinden.

Niet alles hoeft voor iedereen te rijden te zijn. Dat maakt ook juist het onderscheid tussen verschillende fietsers Maar als je zelfs met een onbepakte fully niet vooruit komt (als ik de foto's zo bekijk) dat kan je dit op geen enkele manier een reisroute noemen. Valt eerder onder trialrijden dus super-technisch zonder bepakking voor specialisten.

Even een fiets over een boom tillen, een kort stuk bike&hike of een riviertje oversteken is geen probleem natuurlijk, maar met een bepakte fiets bergbeklimmen is toch wat anders

[123456]

Ik kan me goed voorstellen dat fietsers de grenzen opzoeken van wat nog mogelijk en leuk is. Wat ik niet begrijp is zulke uitdagingen ondanks eerdere ervaringen blijven opzoeken om er vervolgens je verbazing en ergernis over uit te spreken. Daar ga je dan toch bewust voor, zou ik denken. Althans, als lezer trek ik die conclusie al een aantal reisdagen geleden. Het levert wel vermakelijke verhalen op.

[Steinnanke]

Ik volg Andy Cox al jaren op Polarsteps, Hij komt niet over als een show off macho sportman. De ED is echt zijn levenswerk en hij is jaren bezig geweest de route te rijden en te maken. Jammer te lezen dat het toch meer een survival tocht is geworden en niet de easy double track route waar hij zelf van zegt te houden.
Heb je hem ook feedback gegeven? Het zou mooi zijn de route met behulp van rijders te optimaliseren. Er is een Facebook groep ‘European Divide’ daarvoor.