Op dieet

[bdr]

Dag 21: Salelles — Santa Perpetua de Gaia - vervolg

Nadien daalt de route af naar opnieuw een redelijk grote stad, Vilanova del Camí. Ik kruis een grote supermarkt die ik normaal liever links zou laten liggen voor iets kleiners maar bedenk me dan dat ze daar misschien wel pastis hebben want mijn voorraad is op. Maar helaas, rum en whiskey is al wat de klok slaat hier in Spanje.

Singletrack in kreek

Nadien gaat het verder op en af, op en af. Ik zit in een natuurgebied met een reeks parallelle valleien die parallel met de route lopen, eerder makkelijk zou je denken maar er zit nog meer dan genoeg hoogteverschil in.

Typisch ED

Ik rij nu bijna de hele tijd onverhard wat het extra zwaar maakt want al die centihoogtemeters om over stenen te hobbelen tellen ook mee. En de decihoogtemeters om weer eens over een greppel voor waterafvoer te gaan ook.

December!

Rond 16u ben ik eigenlijk op. Ik was vast besloten 80 km te halen maar kijkend naar de route kom ik dan nog minstens twee serieuze klimmen tegen en dat zie ik niet meer zitten.

En terug die bergketen

[bdr]

Dag 21: Salelles — Santa Perpetua de Gaia - vervolg

Even later staat midden in een vallei een verlaten kerkje en een oude toren op een gigantische rots. Als ik dichterbij kom klinkt uit het kerkje luide techno. Ik realiseerde dat het zaterdagavond is en dat de mensen misschien willen feesten.

Ik parkeer mijn fiets en ga op onderzoek uit. Achter de toren is een ideaal plekje om te kamperen. De ingang van het kerkje vind ik niet meteen, alles is overgroeid. Maar dan vind ik een weggetje. Ik passeer een generator. In de kerk staat een draaitafel met 2 boxen. Twee kerels DJ’en. Geen licht. Erond zijn 3 jonge jerels aan het filmen. Een klein meisje spreekt me aan in heel goed Engels, ze zijn een promofilmpje aan het maken voor hun elektronische muziekproject waarmee ze de wereld gaan veroveren.

De locatie is in ieder geval prachtig, het dak van de kerk is op verschillende plaatsen ingevallen en er zitten gaten in de muren. Spijtig genoeg hebben de filmers geen ervaring, alle beelden die ze nemen zijn halftotalen. Ik probeer het meisje uit te leggen dat ze best verschillende beeldgroottes, vooral close-ups, zouden moeten maken om de boel aan elkaar te kunnen plakken maar ik denk niet die info tot bij de filmers zal geraken. Wel top, gewoon generator meesleuren en even een videoclip maken, ik krijg er zelf al direct meer energie van. En als zij dit mogen mag mijn tent er zeker ergens bij.

Ik zet mijn tent op achter de toren. De jongeren verdwijnen met hun auto’s wegens donker. Het is open hemel, het waait, dus het zal koud worden.

De helse klim om morgen mee te beginnen zie ik van boven al liggen.

62,3km - 56,7km onverhard - 1.451hm

[mdw]

Zoals al velen hebben geschreven, dit topic is echt ééntje om naar uit te kijken elke ochtend.
Goed bezig, goed gedaan, dat het nog lang zo moge doorgaan!!!

[bdr]

Dag 22: Santa Perpetua de Gaia — Montblanc

Deze nacht was raar, ik had kou maar tegelijkertijd leek het of ik aan het zweten was. Vanmorgen was de binnentent volledig gecondenseerd. Bij wijze van test had ik de kleine ventilatieopeningen aan mijn hoofd en voeten dicht gedaan omdat het meeste vocht rond die openingen condenseert, maar toch leek met dit overdreven veel condens. (De binnentent heeft 4 ventilatieopeningen: in de nok - altijd open, in de deur - altijd dicht en dan die twee aan de uiteinden.)

Toen ik opstond bleek waarom: het was ‘s nachts overtrokken, ik zat in een wolk. Ik bekijk kort de route van de dag: zo’n 30km naar Montblanc met 2 klimmen onderweg , dan zou ik daar met 10 kilometer per uur toch tegen de middag moeten zijn. Prima, kan ik daar brood kopen.

Na opbreken en foto’s maken van het kerkje de steile afdaling naar de voet van de rots om aan de overkant aan de klim te beginnen.

Climb Pro kondigt een klim aan van 300m met veel donkerrood Zoals te verwachten was is het dus supersteil; de eerste honderd meter waren compleet kapot gereden, nadien is de weg gecementeerd — altijd een teken dat het heel steil is als de gravel plaatselijk vervangen wordt door beton met diepe groeven. Ik heb 2 pogingen gedaan om te rijden maar kon het voorwiel niet aan de grond houden, dan maar geduwd.

Foto's vertekenen altijd: daarboven heb ik geslapen, dit is supersteil

Verderop ging het een beetje beter maar naar het einde van de klim is het weer duwen geblazen. De vorige dagen was de gravel meestal prima, op maat van normale auto’s en dus niet te steil. En vooral niet kapot gereden zoals de 4x4 tracks van vandaag. Je kan de hellingshoek zo aflezen aan de staat van de weg; vanaf 10-12% is dit een hoop losse stenen en grind waarop nauwelijks te fietsen valt.

[bdr]

Dag 22: Santa Perpetua de Gaia — Montblanc - vervolg

Boven op de top grijp ik naar de colaatjes, zo erg is het. Maar wel een klein beetje uitzicht. Nadien volgt een doenbare afdaling naar een klein dorpje.

Net na het dorpje wijkt de route van de gangbare weg af langs een bron. Fijn want bronnen ben ik nog niet vaak tegengekomen. Ik vervolg de route, plots zegt mijn gps “Uit koers”. Ik rij twee keer op en af om het padje te vinden waar ik zou moeten afslaan. Uiteindelijk vind ik een compleet overgroeid binnenweggetje dat loodrecht 10m stijgt. Zelfs te voet zou ik op zoek gaan naar een plan B, laat staan met de fiets. Ik ga terug naar het bronnetje en volg de hoofdweg/pad.

Hier zou ergens het pad moeten bovenkomen

Dit is één van die dingen die de European Divide zo vermoeiend maakt: ik moet constant de route dubbel checken of richtingsveranderingen daadwerkelijk zo bedoeld zijn of of het om een “spécialité du chef” gaat die ik kan negeren.

Eigenlijk is er een soort van stilzwijgend contract tussen de routemaker en de volger: de volger gaat ervan uit de de maker alle opties heeft bekeken en daaruit de beste heeft gedestilleerd. Ik begin de maker van de ED ervan te verdenken een show-off te zijn die vooral wil tonen hoe tough hij is. (FKT, “maybe a race in the future “)

En dat wantrouwen is geen fijn gevoel. Uiteindelijk een half uur en een hoop energie verloren voor niks. (****)

De volgende klim is zo mogelijk nog een flink pak zwaarder. Als ik het in cijfers zou uitdrukken zou het zo gaan. Een klim van 100% is er één waar ik alles moet geven maar wel boven geraak zonder afstappen. De klim na Vic op dag 20 was er één van 100%. De eerste klim van vandaag zat rond de 115%, deze nieuwe klim zit rond de 130% van mijn kunnen.

[bdr]

Dag 22: Santa Perpetua de Gaia — Montblanc - vervolg

Gelukkig wordt de nieuwe klim wel beloond met een schitterend en onverwacht uitzicht: plots sta ik zo’n 800m boven de vlakte van Tarragona. Ik kan kilometers ver zien, in de verte zelfs de haven en de Middellandse Zee.

Ik besluit hier toch maar wat van het uitzicht te genieten en eet mijn laatste stuk brood op met bijbehorende dieet-foto.

Afdalen op 130%

Op dit moment heb ik zo’n 10km gereden, ik heb er zo’n 3 uur over gedaan. De afdaling naar Montblanc wordt nog onderbroken door een venijnige klim van een kleine 100m en ook het dalen is aan 130% van mijn kunnen.

Tot in de vallei van Montblanc waar alles wat normaler wordt en waar ik zowaar mijn buitenste kettingblad nog eens kan gebruiken. Uiteindelijk ben ik om kwart voor twee in Montblanc, so much voor 10 km/u.

Bij het binnenrijden van Montblanc springt meteen Climb Pro op. De volgende klim begint hier en klimt 900m en zit vol met donkerrood. Motherfucker.

[bdr]

Dag 22: Santa Perpetua de Gaia — Montblanc - vervolg

In Montblanc ga ik op zoek naar een bakker maar veel zijn er niet open wegens zondag. Ik beland in een confeteria waar ze de heerlijkste taarten en koeken hebben maar geen brood. Ik koop een croissant en één of ander boterkoek met crème die achteraf overheerlijk blijkt te zijn. Licht zurig deeg, weinig maar heel lekkere suiker en niet te zoete crème. Mmmmm.

10 huizen verder is een mini supermarkt met brood. Ontbijt voor morgen: check. Ik zet me op het gezellige centrale plein, eet de koek op en besluit een terrasje te doen. 900m ga ik vandaag niet meer klimmen, ik knip de klim in twee.

Wanneer ik op terras zit arriveren er twee jonge fietsreizigers op het plein. Ze staan langdurig naar mijn fiets te staren. Ik spreek ze aan, ze komen bij mij zitten. Blijkt een Zwitser en een Fransman te zijn die elkaar onderweg zijn tegen gekomen. De Zwitser heeft de Rhône vanaf de gletscher tot de Middellandse Zee gevolgd, dus ook een flink stuk ViaRhona.

Samen zijn ze onderweg naar Gibraltar, ze volgen de kust maar wijken wel regelmatig af naar het binnenland want de kust is wat eentonig. Ze zijn wel al meerdere fietsreizigers tegengekomen waaronder in Barcelona een ‘ouder’ koppel dat ook de European Divide zou rijden maar “those had big bikes”.

Na deze gezellige babbel verdwijnen ze, ze hopen vandaag nog 43km te doen (langs gewone weg). Ze zijn op weg naar een stuwmeer waar ik ook zou passeren. Ik zeg dat ze me misschien nog wel zouden zien als ze een paar dagen aan het meer blijven hangen.

Net nadien brengt de barvrouw eindelijk het croque-achtige ding dat ik besteld heb. Bij afrekenen blijkt de twee fietsers alles betaald hebben. Ik sta versteld, ik ken niet eens hun naam!

De anonieme gulle gevers nog net op de achtergrond. Bedankt, heren!

Uiteindelijk raak ik om half vier toch uit Montblanc. Ik was een klein beetje verkleumd van het terras maar de klim start donkerrood dus het duurt niet lang voor het zweet van mijn lijf stroomt en mijn bril terug helemaal aangewasemd is. Ik heb vandaag alles door een mist gezien.

Ik rij op een service weg van de watermaatschappij van Montblanc. Rijden is veel gezegd, deze weg is niet gemaakt voor fietsers maar voor 4x4’s. Om de paar honderd meter moet ik uit het zadel omdat het echt niet gaat en moet ik de fiets duwen.

En dat duwen is ook veel makkelijker gezegd dan gedaan. Op deze steile grindhellingen heeft mijn fiets niet genoeg grip om te blijven staan met één rem, als ik ze niet allebei dichtknijp schuift hij naar beneden. En mijn wandelschoenen hebben ook niet genoeg grip om te duwen, ze schuiven weg naar beneden.

Waarlijk ellendig en niet leuk. Op een gegeven moment komt het zover dat ik beide achtertassen van mijn fiets haal en eerst de tassen alleen naar boven sleur. Ik ga terug naar beneden naar mijn fiets en merk dat zelfs het dalen op het randje van schuiven is. Gewoon te voet zonder iets van gewicht!

Beneden probeer ik terug op mijn fiets te stappen maar zelfs met een naakte fiets met 10kg gewicht minder lukt het niet. Ik zie niet in hoe je dit soort hellingen met de fiets zou kunnen doen. Aan de versnellingen ligt het niet, er is te weinig grip en mijn voorwiel licht teveel waardoor ik mijn lijn verlaat en in de kant of tegen stenen bots.

Frustrerend, frustrerend. Ik weet niet hoe het zou moeten, ik kom alleen andere fietsers tegen op stukken waar ik ook zonder problemen kan fietsen. Hogerop heb ik alleen nog maar wandelaars gezien. En de fietsers die ik tegenkom rijden zonder uitzondering met een full suspension MTB.

Uiteindelijk geraak ik tegen 17u30 zo’n 300m hoger. Het goede nieuws is dat ik in een prachtige verlaten vallei zit vlak bij een bron en mij dus niets van water hoef aan te trekken. Het slechte nieuws is dat ik vandaag maar 38km heb gedaan en dat maakt me niet gelukkig.

38,4km - 34km onverhard - 1.193hm

[bdr]

Naschrift bij dag 22:

(****) Het gedoe met de weg bij de bron in de buurt van het dorp Vallespinosa (Tarragona) ligt niet aan de European Divide maar aan verkeerd getekende wegen op OpenStreetMap.

Hellingsgraden en hoogtemeters: de hoogtemeters die ik weergeef zijn die diegene die door mijn Edge 530 met barometrische hoogtemeter zijn opgenomen, zoals ze door RideWithGPS, zonder correctie, worden doorgegeven. Judise.nl en Garmin Connect maken er telkens iets anders van. In ieder geval, volgens RideWithGPS heb ik op dag 22 een max helling van 37% gedaan op de serviceroad na Montblanc. De eerste klim van de dag, na Santa Perpetua de Gaia, bevat volgens rwgps een stuk van 25% en 27% wat met mijn herinnering overeenkomt, dwz twee hele steile stukken, daartussen te doen.

[Leon]

Ik moet bekennen dat ik deze keer voor het eerst denk dat ik daar *niet* wil gaan fietsen...
Gelukkig weet ik dat je niet per sé ovder die paadjes hoeft.

[Flix]

Heerlijk om te volgen (vanuit de luie, warme stoel )

Ik volg je verhaal met de track van de EDT ernaast; ik heb het idee dat het laatst beschreven stuk, die serviceroad, niet gelijk is aan de EDT, is het wel?

[bdr]

@Flix: wel op de ED maar Komoot (of de onderliggende OSM) vlakt het hoogteprofiel helemaal uit.

[bdr]

Dag 23: Montblanc — Poboleda

Mooie zonsopgang. Tussen de bomen zie ik dat de vallei beneden mij vol mist hangt. De tent is kletsnat, zo ook het voeteinde van mijn slaapzak, die zou toch echt eens moeten kunnen drogen. Mijn t-shirt en onderpull zijn nog nat van het zweet van gisteren maar aangezien de rest van de klim van 900m gepland staat doe ik ze maar terug aan.

Ik vul water bij aan de bron maar beperk mij tot de minimale hoeveelheid. Ik sta al in het zweet na 100m fietsen en zie weeral niks meer dus de bril die gaat af.

De weg is wel redelijk vandaag en ik slaag erin om een paar shortcuts van de chef te vermijden. Soms zit ik maar 30m verwijderd van het hobbelpad dat ik eigenlijk zou moeten volgen maar ik rij dan wel op perfecte gravelbaan. Zo kan het dus ook.

Rond 10u30 ben ik boven. 1100m, hoogste punt tot hiertoe. Maar natuurlijk wegens de bomen niets te zien. Ik neem mijn verrekijker, telefoon, colatjes en mijn bril in de hand en klauter op een klein plateau met wat rotsen om iets te kunnen zien.

Door op verschillende rotsen te gaan staan krijg ik zicht op de omgeving. In de verte ëën lange witte lijn sneeuwbergen, de Pyreneeën naar ik vermoed. Prachtig. Ik eet wat colaatjes, neem een dieetfoto en klauter terug naar beneden.

Beneden aangekomen wil ik mijn achterrem eens goed bekijken maar waar is toch mijn bril? Die is natuurlijk uit mijn zak gevallen. Terug naar boven klauteren en mijn parcours over de rotsen terug afleggen. Gelukkig vind ik de bril snel terug, hij ligt open en bloot op een rots.

Terug beneden blijken de remblokken van mijn achterrem compleet versleten. Ik heb deze in Béziers nieuw gemonteerd. Het is dan wel erzats, geen Shimano, maar toch: normaal doe ik negen maanden tot een jaar met één set. Ik plaats mijn laatste paar blokjes.

[bdr]

Dag 23: Montblanc — Poboleda - vervolg


De afdaling gaat kalm aan langs mooie gravelbanen. Van mij mag dit zo blijven maar dan gebeurt waar ik al lang schrik van heb: de routemaker plaatst mij voor een keuze die ik niet wil maken. De brede gravelbaan waar ik op zit verengt tot een nauw wandelpad op de kam van een heuvel waar met geen mogelijkheid op te fietsen valt.

Hier kom ik vandaan

Hier moet ik naartoe

Ofwel moet ik terugkeren, klimmen tot de top van zonet, langs een andere kant afdalen en verderop terug naar boven klimmen ofwel moet ik over het wandelpad. Ik kies het laatste. Na 10 meter is duidelijk dat dit nooit in één keer gaat lukken. Ik haak de achtertassen af en loop met de tassen tot waar ik terug kan fietsen.

En dat is ver.

[bdr]

Dag 23: Montblanc — Poboleda - vervolg

Nadien haal ik mijn fiets.

[bdr]

Dag 23: Montblanc — Poboleda - vervolg


Uiteindelijk doe ik 1u40 over dit rotstuk van anderhalve kilometer. Na afloop stuur ik het volgende bericht naar mijn vrouw:

“That's it. Gedaan met de European Divide. Waar ik al heel de tijd schrik voor had is gebeurd: de route heeft mij op een punt gebracht waar ik geen andere keuze had dan terugkeren, zwaar omhoog, of te voet stuk voor stuk mijn bagage over brengen en dan mijn fiets te dragen. Net 1u40min gedaan over een GR-wandelpad op een kam. Mooi wandelpad, voor ons doen zou het stevig zijn met rugzak, maar met de fiets, eender welke, met of zonder bagage is het totaal belachelijk. Dit heeft niets met bikepacking te maken. Vanavond bekijken hoe en wat verder, nu eerst hier weg geraken.”

Teleurgesteld eet ik mijn middageten. Ik volg de ED verder naar beneden langs gravelbanen die zo vlak zijn als een biljart. Zo frustrerend: 95% van de route is goed te doen maar het is die resterende 5% die het onmogelijk maakt. Ik ken werkelijk niemand die die GR passage kan fietsen. En “zie dat je je fiets kilometers kan dragen” staat beslist niet in de beschrijving van de European Divide.

Wat mij over de streep trok om aan de ED te beginnen was de filosofie van Andy Cox:

The idea came to me from riding some of the more established bikepacking routes and finding them too technically and physically challenging for long term, long distance travel. The route was conceived as a trail in a similar vein to the Great Divide MTB trail in the USA, a relatively non-technical crossing of this diverse and fascinating continent.

In de praktijk doet hij er qua technical en challenging maar al te graag een flinke schep bovenop. Ja, het zal best mogelijk zijn om een zwaardere MTB-tocht dan de ED te ontwerpen in dit gebied maar makkelijker kan ook, ik zie links en rechts normale gravelwegen door de heuvels lopen. Dat ik hier op een bergpad met een fiets loop te zeulen is omdat hij dat amusant vindt.

In Prades drink ik een koffie en probeer tot mijzelve te komen. Ik heb brood nodig, ik moet dringend spullen drogen en ik zou graag een groot computerscherm of iPad vinden om te bekijken hoe verder. Brood is onmogelijk wegens na 13u, dus alles toe tot 17u30. En verder is er niets te zien dus maar weer op de fiets.

Na Prades volgt een korte klim op beton. Ik heb de auto pauze functie van mijn gps deze morgen afgezet want de gps dacht de hele tijd dat ik gestopt was. Als gevolg daarvan stond het gradiënt veld de hele tijd op nul. Nu auto pauze afstaat wordt gradiënt wel ingevuld en wat blijkt: de donkerrode helling varieert tussen 18 en 24%. Dat verklaart veel, op beton lukt dit nog maar op onverhard...

[bdr]

Dag 23: Montblanc — Poboleda - vervolg

De weg daalt verder af langs prachtige gravelweg door wondermooie landschappen.

Ik rij naar Poboleda want daar is een camping die volgens Archies open is en twee hotels voor als dat niet lukt.

In Poboleda blijkt geen van deze drie opties open. Tot overmaat van ramp heb ik het koud gekregen van met mijn bezwete kledij rond te dwalen. Uiteindelijk zet ik mijn tent op op een braakliggend terrein nabij de rivier, beslist de slechtste wildkampeerplek tot hiertoe.

En het prefab-avondeten, pasta met drie kazen-saus, is ook niet te vreten.

45,1km - 37,6km onverhard - 920hm

[sjacka]

humeur weer beter na een nachtje slapen?

[Leon]

Ik ben benieuwd of hij straks de fiets in de Ebro gooit en gaat wandelen.

Respect, en ook voor de fiets

[Poppink]

Je doet jezelf wel wat aan.
Avontuur is mooi, maar er zijn grenzen.

[blokdoorn]

De dag die elke echte fietsvakantie heeft: dat je denkt waarom ben ik hieraan begonnen, waarom hang ik niet gewoon thuis lekker warm en comfortabel achter de tv zoals elk normaal mens.