Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Fernweh - Forum Wereldfietser

Fernweh

Als er één woord is dat ik graag als eerste had gebruikt dan is het wel Fernweh. Het drukt een haast melancholische gemoedstoestand uit, een niet te onderdrukken verlangen naar nieuwe bestemmingen, naar het gewoon op pad gaan en wel zien, naar het doorbreken van de dagelijkse sleur en routine, reizen om te ontsnappen aan de betrekkelijk narrartieve armoede van alledag. Fernweh is eigenlijk heimwee naar een plaats waar je nog nooit bent geweest.
Helaas kende de bevoorrechte adel in de 19e eeuw dat gevoel ook al, en graaf Pückler-Muskau was mij voor: hij gebruikte het woord in zijn reisberichten vanaf 1835.

Eenmaal op pad – met fiets en tent – lijken kleine ongemakken van thuis op scheten in een badkuip: ze borrelen naar de oppervlakte, veroorzaken wat rimpelingen, stinken even, en verdwijnen dan weer. Lange afstanden fietsen is meditatie, een kans om je hoofd te legen van de alledaagse beslommeringen en met een open en onbevangen gemoed de wereld tegemoet te rijden (Einstein zei: “I thought of that while riding my bike”). Fietsen is bovenal eenvoud; gewoon blijven pedaleren en ademhalen.

En omdat we doodgaan zonder routines, bouwen we ook snel weer nieuwe op: fietsen, eten, slapen, eten, fietsen, eten, slapen, onderbroken door onverwachte malheur, materiaalpech, ziekte, verdwalingen, en een hele dag windkracht 6 op kop. Pas als reizen voelt als thuis wordt het tijd om huiswaarts te keren!

Het post-covidium laat nog even op zich wachten en dus is mijn Fernweh beperkt, maar binnen de perken zijn de mogelijkheden even onbeperkt als daarbuiten (Jules Deelder). Nederland is net zo groot als je het wil maken. Iedere dag, iedere kilometer is nieuw. Een reis bestaat niet uit het zoeken naar nieuwe landschappen, maar uit het kijken met nieuwe ogen. Dus stapte ik vanochtend op mijn fiets voor de Zuiderzeeroute. Met een nieuwe bril.

Wordt vervolgd.

Bijlagen

Fernweh bestaat bij de gratie van een Heimat.
Veel plezier met je fietstocht!
Gee schreef:
do 01 apr, 2021 16:18
Als er één woord is dat ik graag als eerste had gebruikt dan is het wel Fernweh.
Maar je kunt het Nederlandse equivalent nog munten, verwee - ach nee, wéér te laat, nu ben ik je al voor!

Herkenbare gedachten, al ziet mijn dagritme er meer uit als slapen, eten, fietsen, eten, fietsen, eten, fietsen, eten, slapen. Lekker dat je eropuit kon, 't was een prachtige dag!

Groetjes,

Carl
Decennia geleden gingen mevrouw non-fixie en ik graag iedere zomer zeilen in de Middellandse Zee. Op een gegeven moment werd de huur van een zeiljacht voor twee weken daar zó prijzig dat ik grapte "voor dat geld koop ik een boot", waarop zij reageerde met "waarom doen we dat dan niet?".

Zo gezegd, zo gedaan, en plots zeilden wij, in plaats van in de Egeïsche Zee, op het Markermeer en de Waddenzee, en voeren wij over Noord-Hollandse tochten en Friese vaarten (of andersom, daar wil ik vanaf wezen). En werden we nat, in plaats van bruin.

Een totaal andere beleving, maar net zo leuk. Nederland ziet er vanaf het water heel erg anders uit dan vanaf de wal. Er valt vooral veel meer geschiedenis te zien. De Zaan is minstens zo interessant als de Straat van Poros of de Golf van Fethiye.

En hoewel we sindsdien nog wel eens terug geweest zijn in de Griekse en Turkse wateren, hebben we nog steeds onze eigen boot in Enkhuizen liggen.

Dus ja, ook binnen de perken is het best goed toeven.
Fernweh ... Is Dichtbij-weh een woord?

Ik woon in België maar het is verbazingwekkend hoeveel buitenland er op een dagafstand, binnen de landsgrenzen, van mijn woonplaats ligt. De roestige industriële overblijfselen in Charleroi, de vallei van de Samson, het station van Binche. Cafés waar ze nog raar opkijken als je een thee bestelt (bestaan er mensen die thee drinken? Vous rigolez, sans doute?).

Dankzij corona heb in toenemende mate last van Dichtbij-weh.
Wanderlust — kan ook in Nederland, er is nog zoveel te ontdekken.

Raad plaatje! is daarin heel inspirerend.