Woensdag 20 mei laat vertrokken voor een 4-daagse fietstocht van Vught naar Bielefeld. Beetje spannend, want hoe zou het zijn in deze “nieuwe normaal”- periode.
De volgende morgen afgedaald (de klim heb ik gemist) naar Loenen en daar op het kerkhof water ingenomen. Dat water innemen was in Nederland nog wel een dingetje met alle horeca op slot en alleen nog zelfbedieningstankstations. Via de IJsselvallei, Salland en de Vechtstreek (wow, wat een mooie rivier is dat!) ben ik net voorbij Harderberg Nederland uit gefietst. In de ruime omgeving van de Sallandse Heuvelrug was van een Corona-lockdown niets meer te merken, het zag er zwart van de (vooral elektrische1) fietsen. (1. ik ben er nog niet uit of ik dat een goede ontwikkeling vind)
Wel weer eens geconstateerd dat fietsen in Nederland geen straf is, maar ook waarom ik liever in heuvelachtig gebied fiets: woensdag vertrokken in noordelijke richting met noordenwind, donderdag naar het noordoosten met noordoostenwind en vrijdag naar het zuidoosten met, je raad het al: zuidoostenwind.
Mijn fietstocht begon over bekende wegen naar het noorden.
Bij Geldermalsen het bekende terrein verlaten richting Wijk bij Duurstede waar de pont (in tegenstelling tot de maasveren) gewoon fietsers meenam, die zich netjes met 1,5 m afstand hadden opgesteld. Bij het oprijden van de pont werden wij voorbij gestoken door een 3-tal racefietsers, die duidelijk lak hadden aan het “nieuwe normaal”.\
Onder de molen bij de haven een koffie-to-go gescoord. Via een stukje Utrechtse Heuvelrug, wat rivierdijken en een werkbezoek bij Natuurbegraafplaats Heidepol omstreeks 20:00 uur aangekomen op Camping De Veluwe met een magnifiek uitzicht over een glooiend heideveld. Camping De Veluwe was fantastisch, wat een vrijheid. Gelukkig geen last gehad van wilde zwijnen, wolven, natuurbeheerders en ander ongedierte.
De volgende morgen afgedaald (de klim heb ik gemist) naar Loenen en daar op het kerkhof water ingenomen. Dat water innemen was in Nederland nog wel een dingetje met alle horeca op slot en alleen nog zelfbedieningstankstations. Via de IJsselvallei, Salland en de Vechtstreek (wow, wat een mooie rivier is dat!) ben ik net voorbij Harderberg Nederland uit gefietst. In de ruime omgeving van de Sallandse Heuvelrug was van een Corona-lockdown niets meer te merken, het zag er zwart van de (vooral elektrische1) fietsen. (1. ik ben er nog niet uit of ik dat een goede ontwikkeling vind)
Wel weer eens geconstateerd dat fietsen in Nederland geen straf is, maar ook waarom ik liever in heuvelachtig gebied fiets: woensdag vertrokken in noordelijke richting met noordenwind, donderdag naar het noordoosten met noordoostenwind en vrijdag naar het zuidoosten met, je raad het al: zuidoostenwind.