Station Barcelona Sants - bedrog of goede daad?

[Frank VR]

Hallo allemaal
Eind juli maakten m'n vriendin en ik het volgende mee in het treinstation "Sants" in Barcelona. Na een 3weekse trip stonden we klaar om huiswaarts te keren.

We hadden net onze kaartjes gekocht voor een enkele rit met de trein naar de luchthaven, toen we werden aangesproken door een nette, Duitse man (+- 55 jaar). Hij vroeg of we Duits spraken. Onze Duitse kennis is zeer beperkt, dus de conversatie verliep in het Engels. (de man sprak ook keurig Engels).

Hij schetste zijn situatie als volgt (kort weergegeven): Net aangekomen in Barcelona en zijn tas vergeten/gestolen op een bus - enige dat hij nog had was zijn paspoort en een beetje geld - hij stond op het punt om de trein te nemen richting Frankrijk alwaar hij aan een rondrit in de Pyreneeën met gehuurde MTB wilde beginnen - hij had geen geld genoeg om treinkaartje te betalen - consulaat e.d. waren allemaal al gesloten - hij moest per se vandaag nog vertrekken.

De man kende zeer veel over fiets(reizen) en had vroeger veel reizen gemaakt zei hij. Na wat doorvragen bleek hij ook echt iets over fiets(reizen) te kennen.

Zijn vraag aan ons was zeer duidelijk: kunnen jullie mij 26 euro 'lenen' voor het treinticket? (dit was het bedrag dat hij tekort kwam). Hij bood aan om zijn identiteitsgegevens over te schrijven, mailadressen uit te wisselen,....

klein detail: de man had een gebruikte Ortlieb fietstas bij zich (mét logo van een Duitse wielervereeniging, ook het halstasje dat hij aanhad was bedrukt met hetzelfde logo). Ook mijn vriendin en ik hadden beide een Ortlieb fietstas bij voor onze handbagage (fietsen zelf werden al eerder verstuurd). Dit was waarschijnlijk de reden waarom hij ons aansprak.

mijn vraag aan jullie: zouden jullie deze man 26 euro voorschieten met de belofte dat hij dit zo snel mogelijk zal terugbetalen bij thuiskomst?

[Michael W]

Mijn vraag aan jullie: zouden jullie deze man 26 euro voorschieten met de belofte dat hij dit zo snel mogelijk zal terugbetalen bij thuiskomst?

Ik niet, maar ik ben erg achterdochtig als zoiets in een grote stad gebeurt, en zeker in Barcelona

[HansvanderVeeke]

Ik ook niet. Bijzonder verhaal en je hoort veel te vaak dat dit oplichting is.
Maar... als het een aardige man en een goed verhaal was, dan zou ik hem misschien wel 26 euro geven en me de teleurstelling besparen van het niet terug krijgen

[urje]

Maar... als het een aardige man en een goed verhaal was, dan zou ik hem misschien wel 26 euro geven en me de teleurstelling besparen van het niet terug krijgen

Precies. Ik geef niet zo snel iets aan mensen die geld vragen, maar ik leef liever in de veronderstelling dat ik af en toe wat goeds kan doen, dan dat ik denk dat iedereen altijd maar liegt. Die 26 euro kom ik wel overheen.

Edit: Ik ben wel benieuwd wat jullie hebben gedaan, en of het geld al terug is eigenlijk

[Michael W]

Zijn vraag aan ons was zeer duidelijk: kunnen jullie mij 26 euro 'lenen' voor het treinticket? (dit was het bedrag dat hij tekort kwam).

Tekort ?
Een treinkaartje Barcelona - Portbou kost maar 12,60

[Lennart-Tampico]

Ik zou hem geen geld geven. Is me niet genoeg te testen en controleren.
Toen wij ooit op een camping stonden waar een tent, auto en kleding enz
afbranden hebben we bijvoorbeeld wel geld gegeven. Andere mensen gingen toen voor ze met een emmer rond. Ze zouden het natuurlijk van de verzekering terug krijgen maar zo konden ze tenminste snel andere kleding en een tent kopen.

[Polling]

Ik zou misschien meelopen naar de kassa en het kaartej (deels) betalen. Wel zeker weten dat er een kaartje van wordt gekocht dus.

[Leon]

Wel vreemd:
Er zijn toch weinig Duitsers die goed Engels spreken. Degenen die het doen zullen zakenmensen zijn of op zijn minst anderszins goed opgeleid, dus best in staat om om zonder bedelen met een paspoort aan geld te komen.
Maar hoezo moest de man dezelfde dag nog op de trein naar Pyreneeën om te gaan MTB-en als hij zijn spullen niet meer had?
Leon

[douwe trapper]

Denk dat ik niets gegeven zou hebben. Maar stel dat het verhaal wel echt is en de man te goeder trouw. En ik bedenk nu ook wat ik zelf zou (moeten) doen als ik alles kwijt zou zijn.

Oplichters vind je natuurlijk overal en altijd. Moest denken aan een verhaal van jaren geleden.

http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/ ... ndje.dhtml

Groet, Joop

[BlijDatIkFiets]

Goede vraag, gewetensvraag waar iedereen zich vroeg of laat voor gesteld ziet.

Ik was eerlijk gezegd niet zo geneigd om in zo'n geval te geven. Tot ik het verhaal van vrienden van mij hoorde die in Mongolië op verzoek 100 dollar gaven aan vrouwelijke handelaar in trein. Corrupte Russiche douaniers wilde haar van haar handelswaar 'verlossen' tenzij ze 100 dollar zou afgeven. Verhaal was natuurlijk ter plaatse niet te checken. Die 100 dollar werd weer netjes teruggegeven toen mijn vrienden zich later melden op een zeker adres in Ulan Bator.

Sterk verhaal misschien, maar ook mooi om in nood zo iemand te kunnen helpen. Met die Mongoolse vrouw heeft men nog steeds warme banden. Enfin, hangt natuurlijk allemaal af van de situatie ter plekke, en gevoel of je erin geluist wordt of niet.

[Revanho]

Ik heb in een enigszins vergelijkbare situatie besloten om geen geld te geven, maar het kaartje zelf te kopen. Achteraf niets meer van gehoord en bleek het opgegeven mailadres niet te bestaan. M.a.w., ik had met een oplichter te doen en zou dit in de toekomst niet meer doen.

Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat mensen wel echt in zo'n situatie belanden, en dan zou ik het heel erg vinden als niemand hen helpt. Ik heb zelf in mijn jeugdjaren ook eens in een situatie gezeten dat ik in Rotterdam 'vast zat', geen cash geld meer had, mijn treinticket niet meer kon ruilen, geen bankkaart had, geen telefoon of telefoonnummer van iemand die ik kon begrijpen of mij kon helpen, ... Uiteindelijk na een erg koud nachtje terug naar huis gelift en 12 uur later dan gepland thuis geraakt.

Als ik nog eens in zo'n situatie zou belanden, dan zou ik die man vragen of hij even mee wil gaan naar de politie om daar hetzelfde te verklaren. Ik vermoed dat veel bedriegers zich daar wel door zouden laten afschrikken.

Renaat

[diekleur]

Als ik met de fiets op pad ben word ik regelmatig aangesproken door drinkende zwervers die mij zien als een pinautomaat, en die hebben altijd pech, van mij krijg je niks.

In de situatie die nu geschetst word zou het er aan liggen wat me gevoel zegt, maar mijn gevoel is moeilijk te overtuigen.
Als ik het zou doen kocht ik het treinkaartje voor hem en wens hem dan veel geluk verder. Krijg ik het geld niet terug ook goed, dan hoeft er in de toekomst niemand meer bij mij aan te komen voor een paar euro.


Eelco.

[Frank VR]

Met de man meelopen en een kaartje kopen leek ons (achteraf) de beste oplossing... Afgaande op zijn verhaal was de man dan verder geholpen.

wat wij hebben gedaan:

We hebben inderdaad de 26 euro 'voorgeschoten' en onze contactgegevens uitgewisseld. Gisteren wilde ik de man een mailtje sturen, maar het adres leek niet te bestaan...

Reden waarom we dit gedaan hebben was, zoals hier ook al gemeld, 'iedereen' kan effectief wel in zo'n situatie terechtkomen. En dan is het écht alles behalve leuk als echt niemand je wil helpen (ook geen 'collega' fietsers...).

Soit, we malen er niet om, alleen jammer dat het vertrouwen echt weg is wanneer volgende keer iemand dit ons komt vragen die het wél goed meent!

groetjes
Frank

[Jeuu]

Een vergelijkbare man kwam ik al eens tegen in Amsterdam. Die was toen op weg naar Barcelona, maar al zijn spullen kwijt. Misschien heeft hij Barcelona dus toch bereikt, en fietst hij binnenkort inderdaad in de Pyreneeen rond. Zij het onder valse voorwendselen.

[bono]

Een gelijkaardig avontuur meegemaakt in Phnom Penh Cambodja. Een 5 tal jaren geleden waren wij door Azie aan het fietsen en we verbleven 1 week in deze hoofdstad.
We ontmoeten er aan het koninklijk paleis een Engelstalige jonge man met het verhaal dat zijn rugzak gestolen is en hij wacht op een geldtransfer van het thuisfront. En of we hem geen 5 dollar konden lenen om dat hij al een dag niet gegeten had. Hij geeft ook zijn naam en het Geusthouse door waar hij verblijft en morgen onze 5 dollar kunnen ophalen.
De volgende dag gaan wij daar naar toe maar niemand kent hem daar maar weten wel van deze praktijken om toeristen geld afhandig te maken.
Daar wij voor langere tijd aan het reizen waren en dan ook tijd hadden verbleven we langer als de meeste toeristen in Phnom Penh en passeerden dan ook dagelijks voorbij waar hij ons ontmoet had.
Wij komen hem dan ook weer tegen en vragen of hij ons geld al bijhad. Hij was wat zenuwachtig en we denken ook onder invloed van iets. Hij verteld een verhaal dat hij zijn geld pas vanavond zal opgestuurd krijgen. En dat we het dan mogen komen halen. Op de vraag dat ze hem niet kennen in het Geusthouse weet hij geen raad. Wij stellen hem voor aangezien we toch tijd hebben dat we met hem iets gaan drinken en eten en dat we dan vanavond meegaan naar de post om zijn geld. Maar hij stapt verder wij volgen tot hij het beu wordt en een kennis aanklamt.
Hij vraagt aan deze de 5 dollar en gooit ze boos naar ons ??
Achteraf gezien was dit toch wel een gevaarlijke onderneming voor 5 dollar maar dat was op dat moment veel geld voor ons omdat we langere tijd wegwaren.

bono

[bergbeklimmer]

Volgens mij is de wijze les in dit soort verhalen dat je beter kunt voorstellen iets voor het slachtoffer te kopen (voedsel, treinkaartje of waar ze ook om vragen) dan gewoon geld geven. Als ze dan afhaken dan weet je wel hoe het zit.

En ik ben ook niet snel geneigd om dit soort zielige slachtoffers te helpen. En na dit verhaal al helemaal niet meer.

[Polling]

Wat ik jammer vind, is dat mensen een eerste keer vaak wel tot helpen genegen zijn, maar als ze dan belazerd blijken, een tweede keer niet meer helpen. De goeden moeten onder de kwaden lijden dus...

Ik probeer me voor te stellen hoe ik kan helpen zonder cash te geven (neem iemand mee uit eten en betaal de maaltijd, koop het kaartje voor hem). Daarnaast zijn het meestal geen bedragen waar ik wakker van lig, en dan is het geweldig als je iemand die echt in nood zit ermee kan helpen, al is de kans aanwezig / groot dat het een oplichter is... Voor mij geldt nu eenmaal dat ik liever een paar keer onterecht help dan 1 keer onterecht niet...

[Michael W]

Wat ik jammer vind, is dat mensen een eerste keer vaak wel tot helpen genegen zijn, maar als ze dan belazerd blijken, een tweede keer niet meer helpen. De goeden moeten onder de kwaden lijden dus...

Gewoon per geval apart bekijken, maar wel in grote steden en zeker in Barcelona dat bekend staat om z'n oplichters en zakkenrollers, extra goed uitkijken en vooral alert zijn op openbare plekken zoals stations, havens, musea ed.

In een kleiner plaatsje had ik deze man misschien wel geloofd en hem die 25 euro gegeven, en zo zal ik dat ook in de toekomst blijven bekijken, maar ja ik ben er ook nog nooit in getrapt, alleen een keer bijna gerold door een vriendelijk vrouwtje met bloemen bij de haven in ... juist, Barcelona

[Carl]

...e-mailadres bleek niet te bestaan...

Overigens is niet iedereen die een niet-werkend e-mailadres opgeeft ook direct een oplichter. Ik zou sowieso voorzichtig zijn met 'terugbetalen afspreken via e-mail'. Enerzijds omdat een e-mailadres zo makkelijk uit je duim te zuigen is en je vervolgens helemaal niets hebt om verder op af te gaan, anderzijds omdat een foutje zo snel gemaakt is. Hoe vaak ik al foute e-mailadressen heb gekregen van personen die volkomen te goeder trouw zijn (familie, vrienden) omdat ze pas een nieuw hebben, een leesteken vergeten zijn op te schrijven of nog niet zo bekend zijn met e-mail... Jullie nooit iemand gehad die zei dat je hem/haar kon bereiken op xxxx@hotmail.nl?

Verder is het misschien een idee, zeker als je wat langer een praatje maakt met iemand die uitgebreid uitlegt waar het geld voor nodig is, voor te stellen even een foto van jullie samen te maken als aandenken aan de leuke ontmoeting. Een oplichter zal daar misschien niet om staan te springen - de lokale politie misschien wel.

Over politie gesproken, doen jullie aangifte? Niet altijd even makkelijk als je op doorreis bent, zeker niet in exotische landen, en je hoeft niet te verwachten dat je je eigen geld terugkrijgt, maar misschien helpt het anderen die na jou gekomen zouden zijn.

Tot slot: ik las ooit ergens de tip om nooit geld uit te lenen (ook niet aan bekenden) dat je niet kunt missen. Beschouw het als een schenking en wees aangenaam verrast als je het terugkrijgt. Daar houd ik me sindsdien aan en het werkt voor mij prima.

Carl

[roosje]

@carl
Sinds een aantal jaren zijn er hotmail.nl adressen. heb ook lang gedacht dat dit fout was, maar had recentelijk twee klanten ( heb een één persoons ICT bedrijf) die een werkend hotmail.nl adres hadden.
Groet roosje