Forum Wereldfietser

Ik moet toch even wat kwijt hier.

Met stijgende verbazing lees ik hier soms posten van mensen die hun eerste fietsvakantie gaan maken en dat dan maar gelijk in Vietnam of Cuba (o.i.d.) gaan doen. Of anderen, die een wereldreis gaan maken naar Indonesie, en verder nog NOOIT eerder op fietsvakantie zijn gegaan.

Begrijp me goed: ik misgun niemand zijn/haar vakantie of reisplezier, maar ik vind het zelf buitengewoon wonderlijk. Als je nooit de moeite hebt genomen om zelfs maar in de Ardennen een weekje te 'trainen', hoe weet je dan of het uberhaupt bevalt? Vaak zijn er ook nog eens peperdure fietsen en uitrustingen voor aangeschaft.

Wellicht verbaas ik me hier zo over omdat het zo in schril contrast staat met mijn eigen eerste fietsvakanties die ik (15 jaar geleden) als zeer arme student maakte naar Belgie en Luxemburg en later Frankrijk, op een geleende MTB met fietstassen van de ALDI. De campeeruitrusting was niet veel meer dan mijn traningspak, een paar witte T-shirts en een goedkoop, veelste zwaar, koepeltentje van Perry Sport. Ondanks dat waren het de mooiste reizen, zelfs nadat ik later met veel betere spullen in veel mooiere landen geweest ben. Ik ontdekte dat het leuke van fietsvakanties het 'onbekende' is, het niet weten waar je uit komt, het niet weten waar je gaat slapen, en de spanning van 'steeds een land verder' en dat dat net zo goed kan in Luxemburg als in verwegistan.

Ik wens fietsers die gelijk maar in Vietnam gaan fietsen een goeie reis toe, maar benijd ze niet. Mijn eerste reis naar Belgie en Luxemburg was net zo mooi.

peter

Haha Peter, ik herken dat wel.
Oók ik ging in 1977 op de fiets naar de Ardennen, een fiets met drie versnellingen met alleen tassen achterop. Halverwege ging het regenen en toen ontdekte we pas dat we geen regenkleding bij ons hadden

Doordat wij (en met ons vele andere) dat pionieren leuk vonden is er een hele markt van kwaliteitspullen ontstaan. Een fiets meenemen met het vliegtuig was toen nagenoeg ondenkbaar, laat staan in Vietnam of Australë gaan fietsen.

Ik vind het juist erg dapper dat ze nu hup direct in Laos of waar dan ook gaan fietsen. Juist als je jong bent heb je er meer de kans voor; dus gaan, het kan wel eens je laatste kans zijn!! En zoals wij vroeger al wisten, onderweg groeit je conditie vanzelf.

Mijn eerste fietsvakantie was in Engeland: een Juncker met vijf versnellingen. Onvoldoende voor the Northdowns. Inmiddels 10 fietsen en vijftig landen verder

Tijden veranderen Peter.

Nog steeds zie ik de heldentocht die ik heel lang geleden ondernam van Rotterdam naar Amerongen inclusief kamperen, als een van mijn mooiste tochten.
En nog steeds fiets ik in Nederland, maar heb respect en bewondering voor degene van de lange reizen, ook al zijn het soms geen doorgewinterde fietsers.

Als je al eerder ver weg op vakantie bent geweest en dan besluit om dat eens op de fiets te doen, dan is de stap minder groot, zoals in mijn geval. Via internet kun je veel informatie verkrijgen over fietsen, dus kun je je ook goed voorbereiden. Maar ik moet wel zeggen dat we er verstandig aan hebben gedaan om in de Vogezen even te voelen hoe het is om een echte berg op te fietsen, al hadden we toen al fietsen gekocht en de tickets naar Vietnam geboekt.

RJ

Ook ik verbaas me er zeker over dat die mensen meteen zo ver weg gaan zonder enige fietsvakantie-ervaringen. Vaak rijden ze dan ook nog met de beste en nieuwste spullen. Dat kost allemaal niet weinig!
Mijn eerste fietsvakantie was toen ik een jaar of 18 was (inmiddels 14 jaar geleden). Veel te besteden had ik toen niet. En met dat eenvoudige en goedkope spul had ik dus regelmatig pech. Kapotte tas, versleten broek, gebroken drager enz. Ik was dan ook erg trots als ik weer iets gerepareerd had zodat ik weer verder kon. Zoiets was altijd wel een onderwerp tijdens mijn vakanties. Het hoorde erbij. Langzaam aan kocht ik steeds betere kwaliteit onderdelen en spullen maar ook nu nog fiets ik toch nog met spullen waarvan een ander zou denken....dat kan beter!

Maargoed...even terug naar het onderwerp,
Het is waar dat mensen soms voor de eerste keer ver en lang weg gaan. Ik denk dat dat komt omdat je tegenwoordig zoveel kan lezen en je kan laten informeren over fietsvakanties. Je volgt even een fietsreparatie-cursus. Wat kan er nog mis gaan?! Vliegen is tegenwoordig ook de gewoonste zaak van de wereld dus waarom niet meteen ver? Fietsvakanties worden steeds populairder dus waarom zouden wij dat niet kunnen? De drempel om zoiets te ondernemen komt steeds lager te liggen.

Maar regelmatig zie ik advertenties staan van Ortlieb fietstassen, mooie tenten of vakantie-fietsen, slechts EEN keer gebruikt!
En dan moet ik toch stiekem even glimlachen.......

Natuurlijk is het wel zo handig om vlak bij huis uit te testen of het je bevalt, zo'n fietsvakantie, maar verder zie ik fietstechnisch bijzonder weinig verschil tussen fietsen langs de Rijn of fietsen in Cuba of Thailand, behalve dat het in Cuba een stuk stiller op de wegen is en je in Thailand op elke straathoek een eettentje vindt, wat wel zo makkelijk is.
Kortom, landschappen en mensen verschillen, maar het fietsplezier is niet afhankelijk van dichtbij of ver van huis.
Overigens fiets ik zelf even graag in Limburg of Frankrijk als in Thailand of Cuba, de afstand tot huis is daarbij geen overweging (tenzij financieel).
Twintig jaar of misschien zelfs tien jaar geleden was het nog een echt avontuur om naar een land als Vietnam te gaan, maar die tijd is definitief voorbij. De wereld is de laatste jaren ongelooflijk veel kleiner geworden dankzij mobiele telefoons (bereikbaarheid) en internet (informatievoorziening). Binnenkort zal het met GPS en Google Earth ook wel geen enkel probleem meer zijn gedetailleerd alle mogelijke routes via de leukste weggetjes van te voren te selecteren op verkeersdrukte en natuurschoon en vervolgens te plotten, waar dan ook ter wereld, zodat we niet meer met gebrekkige kaarten van 1:1.500.000 naar een land als India hoeven. Kaartlezen is zoooo 2006...

Vorig jaar zijn we voor het eerst op een korte fietsvakantie geweest. we hebben er toen voor gekozen om een rondje Nederland te doen, om eerst eens te kijken of het wat voor ons zou zijn. We hebben/hadden nauwelijks ervaring met fietsen en ik had zelfs nog nooit echt gekampeerd. Ik heb het rondje gemaakt op mijn Batavus hybdride stadsfiets met zeven versnellingen, wat op zich prima ging.

Het is een erg leuk en succesvol reisje geworden. We hebben in ons eigen landje veel geleerd: onze tent was bijvoorbeeld goed, maar veel te klein, Agu-tassen zijn ook met regenhoes niet waterdicht (en de Ortlieb-tassen, waar mijn spullen in zaten, gelukkig wel) en we hadden veel te veel spullen mee die we niet gebruikten. Het belangrijkste was echter dat we het erg leuk vonden en ons niet meer voor kunnen stellen hoe we ooit anders op vakantie zijn geweest (nou, misschien een beetje overdreven, maar het beviel heel goed).

Een en ander heeft ertoe geleid dat we komende zomer een aantal weken willen fietsen in Zuid-Noorwegen. De stap daarnaartoe is van een klein rondje Nederland misschien wel groot, maar toch willen we het proberen (en we hebben daarvoor zat vertrouwen in onszelf). Betekent wel dat we voor die tijd een aantal keer zullen moeten gaan oefenen, want aan klimmen zijn we in Nederland niet toegekomen. Omdat ik het niet zie zitten om met mijn Batavusje een berg te beklimmen gaat er wel een dure fiets komen. Het is een afweging die gemaakt heb: ik koop liever nu een goede fiets die misschien wel heel duur is, maar die ik niet over een jaar weer moet vervangen, omdat mijn eisen dan hoger zijn.

Noorwegen is voor ons het begin van onze 'fietsvakantietoekomst', een stap verder dan Nederland, maar als Noord-West Europees land erg 'veilig'. Ik heb wel de fietser in mijzelf ontdekt, maar de avonturier zit nog diep verstopt. Wat mij betreft blijft het voorlopig even bij Europa. Naar de Noordkaap fietsen lijkt me voorlopig wel een mooi einddoel voor over een tijdje: daarna zie ik wel weer verder.

Groeten,

Esther

Ik herken mezelf in het verhaal dat je hebt geschreven.
Ik ben een 'arme' student en dit jaar heb ik mijn eerste echte fietsvakantie ondernomen richting Ardennen.
Mijn huidige trekker-fiets kostte enkele jaren terug als tweedehands nog geen 50 euro en de fietstassen heb ik geleend van mijn vader, die hij voor de laatste keer in 1980 had gebruikt.
Ik had niet eens fatsoenlijk materiaal bij om een nieuwe band te steken maar ik vond het toch allemaal geweldig en dit is het begin van het leven van een nieuwe wereldfietser.

Hahaha, het eerste weekend van de Wereldfietser dat ik bijwoonde deed ik het met een gehuurde fiets van de NS (3 versnellingen), geleende boodschappen fietstassen, tentje, kooksetje, matje, slaapzak... ach, eigenlijk was niets van mezelf... hahaha

Vrij snel daarna spullen aangeschaft en vervolgens vertrokken naar Taize in Frankrijk. Michelin autowegen kaarten mee, want ach ja wat wist ik veel, en bij Amstelveen alsmaar rechtdoor, dan kom je er vanzelf... hahaha... lekker naief, maar ik ben er wel gekomen!

Groet, Rena

Bedankt voor de reacties.

Mijn post was niet bedoeld als een ode aan de nostalgie (zo van: vroeger was het allemaal toch mooier), maar een oprechte verbazing over fietsers die volkomen onervaren gaan fietsen in derde wereldlanden.

Nu ik de reacties lees en de zaak nog eens overdenk, blijf ik erbij dat enige fietsvakantie ervaring gewensd is voor zulke tochten.

- Ervaren fietsvakantiegangers zullen minder snel in de problemen raken. Ze zijn door hun ervaring beter uitgerust voor de omstandigheden en zullen minder snel ongelukken en medische klachten krijgen.
- De eerste reis is altijd het spannendst. Dan kun je net zo goed dicht bij huis beginnen om te ontdekken of je het wel echt leuk vind. Als je eerst in Vietnam gaat fietsen en daarna in Belgie, kan Belgie alleen maar tegen vallen. Omgekeerd niet.

Maar goed, dat is mijn mening.

@ Audrey: Ja, die advertenties zijn mij ook niet ontgaan. Ik moet er ook altijd bij glimlachen.

Overigens is mijn andere hobby (electrische) gitaar spelen en daar is het nog veel erger. Daar zie ik soms volstrekte beginners op waanzinnig dure apparatuur spelen....

peter

Mijn reactie is dat iedereen het zelf maar moet weten.

Peter Rodenburg schreef:Mijn post was niet bedoeld als een ode aan de nostalgie (zo van: vroeger was het allemaal toch mooier), maar een oprechte verbazing over fietsers die volkomen onervaren gaan fietsen in derde wereldlanden.

Bij mij is het ook een ietsje rustiger begonnen, maar tegelijkertijd herken ik ook wel iets van die grote stap in mijn fietshistorie. Ik had een klein beetje fietservaring in west europa en geen echte reiservaring toen ik een jaar weg ging en in Australie en Thailand ging fietsen. Andersom, wel reiservaring en geen fietsreiservaring is op zich net zo verdedigbaar. Het is natuurlijk wel zo dat hoe meer 'onbekende' dingen je in de reis stopt hoe onvoorspelbaarder het wordt en hoe groter het risico op een grote tegenvaller.

De opmerkingen dat je in NL/Belgie moeten beginnen om te kijken of fietsen wel leuk is daar ben ik het niet zo mee eens. Het weer is wat mij betreft toch ook wel een belangrijke factor voor het fietsplezier. En dat weer is in NL/Belgie een stuk minder voorspelbaar als op vele andere plaatsen. Ik denk dan ook dat er best wat te zeggen is voor een 'ver' weg bestemming ook voor de eerste fietsvakantie.

mvg
Wilco

Tja, Peter,

je hebt gelijk, ik ben ook begonnen in Frankrijk. Er ging van alles mis en ik heb heel veel geleerd en beleefd. Af en toe denk ik er wel eens na om gewoon op een Kyoso te gaan fietsen. Avontuur gegarandeerd!

Maar bekijk de reismarkt eens wat breder: wat te denken van mensen die een zonvakanie naar Isla Margarita boeken (zoals zij weten, ligt dat vlak bij de Canarische eilanden) of een Turks all-in hotel (de Ali Inn).
Nee, dan is het beter voor een mens om met weinig of geen ervaring te gaan fietsen in een tropisch land. De mensen zijn daar vaak arm, en hoe armer de mensen hoe gastvrijer en behulpzamer ze zijn. En dan heb je mooie momenten en daarvoor is de fiets een beter midel dan een kudde toeristen.
Ik had het laatst met Johan erover om eens een live-forum te gaan organiseren. Dit zou een mooi onderwerp zijn.

Ik snap je argumenten Peter, maar je moet niet vergeten dat er ook mensen zijn die al heel veel in verre landen hebben rond gereisd en toen dachten hee fietsen is veel leuker dan in bussen en taxi's.

Ben zelf wel in Frankrijk begonnen, op mijn 14de met mijn moeder. Pff wat was dat lastig, elke dag lekke banden, cranckgestel kapot, trappers stuk, kortom veel te lichte racefiets om mee te fietsen met bagage. Van schrik jarenlang meer gewandeld en geklommen in de bergen en uiteindelijk met openbaar vervoer naar Azie en daar kwamen we in Lanzhou, China, een Nederlands stelletje tegen op de fiets, John en Nora uit Amsterdam. Wij dachten die zijn gek. Maar gedurende de maandenlange reis dachten we steeds meer dat ze groot gelijk hadden. Zij konden zelf tempo bepalen, waren vrijer etc.
Eenmaal terug in Nederland, tweedehands Giant expeditions gekocht, niet meer dan honderd euro per fiets, en een heerlijke fietsvakantie in Frankrijk gehad.
Ik weet niet meer hoe we op het idee kwamen maar in 2005 zijn we in zeven maanden naar Israel gefietst. Geweldig.! Dit is reizen zoals ik het altijd heb gewild. Maar wel erg fijn dat de kwaliteit van de fietsen beter is dan in 1988. Hoewel bij ons toch alles wel stuk gaat dus avontuur genoeg.

Je kan dus ook al veel reiservaring hebben en dan voegt de fiets gewoon veel toe. En is het niet zo'n grote stap.

Groetjes Marieke

ps kent iemand John en Nora uit de Amsterdamse staatsliedenbuurt? Wil ze nog bedanken voor het goede idee om te gaan fietsen!

Mijn eerste fietsvakantie was naar Zimbabwe, nu alweer 5 jaar geleden.

Daarvoor wel veel ervaring met buitenlandse reizen, rugzakje om en met de bus van plaats naar plaats. In Indonesie een keer een dag een fiets gehuurd. Hartstikke leuke ervaring, je komt op plekjes waar je met de bus niet langskomt en het contact met de bevolking is veel directer.

Hetzelfde jaar nog een fiets gekocht met tassen, nieuw kleiner tentje, benzinebrander enzovoort. Eén weekje testgefietst langs de moezel en veel dagtochten om kilometers in de benen te krijgen. En toen op naar Zimbabwe. Het was precies, herstel, het was beter dan ik had verwacht.

Hierna nog 1 fietsvakantie gemaakt (van Bangkok naar Saigon), maar door werk , verhuizing en scheiding is er weinig gekomen van fietsvakanties. Volgend jaar wil ik weer gaan, op de fiets naar Zwitserland en terug.

Peter Rodenburg schreef: Als je eerst in Vietnam gaat fietsen en daarna in Belgie, kan Belgie alleen maar tegen vallen. Omgekeerd niet.

Ik heb nu inmiddels gefietst in Zimbabwe, Thailand/Cambodje/Vietnam en toch wil ik volgend jaar door Duitsland naar Zwitserland fietsen (zie ook vorige post). Jammer dat ik nu al weet dat het gaat tegenvallen, of geldt dat alleen voor België

Volgens mij is het gewoon zo dat elke vakantie anders is. Afhankelijk van de bestemming en het reismiddel stel je je anders op voor je vakantie. Als ik ga wandelen/fietsen in Zwitserland weet ik waar ik aan toe ben. Ben er al vaker geweest en je kan zonder problemen een goed restaurant vinden (ben vegetarier dus dat is soms wel eens lastig). In een buitenland waar je de taal niet spreekt (geloof me, Cambodjaans is niet zo makkelijk) kan het lastig zijn om vleesloos eten te regelen. Daar wordt kip niet als vlees gezien bijvoorbeeld terwijl ik het toch echt niet wil eten.

Het avontuur zal in het ene land wat groter zijn dan in het andere, maar daarom zal ik niet minder genieten van mijn aanstaande vakantie naar CH dan ik heb genoten van mijn vakantie in Azie.