Forum Wereldfietser

Eén iemand moet de laatste zijn, en bij de Elfstedentocht van 2012 was dat Wiebe Idsinga. Die nooit voor twaalf uur 's nachts in Bolsward zou kunnen aankomen na de 240 kilometer, maar toch doorreed. Ondanks dat hij door zijn beide kunstheupen nogal scheef op de fiets zat.

De organisatie voelde zich verantwoordelijk, en probeerde hem meerdere malen te stoppen. Hij zou geen medaille krijgen, was het dreigement. Maar dat deerde hem niet.

Toch kwam er een happy end. Alleen zou die Idsinga daarna nog naar huis fietsen ook.

Gezien gister bij Omrop Fryslan. Ik wist niet wat ik er van moest denken. Enerzijds enorm veel respect dat ie zoveel doorzettingsvermogen toont, anderzijds ook een beetje (veel) sportverdwaasd en gevalletje klap-van-de-molenwiek.

Zijn houding op de fiets was ook zeer opmerkelijk. Enorm lange smalle benen en dan het zadel zo laag, hoewel ie beter kon fietsen dan lopen. Hoe heeft ie het volgehouden, wonderbaarlijk.

Wat ik me afvroeg hoe lang ie wel niet op de fiets gezeten heeft. Stel dat ie startgroep 1 had, dat is dan 5 uur starten. En hij kwam fietsend uit Franeker. Dat zal hem toch ook een uurtje of drie gekost hebben. Denk dat ie zo opgeteld zeker 20-22h op de fiets heeft gezeten.

Verders een mooie dag voor de elfsteden. Helaas weer de nodige ongelukken en iets teveel een optocht, maar de sfeer en organisatie was weer uitmuntend.

Respect. Als ik op zijn leeftijd nog zo'n fysiek en doorzettingsvermogen heb, na meerdere operaties, denk niet dat ik zou klagen!
Wel wat flauw dat ze hem zo kort voor de finish gestopt hebben, hij was er bijna...

Met een lach en een traan gekeken. Ja iedereen wilde erg graag naar bed.

ohhhhhhhhhhhhh er is nog hoop voor mij volgend jaar. 240 km fietsen op die leeftijd en zijn handicaps, zelf heb ik net 50 geworden al twee nieuwe heupen en pacemaker en fiets tegenwoordig ook fanatiek, zo kwam ik onderweg een oude baas van 87 tegen we raakte aan de praat, ik vroeg of hij een ommetje aan het maken was, helemaal verontwaardigd vertelde dat hij aan het trainen was voor de Elfstedentocht die ging hij samen met zijn dochter en kleindochter fietsen. Diep respect heb ik voor die mensen, jammer dat deze man die laatste 3 km niet gegund was.

Respect voor deze man, een echte Stânfries, maar ook voor de organisatie van de Elfstedentocht, die hem tóch zijn kruisje geeft en daarna naar huis brengt!

Puur respect voor die man!