Uitgelezen: Het verrukkend wonderlijke...
Geplaatst: zo 20 mei, 2012 19:33
Marjolein Steenveld
Het verrukkend wonderlijke en verdervend rampzalige
(Overpeinzingen van een reiziger in Japan)
ISBN 978 90 5625 357 8
Valkhof Pers
In de laatste Wereldfietser stond al een goede recensie over dit boek en gezien mijn fascinatie met en lonken naar Japan, leek het mee goed idee dit boek aan te schaffen en te lezen. En hiermee heb ik meteen het literaire hoogtepunt van het jaar bereikt. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit jaar nog een boek lees wat mooier en boeiender geschreven is dan deze.
Marjolein fietst met haar partner een stuk door Japan. In 24 essays vertelt ze erover. Elke essay is een stukje origami. Kunstig vouwt ze van de letters woorden, van de woorden zinnen en van de zinnen alinea’s. Een Japanner zou jaloers zijn op deze kunstwerkjes. Ik ben in elk geval jaloers op haar schrijfstijl.
Marjolein observeert scherp. Dingen die een gewoon mens ziet, neemt zij waar en weet ze mooi onder woorden te brengen. Ze doet dat voornamelijk met de Japanse cultuur en gebruiken. Zoals de mensen daar denken. Zoals ze daar leven. Hun maatschappij en wat hun beweegt. Het zou voor mij een vreemde planeet kunnen zijn. Onbegrijpelijk maar toch ook weer wel begrijpelijk. Als je er wat langer bij stil staat. Dat verklaart meteen mijn fascinatie voor Japan. In deze tijd waarin alles al ontdekt en in kaart is gebracht, kun je in Japan nog een ontdekkingsreiziger zijn. Ze zijn op de fiets onderweg, maar dit aspect komt niet heel veel aan de orde. Een enkele keer wordt verteld over tunnels, het fietsen op de stoep, een kapotte fiets en een beklimming. Maar dit is niet de hoofdmoot van het boekje.
Mooi zijn de observaties van de Japanse rituelen. De weg van de thee, het ritueel van het badderen, de kalligrafie en de schoonheid van de natuur. Niet alleen weet ze dit prima uit te leggen, ze brengt ook haar verwondering en diepere gedachten hierover onder woorden. Voor mij hoeft ze wabi-sabi niet uit te leggen. Dit is, voor mij, wabi-sabi.
In schril contrast met haar staat Enrico, haar partner. Ik kan me goed met hem vereenzelvigen. Hij navigeert, regelt overnachtingen en als hun plannen niet in de Japanse manier van denken passen, weet hij te overtuigen. Maar daarmee holt hij ook als een olifant door de Japanse porseleinkast. Hij presteert het om met zijn wc-slippers bij de receptie te komen om af te rekenen. Een Japanner heeft om minder erge dingen harakiri gepleegd. Zoals Japan uit tegenstellingen bestaat, zo zijn Marjolein en Enrico ook een tegenstelling.
Het is een dun boekje. Iets van 100 bladzijden. Ik heb het in één zitting uitgelezen. Dat kon ook niet anders met woorden die mijn aandacht betoverden. Als ik op dit moment één (fiets)boek zou mogen aanraden, dan zou het deze zijn. Zeker als je interesse hebt in Japan. Een topper!
Het verrukkend wonderlijke en verdervend rampzalige
(Overpeinzingen van een reiziger in Japan)
ISBN 978 90 5625 357 8
Valkhof Pers
In de laatste Wereldfietser stond al een goede recensie over dit boek en gezien mijn fascinatie met en lonken naar Japan, leek het mee goed idee dit boek aan te schaffen en te lezen. En hiermee heb ik meteen het literaire hoogtepunt van het jaar bereikt. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit jaar nog een boek lees wat mooier en boeiender geschreven is dan deze.
Marjolein fietst met haar partner een stuk door Japan. In 24 essays vertelt ze erover. Elke essay is een stukje origami. Kunstig vouwt ze van de letters woorden, van de woorden zinnen en van de zinnen alinea’s. Een Japanner zou jaloers zijn op deze kunstwerkjes. Ik ben in elk geval jaloers op haar schrijfstijl.
Marjolein observeert scherp. Dingen die een gewoon mens ziet, neemt zij waar en weet ze mooi onder woorden te brengen. Ze doet dat voornamelijk met de Japanse cultuur en gebruiken. Zoals de mensen daar denken. Zoals ze daar leven. Hun maatschappij en wat hun beweegt. Het zou voor mij een vreemde planeet kunnen zijn. Onbegrijpelijk maar toch ook weer wel begrijpelijk. Als je er wat langer bij stil staat. Dat verklaart meteen mijn fascinatie voor Japan. In deze tijd waarin alles al ontdekt en in kaart is gebracht, kun je in Japan nog een ontdekkingsreiziger zijn. Ze zijn op de fiets onderweg, maar dit aspect komt niet heel veel aan de orde. Een enkele keer wordt verteld over tunnels, het fietsen op de stoep, een kapotte fiets en een beklimming. Maar dit is niet de hoofdmoot van het boekje.
Mooi zijn de observaties van de Japanse rituelen. De weg van de thee, het ritueel van het badderen, de kalligrafie en de schoonheid van de natuur. Niet alleen weet ze dit prima uit te leggen, ze brengt ook haar verwondering en diepere gedachten hierover onder woorden. Voor mij hoeft ze wabi-sabi niet uit te leggen. Dit is, voor mij, wabi-sabi.
In schril contrast met haar staat Enrico, haar partner. Ik kan me goed met hem vereenzelvigen. Hij navigeert, regelt overnachtingen en als hun plannen niet in de Japanse manier van denken passen, weet hij te overtuigen. Maar daarmee holt hij ook als een olifant door de Japanse porseleinkast. Hij presteert het om met zijn wc-slippers bij de receptie te komen om af te rekenen. Een Japanner heeft om minder erge dingen harakiri gepleegd. Zoals Japan uit tegenstellingen bestaat, zo zijn Marjolein en Enrico ook een tegenstelling.
Het is een dun boekje. Iets van 100 bladzijden. Ik heb het in één zitting uitgelezen. Dat kon ook niet anders met woorden die mijn aandacht betoverden. Als ik op dit moment één (fiets)boek zou mogen aanraden, dan zou het deze zijn. Zeker als je interesse hebt in Japan. Een topper!