Forum Wereldfietser

BAARN - Harry Kinderdijk en zijn broers hebben hun overleden moeder op reis gestuurd. Haar as welteverstaan. Per fiets in een urn. Hiermee wilden de zoons hun laatste eer bewijzen.

De broers hebben haar as opzettelijk laten stelen, zodat ook haar laatste reis een avontuur zou worden. ,,Ze had dit schitterend gevonden.''

Kinderdijks moeder overleed op 84-jarige leeftijd aan de gevolgen van een medische misser. Haar zoon wilde het afscheid niet zwaarmoedig laten zijn. Samen met zijn twee broers kocht hij een vrolijk gekleurde fiets met bijpassende fietstas, waarin ze de urn met de as deponeerden. Vervolgens zetten ze de fiets, niet op slot, in de Baarnse Laanstraat. De fiets werd, zoals verwacht en bedoeld, gestolen. Inclusief de urn.

Grote reislust
,,Onze moeder is nu op reis met onbekende bestemming,'' aldus Harry. Hij kwam op het idee door de grote reislust van zijn moeder, die bovendien altijd wel voor een geintje te porren was. ,,Als ze het zou hebben geweten, had ze geschaterd van de lach!''

Wat er precies met de fiets is gebeurd, willen de broers niet weten. Het onbekende is nou juist de grap, stellen de drie.

Bron: hier

Wat leuk!
Bedankt voor het delen Hans! Leuke dingen plaats je altijd. Keep on going!

Mijn levensreis wil wil ook vol verrassingen zijn, voorlopig nog zonder verassing.

Fantastisch!

Niemand naar Paul de Leeuw gekeken?

Gerd

GerdC schreef:Niemand naar Paul de Leeuw gekeken?

Gerd

Jazeker wel.
De Leeuw leek not amused; of het een publiciteitsstunt is, met medeweten van hem, Joost zal het weten?
Heel veel zaken in de media worden ge-ensceneerd; men gaat daar zeer ver mee. Hoe dit bericht bij de media is gekomen weet "bijna niemand". Om in de beeldspraak te blijven: "de waarheid ligt op het kerkhof".
Een oud-collega was zo'n hondenafrichter die regelmatig op de voorpagina van de regionale krant werd afgedrukt met weer een 2e of 3e prijs bij een nationale of internationale wedstrijd. Hij kreeg daardoor aanzien en ging volgens velen naast zijn schoenen lopen. Later bleek dat de afgerichte hond van een andere collega, die meer bescheiden en terughoudender was met mediacontact, veel beter was en regelmatig 1e prijzen won. Toen alles boven water kwam, bleek dat de 1e collega na elke gewonnen prijs zelf de krant belde en het verhaal opblies c.q. aandikte. Exhibitionisme? Na het bekendworden van deze werkwijze, werd er nooit meer iets over zijn hond geschreven. In die hondenwereld ben je al gauw nationaal, supranationaal of internationaal kampioen. Kortom het stelt niet zoveel voor.
"Mijn Tervuerense herdershond geeft pootjes" en is al 15 jaar, terwijl ze normaal maar 12 jaar oud worden, dat vind ik een hele prestatie van....... het hondje......

Trouwens de gedachten van de Kinderdijks zijn wel mooi!
Ik heb weleens gezegd tegen m'n familie gooi mij maar in de sloot, als het milieu daarmee maar niet wordt vervuild.

p.s. Om misverstanden en polariserende reacties te vermijden; ik houd in de literatuur wel van "Zwaarmoedige verhalen voor de centrale verwarming", alsook Dorrestein's humor kan ik wel waarderen; zelfs de snieklaasconference van Toon vind ik grappig. "Tis maar even dat jetweet".

DriesBa schreef:Ik heb weleens gezegd tegen m'n familie gooi mij maar in de sloot, als het milieu daarmee maar niet wordt vervuild.

Leuk dat je het daarover hebt. Ik heb daar ook wat over lopen mijmeren en ik zou in de vuilverbranding van Amsterdam gedropt willen worden, het liefst gezellig met wat vrienden en familie erbij. Eventueel te combineren met euthanasie .

Een vriend heeft eens uitgerekend dat mijn lichaam een energiewaarde heeft van 20 liter stookolie. Daar wint de vuilverbranding dan netjes de energie uit in de vorm van stroom, ik zou zeggen behoorlijk groene stroom. Een crematorium kost alleen maar energie.

Lijkt me echt heerlijk om nog even door te leven in de vorm van stroom die wat lampen laat branden en computers laat zoemen.

bikelike schreef:

DriesBa schreef: ik zou in de vuilverbranding van Amsterdam gedropt willen worden, het liefst gezellig met wat vrienden en familie erbij.

Oké, maar om nou gelijk een heleboel mensen mee te nemen naar het hiernamaals... .

Abacus schreef:

bikelike schreef:

DriesBa schreef: ik zou in de vuilverbranding van Amsterdam gedropt willen worden, het liefst gezellig met wat vrienden en familie erbij.

Oké, maar om nou gelijk een heleboel mensen mee te nemen naar het hiernamaals... .

Nee nee, die gaan niet mee. Die gooien me erin en blijven achter met een glas bubbels.

Blanche schreef:Wat leuk!
Bedankt voor het delen Hans! Leuke dingen plaats je altijd. Keep on going!

Kwam het tegen bij Man bijt hond
En als het over fietsen gaat, kun je het hier altijd kwijt...

Abacus schreef:

bikelike schreef:

DriesBa schreef: ik zou in de vuilverbranding van Amsterdam gedropt willen worden, het liefst gezellig met wat vrienden en familie erbij.

Oké, maar om nou gelijk een heleboel mensen mee te nemen naar het hiernamaals... .

Wim Kan sprak vroeger in z'n oudejaarjaarsconferences: "We gaan "allemaal" naar de haaien." Hij was daarin ongelimiteerd. Hij vergat alleen het tijdstip erbij te vermelden.

Best oneervol naar mijn idee. Zal de fietsendief zich te pletter schrikken van de urn met as erin? Zullen de kinderen later geen spijt van krijgen of problemen met de politie krijgen?
Twee maanden geleden is mijn in Zwitserland wonende tante overleden, 89 jaar oud. Na haar crematie wilde mijn zus en haar man de urn in Davos ophalen en naar haar geboorteplaats Blaricum brengen. Daar de Duitse wetgeving erg streng is omtrent het vervoer van as (het strooien is daar "sehr streng verboten"), was er een Zoll-vergunning voor nodig.

Spijt lijkt in de familie niet zo voor te komen. Hun moeder stierf door een medische misser en daar lijken ze niet om te malen.

Ik mag dat wel, leven volgens het simpele principe zo heb je een fiets, zo heb je niets.

Martin E. van Doornik schreef:Best oneervol naar mijn idee. Zal de fietsendief zich te pletter schrikken van de urn met as erin? Zullen de kinderen later geen spijt van krijgen of problemen met de politie krijgen?
Twee maanden geleden is mijn in Zwitserland wonende tante overleden, 89 jaar oud. Na haar crematie wilde mijn zus en haar man de urn in Davos ophalen en naar haar geboorteplaats Blaricum brengen. Daar de Duitse wetgeving erg streng is omtrent het vervoer van as (het strooien is daar "sehr streng verboten"), was er een Zoll-vergunning voor nodig.

Strikt genomen wijzigt zich een corpus in een casus, te weten een zaak. Met een zaak(as in dit geval) kun je de omgeving vervuilen en dat is ingevolge de Wet Milieubeheer niet toegestaan.
Voor cremeren en begraven geldt in Nederland de Wet op de Lijkbezorging. Daarin zijn allerlei voorschriften opgenomen hoe een begrafenis/crematie op een daartoe aangewezen en ingerichte begraafplaats/crematorium dient plaats te vinden. Je mag de as(in een urn) mee naar huis nemen en op de schoorsteen plaatsen. Vroeger werd oma in een ton met sterk water opgezet en naast de haard geplaatst. Er lijken me geen ethische beperkingen te zijn opgenomen in de Wet op de Lijkbezorging of andere gerelateerde wetten c.q. AMVB's. Derhalve alleen de milieuwetgeving van toepassing.

Ik vind het bericht wel aardig in zijn beoogd doel, zou het wel jammer maar toch redelijk aannemelijk vinden dat de onverschillige vinder de pot in de eerste de beste bosjes langs de weg heeft gedumpt. Daar gaat je onbekende reis...

Roald schreef:Ik vind het bericht wel aardig in zijn beoogd doel, zou het wel jammer maar toch redelijk aannemelijk vinden dat de onverschillige vinder de pot in de eerste de beste bosjes langs de weg heeft gedumpt. Daar gaat je onbekende reis...

Ze zit wel achterop en met beide benen in de fietstassen!

Martin E. van Doornik schreef:Best oneervol naar mijn idee. Zal de fietsendief zich te pletter schrikken van de urn met as erin? Zullen de kinderen later geen spijt van krijgen of problemen met de politie krijgen?
Twee maanden geleden is mijn in Zwitserland wonende tante overleden, 89 jaar oud. Na haar crematie wilde mijn zus en haar man de urn in Davos ophalen en naar haar geboorteplaats Blaricum brengen. Daar de Duitse wetgeving erg streng is omtrent het vervoer van as (het strooien is daar "sehr streng verboten"), was er een Zoll-vergunning voor nodig.

Voor het overschrijden van landsgrenzen met een lijk of as heb je in de EU-landen een laissez-passer nodig. Dit is volgens mij in een EU-protocol of richtlijn vastgelegd. In de wetgevingen van de vroegere EG-landen was dir allemaal al opgenomen. Zo kon het weken duren voordat je definitief iemand ter aarde kon stellen of cremeren.

DriesBa schreef:

Martin E. van Doornik schreef:Best oneervol naar mijn idee. Zal de fietsendief zich te pletter schrikken van de urn met as erin? Zullen de kinderen later geen spijt van krijgen of problemen met de politie krijgen?
Twee maanden geleden is mijn in Zwitserland wonende tante overleden, 89 jaar oud. Na haar crematie wilde mijn zus en haar man de urn in Davos ophalen en naar haar geboorteplaats Blaricum brengen. Daar de Duitse wetgeving erg streng is omtrent het vervoer van as (het strooien is daar "sehr streng verboten"), was er een Zoll-vergunning voor nodig.

Voor het overschrijden van landsgrenzen met een lijk of as heb je in de EU-landen een laissez-passer nodig. Dit is volgens mij in een EU-protocol of richtlijn vastgelegd. In de wetgevingen van de vroegere EG-landen was dir allemaal al opgenomen. Zo kon het weken duren voordat je definitief iemand ter aarde kon stellen of cremeren.

De Zoll-vergunning voor het vervoer van de urn van mijn tante over Duitsland was op het gemeentehuis in Davos in tien minuten geregeld, alles werkt in Zwitserland als een klok! Men was daar heel coulant. Zei mijn zus tegen mij: "Moet je maar eens in Nederland proberen!" De urn staat nu ergens in Blaricum in afwachting van uitstrooiing op de Noordzee. Dit is de wens van tante. Mijn zus en haar man hebben een grote zeilboot.

Martin E. van Doornik schreef: De Zoll-vergunning voor het vervoer van de urn van mijn tante over Duitsland was op het gemeentehuis in Davos in tien minuten geregeld, alles werkt in Zwitserland als een klok! Men was daar heel coulant. Zei mijn zus tegen mij: "Moet je maar eens in Nederland proberen!" De urn staat nu ergens in Blaricum in afwachting van uitstrooiing op de Noordzee. Dit is de wens van tante. Mijn zus en haar man hebben een grote zeilboot.

De Volkskrant heeft eens hun buitenlandcorrespondenten verslag laten doen van de bureaucratie in hun landen. Niet alleen in Roemenië, maar bijvoorbeeld ook in Frankrijk en Duitsland. Algehele teneur: we hebben in Nederland niet zoveel te klagen. Wat natuurlijk niet betekent dat er niets verbeterd kan worden.

Wat een super goed verhaal. Geeft weer een heleboel nieuwe opties, wat te doen als het einde er is.