Inchecken met bankpas

[Jurr]

Ik heb zelfs twee OV-kaarten en twee bankpassen, en moet dus extra alert zijn.

Ik heb mijn werk-OVchipkaart voorzien van een vouw en een aantal keer meegewassen in de wasmachine. Prima te onderscheiden van m'n andere OVchipkaart ondertussen.

Was niet helemaal de bedoeling, maar doet het nog wel

[Martin E. van Doornik]

....zo af en toe meer een mopperplaats voor boze oude mannen lijkt.

Helemaal mee eens, wij worden tegenwoordig ook mondiger. Zeker omdat de fysieke wereld van bedrijven en instanties nu zowat verdwenen is. Vroeger was een balie- of loketbezoek heel gewoon, menselijk contact. Een keertje bij een aardige loketjuffrouw thuis koffie drinken. En nu achter een computerscherm of op smartphone, wat niet altijd kan lukken. Dat maakt ons nou allemaal onzeker, zo ver weg. Daarom mopperen we nu meer.

[Polling]

Ik heb zelfs twee OV-kaarten en twee bankpassen, en moet dus extra alert zijn. Uit voorzorg heb ik op mijn woonwerk ov-kaart een elastiekje gedaan. Zo 'voel' ik of ik de juiste pas uit mijn portemonnee pak. Kortom: wees inventief.

Hier idem (+creditcard). Ik heb de ww-ov-kaart in het hoesje van de werktelefoon zitten. Die heb ik altijd bij me als ik naar het werk ga. De rest van de pasjes zit (tijdens de vakanties) verdeeld over bij telefoon en in portemonnee. Privé-ov-kaart zit el bij bankpas, maar die ebruik ik niet zoveel als de ww-kaart, dus die uit de portemonnee halen is al normaal.

[123456]

....zo af en toe meer een mopperplaats voor boze oude mannen lijkt.

Helemaal mee eens, wij worden tegenwoordig ook mondiger. Zeker omdat de fysieke wereld van bedrijven en instanties nu zowat verdwenen is. Vroeger was een balie- of loketbezoek heel gewoon, menselijk contact. Een keertje bij een aardige loketjuffrouw thuis koffie drinken. En nu achter een computerscherm of op smartphone, wat niet altijd kan lukken. Dat maakt ons nou allemaal onzeker, zo ver weg. Daarom mopperen we nu meer.

Ik denk niet dat er gemiddeld per oudere persoon meer gemopperd wordt - het mopperniveau van een Nederlander is al erg hoog. Wel zijn er door de vergrijzing meer ouderen die bovendien ouder worden, dus het totale moppervolume zal zijn toegenomen. Bovendien heeft het gemopper een groter bereik en frequentie gekregen dankzij dezelfde digitalisering als waarover gemopperd wordt. Dit leidt bij de ontvangende partij, inclusief niet-ouderen, vervolgens tot extra gemopper vanwege de ervaren mopperstress. Zo ontstaat een intergenerationele overdracht van moppergedrag, wat de Nederlandse moppercultuur blijvend in stand houdt.

[Marjan]

....zo af en toe meer een mopperplaats voor boze oude mannen lijkt.

Helemaal mee eens, wij worden tegenwoordig ook mondiger. Zeker omdat de fysieke wereld van bedrijven en instanties nu zowat verdwenen is. Vroeger was een balie- of loketbezoek heel gewoon, menselijk contact. Een keertje bij een aardige loketjuffrouw thuis koffie drinken. En nu achter een computerscherm of op smartphone, wat niet altijd kan lukken. Dat maakt ons nou allemaal onzeker, zo ver weg. Daarom mopperen we nu meer.

Je gebruikt hier precies de woorden! Onzeker
Dat is wat digitalisering veel doet met ouderen. Daar kunnen mensen die geen moeite hebben met de digitalisering niet aan voorbij lopen.
Het zijn niet alleen ouderen, afgelopen week aantal zelfmoorden in de krant van jonge mensen die niet tegen de virtuele wereld bestand zijn/ waren.
Ik hoop dat er nog eens tot 10 wordt geteld voordat de onzekere mensen ( die lijken te mopperen) veroordeeld worden tot mopperende oude mensen maar in gesprek gaan, vragen stellen bijvoorbeeld.
Pff, ik ben 56 en verlang echt naar papier en pen. En ik ken een aantal tieners waarvan dat verlangen net zo groot is.

[123456]

Mijn reactie was trouwens met een knipoog hoor. Ik denk dat er wel degelijk een groot probleem is. Ik kijk niet graag uit naar een oude dag waarin de wereld te snel voor me zal gaan, maar die tijd zal ooit komen.

Ik heb alleen de kant-en-klare oplossing niet. Ja, met beter op doelgroepen afgestemde technologie valt misschien de nodige winst te behalen. Daar wordt al veel wetenschappelijk en toegepast onderzoek naar gedaan. En met trainen van digitale geletterdheid ook. Probleem is dan vaak dat er al veel kennis is, maar dat we als maatschappij niet zo goed zijn in het omzetten in bruikbare oplossingen. Al was het maar omdat we dan weer afhankelijk zijn van marktpartijen die niet zonder meer dezelfde belangen hebben als 'de maatschappij'.

Menselijke hulp bieden is ook nodig, maar lastiger te realiseren. Je trekt immers niet zomaar voor iedereen een blik familieleden en vrijwilligers open. Onze welvaartsstaat kan het ook niet aan om veel betaalde hulpkrachten te mobiliseren, aangezien de krapte op de arbeidsmarkt groot is en een naar verhouding steeds kleinere groep het meeste bijdraagt aan de benodigde belastinginkomsten.

Kortom, verschraling.

Degene die wel met de juiste, haalbare oplossing komt voor de uitdaging van voor alle mensen en alle behoeften inclusieve, bruikbare digitale technologie beschikbaar stellen krijgt van mij een standbeeld.

[Leon]

Ik denk dat het veel te maken heeft met complexiteit en veranderingen daarin. Een mens kan veel aan maar er is wel een limiet in wat een mens steeds opnieuw kan leren. Helaas zit de maatschappij op dit moment zo in elkaar dat men probeert problemen op te lossen door iets toe te voegen waardoor de werkelijkheid telkens weer een stapje complexer wordt. Dat proces stopt een keer. Laten we hopen dat dit een beheerst proces is en geen catastrofe.

Veel jonge mensen zijn trouwens ook gefrustreerd. Ik durf de stelling wel aan dat twintigers van nu het leven als lastiger ervaren dan de twintigers van 35 jaar geleden. Misschien is het tijd dat de ouderen en jongeren samenspannen om de wereld fijner te maken, want uiteindelijk willen we hetzelfde: familie/vrienden, een fijne leefomgeving, goed eten, leuk werk en in de vrije tijd dien wasr we zin in hebben - binnen randvoorwaarden natuurlijk. Dat laatste is niets nieuws maar leek een tijdje uit het oog verloren.

[Marjan]

Ik denk dat het veel te maken heeft met complexiteit en veranderingen daarin. Een mens kan veel aan maar er is wel een limiet in wat een mens steeds opnieuw kan leren. Helaas zit de maatschappij op dit moment zo in elkaar dat men probeert problemen op te lossen door iets toe te voegen waardoor de werkelijkheid telkens weer een stapje complexer wordt. Dat proces stopt een keer. Laten we hopen dat dit een beheerst proces is en geen catastrofe.

Veel jonge mensen zijn trouwens ook gefrustreerd. Ik durf de stelling wel aan dat twintigers van nu het leven als lastiger ervaren dan de twintigers van 35 jaar geleden. Misschien is het tijd dat de ouderen en jongeren samenspannen om de wereld fijner te maken, want uiteindelijk willen we hetzelfde: familie/vrienden, een fijne leefomgeving, goed eten, leuk werk en in de vrije tijd dien wasr we zin in hebben - binnen randvoorwaarden natuurlijk. Dat laatste is niets nieuws maar leek een tijdje uit het oog verloren.

Wat mooi omschreven.

[Jurr]

Pff, ik ben 56 en verlang echt naar papier en pen. En ik ken een aantal tieners waarvan dat verlangen net zo groot is.

Kunnen die elkaar niet schrijven dan? Of is dat te oplossingsgericht?

[Marjan]

Pff, ik ben 56 en verlang echt naar papier en pen. En ik ken een aantal tieners waarvan dat verlangen net zo groot is.

Kunnen die elkaar niet schrijven dan? Of is dat te oplossingsgericht?

hahaha

[Leon]

Pff, ik ben 56 en verlang echt naar papier en pen. En ik ken een aantal tieners waarvan dat verlangen net zo groot is.

Kunnen die elkaar niet schrijven dan? Of is dat te oplossingsgericht?

Ik las laatst dat het schrijven met pen en papier voor de jongere generaties inderdaad toenemend problematisch schijnt te worden

[LHTJoost]

Ga er maar vanuit dat met de hand schrijven een voorbijgaand fenomeen is. Ik ben niet echt jong meer, schrijf beroerd en het wordt er niet beter op. Meer dan een boodschappenbriefje en een kaartje aan mijn moeder schrijf ik niet.

[bert sitters]

Als ik alle ezelbruggetjes zie die hier worden aangedragen voor het met de juiste kaart inchecken, dan meen ik constateren dat er meer mensen zijn met het probleem van Kees.

[alma]

Veel jonge mensen zijn trouwens ook gefrustreerd. Ik durf de stelling wel aan dat twintigers van nu het leven als lastiger ervaren dan de twintigers van 35 jaar geleden.

Dat denk ik ook. Alleen uit die frustratie zich bij jongeren vaak anders dan bij ouderen.
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar deze beklemmende rap:
https://m.youtube.com/watch?v=3Q6uCrpzb ... Gg&index=2

[123456]

Dank voor het delen. Net gekeken en ik herken er veel van. Alleen uiten de druk, frustratie en stress zich vaak veel subtieler - in het hoofd van mensen. Daarom zie je het niet altijd. Maar de wachtlijsten voor de ggz zeggen boekdelen.

Ik weet niet wat dat met inchecken met een bankpas te maken heeft. Dat lijkt me voor de meeste jeugd/jongeren niet zo'n uitdaging vergeleken met de constante prikkels en druk die men via social media ervaart.

[Martin E. van Doornik]

Heb net gehoord van teletekst dat de politie op station Maarheeze iedereen, écht iederéén, op vervoersbewijzen gaat controleren vanwege de overlast van asielzoekers van Budel. Hoe dan met je bankpasje, zo'n blind dingetje?

[PeterVanRijn]

Niet de politie maar NS, en die kunnen uiteraard checken of de bankpas de juiste incheckstatus heeft.
https://nos.nl/artikel/2462468-permanen ... ielzoekers

[JanH]

Net zoals dat ander blind dingetje, de OV-kaart.

[JandeFietser]

lekker dan, inchecken met je ov chip kaart en uitchecken ongewild met je bankkaart.
De paslezer kijkt naar het sterkste signaal van je stapel passen ( of gewoon de 1ste pas die gelezen wordt)
je checkt dus niet uit en voila de eerste rekening van 20 euro wordt afgeschreven.
Wie heeft het weer verzonnen, zo’n beginnersfout ?

https://www.nu.nl/tech/6251260/ov-reizi ... gezet.html

[123456]

lekker dan, inchecken met je ov chip kaart en uitchecken ongewild met je bankkaart. ... Wie heeft het weer verzonnen, zo’n beginnersfout?

Uit dat artikel:
"Het gaat mis als mensen meerdere pasjes tegelijk bij de paslezer houden."

Tip 1: Hou niet meerdere pasjes tegelijk bij de paslezer.
(Ik weet het: twee extra handelingen en even nadenken, dat kan lastig zijn als je iets anders gewend bent.)

Tip 2: Houd het juiste pasje bij de paslezer.

Ik heb zelfs twee OV-kaarten en twee bankpassen, en moet dus extra alert zijn. Uit voorzorg heb ik op mijn woonwerk ov-kaart een elastiekje gedaan. Zo 'voel' ik of ik de juiste pas uit mijn portemonnee pak. Kortom: wees inventief.

Een goede tip.