Edwin* schreef:Ook wij zijn genoeg jongeren tegen gekomen onderweg, inderdaad niet altijd met de "echte" vakantiefiets en Ortliebtassen configuratie.
Onze zoon, van toen 17, ging met zijn Cortina transportfiets op pad, wel met twee Ortlieb Cityrollers (op aandringen van ons), maar voor de rest met een plastic kratje voorop en andere spullen verpakt in plastic tasjes.
Geen stuurtas, geen voortassen, geen navigatie, etc.
Herkenbaar! Zelf ging ik op mijn 17e tien dagen fietsen op de enige fiets die ik had, een Gazelle Impala met terugtraprem en zonder versnellingen. Met de canvas krantentassen, die mijn ouders 20 jaar eerder hadden gebruikt op een van hun schaarse fietsvakanties. Uit hun verhalen had ik begrepen dat je op fietsvakantie moest gaan voor het daarvoor te laat was, en je gebukt ging onder een bestaan vol verplichtingen, waarin risico's zoveel mogelijk moesten worden vermeden.
Door scha en schande wijs worden was volgens mijn ouders wel het stomste wat je kon doen.
Later hebben zij het nog vaak gehad over die ene week fietsen in de jaren 50. In de jaren 70 hebben ze het heel voorzichtig nog een weekje geprobeerd met korte dagafstanden en ver van tevoren gereserveerde overnachtingen in natuurvriendenhuizen. En natuurlijk werd er toen iemand ziek, wat volgens mijn moeder niet gebeurd zou zijn als ze in een schoon vakantiehuisje hadden gebivakkeerd. Een tent hebben ze nooit gehad: alleen al het aanschouwen van een verregende camping was voor mijn moeder voldoende om daar niet aan te beginnen. Pas toen mijn ouders zo oud waren als ik nu ben, kwamen ze voor het eerst op campings: met een vouwcaravan.
Na mijn eerste vakantiebaan kocht ik een fiets met 3 versnellingen. De rest van mijn budget ging op aan jeugdherbergovernachtingen. Na mijn tweede vakantiebaan kocht ik een 'racefiets' (Gazelle Tour de France) met 10 versnellingen. Een jaar later wilde ik mijn vakantieweken zo min mogelijk vergallen met schoonmaak- of productiewerk (beter werk kon ik niet krijgen) maar wel 5 weken lang kunnen fietsen (zie
hier). Dat kon alleen door een kampeeruitrusting aan te schaffen. Geen Hilleberg/Thermarest/Tatteljee, maar een merkloos noktentje van de NBBS, een spartaans foam matrasje en een slaapzak van de
Kijkgrijp in IJmuiden, die ik in een vuilniszak bovenop de bagagedrager vervoerde.
Hartmut Ortlieb moest zijn eerste waterdichte fietstas toen nog uitvinden. Ook heb ik proefondervindelijk ervaren hoe mijn Gazelle in elkaar zat.
Als er in die tijd goede spullen en fietsreparatiecursussen geweest waren, dan had ik zoveel vakanties aan treurigmakende baantjes op moeten offeren om het benodigde budget bij elkaar te kunnen krijgen, dat ik geen tijd meer over had gehad om op pad te gaan. Misschien had ik dan wel een rijbewijs gehaald en was ik nu rijp geweest voor een
campervakantie van de ANWB
Zelf waren we toen allang afgehaakt, want de formule werd wat eentonig.
