vr 24 jan, 2020 06:40
Moet je wel facebook hebben.
Dank, daar ga ik naar op zoek.
Eenpitsgerechten.
vr 24 jan, 2020 08:36
vr 24 jan, 2020 08:39
Als rechtgeaard carnivoor doen wij het ook weleens met een mooi stuk vlees, sla met dressing en een vers stuk brood. Ik vind dat erg lekker.
En verder inderdaad een recept zoals hierboven. Met de plaatselijk verkrijgbare groenten, vlees(vervanger) en evt. paddestoelen, een ui en (verse)kruiden van de plaatselijke (super)markt. Elke dag hezelfde principe, elke dag een ander resultaat, meestal gewoon erg lekker.
En verder inderdaad een recept zoals hierboven. Met de plaatselijk verkrijgbare groenten, vlees(vervanger) en evt. paddestoelen, een ui en (verse)kruiden van de plaatselijke (super)markt. Elke dag hezelfde principe, elke dag een ander resultaat, meestal gewoon erg lekker.
vr 24 jan, 2020 10:34
Vandaag dan maar weer een vlees noch vis gerecht (wel kaas dus niet veganistisch).
Vandaag een recept dat een beetje buiten de gebruikelijke keuze-ruimte valt.
En weer eenpits tweepans, nu met een serieuzere hooikist inzet.
Men neme* boekweit - géén gebroken boekweit, geen grutten, maar van die hele driekantige zaden - boekweit is een al heel lang bekend "graan" dat overigens helemaal geen graan is.
* afhankelijk van de bestemming is het: "men neme mee", eventueel zelfs van huis, in Frankrijk moet je zoeken, in Duitsland of Zweden is het makkelijker te vinden)
Rooster de boekweit met een drupje olijfolie voorzichtig, niet zwart laten worden, het roosteren geeft iets meer "nootachtige" smaak. Zodra je tevreden bent water erbij - zoveel tot het net onder staat - aan de kook brengen en even laten doorkoken, het water mag schijnbaar weg zijn. Daarna in de trui en onder de slaapzak (en uit de weg incl waarschuwing waar het staat).
Men neme een bloemkool - liefst een mooie jonge met iets groene stelen en weinig "hout", je ziet ze zomers wat vaker zo. Snijdt de bloemkool in niet te kleine gesteelde roosjes en kook die in je grootste pan (de boekweit kon in een klein pannetje). Kook de bloemkool hoogtstens beetgaar.
Ondertussen de coulommiers (coulomiers is een kaas ± tussen brie en camembert, iedere zachte witschimmelkaas is goed, in Frankrijk hoort coulomiers tot de goedkopere) in dunne plakken snijden.
Schep boekweit en bloemkool op, bestrooi het met nootmuskaat en leg de kaas erop ... ben je snel genoeg dan smelt de kaas er mooi overheen, anders moet je het even omscheppen.
Een eventueel restant van de kaas kan je de volgende morgen op het brood "wegwerken", eenmaal aangesneden zachte witschimmel kaas houdt niet van fietsen, hij loopt weg voor je er erg in hebt.
NB Nootmuskaat is een van de "vaste" kruiden die bij ons meegaan (overigens niet in de vaste noot-vorm maar gewoon gemalen en dan in een oud plastic film-doosje)
Vandaag een recept dat een beetje buiten de gebruikelijke keuze-ruimte valt.
En weer eenpits tweepans, nu met een serieuzere hooikist inzet.
Men neme* boekweit - géén gebroken boekweit, geen grutten, maar van die hele driekantige zaden - boekweit is een al heel lang bekend "graan" dat overigens helemaal geen graan is.
* afhankelijk van de bestemming is het: "men neme mee", eventueel zelfs van huis, in Frankrijk moet je zoeken, in Duitsland of Zweden is het makkelijker te vinden)
Rooster de boekweit met een drupje olijfolie voorzichtig, niet zwart laten worden, het roosteren geeft iets meer "nootachtige" smaak. Zodra je tevreden bent water erbij - zoveel tot het net onder staat - aan de kook brengen en even laten doorkoken, het water mag schijnbaar weg zijn. Daarna in de trui en onder de slaapzak (en uit de weg incl waarschuwing waar het staat).
Men neme een bloemkool - liefst een mooie jonge met iets groene stelen en weinig "hout", je ziet ze zomers wat vaker zo. Snijdt de bloemkool in niet te kleine gesteelde roosjes en kook die in je grootste pan (de boekweit kon in een klein pannetje). Kook de bloemkool hoogtstens beetgaar.
Ondertussen de coulommiers (coulomiers is een kaas ± tussen brie en camembert, iedere zachte witschimmelkaas is goed, in Frankrijk hoort coulomiers tot de goedkopere) in dunne plakken snijden.
Schep boekweit en bloemkool op, bestrooi het met nootmuskaat en leg de kaas erop ... ben je snel genoeg dan smelt de kaas er mooi overheen, anders moet je het even omscheppen.
Een eventueel restant van de kaas kan je de volgende morgen op het brood "wegwerken", eenmaal aangesneden zachte witschimmel kaas houdt niet van fietsen, hij loopt weg voor je er erg in hebt.
NB Nootmuskaat is een van de "vaste" kruiden die bij ons meegaan (overigens niet in de vaste noot-vorm maar gewoon gemalen en dan in een oud plastic film-doosje)
vr 24 jan, 2020 10:48
Een stille tweede pit
Hoor je tot de bevolkingsgroep die altijd (of vaak) met een thermosfles op pad gaat, dan heb je tijdens het koken een stille tweede pit bij je. Je kan - als je aan ziet komen dat het van pas komt - vooraf de thermosfles met kokend water vullen. Daarna gebruik je de ene pit voor de bewerkelijker bereiding en het kokende water zet je aan het eind in om bijv. de couscous te bereiden - couscous heeft nauwelijks of geen vuur nodig. Het hete thermoswater kan je ook voor de vaat gebruiken (dat kan handig zijn als je een brander hebt die je niet weer opnieuw wilt aanmaken), of als je niet kan wachten met de afwas.
PS Ik vind een thermosfles een erg zwaar attribuut voor op de fiets, hij is gauw net zo zwaar als een tweede brandertje.
Hoor je tot de bevolkingsgroep die altijd (of vaak) met een thermosfles op pad gaat, dan heb je tijdens het koken een stille tweede pit bij je. Je kan - als je aan ziet komen dat het van pas komt - vooraf de thermosfles met kokend water vullen. Daarna gebruik je de ene pit voor de bewerkelijker bereiding en het kokende water zet je aan het eind in om bijv. de couscous te bereiden - couscous heeft nauwelijks of geen vuur nodig. Het hete thermoswater kan je ook voor de vaat gebruiken (dat kan handig zijn als je een brander hebt die je niet weer opnieuw wilt aanmaken), of als je niet kan wachten met de afwas.
PS Ik vind een thermosfles een erg zwaar attribuut voor op de fiets, hij is gauw net zo zwaar als een tweede brandertje.
za 25 jan, 2020 21:38
Nu eindelijk een recept van pasta met een snelle saus.
Dus weer twee pannen, maar goed doenlijk op één pit (en dus eventueel met hooikist-pasta - niet mijn voorkeur).
In ieder geval een heel snelle smakelijke saus, met als "prijs" een iets weerbarstige afwas.
Men neme een blikje ansjovis (ansjovis zonder toeters en bellen, gewoon in olijf- of zonnebloemolie).
Gooi de inhoud in de sauspan en verwarm de visjes - het spettert wat - doe het rustig aan, roer het en zie hoe de visjes uiteenvallen. Blus het dan af met een blik gepelde tomaten in "eigen" sap - je kan die tomaten ook in stukjes kopen, maar even een mes door het blik en je verdient een paar centen (je hoeft geen top-kwaliteit gepelde tomaten te gebruiken, als er een wat groenere tomaat tussen zit wordt het alleen maar frisser van smaak).
Even laten doorkoken en dan nog een klein blikje tomatenpurée (eigenlijk is het ingekookte tomatenpulp, tomatenconcentraat) erbij en de saus is klaar.
De pasta naar keuze, spaghetti schijnt hier passend te zijn, maar ik ben hierin weer wat liberaler.
Zet de saus nog even terug op het vuur als je de pasta afgiet ... en klaar ... althans de minimum-versie.
Wat geraspte harde kaas (ook hier ben ik ruimdenkend) maakt het mooier en lekkerder.
Met olijven erbij en eventueel ook nog kappertjes ... zou het "a la puttanesca" heten.
NB De ingeblikte ansjovis is een zogenaamde "koelconserve" -- ingeblikt maar kennelijk niet helemaal steriel.
In Nederland ligt de ansjovis gewoon in de warme winkelschappen, in het buitenland moet je de blikjes meestal in de koeling zoeken.
Ik heb overigens nooit gemerkt dat ingeblikte ansjovis tekenen van bederf vertoonde, de visjes zitten niet alleen onder de olie maar zijn ook nogal zout.
Dus weer twee pannen, maar goed doenlijk op één pit (en dus eventueel met hooikist-pasta - niet mijn voorkeur).
In ieder geval een heel snelle smakelijke saus, met als "prijs" een iets weerbarstige afwas.
Men neme een blikje ansjovis (ansjovis zonder toeters en bellen, gewoon in olijf- of zonnebloemolie).
Gooi de inhoud in de sauspan en verwarm de visjes - het spettert wat - doe het rustig aan, roer het en zie hoe de visjes uiteenvallen. Blus het dan af met een blik gepelde tomaten in "eigen" sap - je kan die tomaten ook in stukjes kopen, maar even een mes door het blik en je verdient een paar centen (je hoeft geen top-kwaliteit gepelde tomaten te gebruiken, als er een wat groenere tomaat tussen zit wordt het alleen maar frisser van smaak).
Even laten doorkoken en dan nog een klein blikje tomatenpurée (eigenlijk is het ingekookte tomatenpulp, tomatenconcentraat) erbij en de saus is klaar.
De pasta naar keuze, spaghetti schijnt hier passend te zijn, maar ik ben hierin weer wat liberaler.
Zet de saus nog even terug op het vuur als je de pasta afgiet ... en klaar ... althans de minimum-versie.
Wat geraspte harde kaas (ook hier ben ik ruimdenkend) maakt het mooier en lekkerder.
Met olijven erbij en eventueel ook nog kappertjes ... zou het "a la puttanesca" heten.
NB De ingeblikte ansjovis is een zogenaamde "koelconserve" -- ingeblikt maar kennelijk niet helemaal steriel.
In Nederland ligt de ansjovis gewoon in de warme winkelschappen, in het buitenland moet je de blikjes meestal in de koeling zoeken.
Ik heb overigens nooit gemerkt dat ingeblikte ansjovis tekenen van bederf vertoonde, de visjes zitten niet alleen onder de olie maar zijn ook nogal zout.
za 25 jan, 2020 22:21
Dat wordt wel erg zout zo. Alleen in een blikje ansjovis (50 g inhoud, 15% zout) zout zit al meer zout dan als dagdosis wordt aangeraden, inclusief ontbijt , lunch en tussendoortjes, maar ook in al het andere voorverpakte zit waarschijnlijk best veel zout, misschien in alleen de pasta niet. Je kunt best een of een paar van die zoutbommen in je maaltijd doen maar allemaal tegelijk lijkt me een ongezond advies.
za 25 jan, 2020 23:14
De oplettende lezertjes hebben hopelijk gezien dat de ansjovis weer heel goed scoort op onverzadigde vetten.
Je hebt wel een punt, maar ... als ik de saus niet alleen opeet maar over twee eters verdeel (het is genoeg saus) dan valt het nog een beetje mee. En bovendien is mijn ansjovis kennelijk net iets minder zout.
In de gepelde tomaten en tomaten-purée hoeft niet veel zout te zitten, en de pasta kook ik altijd ongezouten.
De geraspte kaas is dan "te veel van het goede", de olijven ook.
... niet te vaak dus die "a la puttanesca" (het zou ook kunnen gaan vervelen).
Het is evenwel niet opvallend meer zout als de dosis in een of andere standaard maaltijd, een (bijna) kant-en-klaar hap uit een pak, zak of blik kan zouter uitpakken. Eet je "gemakkelijk" brood met Cup-a-Soup wat worst en kaas of chips dan zit je er zelfs makkelijk eroverheen.
Eigenlijk is het dol: Bijna alles wordt gereglementeerd. We moeten van de drank af, en de meeste andere drugs zijn zelfs verboden (en het enige echt valide argument daarvoor is de volksgezondheid), maar de sluipmoordenaar zout krijgen we dagelijks in te grote hoeveelheden (en vaak ongevraagd) verborgen in ons eten.
Als het zo heet is als afgelopen zomer, en je zoveel zweet dat je je kleren na een dag van het zout al rechtop neer kan zetten, dan is het wellicht een gezonde aanvulling op je zout-balans.
En ... tijdens een blokje voedingsleer was de belangrijkste les: Alles met mate. Gerookte vis bijvoorbeeld is fout want gerookt, maar goed want gunstig in vetzuren, dus zolang je niet alle dagen gerookte vis eet. Dus beter ook niet alle dagen ansjovis.
Ik maakte een factor-twee fout - ik heb 'm gecorrigeerd. Het is 13,2 gram zout per 100 gram, maar een ansjovis-blikje is maar 50 gram. Één blikje is dus 6,6 gram zout, en dat over twee personen verdeeld is zelfs gewoon "keurig".
Ben je een grote eter en alleen onderweg dan is de zout-inname aan de hoge kant als je dit gerecht vaker eet, en/of er in de overige voedingsmiddelen veel zout zit.
za 25 jan, 2020 23:24
Kan weg
zo 26 jan, 2020 11:24
Mijn favoriete eenpansgerecht is pasta pesto. Met 1 potje pesto kan ik drie keer een pasta-ontbijt maken. (Blikje vis* bij de pasta kan ook, al is dat wat heftiger voor de stoelgang.) Ik houd dat rustig een week vol, om zo voldoende calorieën binnen te krijgen voor lange fietsdagen - of in elk geval tot ca. 14-15u, waarna een brood/gebak-inname energie geeft voor de laatste fietsuren.
*) Als ik me voldoende inspan, en zeker als het heet is, raak ik denk ik best wel veel zout kwijt, dus de tip van BSM vind ik niet onverantwoord. Ik doe op hete dagen ook een snufje zout in de bidon (tip van een sportarts). Overigens doe ik verder nooit zout in het eten, want er zit al genoeg zout in.
*) Als ik me voldoende inspan, en zeker als het heet is, raak ik denk ik best wel veel zout kwijt, dus de tip van BSM vind ik niet onverantwoord. Ik doe op hete dagen ook een snufje zout in de bidon (tip van een sportarts). Overigens doe ik verder nooit zout in het eten, want er zit al genoeg zout in.
zo 26 jan, 2020 16:37
Vandaag een gerecht met facultatief wat vlezigheid.
Men neme een ruime hoeveelheid courgettes (liefst dunne - en dus per kilo - en niet die prijswinnaars zoals in Nederland gewoonlijk per stuk verkocht worden).
Bak echter eerst wat uien glazig, gooi daar de in schijfjes of halve maantjes gesneden courgette bij, schep dit een paar keer om.
Doe er ruim knoflook bij (meer als je van plan was) en doe wat water in de pan om het verder te laten smoren ... o ja er mogen (facultatief) wat Provence kruiden bij.
Ben je carnivoor en heb je harde worst dan ben je nu te laat, want die had vóór de courgette in dikke lucifers gesneden kort mee mogen bakken ... heb je harde vetarme worst dan kan die er nu nog steeds bij.
Begint de courgette te garen zet dan de pasta (naar smaak) op en zet de courgette-mix even onder een trui weg.
Heb of wil je geen worst, dan is nu het moment om wat harde kaas te raspen, in de niet vegetarische variant is de kaas facultatief. Als je de pasta afgiet kan je de courgette-mix nog weer even op het vuur zetten ... en klaar.
Het aardige is dat de courgette die normaal wat smakeloos is door de ui+veel knoflook een wat zoete smaak krijgt.
Men neme een ruime hoeveelheid courgettes (liefst dunne - en dus per kilo - en niet die prijswinnaars zoals in Nederland gewoonlijk per stuk verkocht worden).
Bak echter eerst wat uien glazig, gooi daar de in schijfjes of halve maantjes gesneden courgette bij, schep dit een paar keer om.
Doe er ruim knoflook bij (meer als je van plan was) en doe wat water in de pan om het verder te laten smoren ... o ja er mogen (facultatief) wat Provence kruiden bij.
Ben je carnivoor en heb je harde worst dan ben je nu te laat, want die had vóór de courgette in dikke lucifers gesneden kort mee mogen bakken ... heb je harde vetarme worst dan kan die er nu nog steeds bij.
Begint de courgette te garen zet dan de pasta (naar smaak) op en zet de courgette-mix even onder een trui weg.
Heb of wil je geen worst, dan is nu het moment om wat harde kaas te raspen, in de niet vegetarische variant is de kaas facultatief. Als je de pasta afgiet kan je de courgette-mix nog weer even op het vuur zetten ... en klaar.
Het aardige is dat de courgette die normaal wat smakeloos is door de ui+veel knoflook een wat zoete smaak krijgt.
zo 26 jan, 2020 20:47
Ik doe altijd zilvervliesrijst, snelkook,(hooguit 15 minuten koken) als basis, daarboven op wat verse groenten en diverse kruiden meestoven, een half uur meestal in totaal, dan op het laatst nog een blikje groenten erbij en voorheen een blikje vis in olie. Maar sinds allergie voor vis, neem ik hennepeiwitpoeder voor de eiwitten dat eet ik terwijl het eten gaart en heb ik olie in een fles mee en doe er op het laatst een scheut olie bij.
Meestal eet ik dus altijd dat als warm eten en wissel af met de groenten, maar blijf het lekker vinden en krijg er geen genoeg van, vind het iedere dag weer lekker. Als er dus 10-15 minuten koken op de verpakking staat, stoof ik het twee keer zo lang en wordt de rijst ook gaar.
In nood kan ik ook op die manier pasta evt. maken. Ik doe gewoon de pasta in het water en dusdanig veel water dat de pasta gaar stooft met de groenten en dat ik het water niet hoef af te gieten, maar op het eind stooftijd bijna droog staat en op het laatst nog tomatensaus of verse tomaten meestoven, dan wordt het wellicht een beetje soeperig, indien toch met teveel water begonnen, maar smaakt gewoon naar pasta met tomatensaus en is ook erg lekker.
Thuis maak ik een leeg voedingssupplementenpotje met diverse kruiden, die ik lekker vind, voldoende voor het aantal dagen weg en dat maakt het dan wel 'af' voor mij.
Meestal eet ik dus altijd dat als warm eten en wissel af met de groenten, maar blijf het lekker vinden en krijg er geen genoeg van, vind het iedere dag weer lekker. Als er dus 10-15 minuten koken op de verpakking staat, stoof ik het twee keer zo lang en wordt de rijst ook gaar.
In nood kan ik ook op die manier pasta evt. maken. Ik doe gewoon de pasta in het water en dusdanig veel water dat de pasta gaar stooft met de groenten en dat ik het water niet hoef af te gieten, maar op het eind stooftijd bijna droog staat en op het laatst nog tomatensaus of verse tomaten meestoven, dan wordt het wellicht een beetje soeperig, indien toch met teveel water begonnen, maar smaakt gewoon naar pasta met tomatensaus en is ook erg lekker.
Thuis maak ik een leeg voedingssupplementenpotje met diverse kruiden, die ik lekker vind, voldoende voor het aantal dagen weg en dat maakt het dan wel 'af' voor mij.
ma 27 jan, 2020 12:12
Op de site bikecampcook van Tara Alan vind je een leuk kookboek voor onderweg.
Oorspronkelijk uitgegeven als papieren exemplaar, maar intussen ook als gratis PDF verkrijgbaar. In ruil voor je mailadres mag je het downloaden. Behalve een welkomstmail heb ik tot nu toe geen ongewenste berichten terug gekregen.
- Bike-Camp-Cook.jpg (94.57 KiB) 2583 keer bekeken
ma 27 jan, 2020 15:55
Wel netjes meer dan honderd van de vele instellingen op veilig zetten voordat je begint (maar welke wel en welke niet?), elke keer opnieuw inloggen en na uitloggen zorgen dat je browsercookies verwijderd zijn of worden. Heel simpel als je weet hoe het moet.PeterVanRijn schreef: ↑ma 27 jan, 2020 14:45Maar je kunt FB heel low profile gebruiken, bijvoorbeeld alleen om dit soort groepen te volgen.
ma 27 jan, 2020 16:50
Vandaag toch maar weer een recept zonder FaceBook, en ook verder zonder vlees of vis.
Bak een stevige hoeveelheid aan (halve) ringen geneden uien, liefst glazig tot bruin.
Doe de uien op je bord/in je voederbak (of zet ze anderszins apart). Doe opnieuw wat olijfolie in de pan en bak daarin rustig de witte rijst (een ruime hoeveelheid), rooster de rijst rondom zonder dat de rijst verbrandt. Is de rijst rondom geroosterd en door het bakken licht gekleurd de rijst voorzichtig blussen en daarna redelijk ruim water erbij, de eerder gebakken uien gaan er weer bovenop. Even laten doorkoken, en intussen ruim knoflook schoonmaken en pletten, knijpen, of versnipperen, die knoflook kan er ook bij (en dan kan je desgewenst de pan in de trui+slaapzak "hooikist" zetten).
NB De waterhoeveelheid is altijd een gokje: met de hooikist methode heb je minder kans op aanbranden, ietsje extra rijst voor een eventueel verlies is verstandig.
In de wachttijd snijdt je een stevig stuk blauwschimmel kaas in brokken (reken op een ons of wat meer per persoon).
Ik vind voor dit gerecht Fourme d'Ambert erg geschikt, genoeg "blauwe" smaak zonder het nogal zoute van een aantal bekendere blauwschimmel-kazen. Sterke Gorgonzola is ook goed geschikt. Het komt echter niet zo nauw zolang het maar geen erg harde of erg zachte kaas is.
Zodra de rijst (bijna) gaar is kan de pan nog even op het vuur (als je 'm op een suddervlammetje had staan heb je op het aanbranden moeten letten), is het nog te "klef" dan kan je nog wat inkoken <de waterhoeveelheid blijft lastig>.
Even omscheppen, ruim nootmuskaat erop en de blauwe kaas door de uien-rijst scheppen, zodanig dat het op een egale manier inégaal is - de blauwe kaas moet min of meer smelten, en klaar.
Je kan hierbij bijv. Rucola sla eten, want het is op de uien na geen "groene" maaltijd.
Kijk uit met een "zure" salade op hetzelfde bord: de blauwe kaas kan ineens bitter gaan smaken.
En verder: Je loopt het risico dat een passant zegt dat het eruitziet alsof het al een keer gegeten is.
Het beste antwoord is dan: "Zo ruikt het ook !", en daarna neem je weer een hap.
Het is qua zout een beetje afhankelijk van de kaas (je hebt erg zoute varianten) en qua vetzuren is de olijfolie nog een beetje tegenwicht tegen de 2/3 verzadigde vetten in de kaas.
Bak een stevige hoeveelheid aan (halve) ringen geneden uien, liefst glazig tot bruin.
Doe de uien op je bord/in je voederbak (of zet ze anderszins apart). Doe opnieuw wat olijfolie in de pan en bak daarin rustig de witte rijst (een ruime hoeveelheid), rooster de rijst rondom zonder dat de rijst verbrandt. Is de rijst rondom geroosterd en door het bakken licht gekleurd de rijst voorzichtig blussen en daarna redelijk ruim water erbij, de eerder gebakken uien gaan er weer bovenop. Even laten doorkoken, en intussen ruim knoflook schoonmaken en pletten, knijpen, of versnipperen, die knoflook kan er ook bij (en dan kan je desgewenst de pan in de trui+slaapzak "hooikist" zetten).
NB De waterhoeveelheid is altijd een gokje: met de hooikist methode heb je minder kans op aanbranden, ietsje extra rijst voor een eventueel verlies is verstandig.
In de wachttijd snijdt je een stevig stuk blauwschimmel kaas in brokken (reken op een ons of wat meer per persoon).
Ik vind voor dit gerecht Fourme d'Ambert erg geschikt, genoeg "blauwe" smaak zonder het nogal zoute van een aantal bekendere blauwschimmel-kazen. Sterke Gorgonzola is ook goed geschikt. Het komt echter niet zo nauw zolang het maar geen erg harde of erg zachte kaas is.
Zodra de rijst (bijna) gaar is kan de pan nog even op het vuur (als je 'm op een suddervlammetje had staan heb je op het aanbranden moeten letten), is het nog te "klef" dan kan je nog wat inkoken <de waterhoeveelheid blijft lastig>.
Even omscheppen, ruim nootmuskaat erop en de blauwe kaas door de uien-rijst scheppen, zodanig dat het op een egale manier inégaal is - de blauwe kaas moet min of meer smelten, en klaar.
Je kan hierbij bijv. Rucola sla eten, want het is op de uien na geen "groene" maaltijd.
Kijk uit met een "zure" salade op hetzelfde bord: de blauwe kaas kan ineens bitter gaan smaken.
En verder: Je loopt het risico dat een passant zegt dat het eruitziet alsof het al een keer gegeten is.
Het beste antwoord is dan: "Zo ruikt het ook !", en daarna neem je weer een hap.
Het is qua zout een beetje afhankelijk van de kaas (je hebt erg zoute varianten) en qua vetzuren is de olijfolie nog een beetje tegenwicht tegen de 2/3 verzadigde vetten in de kaas.
di 28 jan, 2020 19:08
Vandaag een eenpits-driepans maaltijd. Een (in principe) carnivoren-gerecht. Met vegetarische hamburger-schijven - die meer en meer gemeengoed worden - wordt het een vleesloze maaltijd.
Deze keer is het weer rijst (maar voor de ruimdenkenden kan pasta of couscous ook), nu weer eenvoudig gekookt en dus ook met de trui+slaapzak "hooikist".
Bak een kleingesneden ui doe er eventueel wat knoflook bij, en vul de pan verder met diepvriesspinazie (liefst de grof gesneden variant, en géén "a-la-crème", en liefst een zak spinazie in deelblokjes: zo'n zak koelt bier etc onderweg het best, en de blokjes warmen vlotter/makkelijker op). Tegen de tijd dat de spinazie een beetje warm is zet je ook die onder een trui.
Nu komt het bakken van hamburgers oid let op het vetgehalte, je hebt ze van tartaar-kwaliteit tot aan 1/5 vet, als je bij die laatste ook nog het vochtverlies meetelt mag je blij zijn als je 3/4 overhoudt).
De "hamburgers" hoeven niet heel te blijven, beter zelfs is het om te werken naar middelkleine brokken.
Is het vlees (of nepvlees) bruin en gaar, dan zet je de spinazie nog even terug op het vuur.
Serveer de rijst+spinazie+(nep)vlees met harissa (harissa is Noord-Afrikaans, een soort fijne sambal+kruiden) ... let even op, verse harissa kan goed scherp zijn.
Wil je toch een beetje "a-la-creme" effect dan kan je er op je bord (facultatief) wat zachte geitenkaas doorroeren.
O ja, in plaats van hamburgers kan je ook mergues (scherpe worstjes) gebruiken, dan het je gemengd rund-lams-vlees en direct allerlei Noord-Afrikaanse kruiden ... mergues zijn meestal wel erg zout, zeker als je de overmaat vet weggooit.
Om de wat is er tegen Spinazie-a-la-creme vraag voor te zijn: De standaard diepvries spinazie-a-la-creme is in het algemeen nogal zout, en het is ook geen "crème" maar een staaltje voedsel-techniek waarmee de spinazie gebonden wordt ... enige voordeel is dat de nep-creme veelal een gunstige vet-verhouding kent. De fabrieks "a-la-creme" lijkt ook in niks op de "a-la-creme" zoals mijn moeder maakte: zij schepte er o.a. geklopt eiwit door ... maar ze had daarna ook nog een oven nodig.
di 28 jan, 2020 21:14
En dan mis ik deze nog;
Meer doen met 1 pit; de beste pannenset is die 3 -delige van DDR makelij met STAPELRINGEN !
Dus kookwerk in onderste pan en daar boven 't opwarmpannetje of de bakpan vast op warmte brengen.
Kan overigens met meerdere pannensets met wat kreativiteit.
De thermos-truc passen wij ook toe maar na 't koken ,dus tijdens 't eten laat ik de brander aan voor een liter theewater in de thermoscan.
Oh die pannenset......waar? Meestal zo'n 3 Euro op Koningsdag, mits de sjorband er bij is.
Groeten van Pier.
Meer doen met 1 pit; de beste pannenset is die 3 -delige van DDR makelij met STAPELRINGEN !
Dus kookwerk in onderste pan en daar boven 't opwarmpannetje of de bakpan vast op warmte brengen.
Kan overigens met meerdere pannensets met wat kreativiteit.
De thermos-truc passen wij ook toe maar na 't koken ,dus tijdens 't eten laat ik de brander aan voor een liter theewater in de thermoscan.
Oh die pannenset......waar? Meestal zo'n 3 Euro op Koningsdag, mits de sjorband er bij is.
Groeten van Pier.
di 28 jan, 2020 23:28
Wij hebben een pannenset van CampArt, steelpannetjes met een steel die over de deksel vouwt ... handig voor de "hooikist".
Ze zijn niet stapelbaar zoals de DDR-pannen, echter door de goed hanteerbare steel kan je ze ook op een houtvuurtje gebruiken (worden ze mooi zwart van).
En ... ik kocht nog eens een reserve set op een rommelmarkt ... de originele zijn nl al 35 jaar oud (en als je niet proper genoeg bent heb je ineens een vergiet ipv een pannetje, da's moeilijk thee zetten <don't ask me how I know>.
Ze zijn niet stapelbaar zoals de DDR-pannen, echter door de goed hanteerbare steel kan je ze ook op een houtvuurtje gebruiken (worden ze mooi zwart van).
En ... ik kocht nog eens een reserve set op een rommelmarkt ... de originele zijn nl al 35 jaar oud (en als je niet proper genoeg bent heb je ineens een vergiet ipv een pannetje, da's moeilijk thee zetten <don't ask me how I know>.
do 30 jan, 2020 19:17
Ik hoop dat er niemand verhongerd is, gister had ik geen recept.
Vandaag eens iets heel anders, geen rijst, geen pasta, geen couscous of boekweit - verandering van spijs doet eten.
Bak wat kleingesneden ui, en roerbak-smoor daar achteraan (redelijk) dun geneden kool - witte, groene of spitskool, het is om het even, een jonge kleine witte kool - die best aardig groen kan zijn - is heerlijk. Let op, kook de kool niet te gaar, half-gaar is kool beter verteerbaar.
En dan de "meelwaar" ... een pak Mexicaanse tortilla-wraps - het mooist is als je deze kant-en-klaar pannekoeken even kan warmen/roosteren. Neem een opgewarmde tortilla-wrap, drapeer er kool op en wat kant-en-klare salsa (of desnoods ketchup of een andere makkelijks saus naar smaak - zelf maken is natuurlijk lekkerder maar ook werk).
Facultatief kan je nog wat kaas, of vlees of nep-vlees toevoegen, nodig is het niet.
Vouw/rol de tortilla-wrap tot iets handzaams en het is eten uit de hand.
Het werk zit vooral in het snijden van de kool ... en tussen de winkel en de maaltijd is het niet echt lichtgewicht.
Als bonus echter is de afwas heel gemakkelijk.
