@Chemicalie. Ik denk eigenlijk dat ik weinig aan een camera heb. Een camera op het stuur zou op mijn fiets nooit lang overleven, vooral niet bij het tillen van de fiets of stuiterend tussen grote rotsblokken door. Eigenlijk gaat alles kapot wat uitsteekt. Dus het zou alleen op de helm kunnen die ik in de winter nooit op heb (te koud) en bij moeilijk duwen/tillen in de zomer hangt ie meestal ook al aan de rugzak te bungelen. En op lange zware tochten kan ik sws niks meer meenemen, alle tassen zitten propvol, kan niks meer bij. Kan wel de Anything cages meenemen (drybags aan de voorvork) maar dat is meer geschikt voor tochten waarbij je niet hoeft te tillen of niet over smalle elandpaadjes gaat en dat doe ik bijna nooit.
Denk eigenlijk dat een camera meer geschikt is voor korte tochtjes of voor bewoonde mooi-weer gebieden waarbij je niet zoveel zooi bij je hebt. Of niet solo gaan want dan kun je bagage verdelen. Of niet gaan bikepacken maar netjes met zijtassen op bestaande wegen fietsen. Of een Alma zijn, maar dié zijn uiterst zeldzaam.
alma schreef: In totaal had ik zo'n 8,5 kg bij me [..]
Netjes!

Ik heb dat ook meestal maar het ziet er veel meer uit dan wat jij hebt, hoe kan dat nou?? Ben nu natuurlijk jaloers op je setup.
Met filmen in extreme koude heb ik geen ervaring, daar kan ik dus weinig zinnigs over zeggen, maar timelapses van het noorderlicht lijken me prachtig!
Als je ooit de kans krijgt om hier te komen: zeker doen! Het is ongelooflijk mooi, tis onwerkelijk, sprookjesachtig en overweldigend groots. Het is zoveel meer dan je ziet dat een foto nooit toereikend kan zijn, dit kun je echt alleen maar filmen.
Het is de combinatie. Van het witte sneeuwlandschap, de barre vrieskou, de enorme stilte, je hoort alleen nog maar je hart kloppen, je zwoegende ademhaling en de knerpende sneeuw. En opeens, uit het niets, is er een explosie van dansende figuren in een gekleurde hemel. Je wordt omringd door zachte kleuren groen, paars, roze, lila, ze bewegen, laten je dansen, voeren je mee .. Het is overweldigend mooi, je wilt lachen, huilen, dansen, zoenen .. alles tegelijk, maar je kunt alleen maar stil zijn en met open mond staren.
Er zijn veel mooiere filmpjes te vinden (vooral mooier door een weids landschap) maar ik heb een zwak voor de zweed Franzén. Hij werd hier verrast door het noorderlicht en vooral door zijn gevoelens. Hij probeert te vertellen wat het bij hem losbrengt maar vindt er geen woorden voor, het is iig het mooiste wat hij ooit heeft gezien, juist ómdat het zoveel losmaakt. (sorry dat het zweeds is, daar denk ik nu pas aan).