door
milko » wo 15 mei, 2019 14:55
Bijgaand de hierboven geciteerde campingervaringen. Ze waren weliswaar eerder uitzondering dan regel, maar toch.
Camping La Tuilerie, Vic-sur-Seille - 2 juli 2016
Op de meeste plekken waar ik bivakkeerde heerste rust, maar af en toe moet je die wel afdwingen. Zo ook hier. Tot diep in de avond was het een rumoer van kleine kinderen, die in mijn jeugdjaren rond dat tijdstip al lang in bed zouden hebben gelegen. Ik liet het maar even op zijn beloop. Rond een uur of 11 zou het vast wel stil zijn. Dat was het ook, maar niet voor lang. De opgeschoten jeugd nam het stokje over met keiharde muziek en gekrijs. De maat was vol. Ik heb ze ernstig toegesproken en gedreigd 'le patron' erbij te halen, als ze geen gevolg zouden geven aan mijn oproep. Dat hielp.
Campingplatz Lingenfeld - 15 July 2016
Bivakkeren aan een meertje. Je reinste idylle. Zou je zeggen. Een kinderkamp staat borg voor een akoestisch inferno tot ver na middernacht. Leiding? Waar blijft die legendarische Duitse hang naar Ordnung und Disziplin? Al wat klinkt is een timide "Kinder, seid mal ruhig." Ich bin fassungslos.
Campingplatz Blaue Adria, Altrip - 16 July 2016
What's in a name. Ik tref het alweer niet. Het terrein is rommelig, overbezet en tot laat in de avond heerst er een herrie van jewelste. Kortom, alle ingrediënten om de wens tot desintegratie te voeden. "Beam me up, Scotty!"
Erholungszentrum Grav-Insel - 25 July 2016
What's in a name? Bij aankomst word ik onthaald op een krijsserenade. Dat belooft weer wat. Ik krijg een plek toegewezen naast een bungalowtent "maatje middelgroot circus", uit welks binnenste een Amerikaanse actiefilm - uiteraard nachsynchronisiert - schalt. Het roept reminiscenties op aan mijn jeugdjaren. Het karige aanbod uit Bussum deed ons veelvuldig uitwijken naar de oosterbuur, de nasynchronisatie zum Trotz. Stemmen en akoestiek in flagrant contrast met het visueel gebodene: "Hee Mister, Hände hoch! Aber ein bisschen plötzlich, sonst knallt's."