Nee, ik had mijn helm niet op. Alleen tijdens echte fietstochten en fietsvakanties. Ik fiets al 36 jaar over deze weg. Maar m'n vrouw wil dat ik hem nu voortaan draag.henkfietst52 schreef:Martin, had je een helm op? Ik wil geen discussie aanwakkeren hoor, is al genoeg over gezegd. Maar ben toch benieuwd?
Henk
kunst en fietswerk
Misschien had het je geholpen door wel de helm te dragen. Zelf heb ik een keer in Duitsland in het ziekenhuis gelegen met een hersenschudding en hoofdwond, was niet gebeurd als ik toen een helm had gedragen. Maar ook ik draag alleen een helm als ik AUDAX tochten rijdt. Op vakantie tochten geen helm.@ Martin. Nee, ik had mijn helm niet op. Alleen tijdens echte fietstochten en fietsvakanties. Ik fiets al 36 jaar over deze weg. Maar m'n vrouw wil dat ik hem nu voortaan draag.
De jogster liep mij tegemoet, want zoals ik al zei, heb ik haar rechterarm geraakt. Bekijk de plaats waar ik heb gefietst. In de felle laagstaande ochtendzon zag ik donkere bomen voor me bij de boerderij op de hoek van de Oude Dijk (op de foto rechts van mijn fiets buiten beeld), daarbij was de jogster als het ware in de lange schaduw opgelost, zo zwart. Nee, er was volgens getuigen geen auto op dat moment. Het was 8.41 uur, de spitsuur was al voorbij.HansvanderVeeke schreef:Toch snap ik het nog niet helemaal. Kwam de jogster je tegemoet of reed je haar achterop? Was er tegelijkertijd een auto?Martin E. van Doornik schreef: Vanavond is de vrouw, die daar heeft gejogd, bij ons langs geweest, met een grote bos bloemen. Ik bleek tegen haar rechterarm geraakt te hebben, alleen wat blauwe plekken. Zij woont ook in hetzelfde dorp als ik.
Zoals ik het nu begrijp ben jij gewoon, verblind door de laagstaande zon, tegen iemand aangereden en gevallen. Hoe vervelend het ook is, het lijkt me dan toch jouw schuld omdat je niet goed opgelet hebt.
Het is inderdaad een vervelende weg waar vaak (te) hard wordt gereden. Ik hoor en zie goed en voel me er vaak ook niet prettig bij.
Sterkte met het herstel.
Heb zojuist een brief naar gemeente Winsum gestuurd om voor een fietspad te pleiten. Ook de smalle Vennenweg van Baflo naar Onderdendam is levensgevaarlijk. Wilde ik op een dag naar mijn werk fietsen, ergens aan de oostkant van stad Groningen: korste weg via Bedum en Zuidwolde, maar er hing die dag een dikke mist, ondanks verlichting kwamen een auto en een vrachtwagen elkaar tegemoet met mij ertussen. Ik heel rap de berm ingedoken. Dat nooit meer.HansvanderVeeke schreef:Ok, de jogster liep dus aan de goede kant maar had jou ook niet gezien, anders had ze wel geroepen of uitgeweken.
Ik heb daar ook gerend. De laatste tijd niet meer. Als ik hardloop dan loop altijd aan de linkerkant zodat ik zicht op het tegemoetkomende verkeer heb. Moet regelmatig uitwijken voor auto's maar ook fietsers die vinden dat zij 'recht' hebben op 'hun' deel van de weg.
Een fietspad zou mooi zijn, maar de weg naar Eenrum heeft dat nog harder nodig. Langs beide wegen fietsen veel scholieren die én niet opletten én heel kwetsbaar zijn...
Met een fietspad was dit ongeluk wellicht net zo goed gebeurd, je moet voor een voetpad pleiten.Martin E. van Doornik schreef:Heb zojuist een brief naar gemeente Winsum gestuurd om voor een fietspad te pleiten.
Ik had een afneembare zonnebril bij me, zo een met scharnierende klemmetjes op je gewone bril. Maar omdat dit een polaroid is, maakte dat de schaduwen nog zwaarder, ik had echt last van het felle lage zonlicht. Ik weet nog wel dat ik vlak voor het ongeluk mijn hand half boven mijn ogen hield. Maar van de klap kan ik me niets meer herinneren. Ik weet niet eens meer dat daar een jogster liep. Ik fiets altijd rechts van die witte strepen en niet links, wat HET domein voor de doodrijdende auto's is.DeFietsreiziger schreef:De vraag is eerder, had je een zonnebril op?
En fietste je nou links of rechts van (die vervelende) witte strepen?
Persoonlijk rij ik altijd links van dit soort onzinstrepen.
Het ga je goed!
Hoe weet je dat ze niet geroepen heeft? We mogen gerust aannemen dat zij Martin wel gezien heeft, ze had immers de zon in de rug en het landschap ziet er op de foto nu niet direct uit of hij ineens van achter een bosje ofzo is opgedoemd. Misschien ging zij ervanuit dat Martin op het laatste moment nog opzij zou gaan, of week zij al uit en stuurde Martin ongelukkigerwijs net op dat moment ook richting berm. Hoewel in kwesties van fietser en loper de snelheden natuurlijk relatief laag liggen, kunnen dingen toch op het laatste moment nog razendsnel gebeuren, is mijn ervaring.HansvanderVeeke schreef:Ok, de jogster liep dus aan de goede kant maar had jou ook niet gezien, anders had ze wel geroepen of uitgeweken.
Dat ben ik niet met je eens en de wetgever ook niet. De ruimte rechts van de zijmarkering heet redresseerstrook en is niet bedoeld om op te rijden. Als de onderbroken lijn een halve meter verder uit de kant had gelegen zou je het nog een fietssuggestiestrook kunnen noemen. In dit geval is de ruimte onvoldoende om veilig te kunnen fietsen. De strepen zelf zijn vaak zo dik dat erop fietsen onaangenaam is en dus blijft alleen de ruimte links van de strepen over, gelukkig is die nog ruim genoeg voor een auto en een fiets.Leon schreef:... Martin fietsste waar hij wettelijk moest fietsen (ook al is dat niet altijd de beste plek) maar lette niet op.
Toch staan zulke stroken in de verkeersplannen steevast vermeld als fietst(suggestie)strook, ik ken er zelfs met fietssymbool.cornelese schreef:Dat ben ik niet met je eens en de wetgever ook niet. De ruimte rechts van de zijmarkering heet redresseerstrook en is niet bedoeld om op te rijden.Leon schreef:... Martin fietsste waar hij wettelijk moest fietsen (ook al is dat niet altijd de beste plek) maar lette niet op.
Dat is niet gek, althans, het is voor jou vast een vreemde gewaarwording maar het is een verschijnsel dat in alle medische leerboeken op dit gebied beschreven staat. Het heet retrograde amnesie en het optreden daarvan werkt als een rood sein op iedere EHBO-er of hulpverlener: grote kans op hersenletsel.Martin E. van Doornik schreef:Ik ben vrijdagmorgen naar de huisarts geweest. Hij constateerde een hersenschudding wat het ziekenhuis mij niet had verteld! [...]
Het gekke is dat alsof er een stukje uit een film is geknipt: tussen zo'n kleine honderd meter voor de klap en het bijkomen in de ambulance weet ik niets meer, behalve twee seconden toen mijn hoofd midden in een plas bloed op het asfalt lag.
Ik ben gistermiddag bij haar thuis geweest. Tijdens het joggen had de vrouw haar grote hond bij zich. Kort voor de klap keek zij even naar het beest en zag mij dus niet aankomen. Ik haar ook niet vanwege het felle tegenzonlicht. Gewoon stomme pech gehad.Carl schreef:Je schreef dat de hardloopster bij je langs geweest was met bloemen. Heb je contactinfo van haar? Het kan zijn dat je met vragen blijft zitten die nu misschien nog niet eens bij je opkomen (heb je haar op het laatste moment nog gezien en geprobeerd uit te wijken, heeft zij geroepen, ben je gevallen nadat je haar raakte of week je uit, verloor je daarbij je evenwicht en raakte je haar nog net terwijl je viel enzovoort). Dan kan het helpen nog eens rustig met haar te kunnen praten. Zij kan misschien de leemte helpen invullen.
Sterkte gewenst!
Carl
Mijn geheugen werken nog prima, geen vergeetachtigheid en zo. Ben momenteel bezig om een 17e eeuws zeeschip (75 cm lang) in elkaar te zetten en molens op internet bewerken. Ik ben fotomoderator van alle Nederlandse molens op internet. Ik hoor geen muziek en geluiden, omdat mijn gehoortoestel al twee weken kapot is en een nieuwe is in bestelling. Op 27 oktober gaan m'n vrouw en ik naar Zweden (via veerboot Kiel-Göteborg) en kijken of wij wel kunnen gaan. Reeds nieuwe winterbanden onder onze auto laten zetten. Wij hebben daar een tweede huis.Wimmert schreef:Martin,
Je bent klassiek gemist op de seh.
Waarschijnlijk komen de duizelingen door http://www.mtchuizen.com/bppv.php
Even opletten als je het verplaatsen van as met met je hoofd duizelig wordt.
Als de duizeligheid na een 30 seconden weg is kan dat het zijn.
Als het langer dan 14 dagen duurt, laat je verwijzen naar een neuroloog.
Mocht je veel vage hoofdklachten hebben dan zou ik zeker een verwijzing vragen voor neuroloog.
Signalen waar je op moet leten: vreemde vermoeidheid, vergeetachtigheid, niet goed tegen muziek en tv kunnen en lastig focussen op wat je moet doen.
Ik ben ook zo naar huis gestuurd nadat ik met 50 op mijnhoofd geland was.
Nu later op de mri bleek toch het 1 en ander stuk te zijn.
