AB schreef:
zoiets als staal vloeit, aluminium scheurt en carbon knapt.
Probleem met carbon is dat je een scheur niet aan ziet komen en de zaak meteen uiteenspat in geval van een ongeluk of een te lange hoge belasting.
De soep wordt niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend hoor. Ik ken genoeg mensen die met carbon frames in de weer zijn, ze zelf bouwen of verbouwen of repareren, en het is echt niet zo dat de vezels je om de oren spatten als ze een keer wat lomp over een verkeersdrempel rijden.
Het is waar dat carbon kan knappen, maar meestal gebeurt dat bij een impact. (je frame bestuderen helpt niet bij het voorkomen van impacts
) Maar heel vaak zie je een scheur wel aankomen, of dat een matje begint te delamineren. Ik heb dat zelf wel gehad bij de stroomlijnpunt en trapbuis van een ligfiets.
Natuurlijk wil je voor een vakantiefiets niet dat het carbon met een heel kleine veiligheidsmarge wordt geconstrueerd. Maar dat wil je ook niet van stalen of aluminium frames, die kunnen dan net zo goed onverwacht bezwijken.
AB schreef:
Staal wordt vaak aangeprezen als framemateriaal vanwege de lange houdbaarheid en de vrijheid om het te lassen, te repareren en te bewerken.
Gelukkig staat de techniek niet stil. 20 jaar geleden was aluminium lassen erg moeilijk, nu zijn er talloze bedrijven die het kunnen. Carbon en glasvezel kunnen door de meeste surfboeren prima provisorisch gerepareerd worden. En hoogwaardig staal of aluminium vindt het ook niet leuk om gelast te worden.
AB schreef:
Aluminium schijnt na veroudering beginnen te scheuren toch en in theorie iets minder duurzaam dan staal? Zijn er uberhaupt al aluminium frames die de 20 jaar zijn gepasseerd?
Het klopt dat staal een soort ondergrens heeft voor vermoeiing: als de belasting laag genoeg is dan zal nooit vermoeiing optreden. Aluminium heeft dat niet: het zal altijd vermoeien, hoe licht je het ook belast.
Ik kan me nog goed mijn teleurstelling herinneren toen ik op de MTS hier eens aan ging rekenen. Het probleem is namelijk dat die ondergrens voor staal zo laag is, dat je er eigenlijk niks aan hebt. Je kan minder dan een tiende van de sterkte van het staal benutten. Een fietsframe zit dus ook gewoon boven die grens. Het verhaal dat een aluminium frame hierdoor veroudert en een stalen niet, klopt gewoon niet.
Wel is het zo dat de techniek van het bouwen in aluminium een enorme vlucht heeft genomen. Een aluminium frame van twintig jaar oud kan dus onmogelijk zo goed zijn als een modern alu frame.
En bovendien: staal roest toch? En kan dat heel gemeen van binnenuit doen? Daar hoor je de meneer van Rivendell niet over (goed, zijn klantenkring zal niet zo vaak over gepekelde wegen rijden als wij hier in Nederland, maartoch).
AB schreef:En met lekker oversized buizen een stuk strakker dan staal. Staal dempt de boel wat meer, wat sommige als comfortabel beschouwen, maar geef mij maar een superstrak dik stijf alu frame en een paar superstijve wielen om het comfort vervolgens met de banden te regelen.
Helemaal mee eens. Elk jouletje kan maar één keer uit je benen komen.
Grtjs, Waltertje
. 
). 
