Hoe Egoistisch is de Eenzame Fietser?

[Peteragain]

Hallo allemaal,

Ik mag graag hier even rondkijken op dit forum, veel interessante tips en zo. Echter waar ik nieuwsgierig naar ben, is hoe fietsers opgaan met de houding van familie, vrienden enz. als er een langere reis gepland wordt.

Als je een partner hebt met de zelfde passie, gefeliciteerd. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen in de familie en kennissenkring het lange afstand fietsen maar een egoistische bezigheid vinden. En denk dat er veel lange afstandfietsers redelijk af en toe in de verdediging 'moeten'.
Kan me zelfs voorstellen dat er verhoudingen aan ten onder gaan, als de fietsende reiziger niet in staat blijkt zijn of haar droom op te geven.
Wie herkent iets van deze situatie?

[VoorheenRJ]

Als ik een lange (≥ 3 maanden) reis plan, weeg ik mogelijke gebeurtenissen en de kans erop, af met de emotionele noodzaak en financiële- en vervoersmogelijkheden om wel of niet snel terug in het land te zijn. En daarbij kunnen sommige mogelijke situaties egoïstisch over komen, m.n. sterfgevallen in de familie. Vorig jaar was dat een wat actuelere situatie voor mij.
Iets anders is de gevoelens voor anderen. Vanwege een bepaald persoon kon ik niet lang weg blijven vorig jaar (bleek na 2 weken...). Ik zou nu ook niet vertrekken zolang ik een bepaalde band heb met die persoon. Dat heb ik stukken minder met mijn directe familie, omdat ik wéét dat zonder ongelukken zij goed voor zichzelf kunnen zorgen. Hoe vervelend het ook zou zijn voor hen, toch zou ik gewoon gaan en hun dan onderweg op de hoogte houden indien mogelijk.

[Gee]

Zeer herkenbaar!
Ik maak al 25 jaar fietstochten, vrijwel altijd alleen. Als je elkaar de ruimte geeft om dergelijke activiteiten te ondernemen, maakt dat de relatie alleen maar sterker. Vrijheid in gebondenheid, en accepteren dat je nu eenmaal niet altijd dezelfde interesses hebt (zou ook wel weer erg saai worden:-))

Gee