Cold turkey

[M.]

Hallo allemaal! Ik ben net terug van mijn eerste "grotere" reis, 6 weken fietsen door Noorwegen. Het was .... geweldig. Ik vond die verhalen over het "fietsvirus" en de "verslaving" meestal wat overdreven, maar nu niet meer. Sterker nog, ik zit met een behoorlijke "cold turkey" weer op kantoor. Het heeft wel iets weg van heimwee, maar dan de andere kant op als het ware.

Hoe ervaren jullie de eerste weken na thuiskomst?
Wat doen jullie aan dit gevoel?

Groetjes en indien nodig, sterkte

Maarten

[Wit]

Tja ik ken het. Zit nu ook in zo'n fase na bijna vijf weken Cuba.
Plots zit je weer op kantoor. Werken vind ik niet erg. Wat erg is, is dat je weer de hele dag binnen moet zitten. Meestal kijk ik tussen de werkzaamheden door op de site van de WF voor een minibreak en om mee te kunnen geniet van de verhalen van de reizen van anderen. Van het weekend ga ik aan de slag met mijn film en deel die dan weer met anderen via Youtube http://nl.youtube.com/user/BlancheFietst.
Zo verleng ik het nagenieten nog meer. En de laatste tijd (vrij decadent) heb ik mijn volgende reis al gepland (en ticket gekocht) voordat ik vertrek naar mijn eerste bestemming. Mijn tickets voor een reis naar marokko december zijn al binnen . En daarnaast zijn er dan nog de weekendjes met vrienden en/ of andere WF-ers. Zoals het najaarsweekend eind september en wellicht een tochtje in de herfst. Volgende week ga ik ook weer fietsend naar mijn werk (als de keelonsteking over is).

Sterkte!
I know the feeling

Blanche

[Leon]

Fernweh (D) en Bore Out gaan vaak samen

[Chris]

Je volgende reis voorbereiden helpt.
Al heb ik dan weer last dat ik nu reeds wil vertrekken terwijl ik nog moet wachten tot juli 2009

Het virus heeft mij sinds 1996 in zijn macht, ik was toen nog in Kopenhagen (moest nog terug fietsen ook) en was reeds plannen aan het maken voor het jaar erna naar zuid Frankrijk te gaan fietsen.

[M.]

Inderdaad, ik ben ook alweer aan het plannen. Het helpt wel een beetje. Het wordt Australië/Tasmanië en het zal pas herfst/winter 2009 worden tot die tijd moet ik het maar doen met kleine tochtjes van een dag of 4.

Ik heb mezelf ook beloofd dat ik nog voor m'n 40e op een echte wereldfietsreis ga (ben nu 30), met als voorwaarde dat ik dan wel mijn deeltijdopleiding af heb (nog 4,5 jaar). Op zich voelde ik me na die belofte ook al een stuk beter

[Chris]

Ik had me voorgenomen voor mijn 40é terug naar IJsland te gaan, volgend jaar is het zover. Mooi op tijd, ben dan 36, en wie weet zeg ik na afloop gewoon weer "voor mijn 40é wil ik een 3é keer naar IJsland"

[Haike]

Hoe ervaren jullie de eerste weken na thuiskomst?
Wat doen jullie aan dit gevoel?

Groetjes en indien nodig, sterkte

Maarten

Ik heb grotere en kleinere reizen gemaakt binnen Europa, was altijd leuk, totdat ik naar Santiago ging. Daarvan terug zijn gekeerd ben ik voor het eerst in m'n leven maar dan ook heel behoorlijk depressief geworden, dat heeft wel een poos geduurd. Tijdens dat proces kwam ik erachter dat er aan de Universiteit van Leuven, een vrouwelijke professor rond loopt die gespecialiseerd is in dit fenomeen; Santiago gangers per fiets of lopend, die daarna depressief worden..

Ergens in Mei had ook de Trouw er een artikel over, terwijl ik toen onder het fietsen dat artikel tegen kwam... grappig....

Maar daarna heb ik wel weer gefietst tot grote tevredenheid, als ik afstap heb ik soms wel een wat weemoedig gevoel, maar ik denk niet dat ik er nog een keer zo heftig aan onderuit zal gaan. Het breekt nu eerder mijn Geest open, ook al fiets ik maar 4 of 5 dagen...

[M.]

Tijdens dat proces kwam ik erachter dat er aan de Universiteit van Leuven, een vrouwelijke professor rond loopt die gespecialiseerd is in dit fenomeen; Santiago gangers per fiets of lopend, die daarna depressief worden..

Ergens in Mei had ook de Trouw er een artikel over, terwijl ik toen onder het fietsen dat artikel tegen kwam... grappig....

Hey dat is apart, heb je dat artikel misschien digitaal? Of kan je er iets meer over vertellen?
Ligt het vooral aan de tocht naar Santiago, gebeurt het bij pelgrims(?)tochten in het algemeen of bij alle reizen?

Interessant!

[Haike]

Nee ik kan je niet aan het artikel helpen, ik weet ook niet zeker of het de Trouw was, maar ik meen van wel.

Ik ging destijds niet als fietser maar als pelgrim, en dat is toch een andere instelling denk ik. Natuurlijk ben je ook fietser, daar niet van.

Ik denk zonder dat ik dat kan bewijzen of zo, dat er een relatie is tussen die instelling en naar Santiago gaan, en al die milioenen mensen die je zijn voor gegaan in de loop der eeuwen. Die leggen daar iets neer wat je op kan pikken als je daar voor open staat.
Ik denk daarbij aan de zienswijze van een wetenschapper als Rupert Shelldrake en zijn kijk op morfogenetische velden, dat acht ik heel goed mogelijk.

[Spironski]

Ik heb na reizen meestal zoiets als: 4 weken lang opgeladen, in 1 week weer leeglopen, en ervaar de rest van het jaar bijna als geforceerd en in crisis.

Op reis weet ik weer hoe het leven eigenlijk bedoeld is....

Erg hè?

[fietsjunks]

Ik heb na reizen meestal zoiets als: 4 weken lang opgeladen, in 1 week weer leeglopen, en ervaar de rest van het jaar bijna als geforceerd en in crisis.

Op reis weet ik weer hoe het leven eigenlijk bedoeld is....

Erg hè?

Hahaha! Heeeeeel herkenbaar!

Plannen en wegdromen bij een volgende reis/vakantie helpt een beetje...

[Wit]

Hahaha! Heeeeeel herkenbaar! Plannen en wegdromen bij een volgende reis/vakantie helpt een beetje...

Of wegdromen bij de film van een reis van iemand anders. Zoals ik eergisteren deed bij de Film van Ellen en Elmar over fietsen in Alaska. Geniet ook mee! (bedankt voor het toevoegen op Youtube Ellen en Elmar!)


Klik op de afbeelding voor de films

[Rachel]

Het fenomeen 'afkicken' en gevoelens van heimwee naar een long lost avontuurlijk nomadenbestaan zijn imo niet beperkt tot de categorie 'vakantiefietsers'. Ook al lijkt het wel zo getuige het geweeklaag in dit draadje. Ook mijn collega's docenten hebben er last van. En die zijn beslist niet allemaal per fiets op pad geweest de laatste weken. Volgens mij kunnen (vakantie-)fietsers geen exclusief recht op deze gevoelens claimen.

Het hoort nmm gewoon bij de terugkeer in de ratrace die het moderne bestaan toch eigenlijk is. Het losgeraakt zijn van wat 'natuur' heet, de vervreemding..

'Ach,' zei mijn buurman grijnzend over het bovenstaande, 'dan zet je toch je tentje op in je achtertuin...'

[Spironski]

Ja Rachel, daarin heb je helemaal gelijk. Ik heb het in mijn antwoord dan ook over "reizen" en niet "fietsvakantie".

Maar het fietsen verhoogt bij mij die notie wel. Het is toch een stuk avontuurlijker en nomadischer dan in een auto zitten en vanachter de ruitjes kijken naar het landschap dat aan je oog voorbij trekt.
Al je zintuigen doen mee en je voelt fysiek het landschap dat je "veroverd" hebt. Het landschap vooruit is werkelijk tintelend fris, nieuw en onbekend (daarom is het ook zo erg als je terug moet fietsen omdat je bijvoorbeeld je mobieltje ergens hebt laten liggen ).

Op de fiets reizen is wellicht primitiever ==>meer puur ==>intenser dan een heleboel andere manieren van vakantie vieren.

[Rachel]

...vooruit is werkelijk tintelend fris, nieuw en onbekend (daarom is het ook zo erg als je terug moet fietsen omdat je bijvoorbeeld je mobieltje ergens hebt laten liggen ).

Dit is heel gemeen van je. 'Au' en boehoe', jammerdejammerde zij.

Voor de rest heb je helemaal gelijk. Wanneer het je in de tijd dat je niet behoeft mee te doen aan het moderne bestaan(=ratrace) lukt, dicht bij een 'oorspronkelijke' manier van leven te komen, het veeheel pijn doet dat weer los te moeten laten!

Hoeist in Doorzonstad?

[Spironski]

Dit is heel gemeen van je. 'Au' en boehoe', jammerdejammerde zij.

Maar,...maar.... maar ik zei toch ook dat het "heel erg" was als je zoiets moest doen (of dacht te moeten)??

[Wit]

Het fenomeen 'afkicken' en gevoelens van heimwee naar een long lost avontuurlijk nomadenbestaan zijn imo niet beperkt tot de categorie 'vakantiefietsers'. Ook al lijkt het wel zo getuige het geweeklaag in dit draadje. Ook mijn collega's docenten hebben er last van. En die zijn beslist niet allemaal per fiets op pad geweest de laatste weken. Volgens mij kunnen (vakantie-)fietsers geen exclusief recht op deze gevoelens claimen.

Volgens mij beweert niemand in dit draadje dat dat wij als (vakantie/wereld)fietsers hier alleenrecht op hebben, toch?

[Rachel]

Maar,...maar.... maar ik zei toch ook dat het "heel erg" was als je zoiets moest doen (of dacht te moeten)??

OK, als je dat 'heel' in "heel erg" ook maar heel lang rekt en aanhoudt.


...want het is allemaal nog erger als dat mobieltje gewoon in het zakje op je rug blijkt te zitten, snik!

[Rachel]

Volgens mij beweert niemand in dit draadje dat dat wij als (vakantie/wereld)fietsers hier alleenrecht op hebben, toch?

Hmz, misschien niet met zoveel woorden maar wanneer er begrippen als 'fietsvirus' en dito '-verslaving' op tafel komen, ben ik op mijn hoede.

Exclusiviteit en uitverkoren zijn heb ik uit mijn woordenboekje geschrapt.

[Haike]

Daar heeft het ook niks mee te maken