door
Wim » vr 15 aug, 2008 08:35
Ik ben geen natuurkundige, maar het argument van energieverlies zit volgens mij als volgt in elkaar. De energie input is die van de vertikale beweging van de voeten (zuigers) die op de pedalen (krukas) omgezet moet worden in een ronddraaiende van de trapas/crank. Daarbij moet de neerwaartse kracht worden tegengehouden doordat de fiets strak op de grond staat. Een vertikale beweegbaarheid van de vering zorgt ervoor dat een deel van de vertikale energie niet wordt omgezet in de ronddraaiende beweging maar in veerbeweging. Dat pompen is energie die verloren is voor de aandrijving. Het zelfde speelt overigens ook bij dikke zachte banden, al is dat bij iets andere frequenties.
Maar er is ook winst. Op slecht oppervlak rolt een verende fiets beter over de grond, omdat het wiel minder weerstand ontmoet. Hoe dat per saldo uitpakt valt niet a priori te voorspellen, maar op gladder oppervlak zal een ongeveerde fiets in het voordeel zijn, en op keien een geveerde.
Daarnaast speelt natuurlijk een rol dat een fietser die niet heen en weer gerammeld wordt een stuk fitter blijft.
Ik heb de afgelopen zomer in Frankrijk een aantal malen op de geveerde mtb van mijn dochter gereden (met lockout, dus ik kon wat experimenteren). Haar en mijn conclusie was dat de vering een groot deel van de tijd het beste uit kon (ze heeft ook 60 mm Big Apples) maar op slecht wegdek en zeker op onverharde paden duidelijk voordelen heeft. Wat me wel opviel is dat als je op onverharde paden met verende vork rijdt, je al snel de behoefte aan een goede verende zadelpen gaat voelen (maar mijn dochter heeft ook geen geveerd zadel - Brooks is niet cool genoeg). Voor is het ineens rustig, maar achter voel je des te meer. Op beter wegdek vind ik overigens ook een geblokkeerde verende vork niet in de buurt komen van de souplesse en precisie van een klassieke Reynolds 531 vork.
Kortom, horses for courses.
Wim