di 17 jul, 2007 18:29
Ciao,
Ik zit weer eens op de fiets in het buitenland, nu ben ik in Italie aangeland, na te zijn gestart in Zwitserland.
Alles gaat goed, gezondheid prima, materiaal goed, weer uitstekend, wat wil je nog meer.
Ik ben een aantal dagen terug met de CityNightLine (trein Amsterdam-Zurich) naar Zwitserland gegaan en ben gestart met fietsen vanuit het plaatsje Landquart.
Het ging aanvankelijk erg moeizaam, de nacht in de trein was niet echt optimaal, en dan meteen een lange, weliswaar niet steile klim naar de Wolfgangpas op 1633m, net voor Davos. Het was best zwaar en het is een drukke weg, er zijn hier geen alternatieven voor fietsers.
Gelukkig was de afdaling vanuit Davos een stuk prettiger, en na weer een klim, nu een heel pittige, kom ik aan in Bergun, net voor de Albulapas. Dag 1 dus meteen 1600m klimmen. Heel mooie kleine camping daar met superligging, geweldig.
De volgende dag de klim naar de Albulapas (2312m), erg druk hier met motorfietsen vooral, maar het fietsen ging al wat beter. Na de afdaling kom je in een waanzinnig mooi dal, heel breed en weids. Wie wil weten hoe de Canadese Rockies eruit zien: je hoeft niet ver te gaan want hier is het zo mogelijk nog imposanter. Gelukkig is hier een fietsroute, vanaf het plaatsje S-Chanf wel onverhard, maar lekker rustig fietsen tot Zernez.
Daar installeer ik me op de plaatselijke camping en eet lekker comfortabel in een restaurantje in het dorp, vandaag slechts 1200m geklommen.
De dagen hier zijn erg pittig, meteen in de ochtend al de klim van de pas van die dag voor de kiezen, geen mogelijkheid om op te warmen. Je moet wel een goede conditie hebben dus.
Ook vanuit Zernez is het gelijk omhoog naar de Ofenpas, een niet zo heel zware of bijzondere pas, en snel bereik je de top vanwaar een schitterend dal zich voor je uitstrekt richting Santa Maria in Mustairs. Daar is weer een fraai gelegen camping, maar ik zie dat er een goedkoop hotel hogerop is.
Dat komt beter uit, want ik wil morgen de Stelvio beklimmen van hieruit en dat is echt een enorme klim, dus als ik daar vandaag iets vanaf kan doen is dat wel zo handig. Dus klim ik vanuit Santa Maria nog 400m naar het Hotel Alpenrose, waar het zeer rustig is. Heerlijk om zelf dus volledig uit te rusten met lekker eten en een uitstekend ontbijtbuffet in de ochtend voordat ik naar de Stelvio ga. Al met al 1400m geklommen vandaag.
En nu zit ik in Santa Caterina, net boven Bormio. Ik heb er weer 1700 hoogtemeters opzitten.
Eerst geklommen naar de Stelvio, en die is, zonder overdrijving 1 van de mooiste beklimmingen die ik ooit heb gedaan. Mijn conditie wordt steeds beter en de klim ging super. Wel steil, constant 9%, maar o zo gelijkmatig, dat maakt het klimmen zo fijn, dan kan je volledig in cadans komen met je zelf.
De top ligt op 2757m en is 1 van de hoogste in de Alpen.
Zo mooi als de klim is zo lelijk is het op de top met betonnen hotels, souvenirwinkels, bratwurst etc. Druk, druk! Maar toch absoluut de moeite van de inspanning waard!
De afdaling naar Bormio is heel bijzonder, zelden heb ik zulke mooie haarspeldbochten gezien en dus is het genieten geblazen. In no-time bereik je het stadje en zit ik in Italie. Ik ben nog niet moe en ga alvast een stukje van de Gavia-pas doen, anders wordt dat morgen een hele lange klim aan 1 stuk in de ochtend. En zo ben ik nu aangeland in Santa Catarina (1736m).
Vandaag zit ik weer in een hotel, hier zijn minder campings, dus kan het niet anders. Maar wel een goeie deal gemaakt, halfpension voor 45 euro, dat is best goedkoop.
Nou, nog een weekje te gaan, misschien kom ik nog een keer bij een internet-aansluiting, dan hoort u meer van mij.
ciao,
jim
Ik zit weer eens op de fiets in het buitenland, nu ben ik in Italie aangeland, na te zijn gestart in Zwitserland.
Alles gaat goed, gezondheid prima, materiaal goed, weer uitstekend, wat wil je nog meer.
Ik ben een aantal dagen terug met de CityNightLine (trein Amsterdam-Zurich) naar Zwitserland gegaan en ben gestart met fietsen vanuit het plaatsje Landquart.
Het ging aanvankelijk erg moeizaam, de nacht in de trein was niet echt optimaal, en dan meteen een lange, weliswaar niet steile klim naar de Wolfgangpas op 1633m, net voor Davos. Het was best zwaar en het is een drukke weg, er zijn hier geen alternatieven voor fietsers.
Gelukkig was de afdaling vanuit Davos een stuk prettiger, en na weer een klim, nu een heel pittige, kom ik aan in Bergun, net voor de Albulapas. Dag 1 dus meteen 1600m klimmen. Heel mooie kleine camping daar met superligging, geweldig.
De volgende dag de klim naar de Albulapas (2312m), erg druk hier met motorfietsen vooral, maar het fietsen ging al wat beter. Na de afdaling kom je in een waanzinnig mooi dal, heel breed en weids. Wie wil weten hoe de Canadese Rockies eruit zien: je hoeft niet ver te gaan want hier is het zo mogelijk nog imposanter. Gelukkig is hier een fietsroute, vanaf het plaatsje S-Chanf wel onverhard, maar lekker rustig fietsen tot Zernez.
Daar installeer ik me op de plaatselijke camping en eet lekker comfortabel in een restaurantje in het dorp, vandaag slechts 1200m geklommen.
De dagen hier zijn erg pittig, meteen in de ochtend al de klim van de pas van die dag voor de kiezen, geen mogelijkheid om op te warmen. Je moet wel een goede conditie hebben dus.
Ook vanuit Zernez is het gelijk omhoog naar de Ofenpas, een niet zo heel zware of bijzondere pas, en snel bereik je de top vanwaar een schitterend dal zich voor je uitstrekt richting Santa Maria in Mustairs. Daar is weer een fraai gelegen camping, maar ik zie dat er een goedkoop hotel hogerop is.
Dat komt beter uit, want ik wil morgen de Stelvio beklimmen van hieruit en dat is echt een enorme klim, dus als ik daar vandaag iets vanaf kan doen is dat wel zo handig. Dus klim ik vanuit Santa Maria nog 400m naar het Hotel Alpenrose, waar het zeer rustig is. Heerlijk om zelf dus volledig uit te rusten met lekker eten en een uitstekend ontbijtbuffet in de ochtend voordat ik naar de Stelvio ga. Al met al 1400m geklommen vandaag.
En nu zit ik in Santa Caterina, net boven Bormio. Ik heb er weer 1700 hoogtemeters opzitten.
Eerst geklommen naar de Stelvio, en die is, zonder overdrijving 1 van de mooiste beklimmingen die ik ooit heb gedaan. Mijn conditie wordt steeds beter en de klim ging super. Wel steil, constant 9%, maar o zo gelijkmatig, dat maakt het klimmen zo fijn, dan kan je volledig in cadans komen met je zelf.
De top ligt op 2757m en is 1 van de hoogste in de Alpen.
Zo mooi als de klim is zo lelijk is het op de top met betonnen hotels, souvenirwinkels, bratwurst etc. Druk, druk! Maar toch absoluut de moeite van de inspanning waard!
De afdaling naar Bormio is heel bijzonder, zelden heb ik zulke mooie haarspeldbochten gezien en dus is het genieten geblazen. In no-time bereik je het stadje en zit ik in Italie. Ik ben nog niet moe en ga alvast een stukje van de Gavia-pas doen, anders wordt dat morgen een hele lange klim aan 1 stuk in de ochtend. En zo ben ik nu aangeland in Santa Catarina (1736m).
Vandaag zit ik weer in een hotel, hier zijn minder campings, dus kan het niet anders. Maar wel een goeie deal gemaakt, halfpension voor 45 euro, dat is best goedkoop.
Nou, nog een weekje te gaan, misschien kom ik nog een keer bij een internet-aansluiting, dan hoort u meer van mij.
ciao,
jim
