Vanmiddag heb ik dit teruggekeken. En vlak daarna nog een keer. Heel herkenbaar uit m'n jeugdjaren. De glazenwasser met z'n bakfiets met daarbovenop de ladder. De bakker met de grote voormand, de visboer, enzovoorts. Een leuk meisje dat ik in een discotheek had ontmoet, achterop mijn fiets naar haar huis gebracht. En zo meer. Die politieagent met het opklapbare STOP-bord op een Amsterdams kruispunt. Toen was Nederland nog echt Nederland. Weemoed.
Ik schoot van m'n bank overeind bij het herkennen van de jeugdherberg van Blaricum, dat mooie grote huis met rieten dak. Binnen werd er aan corvee gedaan tussen de stapelbedden.
M'n ouders waren in die tijd goed bevriend met de beheerders Richter van deze JH. Ik ging soms met m'n vader mee daarheen als er iets leuks op het programma stond zoals volksdansen. Vader kon goed pianospelen. Ik was 4 of 5 jaar oud. De "jeugdherberg" werd mij werkelijk met de paplepel ingegoten. Ook tijdens de schoolreizen. Zoals in Middelburg en Terschelling.
Helaas is de JH. van Blaricum op 30 maart 1971 afgebrand, doodzonde. Ik ging de volgende dag foto's maken en na het ontwikkelen daarvan ging ik dit onaangename nieuws aan m'n moeder vertellen, die terminaal ziek in het Amsterdamse VU-ziekenhuis lag. Enige weken later is zij overleden. Zij had nog in 1968 aangedrongen om lid van de NJHC te worden. Tot vandaag de dag nog en daar ben ik trots op.