Bergrit met eBike

[CapoJan]

Zodra de druk op het achterwiel zo laag wordt dat het wiel stil komt te staan raak je in een slip en de fiets gaat onbestuurbaar worden.

Het zal wel aan mij liggen, maar ik heb hier toch andere ervaringen mee. Als je achterwiel gaat slippen, kan je dat toch perfect controleren? Met je lichaamsgewicht en het zadel of frame tussen je benen geklemd, stuur je de fiets waar je wil. Dat je achterband zoiets niet leuk vindt, is een ander gegeven.
Het belangrijkste is en blijft dat je ervaring moet opdoen: remtechniek beheersen zodat je niet in paniek alles dichttrekt, je fiets leren kennen, zodat je weet hoe die reageert onder dergelijke redelijk extreme omstandigheden. Dat doe je niet door zonder oefenen een kilometerslange helling af te rijden. Maar dat weet de TS ook wel, dat is duidelijk.

[Grandonneur]

Zodra de druk op het achterwiel zo laag wordt dat het wiel stil komt te staan raak je in een slip en de fiets gaat onbestuurbaar worden.

Het zal wel aan mij liggen, maar ik heb hier toch andere ervaringen mee. Als je achterwiel gaat slippen, kan je dat toch perfect controleren? Met je lichaamsgewicht en het zadel of frame tussen je benen geklemd, stuur je de fiets waar je wil. Dat je achterband zoiets niet leuk vindt, is een ander gegeven.

Het klopt eigenlijk allebei wel. Op het moment dat je achterwiel slipt (zijwaarts wegschuift) is het eigenlijk al bezig om je voorwiel in te halen. Is niet een punt waar je aan wilt komen. Met de nodige ervaring kun je een fiets wel laten slippen, daarmee je fiets richting geven, de slip corrigeren en zo bijvoorbeeld scherper een bocht insturen (mountainbikers maken daar wel gebruik van).

Maar als je die ervaring niet hebt, of met andere woorden de slip is te heftig om te kunnen controleren, heb je in principe een behoorlijk onbestuurbare fiets.

Onverhard heb ik wel lol met een achterwielslip. Op asfalt niet.

[Blackbelt]

Zodra de druk op het achterwiel zo laag wordt dat het wiel stil komt te staan raak je in een slip en de fiets gaat onbestuurbaar worden.

Het zal wel aan mij liggen, maar ik heb hier toch andere ervaringen mee. Als je achterwiel gaat slippen, kan je dat toch perfect controleren? Met je lichaamsgewicht en het zadel of frame tussen je benen geklemd, stuur je de fiets waar je wil. Dat je achterband zoiets niet leuk vindt, is een ander gegeven.
Het belangrijkste is en blijft dat je ervaring moet opdoen: remtechniek beheersen zodat je niet in paniek alles dichttrekt, je fiets leren kennen, zodat je weet hoe die reageert onder dergelijke redelijk extreme omstandigheden. Dat doe je niet door zonder oefenen een kilometerslange helling af te rijden. Maar dat weet de TS ook wel, dat is duidelijk.

Slippen in grind of op een natte weg bij lage snelheid vond ik vroeger ook leuk.
Maar je wil het niet aan 50km/h in een afdaling, en al zeker niet in een bocht.
Trouwens, als die slip onverwacht komt in een bocht, dan lig je toch op de grond...

[Leon]

Dat onverwachte is inderdaad altijd de killer.
Wat ook leuk is, is in een gravelafdaling remmen om te stoppen en met twee wielen tegelijk manueel-abs-en. Erg goed voor een fiets die daar niet voor bedoeld is is dat niet, vooral als er stukjes in die gravelweg zitten die harder zijn dan andere. Als je goed kijkt zie je dat je fiets tijdens een noodstop centimers korter kan worden. Als je het te erg doet is dat niet meer tijdelijk.

[CapoJan]

Dat element 'onverwacht' is inderdaad een belangrijke nuance. In WimB zijn bericht leek het alsof een blokkerend achterwiel onvermijdelijk tot een ramp zou leiden. En dat is niet mijn ervaring.
Enfin, het is duidelijk niet de bedoeling om op een recordtijd beneden te raken, dus is dit een terzijde.

[derdekeer]

Dat doe je niet door zonder oefenen een kilometerslange helling af te rijden.

Ik begin me stilaan af te vragen hoe het mogelijk is dat ik nog leef.
Ver genoeg voor de bocht beginnen te remmen, oppassen voor gravel aan de binnenkant van een bocht, niet alles snoeihard dichtgooien, onder de 50 km/u of zo blijven (zelfs op lange rechte stukken!), oppassen voor paarden, schapen, koeien en andere weggebruikers, stoppen wanneer de remkracht afneemt, desnoods te voet naar beneden gaan ...

Dat is toch allemaal gezond verstand? Iemand aan wie je zulke dingen moet uitleggen, die blijft beter weg uit de bergen en de heuvels.

Of is het iets van schijfremmen? Moet je daarmee extra voorzichtig zijn? Ik ben al in de bergen geweest met cantilever en V-brakes (met en zonder bepakking) en gewone klauwremmen (zonder bepakking). Wanneer ze goed afgesteld zijn en de remblokjes in goede staat zijn, doen die dingen gewoon hun werk.

[loknor]

Dat doe je niet door zonder oefenen een kilometerslange helling af te rijden.

Ik begin me stilaan af te vragen hoe het mogelijk is dat ik nog leef.
Ver genoeg voor de bocht beginnen te remmen, oppassen voor gravel aan de binnenkant van een bocht, niet alles snoeihard dichtgooien, onder de 50 km/u of zo blijven (zelfs op lange rechte stukken!), oppassen voor paarden, schapen, koeien en andere weggebruikers, stoppen wanneer de remkracht afneemt, desnoods te voet naar beneden gaan ...

Dat is toch allemaal gezond verstand? Iemand aan wie je zulke dingen moet uitleggen, die blijft beter weg uit de bergen en de heuvels.

Tsja kennis van me met een paar 100.000km onder de wielen en netjes weggedrag is een paar jaar in een blinde bocht door een auto gegrepen en is nu niet meer onder ons (niet de eerste en ongetwijfeld niet de laatste van onze club). Een andere kennis had een wegglijdend voorwiel (hij snapt nog steeds niet waarom, wegdek goed, geen regen) en kon netjes vervoerd op een plankje naar het ziekenhuis.

Of een andere, ik zat laatst op een rechte weg te pitten en kwam met mijn wielen in de berm. Is me denk ik al twee keer gebeurd in 25 jaar, gelukkig nooit erg. Nou zal je dat in een afdaling minder snel gebeuren, maar we zijn en blijven mensen (en onze medeweggebruikers idem ditto).

Het is allemaal geen reden om niet meer op de fiets te stappen, maar het is best goed om dit eens te duiden, zeker omdat de Topic starter geen ervaring heeft in de bergen.

Of is het iets van schijfremmen? Moet je daarmee extra voorzichtig zijn? Ik ben al in de bergen geweest met cantilever en V-brakes (met en zonder bepakking) en gewone klauwremmen (zonder bepakking). Wanneer ze goed afgesteld zijn en de remblokjes in goede staat zijn, doen die dingen gewoon hun werk.

Schijfremmen zijn beter dan waar we 20 jaar geleden mee naar beneden gingen, laat staan de sidepulls met te grote hevels die ik in 82 gebruikte om de Turbie vanaf te zeilen. Maar elk systeem heeft zijn vervelende eigenschappen, zo weet ik nog van de jaren 80 dat (mede door te ruime hieldraden, Franse onderdelen waren niet zo geweldig met kwaliteitscontrole) dat een klapband in de bergen niet ongewoon was. En zo heb ik een keer tijdens LBL een setje verse remblokken opgegeten (veel regen en slijk, grote groepen).

En ik ben ook nog wel een keer van Nufenen gedaald met een perfect racefietsje met heerlijke remmetjes. Ik had alleen ff niet gedacht aan handschoenen dus toen die donderbui over me los ging kwam ik met kramp in de verkleumde handjes beneden... Shit happens en afdalen is niet zonder risico, zelfs met een verse HS33 op een keistijve vakantiefiets met ideaal verdeelde bagage is het niet altijd even leuk. En dan ben ik geen extreme bangerik qua dalen en heb ik een bovengemiddelde techniek.

Materiaal heeft gewoon zijn grenzen en als je die nog niet zo goed kent is het wel goed als dit je van tevoren verteld wordt.

[Blackbelt]

Bedankt voor de inzichten.

Zelf ben ik meer van rustig proberen, en stap voor stap de grenzen verleggen, en niet er maar even in vliegen.

[Fedor]

Ik begin me stilaan af te vragen hoe het mogelijk is dat ik nog leef.
Ver genoeg voor de bocht beginnen te remmen, oppassen voor gravel aan de binnenkant van een bocht, niet alles snoeihard dichtgooien, onder de 50 km/u of zo blijven (zelfs op lange rechte stukken!), oppassen voor paarden, schapen, koeien en andere weggebruikers, stoppen wanneer de remkracht afneemt, desnoods te voet naar beneden gaan ...

En oppassen voor blinde bochten. Remmen als je niet kan zien wat er achter een bocht zit (dus tot een snelheid waarmee je op tijd kan stoppen als de bocht "rot" is) en er daarbij op rekenen dat je remweg langer is dan op vlak terrein.

Verder kan je op een trekkingbike imho (veilig) harder naar beneden dan de meeste racefietsrijders (ik haal er iig genoeg in). Sterker frame, langere wielbasis dus stabieler en meer rubber op de weg (wel voldoende bandenspanning hebben dan). En meer gewicht dus je gaat sowieso harder

[Blackbelt]

Vandaag de Kemmelberg gedaan.
Pas op het steilste punt merkte ik dat ik (samen met de motor) de trappers te traag rond kreeg. Maar volgens Komoot is dat stuk dus 21% steil….
Ja, het gebrek aan de kleinste versnelling liet zich voelen, maar ik ben boven geraakt!

(Ik schreef het alin mijn ander topic) Bij het bergaf rijden moest ik van 50 km/h naar stop gaan op een plaats waar de helling nog altijd 10%+ was. Rokende remmen was het resultaat…. Schijven zijn blauw nu.
Maar de remmen werken wel nog prima.
Ik merk ook dat 10% hellingen naar boven vrij goed gaan, rustig in tourmodus aan 13 km/h loopt goed. Zo lang ik boven de 13 km/h blijf voel ik dat ik het mooi rond kan draaien.

Overigens is fietsen in deze streek echt wel wat interessanter dan in de buurt waar ik woon. Daar is alles plat, en als je doorduwt is het duurtraining. Hier is het intervaltraining. Continu stijgen en dalen.

[J de Groote]

Gemiddeld 13 km/u op hellingen van 10% met een zwaar beladen vakantiefiets haal ik niet meer en haalde ik hooguit voor een kwartiertje;-) 't Gaat ook nog een stuk over kasseien?

[Blackbelt]

Gemiddeld 13 km/u op hellingen van 10% met een zwaar beladen vakantiefiets haal ik niet meer en haalde ik hooguit voor een kwartiertje;-) 't Gaat ook nog een stuk over kasseien?

Met de hulp van Robert Bosch lukt je dat ook.

[derdekeer]

Gemiddeld 13 km/u op hellingen van 10% met een zwaar beladen vakantiefiets haal ik niet meer en haalde ik hooguit voor een kwartiertje;-)

Als ik Blackbelt goed begrijp gaat het over hellingen in de Vlaamse Ardennen. Dat zijn niet echt "bergritten". Een kwartier à 10 km/u en 10 % zou een hoogteverschil van 250 meter zijn en dat vind je daar niet, 100 meter hoogteverschil nog wel: Oude Kwaremont, Kemmelberg. Maar ook op die laatste is het steile stuk (10 % of meer) slechts 500 meter lang. Het blijft een respectabele klim, maar ik zou uit ervaringen in de Vlaamse Ardennen niet te snel conclusies trekken over gemiddelden in de Ardennen of de Alpen, ook niet als het gaat om e-bikes. 1600 meter hoogteverschil (Ventoux) is nog iets anders dan 100 meter.

[loknor]

Onderwerp: Bergrit met eBike

Het blijft een respectabele klim, maar ik zou uit ervaringen in de Vlaamse Ardennen niet te snel conclusies trekken over gemiddelden in de Ardennen of de Alpen, ook niet als het gaat om e-bikes.

Ik ben het met je eens dat het niet alles zegt, maar in zekere zin is het wel een goede worst-kaas, want als de motor 100 meter met 20% zonder problemen overleefd zal je op een minder steile klim ook niet zo snel in (warmte) problemen lopen.

In mijn ervaring is steil omhoog het deel waar een ebike motor echt een optater krijgt.. veel belasting, weinig toeren is niet goed. Daarom kreeg de consumentenbond alle naafmotoren over de zeik in de Ardennen terwijl de ervaringen in de Alpen wel iets beter zijn.