door
Wim » za 14 apr, 2007 17:10
Natuurlijk is er de afgelopen decenia een grote vooruitgang geweest (ik heb er thuis nog eentje staan van 30 jaar oud). De beangrijkste is vermoedelijk geweest de introductie van licht oversized buizensets. Daarmee kon je zonder veel gewichtstoename ineens een fiets bouwen die voldoende stijf was om er bagage op te vervoeren. De ontwikkeling van steeds betere staalssoorten heeft er vervolgens voor gezorgd dat die stijve frames ook weer wat lichter konden worden. De tweede belangrijke ontwikkeling voor vakantiefietsers was die van de ontwikkeling van sterke en stijve alu velgen met holle kamers. Je hebt geen idee meer van de matige kwaliteit van de velgen van vroeger. Hetzelfde geldt voor de kwaliteitsverbetering van de spaken. Spaken hoeven nu echt niet meer te breken. Bagagedragers zijn ook zo'n punt: dertig jaar geleden zwabberden die verschrikkelijk. Een echt fundamentele verbetering is ook die geweest van de banden. Moderne banden rollen veel lichter, gaan langer mee, en zijn veel minder vaak lek. En de maatvoering is veel meer gestandaardiseerd. Moderne remmen doen het bovendien veel beter. Tot slot hebben moderne derailleurs en atb onderdelen het schakelgemak onherkenbaar verhoogd en een veel groter bereik van overbrengingsverhoudingen gegeven. Kortom, er is veel winst geweest. Erg veel lichter zijn de vakantiefietsen er niet van geworden, maar wel veel betrouwbaarder.
Natuurlijk zijn er ook ontwikkelingen geweest die minder relevant waren voor vakantiefietsers, of zelfs nadelig. De traditionele racefiets was een fiets waar je nog redelijk dikke banden op kon zetten (vaak tot 35 mm), en waar je zonder problemen een dragertje op kon monteren. tegenwoordig zijn de echte racefietsen veel specifieker geworden, en verschillen ze meer van wat je voor een vakantie nodig hebt (zelfs als dat maar met erg weinig bagage is). Ze hebben exotische en kwetsbare materialen en constructies, en frames met zo weinig ruimte bij de vorken en remmen dat er slechts superdunne bandjes op passen.
Wat jij nodig hebt voor een snelle lichtgewicht tocht op asfalt is een soort fiets dat nog maar weining gebouwd wordt. Het zou een fiets moeten zijn met moderne onderdelen, maar zonder de onbruikbare kanten van de moderne koersfiets. Jij hebt iets nodig wat ligt tussen die koersfiets, en de zware vakantiefiets waarmee je buffelend over ruwe wegen in barre omstandigheden je weg vervolgd.
Traditioneel is dan de oplossing wat wel een audax fiets genoemd wordt. Audax races zijn superlangeafstand races als non stop Parijs Brest Parijs. Dan wil je een snelle fiets, maar ook eentje die comfortabel is, en stabiel en rustig stuurt. Tot slot moet je een klein beetje bagage mee kunnen nemen. Zulke fietsen zien er van een afstand uit als racefietsen, maar hebben een comfortabele geometrie, en wat dikkere banden. Meestal is dat maximaal 32 mm, omdat dat het maximum is wat past met Shimano zijoptrekremmen met lange remhoeven, en spatborden. Sinds een half jaar zijn er van Tektro ook zijoptrekremmen met nog langere hoeven, zodat je dan een semi race frame kunt bouwen voor banden tot 38 mm. Toch hoeft zo'n fiets niet echt veel zwaarder te zijn. Een voorbeeld is de A Homer Hilsen van Rivendell. Misschien niet jouw smaak, maar het is wel het goede idee voor supersnel asfalt touren.
Al die fancy wielen waar jij het over lijkt te willen hebben behoren niet tot de belangrijke vernieuwingen. Misschien helpen ze de Tour te winnen, maar zonder materiaalwagen zijn ze eerder een last dan een lust. Geef je geld uit aan een opmaat gemaakt audax frame, en je hebt veel meer plezier dan van al die bling.
Wim
