Onze ervaring met een reisverzekering (die van Ditzo) was zeker niet dat het zo makkelijk was om een claim in te dienen. Twee jaar geleden viel mijn vrouw van haar fiets waardoor ze haar kaak brak en ik twee weken in een duur Oostenrijks hotel nabij haar ziekenhuis moest doorbrengen, in plaats van op de goedkope Sloveense campings die we gepland hadden. Hoewel de voorwaarden duidelijk vermeldden dat extra verblijfskosten na een ongeval gedekt worden en de alarmlijn mij bevestigde dat mijn hotelkosten gewoon vergoed zouden worden, wilde de claim-afdeling dit toch niet doen volgens de theorie dat die twee weken tijdens onze geplande vakantieperiode vielen en dat mijn hotelkosten dus niet veroorzaakt werden door het ongeluk omdat ik anders ook ergens had moeten slapen.
Ook over de tandartsrekening voor het plaatsen van een vulling deden ze erg moeilijk. Eigenlijk wilden ze pas uitkeren als de tandarts van mijn vrouw een verklaring opstuurde dat haar tand was afgebroken als gevolg van haar val -- wat de tandarts dan weer onmogelijk kon bevestigen, omdat hij zelf immers niet bij het ongeluk aanwezig was.
Het bovenstaande kwam ik achter via een discussie per email die uiteindelijk bijna een jaar duurde, omdat ik na iedere mail die ik ze stuurde een automatisch bericht kreeg dat ze het nu uitzonderlijk druk hadden en ik voor een echt antwoord toch een paar maanden geduld moest hebben. Na de zoveelste van dit soort vertragingstactieken was ik het zat en dreigde met een klachtenprocedure bij het KFID. Dit bleek een magische toverformule te zijn want ineens werd ons dossier overgedragen aan een supervisor die al onze claims goedkeurde, ook degene waarvoor ik de hoop al had opgegeven, en die ons excuses aanbood voor het lange traject.
Uiteindelijk is het best prettig dat we toch nog een deel van onze financiële schade vergoed hebben gekregen. Maar ik weet niet of ik nog een keer zin zou hebben om zo'n lange procedure in te gaan. En dat is natuurlijk precies wat ze hopen te bereiken door de boel zo te vertragen, dat mensen het ontmoedigd opgeven.
Ook over de tandartsrekening voor het plaatsen van een vulling deden ze erg moeilijk. Eigenlijk wilden ze pas uitkeren als de tandarts van mijn vrouw een verklaring opstuurde dat haar tand was afgebroken als gevolg van haar val -- wat de tandarts dan weer onmogelijk kon bevestigen, omdat hij zelf immers niet bij het ongeluk aanwezig was.
Het bovenstaande kwam ik achter via een discussie per email die uiteindelijk bijna een jaar duurde, omdat ik na iedere mail die ik ze stuurde een automatisch bericht kreeg dat ze het nu uitzonderlijk druk hadden en ik voor een echt antwoord toch een paar maanden geduld moest hebben. Na de zoveelste van dit soort vertragingstactieken was ik het zat en dreigde met een klachtenprocedure bij het KFID. Dit bleek een magische toverformule te zijn want ineens werd ons dossier overgedragen aan een supervisor die al onze claims goedkeurde, ook degene waarvoor ik de hoop al had opgegeven, en die ons excuses aanbood voor het lange traject.
Uiteindelijk is het best prettig dat we toch nog een deel van onze financiële schade vergoed hebben gekregen. Maar ik weet niet of ik nog een keer zin zou hebben om zo'n lange procedure in te gaan. En dat is natuurlijk precies wat ze hopen te bereiken door de boel zo te vertragen, dat mensen het ontmoedigd opgeven.