Klapstoelen staan garant voor conflicten met reizigers die niet ergens anders willen zitten (omdat ze dan naast iemand moeten gaan zitten, verder moeten lopen of niet bij hun koffer, vouwfiets of kinderwagen kunnen zitten).
Behalve de klapstoelen staat ook de glazen wand tussen fietsplek en uitgang borg voor conflicten. Fietsers moeten dan samen met andere reizigers via het nauwe gangpad om de glazen wand heen naar de fietsplek, die voor veel fietsen waarschijnlijk ook nog te krap zal zijn.
De fietsplekken in bestaande IC Direct rijtuigen zijn beter: geen klapstoelen en geen versperring op de kortste route van fietsplek naar uitgang. Wel zijn ook deze fietsplekken nogal krap. Er mogen officiëel 2x2 fietsen staan, maar in de praktijk staan er per fietsplek vaak 3 fietsen, zoals op de foto hieronder.
arnob schreef:Ik vind die haken eigenlijk erg lastig: ik heb altijd problemen met in- en uithaken met onze brede velgen, zeker als er al wat fietsen hangen of wanneer de complete omgeving is dichtgebouwd met grote koffers, wat nogal eens voorkomt. Twee fietsen en alle bagage buiten krijgen tegen de stroom binnenkomende reizigers is mijn minst favoriete vakantieklus.
Het voordeel van fietshaken is dat de ruimte tussen vloer en plafond beter benut wordt, zodat er aanzienlijk meer fietsen in dezelfde ruimte gestald kunnen worden. Wanneer de bagage niet te zwaar is, kan een fiets met bagage er nog aan worden opgehangen (zie de foto hieronder; de tassen waren wel testexemplaren maar met mijn eigen tassen zou ik het ook hebben gedaan). Fietshaken moeten wel breed genoeg zijn; in ieder geval geschikt voor 6 cm dikke banden, maar het liefst ook nog geschikt voor een fatbike.
Franse fietsers hangen en halen hun fietsen meestal moeiteloos op en van de haak. Fietsen die in Franse treinen niet worden opgehangen, zijn meestal van buitenlandse vakantiefietsers.
Zelf haal ik mijn fiets meestal 5 minuten voor het bereiken van mijn bestemming van de haak af en ga ik alvast voor de uitgang staan om snel de trein te kunnen verlaten en geen last van instappende reizigers te hebben.
Wanneer er toch wordt gekozen om voor fietsen geen hangplaatsen maar staplaatsen te maken, waarom wordt de ruimte boven de fietsen (zie foto hieronder) dan niet benut voor bagagerekken? Fietsers die soms 4 tassen aan hun fiets hebben hangen, laten die tassen nu vaak op de grond staan, als ze die tenminste - zoals het officieel hoort - van hun fiets halen.
De laatste tijd zie ik af en toe nieuwe treinen, waar de fietsplekken weer zoals vroeger zijn aangegeven met een pictogram op postzegelformaat i.p.v. een levensgrote afbeelding van een fiets. Met als resultaat dat fietsers pas na lang zoeken de juiste ingang vinden of hun fiets maar in een portaal zonder fietsplekken neerzetten. Om snel in te kunnen stappen, moeten de fietsplekken op het perron al herkenbaar zijn voordat een trein tot stilstand komt.
Een ander probleem is dat fietsplekken vaak helemaal voorin en niet achterin (of omgekeerd) zijn te vinden. Fietsers die aan het verkeerde eind van een lange trein staan, hebben dan geen tijd (zeker niet op een druk perron) om helemaal naar het andere eind van de trein te lopen, dus zetten ze hun fiets maar op een plek die dichterbij is, zoals een rolstoelplaats (soms wordt dit ook door conducteurs geadviseerd; ik heb ook meer dan eens een rolstoel of scootmobiel op een fietsplek zien staan).
Een grote verzamelplek voor fietsen met goede vastzetmogelijkheden, zoals de mehrzweckraum die je in veel Duitse treinen aantreft (zie de foto hieronder), kan ook goed werken, maar dan wil je als fietser wel graag van tevoren weten op welk gedeelte van het perron je die aan kunt treffen. Op Duitse stations is daarvoor vaak een wagenstandanzeiger te vinden, al zou dit ook op de displays met vertrektijden vermeld kunnen worden.
Conducteurs klagen soms over de chaotische manier waarop fietsen in de trein worden neergezet. Soms is dat terecht, maar heel vaak is dit het gevolg van reizigers die Oost-Indisch doof en blind zijn voor verzoeken van fietsers om ergens anders te gaan zitten (zelf vraag ik dat al zelden meer, zeker niet als een hele rij klapstoelen in beslag is genomen door 'klapstoelklevers', die de fietsplekken als een gezellige hangplek voor OV-studentenkaarthouders lijken te beschouwen.
Het zou fijn zijn wanneer conducteurs deze plekken vrij zouden maken voor fietsers, zoals ze destijds het rookverbod hebben gehandhaafd toen dat werd ingevoerd (zie
dit leuke filmpje).
Ook zou het fijn zijn om de indeling van treinen aan te passen aan het traject waar ze rijden. Treinen die via Schiphol rijden, hebben veel te weinig ruimte voor de hutkoffers die reizigers daar vaak bij zich hebben. In treinen naar Maastricht, België of de Waddeneilanden is meer behoefte aan fietsplaatsen dan elders. En in de spitsuren, wanneer gewone fietsen niet in de trein mogen, kunnen de fietsplekken prima gebruikt worden voor vouwfietsen en/of als staplaats.
math schreef:Waarom zou iemand die met een fiets op stap gaat, 3 zitplaatsen in een HS-trein willen opeisen? Met schaars en kostbaar 200 km/h vervoer naar een vertrekpunt en daarna 25 km/h. Decadent!
Dit lijkt me een variant op de uitspraak van een vertegenwoordiger van NS-Hispeed (Bert weet wel wie ik bedoel) die zijn afkeer van fietsers niet onder klapstoelen of treinbanken stak: "
De Thalys is voor de zakelijke markt en daar passen die vieze fietsen niet bij."
In een utopische samenleving zou niemand zich sneller hoeven te verplaatsen dan op een fiets mogelijk is, maar in de bestaande jachtige wereld vind ik het meenemen van een fiets in een snelle trein minder decadent dan diezelfde fiets aan een auto hangen om daarin over duur asfalt naar Zuid-Europa te scheuren (of te kruipen, als het hoogseizoen is en de ruimte op de snelwegen minstens zo schaars is als in de treinen); en zeker minder decadent dan diezelfde fiets eerst 10 à 20.000 km in een vliegtuig mee te nemen om in Kirgizië, Thailand of Nieuw-Zeeland hooguit 1000 km te gaan fietsen