jasmon schreef:Meer! Meer! foto's en verhalen
nobbiomatic schreef:inderdaad meeeerr......
, ik ga gelijk zo wat foto's droppen!
Carl schreef: Ik denk er nu pas aan: je zou in plaats van een kunststof beschermdopje een verloopnippel frans ventiel naar Dunloppomp op je ventiel kunnen draaien?
PeterFokkinga schreef:Hmm, ook kant en klaar (aluminium) te
krijgen
Geweldige tips! vooral die mooie gekleurde dopjes, die wil ik wel ja. Mss raar op een zwarte fiets met zwarte tassen maar inderdaad handig in sneeuw. En mooi rood is niet lelijk, he Carl?
Dennis1987 schreef:Vandaag de eerste echte rit gemaakt met de fatbike.
Leuk te lezen Dennis, je eerste rit op de fatbike. Ik kreeg ook pijn in m'n kont op het zadel maar alleen op lange asfaltritten, offroad ging het prima. Het was een vrij zacht zadel, denk dat het daardoor kwam, heb hem ook vrij snel omgewisseld voor het zadel van de trekkingfiets en nooit meer last gehad. Mss anders omruilen met de Badboy?
Ik heb nog een foto voor je, zodat je niet vergeet dat je graag een schone fiets wilt. En nu zie ik gelijk dat rode ventieldopjes en een rooie auto erg mooi zullen staan, dus ik ga zeker weten voor rood!
gieltje schreef: Ha Yopie, ik vraag me af of je misschien de lange franse ventielen gebruikt (je hebt ze in 40 en 60mm).
Ja denk dat ik de lange ventielen heb, zal ook zeker de korte gaan bestellen.
gieltje schreef:Ik ben er nog niet aan toe gekomen om m'n reisverhaal goed op te schrijven, maar mooie plaatjes zijn vast welkom. M'n project voor afgelopen zomer was de Grona Bandet fietsen, off-road de gehele lengte van de Zweedse bergketen in het grensgebied met Noorwegen van zuid naar noord, zo'n 1400km.
Giel, prachtig! Had je naam op de GrönaBandet lijst gezien maar zag dat je het niet hebt afgefietst? Er lag dit jaar trouwens lang sneeuw in de bergen, hoorde veel verhalen over wandelaars die vastzaten, niet meer verder konden door te diepe sneeuw/hoog water, daardoor tekort aan voedsel/benzine kregen, uitgeput raakten en met de helicopter zijn opgehaald enzo. Was dit jaar een lange winter. Heb je daar nog iets van meegemaakt?
Carl schreef: In hardlooptijdschriften word je er de laatste tijd mee doodgegooid dat uit onderzoek zou blijken dat kramp niet veroorzaakt wordt door tekorten, maar gewoon door spiervermoeiing.
Ik weet daar te weinig over, weet wel dat 't gelijk al een stukje beter ging na wat warme bouillon en gezouten rendiervlees. Het was echt een opkikker en had niets te maken met rust want ik moest nog vele kms verder fietsen. Maar ik denk eigenlijk dat een zouttekort in onze wereld vrij zeldzaam is, ook onder hardlopers omdat zij elke avond weer thuis op de bank zitten, in de buurt van een goedgevulde koelkast.
Carl schreef:Dus die open schenen van die ***pedalen doen geen zeer? Ik weet niet of dat nou een goed of een slecht teken is...
O ja, die was ik voor het gemak even vergeten of 't was toch niet zo pijnlijk.
Nee, die rotpedalen heb ik heel wat vervloekt. De truc is om het pedaal aan de kant waar je loopt naar voren te draaien, dus horizontaal naar 't voorwiel wijzend. Doe je dat niet dan knalt 't andere pedaal bij een rotsbotsing naar achteren waardoor je altijd door 't pedaal aan jouw kant wordt gegrepen. En ver van je fiets af lopen, soms onmogelijk maar het scheelt veel happen uit je schenen. Ik kreeg ook een keer het scherpe tandwiel in m'n kuit, die boorde een mooi gaatje, auww.
Waar je ook voor moet oppassen is de dichte begroeiing langs de loopplanken die (kms lang) over wandelpaden kunnen liggen, die kunnen nl een pedaal grijpen waardoor je omvalt. Soms liggen die loopplanken hoog over rotsen heen dus je kan lelijk vallen. En met een mtb-bandje kun je plots in de spleet tussen de twee planken klem komen te zitten en word je gelijk gelanceerd. Zweedse mtb'ers noemen dit zogenaamde loopplankfietsen 'met de tong in de mond fietsen' want er is grote kans dat je hem eraf bijt, dus hou je tong binnenboord tijdens het fietsen. Of zorg voor vette fatbikebanden want die knallen overal overheen.
Heb wat foto's van hoe het soms 'fietsen' was:
Dit is zo'n 'pad' waar je voor de pedalen moet uitkijken, km's duwen en soms tillen als de stenen te hoog zijn.
Veel paden zijn zo, tis vermoeiend fietsen maar met wat goede wil gaat het ..
Hier verzamelde ik moed om de fiets naar boven te hijsen en toen ik eindelijk boven was ging het nóg verder omhoog ..
Het pad loopt niet tussen één van deze bergruggen, nee het loopt dwars over de rechterbult steil omhoog, dus duwen, sleuren, remmen inknijpen, uitpuffen, tillen, vloeken, uitglijden ..
In de verte is 't pad nog duidelijk te zien maar daarna verdween het snel in steile sneeuwvelden en werd het weer duwen, ploegen, glibberen, glijden .. alsmaar hoger en hoger.
Hoera ik ben boven! maar de helling ging zo steil naar beneden dat fietsen uitgesloten was, het werd glijden, half vallen, remmen inknijpen, zorgen dat de fiets me niet meesleurde, trillende benen/armen ..
En waarom al die moeite? om op de prachtigste plekken te komen natuurlijk! Het gevoel dat je daar staat, samen met je fiets, in een wonderbaarlijk mooie omgeving waar je eigenlijk niet met een fiets kan komen maar dat toch gelukt is .. dat is onbetaalbaar, een prachtige ervaring.
Rendieren, soms zijn het grote kuddes die voorbij denderen, soms een klein groepje, soms lopen ze rustig voor je, kijken achterom of je er nog bent of soms volgen ze je, op hun rendiermanier, met de vier poten slingerend alle kanten op.