Ik heb vorig jaar in de herfst een rondje Botnische Golf gedaan. Met de racefiets, UL bepakt en solo dus heerlijk lang doortrappen en veel km op een dag verslinden. En dat scheelt want het zijn lange afstanden op eindeloze wegen, vooral in Zweden.
De Eurovelo 10 volgt vanaf Turku de kust omhoog maar ik ben daar eerst met een bocht het binnenland ingegaan, op zoek naar bos en ... gevonden! Maar ook weilanden, akkerbouw, meren, dorpjes, lekker eten en vriendelijke mensen.
Ging van Turku, Tampere, Virrat, Äthäri en Kaustinen weer terug naar de kust (Kokkola). Vandaar de kust omhoog gevolgd tot voorbij het Zweedse Haparanda. Daar weer een duik het zweedse lappland in, richting Gällivare en toen weer terug de route opgepakt. Totaal geloof ik meer dan 3000km maar dat is incl. van m'n huis in het binnenland naar de kust.
Veel wild gekampeerd, vooral hoog in Zweden want daar is het schaars met campings (en vaak in de herfst gesloten).
Finland is ook veel drukker maar hoe hoger je komt des te stiller het wordt. En om eerlijk te zijn heb ik ook heel hard door Finland geraced, wilde snel weer terug naar het stille zweedse lappland, dus ben niet echt de juiste persoon om je vraag te beantwoorden, kan er nl jarenlang heel gelukkig rondzwerven.
Vond dus ook het zweedse gedeelte mooier dan het finse: veel bessen, wilde appels en vis gegeten, rendierkuddes op de weg, roofvogels in de lucht, donderende watervallen, ontelbare meren .. en bomen?? Nee hoor, die heb ik helemaal niet gezien.
Maar het was een mooie rustige tocht, makkelijk te fietsen, fijne mensen en goedkoop door het wildkamperen.
En ik had mooi herfstweer: in de vroege ochtend dikke mist en alles bedekt met een wit laagje rijp, overdag stralende zon en 's nachts lichte vorst. Was dan ook blij met een warme slaapzak en handschoenen.
succes!
