Ben het in grote lijn erg eens met Paul.
't Kan best wat minder.
Al die hysterische electronica, je blijft er mee bezig en als je alsmaar je pijltje op de Garmin moet volgen, wat zie je dan nog van de omgeving?
De charme van gewoon eens een mens langs de weg, in alle talen die je wel of niet machtig bent, om de richting vragen?
Ja, een route boekje moet je ook in de gaten houden, en wat is er nou leuker dan gewoon, tegen alle tegenwind in!, een grote fietskaart open te vouwen en weten waar je ècht bent en wat er om je heen aan mogelijkheden is.
Máár: een mobiel is o.k.! Niet om altijd maar bereikbaar te zijn, midden op dat drukke kruispunt bv!, kom zeg, maar om 's avonds toch ff het thuisfront gerust te stellen.
Zo'n lekker plat dig. cameraatje dat niks weegt, óók! Al maak ik nooit zo vreselijk véél foto's, plak ze gewoon in m'n album, en voor de rest: ik onthou het zó ook wel.
Boeken, ja, zo'n heel dik engels pocket-boek, en dan met je mes de gelezen bladzijden afsnijden en wegdoen. Je voelt je lichter worden.
Meestal slaap ik al voordat ik het hoofdstuk uitgemaakt heb.
Néé, ik ben niet tegen de vooruitgang, incl. POI, maar vind het zo nu en dan inderdaad wat te véél van alles.
Fietsen is nog steeds iets mechanisch, je hebt er greep op, banden plakken, sleutelen etc. Concreet, handtastelijk.
Ik, 69, geef toe: veel van die electronica.., daar heb ik geen grip op. Toen we ergens in Polen, ja, ja, sterk verdwaald waren en de Garmin o.i.d. ons alsmaar terug wilde hebben, naar wat later bleek gewoon en onberijdbare autosnelweg was, besliste het kompas!
Ik krijg wel eens het gevoel dat "men" zich voor alles en nog wat wil indekken. 2 Buitenbanden xtra meenemen, in Europa, las ikergens.
Leven is risico nemen, fietsen is dat ook!
Maar: het is ook vertrouwen!
Dan gaat het een keer diepgaand mis, verkeerd, fout, je zit helemaal stuk!
Ergens in een diep, tegen het avondvallen, donker duits bos was dat met mij zo. Kapot, route alleen maar lopen, strompelen, geen eten, geen drinken, weg kwijt, nou ja.
Ik hoorde een kerkklok, die kant op! Kwam terecht in zo'n kroeg vol drinkende, Sonntagsabond vierende Beiers.
Fantastisch. Mocht onder de privé douche, kreeg veel aan Schnitzels èn uiteraard (gratis) bier. Mocht slapen onder het biljart, kortom:
Zo kom je nog eens wat tégen.
Het leuke van fietsen vind ik, na vzv mogelijk voor alles gezorgd te hebben, dat er altijd wel weer iets op komt dagen.
Want, en vergeet dat niet: mensen hebben respect voor je!
Behalve dan die rotknul, helemaal clericaal, die me op het St Pietersplein, na 4 weken afzien een ere rondje rijden om de Obelisk, toesiste: "Holy City, NO BIKES!"
Ach, wat weet zo'n knul nu van het èchte leven!
"Jesus loves Bikes!" zei ik.
't Is langer geworden dan ik wel wilde,
gewoon: ga op weg en geniet er van!
