Gerard schreef:Is er iemand die de Camino Antigua uit deel 3 van Clemens Sweerman gereden heeft? [...]Ikzelf heb in 2009 de Camino Frances gevolgd.
Hoi Gerard,
Vorige zomer ben ik van huis naar Santiago de Compostela gereden via de hoofdroute van Sweerman, en terug naar huis via alle alternatieven; dus ook over Lugo, Fonsagrada enz. naar Pamplona. Als ik de tocht ergens zwaar vond, was het daar wel. Dat zit 'm niet alleen in wat de hoogteprofielen laten zien; je verlaat ook beslist de gebaande paden. Soms bijna letterlijk - ik herinner me een weg die vernieuwd werd en waar ik niet meer op kon stappen na een fotostop, omdat door stijgingspercentage en gruis mijn achterwiel slipte. Je komt er geen andere fietsers tegen, en zo'n beetje na Fonsagrada ook geen wandelaars, dus ook geen albergues. Ik had een tent bij me, maar heb op dit traject meer dan gemiddeld gebruik moeten maken van hostals e.d. wegens gebrek aan campings. Ik ben niet zo'n wildkampeerder, maar wildkamperen was vaak ook geen optie vanwege loodrechte rotswand aan de ene kant van de weg, en diepe afgrond onmiddellijk naast de andere wegberm. De route wordt ook minder goed bijgehouden, dus je bent wat meer op jezelf aangewezen. Toeristen lijken een zeldzaamheid en worden niet overal gewaardeerd door de bevolking. Betekent dat alles dat ik het je afraad? Nee, zeker niet, het is ook een prachtig stuk en het heeft zeker zijn charme om niet in de Vierdaagse van wandelpelgrims te zitten.
Enkele praktische tips:
- Vermijd de albergue in Lugo vlak naast de Jacobspoort. Ik moest er mijn fiets buiten laten staan, in het zicht vanuit een drukke winkelstraat.
- O Padrón, net voor Fonsagrada, heeft een albergue met een grasveld waar je kunt kamperen als je met tent reist.
- Als je buiten Fonsagrada de routevariant wil nemen die de Monte Mouro 'afsteekt', let dan goed op; je moet vanaf de genoemde LU721 naar links afslaan, ongeveer bij km-paal 10, op de LU-P-1910: San Antolín de Ibias staat met een klein bordje aangegeven, maar als je gelooft dat je de weg moet volgen omdat je routeboekje niet rept over een afslag, kom je er na 10 km omhoog zwoegen tegen een procentje of 10-12 achter dat de weg doodloopt op een paar gehuchtjes.
- In Luiña, zo'n 25 km voorbij San Antolín, vertelden mensen mij dat er 'un poco mas arríba' (alles is altijd een klein stukje verder omhoog...) een hotel/restaurant was genaamd La Nave. Daar aangekomen vertelde de man achter de tap me dat dat hij geen kamers had, maar restaurant Casablanca (un poco mas...) wel. Dat was inderdaad maar een heel klein stukje verder. Na enig gedoe, waarvan ik niet zeker weet of het aan mijn zeer gebrekkige Spaans lag of onwil van de barman, bleken ze boven een leegstaand appartement te hebben waar ik mocht overnachten. De andere ochtend vertelde de man me dat La Nave wel degelijk kamers had, en mooie ook, maar weigerde ze te verhuren aan buitenlanders... Ik begreep dat de uitbaters van Casablanca met de zaak gingen stoppen, dus sla Luiña maar over als overnachtingsmogelijkheid.
- Wel een aanrader als je kampeert: de routevariant na Villablino langs de Río Luna. Ik stond op de camping in Sena de Luna - chagrijnige campingbaas wordt volledig goedgemaakt door het uitzicht.
- Rondom La Robla werd een nieuwe weg aangelegd. Er liggen wat nieuwe rotondes, maar ik herinner me geen dwalingen en mijn routeverslag rept nergens over, dus moeilijk kan het niet geweest zijn om met borden en plaatsnamen/wegnummers de weg te vinden.
- De camping in Cistierna (km 68 traject 8.3) is opgeheven, de beide in het boekje genoemde hostals waren dicht, op de deur van de albergue hingen drie telefoonnummers die je kon bellen als je er wilde overnachten. Twee werden niet opgenomen, de derde door een meisje dat gelukkig een beetje Engels sprak en wist te melden dat haar vader niet thuis was, maar dat ik een van de andere nummers kon bellen... Op de Av. de la Constitución, een van de hoofdstraten, een niet in het boekje vermeld hostal gevonden dat wel open was.
- Het casa rural in Poza de la Sal is onvindbaar, net als alles in dat plaatsje eigenlijk, maar prachtig ingericht en de beheerster vond het helemaal geen probleem dat mijn fiets en ik een plas stonden te vormen op de vloer van haar receptie. De vriendelijke beheerder/portier van het bezoekerscentrum annex zoutwinningsmuseumpje aan de hoofdweg belde de beheerster van het casa rural (niet permanent bemand) voor me op om het te komen openen, en bracht me er nog naartoe ook. Het stadje is een doolhof en bijzonder pittoresk.
- Het charmante casa rural in Peñacerrada-Urizaharra (ong. 25 km vanaf Miranda de Ebro) bevindt zich in de watermolen/bakkerij. Aanrader.
Uhm... genoeg ervaringen en indrukken zo?
Tamelijk lang verhaal geworden...
Fiets ze,
Carl
