De voor- en nadelen van alleen op fietsvakantie

[achterop23]

Alleen op fietsvakantie. Dit jaar wordt mijn 3e keer dat ik alleen op fietsvakantie ga, ik weet niet anders. Op de ??n of andere manier vind ik de vrijheid die je hebt als je alleen gaat geweldig mooi. Daarnaast is de kans om in contact te komen met de plaatselijke bevolking of met andere 'eenzame' fietsers veel groter (men stapt eerder af op iemand die ook net alleen een col heeft beklommen dan een groepje dat gezamelijk boven komt).

Nadelen zijn er natuurlijk ook. Op sommige momenten kan je wel een gesprek gebruiken, bijvoorbeeld wanneer het slecht gaat met het fietsen, of wanneer je ziek bent en toch alles alleen moet regelen. Dit laatste is het geval geweest in 2003. Toen werd ik na 1600 km ziek in de buurt van Marseille. Fijn is anders. De camping waar ik mijzelf naar toe heb kunnen fietsen bestond geheel uit Franse campinggasten en helaas geen Nederlanders waarmee je nog enigzins mee kunt praten. (meer zie http://www.fietspagina.info waar het complete verslag staat van mijn fietsvakantie van 2003).

Andere voordelen zijn dat je niet hoeft te wachten boven op een col op de medefietser (of dat je je moet gaan aanpassen aan het tempo van je medefietser).

Wat zijn jullie meningen over alleen of samen een fietsvakantie doen?

[Robin76]

Bij alleen zijn, zijn de mensen op de camping en op straat denk ik hulpvaardiger.
Ten minst dat is wat ik wel gemerkt hebt. Op bomvolle campings kreeg ik dikwijls meestal wel een plekje behalve daar waar er 10 campings op een vierkante kilometer stonden. Daar moest ik het hellaas na drie campings hard spelen.

Het toeteren in Italie. Pas na 50 kilometer zag ik dat het niet alleen "hup-aan-de-kant-toeteren" was maar ook aanmoedigingen bij bergop, dat is goed voor het moraal.
Leuk was ook een lokale oude baas op zijn racefiets die nog behoorlijk moest trappen om mij bij te houden.

In je eentje kun je in een diepe put zitten en ben je op jezelf aangewezen.
Met zijn tweeen kan de een je in een diepe put meetrekken maar er ook uithalen.
Als jejezelf oppept geeft dat een enorme boost, mentaal en fysiek worden dan ??n.

Die campings waar alleen lokale komen had ik ook.
Het was een karavanclub wat eigenlijk alleen dienst deed voor de seizoensarbeiders uit OostEuropa (wist ik veel) en het armere deel van de Italianen. Het koste maar 7,50 wat echt weinig is in Noord Itali?.
Daar nog wel een Engelsman gezien maar verder voelde ik me daar echt alleen op een volle camping.
Maar zelf zoiets geeft naderhand voldoening.

Voor mij dus alleen of een leuke schone wil mij vergezellen, maar verder heb je ansluss genoeg op de leuke trekkersplekjes.

[achterop23]

@robin76

dat toeteren is idd wel even wennen. Schreeuwende mensen die half uit het autoraam hangen schrikken altijd eerst af, pas nadat zij de bocht om zijn dringen de uitgekermde kreten tot me door:

Allez! Allez!

Toch wel een lekker gevoel.

Alleen ben je nooit

[jj]

In Zwitserland hoor je vaak:

hop hop hop hop

Verder bevalt het alleen fietsen wel,alleen balen als je pech onderweg
hebt midden in een of andere negorij.
Ook ben je wat kwetsbaarder voor criminele activiteieten.
Ik vind het onderweg altijd lastig om ff een supermarkt in te duiken
omdat je stalen ros+bepakking dan alleen staat.
Op sommige campings zitten verse stelletjes en gezinnen je soms wat vreemd aan te gapen.
De leukste reactie's heb ik steeds in Italie,daar is iedereen toch wat socialer
dan hier
Maar ik heb mij nog nooit alleen gevoeld toen ik onderweg was.
ik ga dit jaar naar Zwitserland daarna een stukje Piemonte
vervolgens in Livorno de boot naar Bastia nemen en verder naar Calgliari.

veel plezier,

jj

[achterop23]

NAar de supermarkt is gewoon iets dat ik het liefst pas doe wanneer ik op de camping sta. Anders ga ik altijd heel snel naar binnen en naar buiten.


Op de camping staan mensen vaak te kijken waar de rest is... maar ja, je bent alleen

[watje22]

Ik zeg altijd: 'op de fiets kan ik mijn adem wel beter gebruiken dan voor conversatie'. En pech kun je ook beter alleen hebben, dan hoeft er niemand te wachten. Ik schat dat de verdeling alleen/samen ongeveer 2:1 is voor mij. Vooral 's avonds is een reismaat leuk. Het heeft beide zijn charmes. In je eentje heb je sneller aanspraak, zoveel is zeker. Je kunt nog niet remmen voor een stoplicht, of mensen beginnen tegen je te praten. Echter, sommige landen zou ik niet snel in mijn eentje heen gaan.

[achterop23]

Ik zeg altijd: 'op de fiets kan ik mijn adem wel beter gebruiken dan voor conversatie'. En pech kun je ook beter alleen hebben, dan hoeft er niemand te wachten. Ik schat dat de verdeling alleen/samen ongeveer 2:1 is voor mij. Vooral 's avonds is een reismaat leuk. Het heeft beide zijn charmes. In je eentje heb je sneller aanspraak, zoveel is zeker. Je kunt nog niet remmen voor een stoplicht, of mensen beginnen tegen je te praten. Echter, sommige landen zou ik niet snel in mijn eentje heen gaan.

Ik ben het hier mee eens. MAar toch vind ik op campings altijd wel aanspraak, wanneer ik dat zou willen.

[EricL]

Alleen fietsen heeft mijn voorkeur om de al genoemde redenen: Je hebt gauwer aanspraak, je vindt gemakkelijk toch nog een plaatsje op een volle camping, etc.
Maar er zijn ook nadelen. Eentje is al genoemd: Alleen de supermarkt in en je bepakte fiets buiten laten staan... Ik vind dat altijd buitengewoon spannend. Staat 'ie er nog...?
Een ander nadeel is nog niet genoemd, maar wordt door mij wel steeds mee gevoeld: Je kunt je ervaringen zo moeilijk delen. "He, zie je dat...", "Moet je daar kijken..." Elkaar op dingen wijzen die je onderweg ziet, etc. En eenmaal thuisgekomen kan ik al die verhalen wel kwijt, en kan ik de foto's wel laten zien, maar je hebt toch het idee dat de ander net niet helemaal snapt wat je bedoelt...

[Elsb]

Hoi,

Ik ga over een paar weken in m'n eentje naar Zuid Frankrijk fietsen (De Groene Weg). Het wordt mijn eerste keer op de fiets en ik heb er al veel zin in. Uit ervaring weet ik dat ik na enkele dagen een eenzaamheid-dip krijg (kan heftig aanvoelen) maar als je volhoudt, krijg je een ijzersterk en gelukkig gevoel na de dip als cadeau terug.
Als meisje alleen heb je onderweg heel veel aanspraak (als je er open voor staat), vooral van mannen natuurlijk. Het voordeel van alleen reizen, is dat je te allen tijde zelf kunt kiezen of je alleen wilt zijn of dat je een tijdje wil optrekken met andere avontuurlustigen. Ik hou het niet lang uit met een reisgenoot volgens mij.

Succes en veel plezier!
Elsbeth

[bert sitters]

Het voordeel van het fietsen over een dergelijke route is, dat je onderweg altijd wel mensen tegenkomt die met hetzelfde bezig zijn. Soms fiets je met elkaar op en een andere keer niet. 's Avonds kom je elkaar weer tegen op de fietsershoek van de camping. Ook komt het voor dat je iemand dagen niet ziet en ineens weer je buur is op de camping.
Leuk om je ervaringen uit te wisselen. Ook al fiets je hetzelfde traject, iedereen neemt weer anderen dingen waar onderweg.

Veel plezier!

[Cubeman]

Ik ben er in de keren dat ik nu zelfstandig met de fiets en BOB Yak op stap ben geweest voor een meerdaagse trip achter gekomen dat je inderdaad snel aanspraak hebt als je er maar open voor staat.
Misschien ligt het aan de BOB maar er komen op een willekeurige camping toch snel mensen even een praatje maken.
Waar kom je vandaan, hoeveel km heb je vandaag gefietst, waar ben je op weg naar toe en fiets dat nu niet vervelend met zo'm karretje achter je fiets???
Af en toe is het wel fijn om met meerdere te zijn maar alleen zijn kan ook fijn zijn.
Ik betrapte me op m'n laatste trip door het prachtige Zeeland dat ik af en toe tegen schapen aan het praten was
Ze zeiden niks terug natuurlijk maar ik was m'n boodschap lekker kwijt...
Vooral op zwaardere momenten kan wat aan spraak fijn zijn, even het leed kunnen delen of een bevestiging krijgen dat het niet aan jouw vorm ligt.
Er zijn dus vele plusp[unten aan alleen fietsen maar ook wat minpunten!

[VoorheenRJ]

Tja, alles is eigenlijk al genoemd.

Voor mij geldt dat alleen fietsen eigenlijk wel een must is. Niet veel anderen zijn zo eigenwijs als ik. Maar daardoor fiets je wél weer "makkelijker" over de wat lastigere "wegen" heen waar anderen zoveel moeite voor doen om die te mijden (steenslagwegen zoals die Frank van Rijn die letterlijk bedoelt in zijn boeken). Er is weliswaar geen ander erbij om je op je donder te geven als het even moeilijk wordt, maar ook geen landgenoot die je vloeken in de wijde omtrek hoort.... Ook niet een technische betweter die je helpt bij pech, maar daardoor móét je wel weer inventiever met een oplossing komen. En bij een bijna-zandstorm kun je elkaar niet uit de wind houden, maar wordt het wél weer makkelijker om voor die 80 smokkel-kilometers een geschikte lift te vinden. Ook zou een 2-persoonstent op best een aantal plaatsen niet gepast hebben in de berm waar ik gekampeerd heb. Of opvallen, terwijl mijn 1-persoons vrijstaande tent met amper zithoogte dan nét uit het zicht bleef voor langsrazende auto-, bus- en vrachtverkeerchauffeurs.

Oh ja, en aanspraak. Nou, aan 1 ding geen tekort voor een 23-jarige jonge westerse god in Zuid-Amerika, en dat zijn meiden! De 1 wil nog liever met je mee naar Nederland dan de achter. Maar aangezien ze niet mee achterop de fiets willen of een eigen fiets willen gebruiken om mee te fietsen, gaan deze natuurlijk nooit met je mee verder. Prima want dan heb je even aanspraak van niet geheel on-knappe dames, die je gewoon belooft de volgende avond te zullen bellen waarna je die ochtend natuurlijk weer lekker op de fiets stapt om naar de volgende op slag verliefde schoonheid te rijden. Ook handig om de goede lokale disco's binnen te komen. Én om weer Castellano te leren, als zij Engels leert (op de universiteit). En soms, ja soms zijn ze écht wel eerlijk en heb je er gewoon een verre vriendin erbij.

Maar dat zijn mijn ervaringen over het alleen fietsen.
mvg,

Robertjan

[peddelaar]

Ik ben net terug van mijn eerste voor mijn doen grote solo tocht, de groene weg heb ik nu gefietst.

Je ontmoet veel mensen dat is waar, en die "alleen zijn" dip heb ik ook gekent, vooral met slecht weer, niet echt prettig, maar je wordt er met de dag mentaal sterker door, door hiermee om te gaan. Misschien heb ik het voor,- cq nadeel ook alleen te leven waardoor je met sommige dingen makkelijker omgaat.

Ik heb wel gemerkt ,dat wat al eerder gemeld is gewoonweg waar is, dat je alleen minder dingen kunt delen, waardoor een vakantie eerder een prestatietocht wordt dan een geniet tocht.
Als ik met een ander zou zijn zouden mijn dagtrajecten aanzienlijk korter zijn en zou ik vaker stoppen om dingen te bezichtigen en vaker een restaurantje pakken, dat weet ik van andere vakanties waar ik niet alleen was.

campings zijn als je alleen bent ook vaak duurder, je betaalt dezelfde prijs als twee personen, je betaald namelijk per plek, nu is 10 euro niet zo erg, maar 20 gaat al echt in de papieren lopen.
Supermarkten heb ik ook niet echt problemen mee gehad, ik kan mijn fietstassen namelijk op slot zetten, OK een kniptang en dat is ook verholpen, maar het blijft een drempel.

Ik heb 3 dagen van mijn vakantie met echtparen meegefietst, en dat wachten boven op een berg heeft mij totaal niet gehinderd.

Een groot voordeel, wat erg van het persoon afhangt waar je mee bent, foutjes in de planning en verkeerd rijden is wel erg maar je krijgt er geen kwaaie gezichten door.

En praten met schapen is leuk, je krijgt altijd serieus antwoord .

genoeg zo anders blijf ik kletsen.

doeiiii Ron

[Marjan]

Ik ben net terug van een solo-vakantie in finland.
Een ontzettend aangenaam land om alleen doorheen te fietsen.
* campingprijs gaat door de helft, ik betaal E 6,- mijn buren die samen waren E 12,-.
*onderweg al uitrustend in een berm komt een boertje aangelopen met een ijskoud biertje voor me.
*een avond gevraagd of ik mijn tent mocht opzetten bij een wegrestaurantje.Het meisje wat daar werkte nodigde me, nadat ik tent aldaar had opgezet, bij haar thuis uit en wat bij de Fin hoort is je gastvrijheid tonen dmv je gast uit te nodigen in de sauna.Geweldige ervaring om met een heel gezin in sauna te zitten om daarna in de zee te zwemmen met daaropvolgend een grill-feestje.
Geweldige tijd gehad,geen moment eenzaam gevoeld, alleen de laatste dag in Helsinki liep ik ietwat met ziel onder m'n arm, daar was gezelschap wel erg leuk geweest.

Marjan

[TechNiek]

Tja, ik heb ook heel wat tochten alleen gemaakt.
Ik had graag met een maatje gefiets, maar de meeste haakten af op het huisje boompje beestje verhaal.
Dan kun je thuis blijven, of gewoon gaan fietsen.

Aleen ben je inderdaad erg vrij, en in mijn geval heb ik toen ook lekker afstanden weggetrapt.
Heel groot nadeel vind ik ook dat je de belevenissen met niemand kunt delen.
Of dat nu om een in het wild lopende beer met kleintjes is, of een prachtig panorama, je zult het allemaal alleen moeten doen.
Eenzaam vind ik het vooral in de grote steden die ik dan waar mogelijk ontweek.
Verder kom je als single vooral jezelf tegen onderweg, iets wat je mentaal veel sterker maakt. Maar onderweg kun je soms aardig diep de put in raken.Vooral bij regen of andere tegenspoed.
Toch gebeurde er dan vaak iets op zo'n dag die het meteen allemaal weer waard maakte.

Wat aanspraak betreft is het mij opgevallen dat sinds ik samen met mijn vrouw reis, ik juist veel meer contact heb met de lokale bevolking.
En dus ook veel meer bij mensen in de achtertuin sta, of gewoon in de logeerkamer mag slapen
Achteraf denk ik dat veel mensen een alleen reizende grote Hollander als een soort van bedreiging ervoeren.
Je reist grote afstanden en schuwt geen bergen, dan ben je dus ??n bonk fysiek en mentale kracht en dat zien of voelen mensen blijkbaar.
Jammer dat ik toen nog niet begreep waarom ik onderweg vaak vrouwelijke belangstelling had.

Kortom met partner vind ik leuker, maar zonder zou ik er niet voor thuis blijven.

[hosti]

(mijn eerste berichtje - hallo allemaal )

Hmmja... ik heb inderdaad dezelfde ervaringen als jullie als ik het zo lees.

For the record:
Ik fiets al jaar en dag alleen. Vraag je aan een vriend: "fiets je 2500Km mee", dan krijg je steenvast "ben je gek?" als antwoord. (de sukkelaars ).....niks van aantrekken, gewoon vertrekken heb ik ondertussen al geleerd - anders komt het er toch niet van.

Nu, ik neem aan dat deze opmerking persoonlijk is, maar ik zou eigenlijk nooit alleen willen fietsen - gewoon om de eenzaamheid s'avond gemakkelijker weg te werken, samen te (gaan) eten en de dag bespreken (sry, ik vond op mijn laatste reis geen schapen, enkel bomen), je collega te zien afzien, samen een aangepaste route bespreken en (idd) opmerkelijke dingen te bespreken. Persoonlijk heb ik met het fietsen gewoon iemand nodig die mijn/haar opgedane fietservaring (h)erkent, erover kan meespreken, goede momenten kan ophalen etc...
Kun je achteraf tussen pot en pint nog eens goede herinneringen ophalen en lachen ("wat hebben we toen toch afgezien")

Als ik mijn foto's laat zien aan 'm ouders krijg ik een warme "mooie foto's - waar was dat" - maar niemand weet wat ik daar gevoeld & meegamaakt heb, wat mij stemming was, hoe ik dacht over de reis, wat mijn dagervaringen waren.
Een eenvoudig voorbeeld dat ik daarvan kan aanhalen (iedereen hier waarschijnlijk) was de westerscheldekeering waarover ik fietste, 3 jaar terug - richting texel: het waaide daar gigantisch, het was koud, mijn fietsie bolde goed, ik goed gezind, kort daarvoor nog meegefiets met 30 meisies van weet-ik-welke chiroclub (ikke een beetje te oud, maar ja: ervaringen zijn ervaringen he), daarna gigantisch verloren gereden (weeral )
Zo'n herinneringen zijn onbetaalbaar vind ik, en ik wordt goedgezind als ik er nog maar aan terugdenk (hoewel ik aan mijn reis nr swierland verleden jaar meer goede ervaringen heb, nuja: dat komt met de afstand zeker? ).

Wat dat andere punt betreft, de aanspreking.....
Ik kan idd wel beamen dat ik cnt in gesprek was met mensen: de weg vragen onderweg, klapje doen met andere trekkers, ....
Eigenlijk altijd dezelfde vraag: vanwaar kom je? hoeveel Km heb van vandaag gedaan, en wat is de bestemming?

Nu, geconludeerd:
ik probeer altijd zoveel mogelijk met andere trekkers onderweg een deel van mij parcour mee te fietsen en ervaringen uit te wisellen - wat wonderwel geen probleem is (ik betrap me er zelf op dat ik, vanaf ik iemand met een kaart in z'n handen zie staan, altijd direct stop om 'm te helpen ), maar ik kan je enkel de vraag stellen: wat die je s'avonds om de verveling te vermijden (buiten vroeg gaan slapen, of zoals ik: nog eens in het dorpje gaan fietsen en gaan (alleen) eten)? wat doe je als het regend, je ziek bent, je je rot voelt, je "zin" hebt in een praatje als er geen mens te zien valt ?
ik ben er vast van overtuigt dat iedereen zelf eens individueel eens minstens één tocht moet maken (idd: om "jezelf" tegen te komen), maar voor de rest heb ik het wel gezien (en gevoeld) zo... een mens is een sociaal wezen - wat als er geen andere mens te zien valt (ik vertrek volgend jaar naar de noordkaap) ?

Alleen fietsen moet je leren, met twee fietsers gaat het vanzelf - en ik heb geen problemen me wachten bovenop een berg (kan ik ineens een foto nemen )
Iemand die binnekort meefiets ?

Iwein Vranckx

[Ries]

Alleen fietsen moet je leren, met twee fietsers gaat het vanzelf - en ik heb geen problemen me wachten bovenop een berg (kan ik ineens een foto nemen )
Iemand die binnekort meefiets ?

ing. Iwein Vranckx

Voor mij geldt vrees ik het omgekeerde... alleen fietsen gaat vanzelf, met anderen... ik weet het niet, maar zie het niet echt zitten. Tuurlijk zijn er wel nadelen aan alleen fietsen en dan met name inderdaad het feit dat je het met niemand kan delen - alhoewel dat ook maar ten dele waar is: een "wereldfietser" (en "aanverwanten") zal je kunnen begrijpen, terwijl anderen je nooit zullen kunnen vatten.

Maar nogmaals: het is z? persoonlijk, ik ben zelf veel alleen, verveel me nooit als ik alleen ben, voel me zeker op de fiets nooit alleen, maar dat is niet zoals iedereen. Gelukkig overigens...!