Venetie via Reitsma of Benjaminse?

[weste014]

In 2012 wil ik naar Venetie fietsen.
Wat is de minst zware kwa klimmen, via de route Benjaminse of Reitsma?
Eerder gefietst: Praag, Groene weg en Barcelona.

[wimsalemans]

We zijn afgelopen zomer naar Bergamo heen en weer gefietst en hebben daarbij een combinatie van Reitsma, Benjaminse en eigen ideetjes gemaakt.
Op onze site staan de kaarten en de bijbehorende hoogteprofielen van de hele reis.
Misschien heb je daar iets aan.
http://www.wimsalemans.dds.nl/2011.html

Succes met je tocht.

Wim

[Sabien]

Hallo,


Wij fietsten in 2010 naar Venetië (als tussenstop naar Athene). We gebruikten de vier boekjes van Benjaminse die we combineerden tot een zeer mooie tocht.
Zie www.dromenvanreizen.be.

Succes.

[HansvanderVeeke]

Van Reitsma weet ik dat je bepaalde zware stukken (Arlberg pas) met de trein kunt doen. Daarmee kun je de tocht ook wat lichter maken.

[bert sitters]

Ook Paul Benjaminse biedt in zijn prachtige en veelzijdige route met ook verrassende steden naar Venetie treinalternatieven voor zwaardere stukken in de Jura en de klim naar de Simplonpas tussen Zwiterland en Italie.

[peter de rijk]

Dit voorjaar fietsten we van Zürich naar Venetië, deels via de route van Benjaminse, die in Italië langs een paar zeer sfeervolle steden voert, zoals Bergamo, Verona en Vicenza. Echt de moeite waard. In Noord-Italië moet je wel goed oppassen dat je niet op een van de loeidrukke smalle tweebaanswegen met zwaar vrachtverkeer terechtkomt. Een routeboekje komt dan goed van pas. Wat dat betreft heeft Benjaminse een prima route weten te vinden, die hij ook regelmatig actualiseert (er worden in Italië momenteel veel fietspaden aangelegd).
Wij reden in Zwitserland via de zeer rustige Albulapas, een flinke klim, maar je kunt op diverse punten ook de trein nemen (Rhätische Bahn, smalspoor), dan is het na de Albulatunnel vanaf St. Moritz vrijwel alleen nog maar bergafwaarts via de Malojapas naar het Comomeer.

[bert sitters]

Dit voorjaar fietsten we van Zürich naar Venetië, deels via de route van Benjaminse, die in Italië langs een paar zeer sfeervolle steden voert, zoals Bergamo, Verona en Vicenza. Echt de moeite waard. In Noord-Italië moet je wel goed oppassen dat je niet op een van de loeidrukke smalle tweebaanswegen met zwaar vrachtverkeer terechtkomt. Een routeboekje komt dan goed van pas. Wat dat betreft heeft Benjaminse een prima route weten te vinden, die hij ook regelmatig actualiseert (er worden in Italië momenteel veel fietspaden aangelegd).
Wij reden in Zwitserland via de zeer rustige Albulapas, een flinke klim, maar je kunt op diverse punten ook de trein nemen (Rhätische Bahn, smalspoor), dan is het na de Albulatunnel vanaf St. Moritz vrijwel alleen nog maar bergafwaarts via de Malojapas naar het Comomeer.

Zürich ligt niet bij de route van Paul Benjaminse naar Venetie. Deze route gaat via Bern en Brig. Zürich ligt wel bij de route van Benjaminse naar Rome.
Het aardige is dat de routes naar Rome en Venetie elkaar tegenkomen in de omgeving van Lecco. Dat is nu juist het aardige bij Benjaminse: de variatiemogelijkheden. Je kunt vanuit Venetie ook doorfiesten naar Praag.

[peter de rijk]

Zürich ligt niet bij de route van Paul Benjaminse naar Venetie.

Zeker, daarom schreef ik ook "deels". We volgden deels routes van Veloland Schweiz, deels de route van Benjaminse naar Rome en deels de route van Benjaminse naar Venetië. En deels een eigen route, zoals van Chioggia over de eilanden Pellestrina en Lido naar Venetië, wat een schitterende manier is om Venetië te benaderen (mits je naar Chioggia de juiste fietsroute weet te vinden...)

[Gunter]

ik heb de Benjaminse naar Venetië en naar Barcelona gefietst en vond de tocht naar Venetië het minst zware van de twee. Die van Reitsma heb ik niet gefietst dus kan ik niet beoordelen.

verschillen Venetië vs Barcelona:
- route Venetië heeft hogere passen en lange klimmen (Vogezen, Jura, Alpen) maar veel meer vlakke stukken buiten het gebergte, terwijl route Barcelona nooit groot klimwerk kent maar ook geen 100km vlak (wat ik persoonlijk zwaarder vind)
- route Venetië heeft meerdere treinvarianten om de lange klimmen te omzeilen; bij Barcelona waren hier minder mogelijkheden (allée dat denk ik toch)
- doortocht van de Ardennen vond ik met de route Barcelona zwaarder; ik heb weliswaar een eigen doortocht gebouwd op weg naar Venetië en kwam pas in La Roche op de route terecht

kies je voor de Benjaminse route naar Venetië en neem je voor de passen (zoals de Simplonpass) het treinalternatief dan moet je geen schrik hebben dat het te lastig wordt.

[antonie]

Zelf fietste ik vorig jaar van Innsbruck naar Rome via de Reitsma-route die ik ten westen van Innsbruck opgepikt heb. De route door Oostenrijk en Zuid-Tirol is één van de mooiste stukken die ik al gedaan heb tot nu toe.
Klim naar de Reschenpass is goed te doen voor elke fietser, verder is dat stuk van de route vlak/dalend.

[bert sitters]

Zelf fietste ik vorig jaar van Innsbruck naar Rome via de Reitsma-route die ik ten westen van Innsbruck opgepikt heb. De route door Oostenrijk en Zuid-Tirol is één van de mooiste stukken die ik al gedaan heb tot nu toe.
Klim naar de Reschenpass is goed te doen voor elke fietser, verder is dat stuk van de route vlak/dalend.

Dat is richting Rome, maar voor de Reitsma-variant naar Venetie moet je in Trento het dal van de Adige uit. Dat is even een stevige klim over wat drukkere wegen. Je kunt in Trento een regionale trein pakken naar de Valsaguna, maar in het voor- en najaar zijn er maar twee fietsplaatsen. Alleen in de schoolvakantie tijdens de zomer worden een aantal stoelen uit de trein gehaald om ruimte te maken voor meer fietsen. Vanaf de meren van Valsaguna loopt een fietspad langs het riviertje de Brenta naar Bassano dit Grappa.
Al met al vond ik de route over de Spügenpas mooier. Bovendien heb je dan ook de unieke ervaring dat je in een klap van het overgeorganiseerde Zwitserland Italie induikt, terwijl je in Zuid-Tirol eerst nog in Oostenrijkse sferen tussen de fruitbomen fietst en dit langzaam over gaat naar het echte Italie na Salurn.