Wel eens ziek geworden tijdens jouw fietsreis?

[Eric Schuijt]

Voor het eerstvolgende thema Reis Verziekt zijn wij op zoek naar bijzondere verhalen en mooie foto's.

Mocht je zin hebben om onderstaande lijst in te vullen, dan kan dat een eerste stap zijn op weg naar onsterfelijkheid in het tijdschrijft De Wereldfietser / De Vakantiefietser.

Met copy - paste, kun je de onderstaande tekst kopieren naar Word. Wil de lijst daarna mailen naar: schuyt@wxs.nl?
Ook foto's kunnen hiernaartoe gemaild worden.

Met vriendelijke groet,

Eric Schuijt en Jan Postema
--------------------------------------------------------------------------

Vragenlijst ten behoeve van thema REIS VERZIEKT

Naam:
Mailadres:
Reisdoel:

1. a. Lees je van te voren over de gezondheidsrisico’s tijdens je fietsreis?
b. Wat voor lectuur raapleeg je? (LP-gidsen, internet, ed.)



---------------------------------------------------------------------------
2. a. Breng je ook een bezoek aan huisarts of travel clinic?
b. Neem je folders, ed. mee daarvan mee?



---------------------------------------------------------------------------
3. a. Zorg je voor vaccinaties?
b. Wat voor vaccinaties?




---------------------------------------------------------------------------
4..a. Aan de hand waarvan stel je je reisapotheek samen?
b. Waar let je speciaal op?




---------------------------------------------------------------------------
5.a. Aan welke (vuist)regels houd je je tijdens de fietstocht?




---------------------------------------------------------------------------
6. a. Heb je wel eens een ziekte/infectie opgelopen tijdens je reis?
b. Zo ja, welke en waar?




---------------------------------------------------------------------------
7. Ben je wel eens verwond door een dier? (slang, hond, schorpioen, aap)



8. a. Ben je wel eens bij een dokter op bezoek geweest?
b. Wat waren in het kort de omstandigheden?





---------------------------------------------------------------------------
9. a. Ben je wel eens in een ziekenhuis opgenomen geweest?
b. Wat waren in het kort de omstandigheden?





---------------------------------------------------------------------------
10. Hebben gezondheidsproblemen van onderweg nog verdere gevolgen gehad?



---------------------------------------------------------------------------
11.Heb je goede tips?



---------------------------------------------------------------------------
12. Mogen we je benaderen voor meer informatie?


Ruimte voor aanvullingen en opmerkingen.


Graag mailen naar: schuyt@wxs.nl

[Martin E. van Doornik]

Beste Eric Schuijt en Jan Postema,

In 1977 ben ik tijdens een fietstocht langs de befaamde "Route 66" in de Amerikaanse staat Missouri ten val gekomen voor de ingang van camping Gray Summit. Bloedige schaafwonden en kneuzingen. Herstel vergde anderhalve week voor ik verder kon fietsen.
In 1980 een aanrijding gehad op de weg van Schermbeck naar Wesel in Duitsland. Een auto sloeg rechtsaf zonder op mij te letten, terwijl ik 42 km/u reed. Per ambulance naar het Kreiskrankenhaus van Wesel gebracht. Fiets zwaar beschadigd.
Maar ziek geworden, nee nooit gehad in mijn 41-jarige wereldfietserscarrière.

[Shane]

Een leuk stukje uit mijn weblog toen ik vorig jaar in Thailand een paar dagen ziek mocht zijn:

The day of hell !!

This was supposed to be the day of hell because it would be the hardest day cycling of the whole trip, a day which most people who do this trip skip, this wasn't my intention but things worked out different. Respect by the way to people who have completed this stage.....

So there I was enjoying my view, my second pad thai with fresh vegitables still filling my belly enjoying my last beer with a beautiful sunset.......

........then the night of the thousand shits started. All hell broke loose and it wasn't pretty. Pucking, shitting and every 30 minutes watching my one and only toilet roll getting smaller (and town is 1.5km away). And just to make it really fun I had a huge fever and it was freezing in the room (I ended up wearing all the cloths I have with me).

By morning things weren' t looking much better ( and two of my three underpants had sacrificed themselves to the struggle). The last thing I needed with the nearest hospital 120km away was for this to get worse. So I made the brave decision to get the bus to Mae Sariang while I still had the strengh to make the journey. So with a handful of tablets I was able to put a cork in it so to speak. I had to wait 2 hours for the bus in the sun and then 2 hours in the bus, I was sick but the pills did their work in the other department.

So now I have a very expensive hotel (20 euro:) ) with a very nice bathroom and lots of toilet roll. " And now we wait" . At least now if things get worse the hospital is 5 minutes away. So now I have to sit back and gather strengh before the next stage. Yesterday I had nothing to eat and couldn't keep any water down. Today I've managed 2 litres of water and a small pancake, so there's hope yet.

The purist in me wants to get the bus back and pick up where I left off but the clock is ticking. I need a couple of days here to sort myself out then I'll carry on from here. For those that plan to do this route the road from Ban tha song yang to Mae Sariang is very tough and with alot of very steep places and not many places to eat/drink, and about 5km is still gravel. Enjoy!!

21 jan : Still in Mae Sariang

Not much improvement here, slowly learning to live with my ring of fire.

22 jan : Still in Mae Sariang

Just as well Thailand is a country where you can get a good hotel for 20 euros a night.....

Yet another restless night running to the bathroom, though this time most of them were just false alarms and I just needed to fart (still not farting with confidence).

For the first time in a few days I was hungry when I woke up which is a good sign. I started the day with 4 slices of toast, now time for some real eating.

Had a little cycle around town but was buggered afterwards so I guess im going to need a couple of day to get back up to strengh (and the clock is ticking). Its a shame that the next stage in 100km with 1800m of climbing, not the easiest day to start with, so I'll have to wait untill I'm ready. If the worst comes to the worst I can skip the last couple of days after Pai, the roads are alot more busy then anyway, but hopefully I can get going again by saturday or sunday then I should still be able to finish the whole route.

And now its just a case of enjoying my book the nice weather and hope I can eat enough in the next couple of days.

22 jan : update

The early euphoria was brought to an abrupt end this afternoon when the gates of hell once again flooded open......shit. .......not ....again....shit....&%$%##($$

So I decided it was time to take a trip to the hospital, not a decision to be taken lightly in Thailand. In most big cities you have the choice of a private hospital and a public hosptial, and at the private ones you get first class vip treatment.

However I'm not in a big city I'm in Mae Sariang where the only choice it the public hospital. But after 2 hours hanging around being proded and probed then moved from one counter to the next and being request to take a stool sample with a very small pot and a toothpick, I finally got to see what was supposed to be a doctor I guess( must of been at least 20 years old).

Ten minutes later and 4 euro poorer I was outside with a bag full of medicine. So once again we sit and wait. Im just pleased they didn't want to stick any needles in me.

But hey just another couple of days and I'll once again be fit as a fiddle and racing up those mountains again, I still have plenty of time.....well sort of.

23rd Jan : Still waiting and hoping I can stop pissing out of my arse.

24th Jan : Mae Sariang - Khun yuam 99km

Fortified with an english breakfast with extra toast and a pot of tea I was ready to give it a go. It was good to be in the sadle again, but at the first climb my worries where confirmed, all my strengh, power and reserves had in the last 5 days all been donated to the Mae Sariang sewage system. It was going to be a long day.

And the rest as they say, is history

Achteraf kan ik ontzettend om lachen, maar op zo'n moment is het hel op arde!!!

[Petervd]

In 2002 heb ik een week in Vientiane (Laos) in het ziekenhuis gelegen met een Lung Flug (een soort worm die kanalen boort in de longen) waarschijnlijk opgelopen 5 weken voordien in Thailand door het eten van een rauwe krab die in een salade was verwerkt, dat was meteen ook het einde van de reis, het heeft nog 3 maanden geduurd voor ik helemaal genezen was, les één: Eet nooit rauwe vis, vlees of krab in de tropen.

Vorig jaar ben ik aangereden door een motorfiets op Mindanao (Filipijnen) en ook dat was einde reis, een gemene wond aan mijn rechter enkel, operatie en daarna nog 3 weken herstellen in een hotel

Ook deze dingen horen bij het reizen op de fiets en achteraf is het toch ook weer een ervaring rijker.

Peter.

[SimonH]

Echt ziek geweest niet, wel twee ongelukjes.

Een keer bij een wandeltocht tijdens een fietsvakantie in een wespennest getrapt. Met 20 wespensteken naar de Franse dokter, die niet meer Engelse woorden kende dan "keep cool". Twee spuiten met tegengif (denk ik) en ik kon weer gaan. Nog wel een paar dagen verschrikkelijke jeuk gehad maar dat mocht de vakantiepret niet drukken.

In 1994 in Engeland van mijn fiets gevallen. Een hoop schaafwonden en een gebroken sleutelbeen. Dan is Engeland het beste land om zoiets te overkomen. Per ambulance naar het ziekenhuis. Onvergetelijke ervaring: het ziekenhuis lag in Chesterfield. Chesterfield heeft een bijzondere kerktoren, maar lag niet op onze route. De ambulancier vroeg of ik al in Chesterfield was geweest ... nee dus en ik voegde eraan toe dat het ook niet in de planning stond ... hij wees me op de bijzondere kerktoren en merkte op "well, then it's your lucky day". Na een behandeling in het ziekenhuis weer met de ambulance naar de camping (ze hadden kennelijk niet veel om handen). Maar het was wel einde vakantie. Nog een paar nachten op de camping moeten blijven (geen pretje met een gebroken sleutelbeen slapen in een tentje).